2 çocuk sahibi anneyim. 7 ve 3 yaşındalar. Kendi annem babam vefat etti seneler önce hayatta yanlızım anlayacağız. Ben de sizinle dertleşmek istedim. Göremediğim göz olursunuz bana.
Üniversite mezunuyum özel sektörde çalışıyorum. Doğum izinlerinde evde kaldım. İki kızım da 9 aylık olduğunda yasal izinler sona erdiği için çalışmaya devam ettim. Eşim vardiyalı fabrikada çalışıyor. İş hayatına dönerken kv. bakabilir misin eşimle dönüşümlü diye onay aldık, eşimin vardiyasına denk gelemediği saatlerde bakıyordu.Ben de haftasonları çalışmıyorum kv .gençler çalışsın bakarım dedi.yaşı genç dinamik biri beni 10 kere cebinden çıkarır. Anneme yarım saat uzaklıkta olan semtten ,15 dk yurume mesafesi olan bir eve taşındık zor olmasın anneme diye. 3 yaşındayken büyük kızım yarım gün kreşe başlattım. Bu süreçte hep bir kardeşi olsun baskılarına da maruz kaldım. Hoş bende bir kardeşi olsun istedim Allah nasip etti. 2. kızım dünyaya geldi. Küçük kızım 6aylıkken nöbet geçirdi göz kayması oldu anlık birkac kez ve epilepsi teşhisi kondu. Anne olarak çaresizliğimi anlatmam kelimelerle mümkün değilken, çektiğim acıya birde etrafımdaki insanları konulan teşhise ikna etmekle uğraştım.(kv.,kp, eşim) hala da devam ediyor.Onların gözünde kızımın birşeyi yok tetkikler prf. görüşleri hatalı. Tedavi güzel devam edince 9 aylık olduğunda işe geri döndüm. Büyük kızım okula devam etti. Küçük kızımın yaşı ilerledikçe farklı problemler olduğunu farkettim psikiyatri çocuk gelişim uzmanları fizyoteraipstlerle vs. görüştüm. kullandığıhem ilacın etkisi hem bireysel gelişimi kas , bilişsel ve dil olarak kızımı geri bıraktığını eğitim şart olduğunu söylediler. Kendim de destekledim pandemi sürecinde eve öğretmende geldi. fizik tedavi duyu bütünleme de aldı. Hala yeterli gelmeyince rapor çıkarıp rehabilitasyona başladık. Devlet ayda 8 ders veriyor ücretsiz ama yeterli değildi durumu için. Pedegogdan ve kurumdan özel ders almaya ekstra duyu bütünleme almaya başladık ücretli olarak 2000 liraya geliyor aylık. Şimdilerde kv. her gördüğünde ,otur çocukların başında demeye başladı. Eşimin maaşı yetecek olsa amenna ama mümkün değil.Ayrıca eşimden daha çok kazanıyorum. Sen işten çık o halde dedim eşime saçmalama dedi tazminatı varmış. Ben çıkarsam işten tedavi eğitim nasıl olacak diyorum özel dersleri bırakıcaz sen çalıştırısın diyor ama uzman desteği ile eğitim sart. Ataması olmayan öğretmenim bu arada ,tamam formasyonum varda bu öyle bir alan değil. Kızımı eğitime götürmek için işyerimle anlaşma yaptım haftanın 3 günü sabahtan öğlene kadar yokum maaştan kesinti yapıyorlar. 3 5 birikimiz var ehliyetim var aktif kullanmasamda çabuk aktif hale getirebilirim kendime güveniyorum. eşime diyorum araba alalım annem gelmesin biz götürelim kızları, büyük kızımı direk annemden servise verelim. Yok o araba kötü buna bu kadar para mı verilir deyip almıyor. Bir yandan annemin baskısı bir yanda kızımın sağliğı bir yanda işyerim ne yapacağımı bilemedim. Evet annem bakmak zorunda değil ama inanın ki başka kimseye emanet edemem o kadar güvenirim ona. Anaokulu mümkün değil grup eğitimi bile alabilecek durumda değil kızım bunu ben değil eğitmenler söylüyor. Özel bir çocuk. Bunun dışında hiç kalp kırgınlığımız ağız dalaşımız olmadı her sene tatile giderken onları da davet ettik hediyeler aldım oğlundan daha çok ben yaptım gönlünü. İsterdim ki bu olağan üstü durumda yanımda olsunlar. Herşey normal seyrinde olsa küçük kızımda anaokuluna bu yaşta başlardı ama olmadı.Ben mi yanlış yapıyorum ne yapmalıyım bilmiyorum. Kalbi ruhu kırgın yorgun bir anneyim...
Üniversite mezunuyum özel sektörde çalışıyorum. Doğum izinlerinde evde kaldım. İki kızım da 9 aylık olduğunda yasal izinler sona erdiği için çalışmaya devam ettim. Eşim vardiyalı fabrikada çalışıyor. İş hayatına dönerken kv. bakabilir misin eşimle dönüşümlü diye onay aldık, eşimin vardiyasına denk gelemediği saatlerde bakıyordu.Ben de haftasonları çalışmıyorum kv .gençler çalışsın bakarım dedi.yaşı genç dinamik biri beni 10 kere cebinden çıkarır. Anneme yarım saat uzaklıkta olan semtten ,15 dk yurume mesafesi olan bir eve taşındık zor olmasın anneme diye. 3 yaşındayken büyük kızım yarım gün kreşe başlattım. Bu süreçte hep bir kardeşi olsun baskılarına da maruz kaldım. Hoş bende bir kardeşi olsun istedim Allah nasip etti. 2. kızım dünyaya geldi. Küçük kızım 6aylıkken nöbet geçirdi göz kayması oldu anlık birkac kez ve epilepsi teşhisi kondu. Anne olarak çaresizliğimi anlatmam kelimelerle mümkün değilken, çektiğim acıya birde etrafımdaki insanları konulan teşhise ikna etmekle uğraştım.(kv.,kp, eşim) hala da devam ediyor.Onların gözünde kızımın birşeyi yok tetkikler prf. görüşleri hatalı. Tedavi güzel devam edince 9 aylık olduğunda işe geri döndüm. Büyük kızım okula devam etti. Küçük kızımın yaşı ilerledikçe farklı problemler olduğunu farkettim psikiyatri çocuk gelişim uzmanları fizyoteraipstlerle vs. görüştüm. kullandığıhem ilacın etkisi hem bireysel gelişimi kas , bilişsel ve dil olarak kızımı geri bıraktığını eğitim şart olduğunu söylediler. Kendim de destekledim pandemi sürecinde eve öğretmende geldi. fizik tedavi duyu bütünleme de aldı. Hala yeterli gelmeyince rapor çıkarıp rehabilitasyona başladık. Devlet ayda 8 ders veriyor ücretsiz ama yeterli değildi durumu için. Pedegogdan ve kurumdan özel ders almaya ekstra duyu bütünleme almaya başladık ücretli olarak 2000 liraya geliyor aylık. Şimdilerde kv. her gördüğünde ,otur çocukların başında demeye başladı. Eşimin maaşı yetecek olsa amenna ama mümkün değil.Ayrıca eşimden daha çok kazanıyorum. Sen işten çık o halde dedim eşime saçmalama dedi tazminatı varmış. Ben çıkarsam işten tedavi eğitim nasıl olacak diyorum özel dersleri bırakıcaz sen çalıştırısın diyor ama uzman desteği ile eğitim sart. Ataması olmayan öğretmenim bu arada ,tamam formasyonum varda bu öyle bir alan değil. Kızımı eğitime götürmek için işyerimle anlaşma yaptım haftanın 3 günü sabahtan öğlene kadar yokum maaştan kesinti yapıyorlar. 3 5 birikimiz var ehliyetim var aktif kullanmasamda çabuk aktif hale getirebilirim kendime güveniyorum. eşime diyorum araba alalım annem gelmesin biz götürelim kızları, büyük kızımı direk annemden servise verelim. Yok o araba kötü buna bu kadar para mı verilir deyip almıyor. Bir yandan annemin baskısı bir yanda kızımın sağliğı bir yanda işyerim ne yapacağımı bilemedim. Evet annem bakmak zorunda değil ama inanın ki başka kimseye emanet edemem o kadar güvenirim ona. Anaokulu mümkün değil grup eğitimi bile alabilecek durumda değil kızım bunu ben değil eğitmenler söylüyor. Özel bir çocuk. Bunun dışında hiç kalp kırgınlığımız ağız dalaşımız olmadı her sene tatile giderken onları da davet ettik hediyeler aldım oğlundan daha çok ben yaptım gönlünü. İsterdim ki bu olağan üstü durumda yanımda olsunlar. Herşey normal seyrinde olsa küçük kızımda anaokuluna bu yaşta başlardı ama olmadı.Ben mi yanlış yapıyorum ne yapmalıyım bilmiyorum. Kalbi ruhu kırgın yorgun bir anneyim...
Dişli bir anne, teyze, kardeş varsa çağırın bu 2sini 1 haftada yola getirir. Ben olsam bunların ikisini de gırtlağını çoktan sıkmıştım
