nefret ediyorum deliricem sinirimden ölücem bu kadın yüzünden, iyi olayım diyorum bişey söylüyo herşeyi yıkıyo, geldi yine kuruldu evime istemiyorum onu napıcam ben ya tahammül edemiyorum hiç temiz değil evimde hiç rahat değilim, güleryüzlü olayım eşimin hatırına diyorum olamıyorum elimde değil, yine ben odadan çıkınca fıs fıs konuşmalar ben varken susmalar ya ben odadayken ağzını açmıyo çıkınca başlıyo, şimdi ben ne düşünmeliyim.. dün akşam yine çıldırttı ben çalışıyorum hanımın herkesi çağısarı geliyo evime bende buyursunlar gelsinler diyorum.. ama benim kuzenim, annesi ve kızkardeşim onun evine gitmek istedi evi istanbulda topu topu 1 gece kalıcaklar bende olucam kabul etmedi kimse gelmesin dedi, ama kendisi benim akrabalarımda gezmeyi seviyo, benimkilere gelince kendine kabul etmedi.. ya ne bencil kadınki kendi kızı için keşke evlendirmeseydimde bana baksaydı yanımda olsaydı dedi, bende e sen ölünce o yalnız kalıcaktı ama şimdi eşi çocukları var ne güzel dedim, olmasalardı da o da bana baksaydı ben ölüncede maşımı alır evimde otururdu diyo pes dedim ya bakarmısınız bencilliğe.. işin aslında takıldığım konu bizimkileri evine kabul etmediya çok üzüldüm acayip kırıldım, benim ailem akrabalarım her seferinde onu davet ederler hürmet gösterirler ama onda hiç insanlık yokmuş yeni öğrendim.. çok kırıldım benim ailem gerçekten çok fedakarmış ona karşı onun yaptığına çok bozuldum.. bundan sonra bende onun akrabalarını kabul etmicem evime çalışıyorum ilgilenemem diyeceğim bende de öldü insanlık ona karşı...