Bana bir kere öyle saygısızlık yaparsa her zaman yapar diyr korktum. Bir kere bir şey demezsem, her zaman öyle sert konuşur hatta zamanla dozunu artırır diye çekindim. Bir tavır koymalıymışım gibi tepki verdim. Yani bu açıdan değerlendirince, hayatta yalnız kalmaktan korkmuyorum ki, insanların bana saygısızca konuşmasını sert davranmasını istemiyorum, yani ben ince düşünen biriyim. Birini kırsam gider kusura bakma der kalbini alırım. O gün kimse umursamadı. Hani burada herkes alttan alınabilir görmezden gelinebilir eşine söylemeyebilirdin diyor. Ben kendimi ve bana karşı davranışları önemsiyorum yani. Biri sürekli öyle davranırsa bir sonraki sefer dozu kalkar. Hani siz mesajla okuyorsunuz ama ben onlara ya da hayatımın hiçbir yerinde insanlara laf sokan biri değilim ki, sakin bi yapım var, genelde de önceden bana söylenen edilen şeylere de sustum ettim. Belki kaynımın bu davranışı benim için bardağın son damlası oldu? Ki onda da kusura bakma rahatsız ettiğim için dedim.Ama sanırım ne desem nafile. Okudugum tüm mesajlardan çıkan sonuç şu. Empati kurarsam insanları alttan alırsam yalnız kalmazmışım. Belki ben yalnız kalmaktan korkmuyorum, belki ben zaten cocuklugumdan beri yalnızım, gerçekten anlaşabildiğim insanlarla beni anlayabilen insanlarla mutluyum belki. Hani çocuk değilim ki, hayatta birbirini alttan alan insanları da gördüm, birbirinin yüzüne gülüp arkasından demediğini bırakmıyorlar. Oysa ben ne hissediyorsam ortaya döküyorum
