aahh...ah...öyle dertliyim ki..hayatımın en büyük hatasını yaptım aynı binada oturmakla..2 kişi çalışıyoruz,dünyanın maaşını alıyoruz,sırf onlar heveslendi hadi kırılmasınlar diye oturduk..eşimin anne babası aslında melek gibi insanlar..ama olmuyor,olmuyoorrr...ne yaparsanız yapın kızlar..ya herşeye he deyip boyun eğeceksiniz,ya da benim gibi günden güne evliliğiniz yıpranacak..sadece anne babasımı 4 katlı binada diğer akrabalar da var..ben daha bir gün olsun bornozumla banyodan çıkıp eşimin yanına gittiğimi bilmem..kapı çalar,kimse gelir..evden çıkarken hesap,girerken hesap,hava kararır hemen ararlar,nerdesin diye..misafiri gelir inip hizmet etmek zorundasın..o söylenmese gelen misafir söylenir gelin inmedi diye..herşeye karışılır,eve aldığın en ufak eşyaya bile..onların içine sinmezse eğer 'sizde hiç kafa yok,buna para mı verilir,daha çocuksunuz' olur..askılı giyemezsin,v yaka giyemezsin,etek giyemezsin...çünkü elalem neder???
kısacası aklınız ve birazda maddi imkanınız varsa sakın ama sakın kabul etmeyin(kendi fikrim) hiçbirşey dışarıdan göründüğü gibi değil..dediğim gibi eşimin ailesi gerçekten çok iyi insanlar oldukları halde biz bunları yaşıyoruz..neden?? çünkü elalem var..hiçbirşey o yıllarımızı geri getirmeyecek..4 yıl oldu benim..bu sene ev alıp çıkıcaz inşallah..arkama bile dönüp bakmadan giderim ev aldığım gün..bıktım artık..