Düşünecek bir şey yok. İsterse amuda kalksın. Sen istemedikten sonra kim kimi zorla görüştürebilir. Hele ki böyle iğrenç saygısız insanlarla. Senin bir suçun yokken. Rest çekeceksin, ben görüşmüyorum bu sana ağır gelecekse davayı açalım de, ve gerçekten bunun başka yolu yok. Bırak yaşasın ailesiyle.Tebrikler başarabilmişsiniz. Bundan sonra bende kesinlikle suratlarına bile bakmam ama arada ailesine bağımlı eş kişisi çok düşündürüyor
Zaten dün kaç kere söyledim, boşanmaya hazırım. Ben bu şekilde yaşamam hayatımıda zindan edemem dedim. Boşanmak kesınlıkle istemiyor. Ama ailesiylede görüşmemi istiyor (ilerideymiş).. kimse elimden kayıp gitmesin istiyor. Mutlu aile tablosu olsun istiyor. Ama olmuyor dedim. Ailen bu imkanı elimizden aldı dedim. Bakalım ne olacak hayırlısı çok teşekkürlerDüşünecek bir şey yok. İsterse amuda kalksın. Sen istemedikten sonra kim kimi zorla görüştürebilir. Hele ki böyle iğrenç saygısız insanlarla. Senin bir suçun yokken. Rest çekeceksin, ben görüşmüyorum bu sana ağır gelecekse davayı açalım de, ve gerçekten bunun başka yolu yok. Bırak yaşasın ailesiyle.
Anlıyorum kuzum zor gerçekten bu coğrafyada her şey zor ben de yurtdışına gitmeye çalışıyorum yarın öbür gün çocuğuma karışamasınlar diye. Benim eşim arkamda olmasa boşanırdım o tabi ki boşanmak istemeyecek.Zaten dün kaç kere söyledim, boşanmaya hazırım. Ben bu şekilde yaşamam hayatımıda zindan edemem dedim. Boşanmak kesınlıkle istemiyor. Ama ailesiylede görüşmemi istiyor (ilerideymiş).. kimse elimden kayıp gitmesin istiyor. Mutlu aile tablosu olsun istiyor. Ama olmuyor dedim. Ailen bu imkanı elimizden aldı dedim. Bakalım ne olacak hayırlısı çok teşekkürler
İşte yanlış anlıyorsunuz. Onlar bu kafada değil. Onlara göre çocuk evlense bile ailesi hep arkasındadır. Ki eşimede bunu uyguluyorlar. Benim ailem bunlara arayp sövmezse daha da ileri gidilir diye korkuyorum. Ben cevaplarını verdim. Lakin anladıkları dil baska bir dil. Kültürleri farklı yukarda ki arkadasında dediği gibi bizde aile bağı ne ise onlarda x3. Ailesinin umrunda değil anlaşılan deyip ileride daha kötüsüne imkan vermemek istiyorum.(kaldı ki ailemin bilmesinde hak var, karşı karşıya geldiklerinde ailemin tavırlı takınmaması onların bu yaptıklarını körükleyebilir)
Ne yazikki öyle bir dünya yok. Eşiniz hayal aleminde yaşıyor. Hayalini gerçekleştirmek istiyorsa annesinin Kızkardeşinin karısının sınırlarını geçmesine izin vermeyecek. Ama işte sadece hayal. Hayalini gerçeklestirme aracı sizin alttan almanız. Sonuçta onlar onun annesi ve Kuz kardeşi değilmi?Zaten dün kaç kere söyledim, boşanmaya hazırım. Ben bu şekilde yaşamam hayatımıda zindan edemem dedim. Boşanmak kesınlıkle istemiyor. Ama ailesiylede görüşmemi istiyor (ilerideymiş).. kimse elimden kayıp gitmesin istiyor. Mutlu aile tablosu olsun istiyor. Ama olmuyor dedim. Ailen bu imkanı elimizden aldı dedim. Bakalım ne olacak hayırlısı çok teşekkürler
Bence annen ya da baban arasin. Normalde boyle seye gerek yok derim, ama bu inaanlar bundan anlar. Arasinlar ve agizlarinin payini versinler. Fazla da uzatmasinlar, seviye dusmek zorunda degil. Arkanizda olduklarini hissettirsinler.Sonunda konuyu açtım. Bayramda ki bu rezalet son noktamı koymama sebep oldu. Herkese merhaba, konuyu açıp açmamakla çok kararsız kaldım fakat danışacağım ve akıl alacağım pek kişi olmadığı için sizden önerilerinizi almak istiyorum. 2 buçuk yıllık evliyim. Eşimle severek evlendik. Annesi kendi memleketinden biriyle evlendirmek istiyormuş beni hiç istemedi bugüne kadar. Yalnız ben bu kadar düşman olduğunu bilmiyordum?! Yüzyüze münakaşamız tartışmamız olmadı. Hep suratı asıktı pek konuşmazdık soğuk davranırdı. Görümcem ise aşırı iğneleyici konuşan her iki lafında bir laf sokan, herşeyimize karışan, sürekli dolduruşa getiren bir tip. Kendisine ilk başlarda çok iyi davranırdım baktım karşılık yok bende soğuk davranmaya basladım. Ben saygımdan kusur etmezdim hiç. Eşim ailesine çok düşkündür aman sakın hep düzgün davran gözlerine gir vs oldu. Ben onların yemeklerni öğrendim (başka kültürleri var orta asyalılar) eşim için. Ama hiç gözlerine giremedim.
Bütün çocuklarına ev almışlar, sadece bizim evimiz yok. Alacağız dediler evlenmeden. 2 buçuk yıl oldu hala almadılar. Bizde 1+1 evde oturuyorduk. Almıcaklarsa 2+1 eve geçelim dedik çocuk düşünüyorduk.( Bu arada bekleyin ev alacağız diye vaadte bulunuyorlar biz o yüzden ümitlenip bekliyoruz) 1 ay önce evimiizi tuttuk. Bayramın 1.günü ailesine gittik herkeste bir tavır? Neyse hiç bozuntuya vermedik 3 saat oturduk tam giderken kv eşime söylenmeye başladı
"Bu ne acele evin ne acelesi vardı, hep başına buyruk davranıyosun ailenin lafını dinlemiyosun, dikbaşlısın ben seni büyüttüm sen tek değilsin vs vs... En son evlendikten sonra böyle oldun " dedi ve eşim çıldırdı bağırmaya başladı.
Ben şok tabiki köşede sessizce dinliyorum. Eşim bağrıdıktan sonra kv eşimin üstüne yürüdü kendinden geçerek ve ağlayarak?!?!?
O esnada görümcem üstüme yürümeye başladı "noluyo eşin neden dolmuş böyle ne dolduruşa getirdin " diye bağırarak benm üstüme yürüdü. "Ne bağırıyosun be ne dolduruşu bana bağıramazsın" diyerek bende bağırdım.
Eşim o esnada kendini kaybetmiş şekllde hala annesine bağırıyor... Kv bana dönüp üstüme yürüdü " sen oğlumu böyle yaptın senden sonra değişti herşey senin yüzünden oldu" dedi. Ben dondum kaldım çantamı alıp ben gidiyorm dedim.
Eşim durdurdu ağlamaya başladım. Bir sürü münakaşadan sonra eşim ile evi terkettik. Herkes salya sümük ağlıyor kendilerini acındırıyorlar...
Şimdi özet ile eşimin ailesi beni hiç istememişler düşmancasına tamam istemediklerini biliyordum ama huzursuzluk çıkarıp yuvamı bozacak kadar düşman gibi davranacaklarını beklemiyordum. Ev de bu yüzden almıyorlar. ( Almasınlar umrumda değil) ufak bir kararı bile onlara sorup yapmamızı istiyorlar. Sormadığımız an olay oluyor. Onlara göre bu tavrımız kafamıza göre buyrukluk onlara göre bu çok yanlıs her adımımızdan haberleri olacak. (Eşim 30 ben 26 yaşındayım ) Kısacası böyle bir ailesi var. Hepsi fitne fesat ne yazıkki. İlk defa böyle bir olay yaşıyorum neye uğradığmı şaşırdım. Bundan önce görümceyle münakaşa yaşamaştık ama böylesi hiç olmamaıştı.
Eşim bana hak veriyor vermesine ama özür dilerlerse barışırsın değilmi diyor. Ben ise" hayır asla barışmam , o senin ailen sen giidip gelebilirsin ama benden sakın birşey bekleme beklediğin an boşanırız" diyorum.
Ailemede konuyu anlattım. Annem zor tutuyor kendini aramamak için. Eşim gerçekten çok üzgün gece boyunca ağladı. Ailesinden hiç yüzü gülmedi bunca zaman ama "tozda kondurmuyor". Bu durumda ne yapacağımı bilmiyorum.
Tüm whatsap gruplarından çıktım. Annem arayıp olay çıkarırsa arkamda ailemin olduğunu anlarlar diyorum. Bi yandan diyorum ki hiç aramasın onların seviyesini düşüpte ağız dalaşına girmesin. Zaten ben bundan sonra kesınlikle görüşmicem.
Kafam çok karışık bu durumda boşanmak en mantıklısı geliyor çünkü yarın birgün çocuk olduğunda mutlaka yüz yüze geleceğiz veya eşimi doldurup yuvamı bozarlar diye çok korkuyorum.
Eşim özürlerini diledikten sonra affetmemi eskisi kadar olmasada gidip geliriz diyor. Tatsızlık olmasın derdinde. Ama ben bunu yapamam. Eş tarafı ile kesinlikle görüşmeyip yuvasını yürüten varmı? Yorumlarınza gerçekten ihtiyacım var.
Bu adamdan koca olmaz. Çocuk yokken ayrılın.Şimdi aileme anlattığımı söyledim. Neden ailene anlattın diyerek bağırdı kapıları çekti vurdu. Bende kendimi savundum. Bu tavırlarına karsılık sessizmi kalacaktım içimemi atacaktım dedim. Anlattığın için ailem iyice bilenecek dedi. Kaynar sular basımdan aşağı döküldü. Benim ailem senin aileni aramadı bile yuvam bozulmasın diye dedim. Neler diyorsun ya dedim. Ailem s*çtı sende sıvadın dedi. Hala beni suçlu görüyor şaka gibi. Ağlayarak çantamı aldım evden çıktım anneme gdiyorum. Gidersen dahada aramız bozulur dedi . Zaten bozuk dedim çıktım. Belliydi yeniden ailesini savunacağı...
Adam ailem de ailem diyor başka bir şey demiyor.Vay anasını be. Eşiniz asla kayın ailenizle görüşmeme kararınıza saygı duymaz,asla.Elbet barışırsınız diye düşünüyor.Siz de elbet barışacaksanız ve onları alttan alabilecekseniz devam edin.Çünkü eşinizin sizden beklediği bu.Yapamıcaksanız yol verin gitsin.Şimdi aileme anlattığımı söyledim. Neden ailene anlattın diyerek bağırdı kapıları çekti vurdu. Bende kendimi savundum. Bu tavırlarına karsılık sessizmi kalacaktım içimemi atacaktım dedim. Anlattığın için ailem iyice bilenecek dedi. Kaynar sular basımdan aşağı döküldü. Benim ailem senin aileni aramadı bile yuvam bozulmasın diye dedim. Neler diyorsun ya dedim. Ailem s*çtı sende sıvadın dedi. Hala beni suçlu görüyor şaka gibi. Ağlayarak çantamı aldım evden çıktım anneme gdiyorum. Gidersen dahada aramız bozulur dedi . Zaten bozuk dedim çıktım. Belliydi yeniden ailesini savunacağı...
Şimdi aileme anlattığımı söyledim. Neden ailene anlattın diyerek bağırdı kapıları çekti vurdu. Bende kendimi savundum. Bu tavırlarına karsılık sessizmi kalacaktım içimemi atacaktım dedim. Anlattığın için ailem iyice bilenecek dedi. Kaynar sular basımdan aşağı döküldü. Benim ailem senin aileni aramadı bile yuvam bozulmasın diye dedim. Neler diyorsun ya dedim. Ailem s*çtı sende sıvadın dedi. Hala beni suçlu görüyor şaka gibi. Ağlayarak çantamı aldım evden çıktım anneme gdiyorum. Gidersen dahada aramız bozulur dedi . Zaten bozuk dedim çıktım. Belliydi yeniden ailesini savunacağı...
Çok iyi demişsiniz. Aman diyeyim bu sözünüzü yutmayın.bana hak veriyor vermesine ama özür dilerlerse barışırsın değilmi diyor. Ben ise" hayır asla barışmam , o senin ailen sen giidip gelebilirsin ama benden sakın birşey bekleme beklediğin an boşanırız" diyorum
Birebir aynı hayatım var, aynı memleketten değil diye beni istememişler, bende sizin gibi basit bir istememezlik diye düşündüm ama öyle değilmiş.Sonunda konuyu açtım. Bayramda ki bu rezalet son noktamı koymama sebep oldu. Herkese merhaba, konuyu açıp açmamakla çok kararsız kaldım fakat danışacağım ve akıl alacağım pek kişi olmadığı için sizden önerilerinizi almak istiyorum. 2 buçuk yıllık evliyim. Eşimle severek evlendik. Annesi kendi memleketinden biriyle evlendirmek istiyormuş beni hiç istemedi bugüne kadar. Yalnız ben bu kadar düşman olduğunu bilmiyordum?! Yüzyüze münakaşamız tartışmamız olmadı. Hep suratı asıktı pek konuşmazdık soğuk davranırdı. Görümcem ise aşırı iğneleyici konuşan her iki lafında bir laf sokan, herşeyimize karışan, sürekli dolduruşa getiren bir tip. Kendisine ilk başlarda çok iyi davranırdım baktım karşılık yok bende soğuk davranmaya basladım. Ben saygımdan kusur etmezdim hiç. Eşim ailesine çok düşkündür aman sakın hep düzgün davran gözlerine gir vs oldu. Ben onların yemeklerni öğrendim (başka kültürleri var orta asyalılar) eşim için. Ama hiç gözlerine giremedim.
Bütün çocuklarına ev almışlar, sadece bizim evimiz yok. Alacağız dediler evlenmeden. 2 buçuk yıl oldu hala almadılar. Bizde 1+1 evde oturuyorduk. Almıcaklarsa 2+1 eve geçelim dedik çocuk düşünüyorduk.( Bu arada bekleyin ev alacağız diye vaadte bulunuyorlar biz o yüzden ümitlenip bekliyoruz) 1 ay önce evimiizi tuttuk. Bayramın 1.günü ailesine gittik herkeste bir tavır? Neyse hiç bozuntuya vermedik 3 saat oturduk tam giderken kv eşime söylenmeye başladı
"Bu ne acele evin ne acelesi vardı, hep başına buyruk davranıyosun ailenin lafını dinlemiyosun, dikbaşlısın ben seni büyüttüm sen tek değilsin vs vs... En son evlendikten sonra böyle oldun " dedi ve eşim çıldırdı bağırmaya başladı.
Ben şok tabiki köşede sessizce dinliyorum. Eşim bağrıdıktan sonra kv eşimin üstüne yürüdü kendinden geçerek ve ağlayarak?!?!?
O esnada görümcem üstüme yürümeye başladı "noluyo eşin neden dolmuş böyle ne dolduruşa getirdin " diye bağırarak benm üstüme yürüdü. "Ne bağırıyosun be ne dolduruşu bana bağıramazsın" diyerek bende bağırdım.
Eşim o esnada kendini kaybetmiş şekllde hala annesine bağırıyor... Kv bana dönüp üstüme yürüdü " sen oğlumu böyle yaptın senden sonra değişti herşey senin yüzünden oldu" dedi. Ben dondum kaldım çantamı alıp ben gidiyorm dedim.
Eşim durdurdu ağlamaya başladım. Bir sürü münakaşadan sonra eşim ile evi terkettik. Herkes salya sümük ağlıyor kendilerini acındırıyorlar...
Şimdi özet ile eşimin ailesi beni hiç istememişler düşmancasına tamam istemediklerini biliyordum ama huzursuzluk çıkarıp yuvamı bozacak kadar düşman gibi davranacaklarını beklemiyordum. Ev de bu yüzden almıyorlar. ( Almasınlar umrumda değil) ufak bir kararı bile onlara sorup yapmamızı istiyorlar. Sormadığımız an olay oluyor. Onlara göre bu tavrımız kafamıza göre buyrukluk onlara göre bu çok yanlıs her adımımızdan haberleri olacak. (Eşim 30 ben 26 yaşındayım ) Kısacası böyle bir ailesi var. Hepsi fitne fesat ne yazıkki. İlk defa böyle bir olay yaşıyorum neye uğradığmı şaşırdım. Bundan önce görümceyle münakaşa yaşamaştık ama böylesi hiç olmamaıştı.
Eşim bana hak veriyor vermesine ama özür dilerlerse barışırsın değilmi diyor. Ben ise" hayır asla barışmam , o senin ailen sen giidip gelebilirsin ama benden sakın birşey bekleme beklediğin an boşanırız" diyorum.
Ailemede konuyu anlattım. Annem zor tutuyor kendini aramamak için. Eşim gerçekten çok üzgün gece boyunca ağladı. Ailesinden hiç yüzü gülmedi bunca zaman ama "tozda kondurmuyor". Bu durumda ne yapacağımı bilmiyorum.
Tüm whatsap gruplarından çıktım. Annem arayıp olay çıkarırsa arkamda ailemin olduğunu anlarlar diyorum. Bi yandan diyorum ki hiç aramasın onların seviyesini düşüpte ağız dalaşına girmesin. Zaten ben bundan sonra kesınlikle görüşmicem.
Kafam çok karışık bu durumda boşanmak en mantıklısı geliyor çünkü yarın birgün çocuk olduğunda mutlaka yüz yüze geleceğiz veya eşimi doldurup yuvamı bozarlar diye çok korkuyorum.
Eşim özürlerini diledikten sonra affetmemi eskisi kadar olmasada gidip geliriz diyor. Tatsızlık olmasın derdinde. Ama ben bunu yapamam. Eş tarafı ile kesinlikle görüşmeyip yuvasını yürüten varmı? Yorumlarınza gerçekten ihtiyacım var.
Ailen ne diyor ? Yani onlarin verdigi akil ne mesela olmuyorsa birak gel kizim diyorlar mi? Yada olur oyle seyler sabret falan mi diyorlarŞimdi aileme anlattığımı söyledim. Neden ailene anlattın diyerek bağırdı kapıları çekti vurdu. Bende kendimi savundum. Bu tavırlarına karsılık sessizmi kalacaktım içimemi atacaktım dedim. Anlattığın için ailem iyice bilenecek dedi. Kaynar sular basımdan aşağı döküldü. Benim ailem senin aileni aramadı bile yuvam bozulmasın diye dedim. Neler diyorsun ya dedim. Ailem s*çtı sende sıvadın dedi. Hala beni suçlu görüyor şaka gibi. Ağlayarak çantamı aldım evden çıktım anneme gdiyorum. Gidersen dahada aramız bozulur dedi . Zaten bozuk dedim çıktım. Belliydi yeniden ailesini savunacağı...
Valla ben görüşmesem eşim görüş demez ama huzursuz olur biliyorum güle güle gidip morali bozuk gelir genelde şuan için bende görüşmüyorum iki aydır falan ama nereye kadar bilmiyorum bakacağız.Eşin ailesini umursamasa görüşmezsen olur ama dert ederse bu durumu görüşmezsen olmaz.Sonunda konuyu açtım. Bayramda ki bu rezalet son noktamı koymama sebep oldu. Herkese merhaba, konuyu açıp açmamakla çok kararsız kaldım fakat danışacağım ve akıl alacağım pek kişi olmadığı için sizden önerilerinizi almak istiyorum. 2 buçuk yıllık evliyim. Eşimle severek evlendik. Annesi kendi memleketinden biriyle evlendirmek istiyormuş beni hiç istemedi bugüne kadar. Yalnız ben bu kadar düşman olduğunu bilmiyordum?! Yüzyüze münakaşamız tartışmamız olmadı. Hep suratı asıktı pek konuşmazdık soğuk davranırdı. Görümcem ise aşırı iğneleyici konuşan her iki lafında bir laf sokan, herşeyimize karışan, sürekli dolduruşa getiren bir tip. Kendisine ilk başlarda çok iyi davranırdım baktım karşılık yok bende soğuk davranmaya basladım. Ben saygımdan kusur etmezdim hiç. Eşim ailesine çok düşkündür aman sakın hep düzgün davran gözlerine gir vs oldu. Ben onların yemeklerni öğrendim (başka kültürleri var orta asyalılar) eşim için. Ama hiç gözlerine giremedim.
Bütün çocuklarına ev almışlar, sadece bizim evimiz yok. Alacağız dediler evlenmeden. 2 buçuk yıl oldu hala almadılar. Bizde 1+1 evde oturuyorduk. Almıcaklarsa 2+1 eve geçelim dedik çocuk düşünüyorduk.( Bu arada bekleyin ev alacağız diye vaadte bulunuyorlar biz o yüzden ümitlenip bekliyoruz) 1 ay önce evimiizi tuttuk. Bayramın 1.günü ailesine gittik herkeste bir tavır? Neyse hiç bozuntuya vermedik 3 saat oturduk tam giderken kv eşime söylenmeye başladı
"Bu ne acele evin ne acelesi vardı, hep başına buyruk davranıyosun ailenin lafını dinlemiyosun, dikbaşlısın ben seni büyüttüm sen tek değilsin vs vs... En son evlendikten sonra böyle oldun " dedi ve eşim çıldırdı bağırmaya başladı.
Ben şok tabiki köşede sessizce dinliyorum. Eşim bağrıdıktan sonra kv eşimin üstüne yürüdü kendinden geçerek ve ağlayarak?!?!?
O esnada görümcem üstüme yürümeye başladı "noluyo eşin neden dolmuş böyle ne dolduruşa getirdin " diye bağırarak benm üstüme yürüdü. "Ne bağırıyosun be ne dolduruşu bana bağıramazsın" diyerek bende bağırdım.
Eşim o esnada kendini kaybetmiş şekllde hala annesine bağırıyor... Kv bana dönüp üstüme yürüdü " sen oğlumu böyle yaptın senden sonra değişti herşey senin yüzünden oldu" dedi. Ben dondum kaldım çantamı alıp ben gidiyorm dedim.
Eşim durdurdu ağlamaya başladım. Bir sürü münakaşadan sonra eşim ile evi terkettik. Herkes salya sümük ağlıyor kendilerini acındırıyorlar...
Şimdi özet ile eşimin ailesi beni hiç istememişler düşmancasına tamam istemediklerini biliyordum ama huzursuzluk çıkarıp yuvamı bozacak kadar düşman gibi davranacaklarını beklemiyordum. Ev de bu yüzden almıyorlar. ( Almasınlar umrumda değil) ufak bir kararı bile onlara sorup yapmamızı istiyorlar. Sormadığımız an olay oluyor. Onlara göre bu tavrımız kafamıza göre buyrukluk onlara göre bu çok yanlıs her adımımızdan haberleri olacak. (Eşim 30 ben 26 yaşındayım ) Kısacası böyle bir ailesi var. Hepsi fitne fesat ne yazıkki. İlk defa böyle bir olay yaşıyorum neye uğradığmı şaşırdım. Bundan önce görümceyle münakaşa yaşamaştık ama böylesi hiç olmamaıştı.
Eşim bana hak veriyor vermesine ama özür dilerlerse barışırsın değilmi diyor. Ben ise" hayır asla barışmam , o senin ailen sen giidip gelebilirsin ama benden sakın birşey bekleme beklediğin an boşanırız" diyorum.
Ailemede konuyu anlattım. Annem zor tutuyor kendini aramamak için. Eşim gerçekten çok üzgün gece boyunca ağladı. Ailesinden hiç yüzü gülmedi bunca zaman ama "tozda kondurmuyor". Bu durumda ne yapacağımı bilmiyorum.
Tüm whatsap gruplarından çıktım. Annem arayıp olay çıkarırsa arkamda ailemin olduğunu anlarlar diyorum. Bi yandan diyorum ki hiç aramasın onların seviyesini düşüpte ağız dalaşına girmesin. Zaten ben bundan sonra kesınlikle görüşmicem.
Kafam çok karışık bu durumda boşanmak en mantıklısı geliyor çünkü yarın birgün çocuk olduğunda mutlaka yüz yüze geleceğiz veya eşimi doldurup yuvamı bozarlar diye çok korkuyorum.
Eşim özürlerini diledikten sonra affetmemi eskisi kadar olmasada gidip geliriz diyor. Tatsızlık olmasın derdinde. Ama ben bunu yapamam. Eş tarafı ile kesinlikle görüşmeyip yuvasını yürüten varmı? Yorumlarınza gerçekten ihtiyacım var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?