Kayınvalide İlginç Tavırları

1 yıllık evliyim, çocuğumuz yok. Kv ile alakalı yaşadığım bazı durumlar var. Kendisi genel olarak oğlancı bir insan. 4 Kız 1 oğlan olarak 5 çocuğu var. Kızlarının hepsi evli.
Genel olarak iyi bir insan eşime değer veriyor ilk zamanlar bana da öyleydi. Ama öyle kötü bir huyu var ki DEDİKODU.
Etrafın dedikodusunu yapma huyundan bahsetmiyorum bizzat kendi kızları ve damatları hakkında yaptığı dedikodudan bahsediyorum.
Her evladına başka evladının dedikodusunu yapıyor. Benim ve eşimin de dedikodusunu yaptığına eminim tabi ki.
Ama işin garip yani kimse bu durumdan müzdarip olmuyor, bu konuda tavır koymuyor.
Çok değil 3 - 4 ay önce herkese başkasını kötülemesinden dolayı eşim ve en büyük kız kardeşi birbirine girdi.
Ve eşim kardeşiyle açık açık konuşunca annesinin herkese farklı konuştuğunu anladı. Tartıştıkları konu da da kv suçlu olduğu için okları tamamen bana çevirdi.
Sebebi de ben maalesef ki çok verici bir tipim.
Yani verdiğim ve düşünceli halimin karşılığını tam olarak alamadığım bir durumlar içinde kaldık.
Daha sonra da eşin almasaydı yapmasaydı gibi konuşmalar geçmiş aralarında ben orda değildim.
Eşim de beni savunur sözler söyleyince orada tartışma büyümüş ve kv bidaha bana eskisi gibi olmadı bende ona.
Ben 3. şahıslar yüzünden kavga etmeyi sevmeyen biriyim. Bu yüzden her şeyi eşime anlatıp tartışma çıkarmak bana göre değil.
Yani evde bir şey fazla olur götürürdüm, et balık köfte gibi şeyler alıp davet eder veya haftada en az 3-4 kere evine giderdik. Tabak çanak vs vs yani diğer çocuklarının yapmadığı vermediği şeyleri hep verdik ve yaptık.
Şuan çok mesafeliyiz. Herkese farklı konuştuğu için, ben kapıdan çıkıp gittikten sonra başkası ile benim dedikodumu yapacağını bildiğim için artık içimden ne gitmek ne de samimiyet kurmak gelmiyor açıkçası.
Sadece eşim için arada bir git gel yapıyoruz o kadar. Daha burada anlatmadığım bir sürü şey.
Oğluna aşkım diye hitap etmeler, benim içer misin diye sorduğum şeye eşim hayır demesine rağmen inadına kalkıp koyup getirmeler gibi.
Yani evlatları arasında köprü olup denge kurması gerekirken hepsini körüklüyor. Bazen ben mi abartıyorum diyorum. Ama olanlardan sonra artık samimi davranamıyorum.
İster istemez buz gibi tepkiler veriyorum.
Eşim beni ezdiren bir insan değil keza çoğu zaman sinir olup söylendiği durumlar da oldu. Ama yine de anadır kafasıyla yaklaştığı için öyle keskin bi sınır koymadık koyamayız gibi de geliyor.
Aslında kimseye karışmıyormuş gibi yapıp her şeye karışan müdahil olmaya ve yönlendirmeye çalışan bir insan.
Nasıl tavır sergilemeliyim, neyi yanlış yapıyorum, ben mi abartıyorum gibi kendi içimde düşünüp duruyorum.

Fazla muhabbet tez ayrılık getirir. Küsmeyin ama böyle mesafeli devam edin. Küserseniz eşinizi de sizin hakkınızda doldurabilir.

İçinizden geldiği gibi takılın.
Ben sizi çok iyi anlıyorum bende sizin gibiydim çok vericiydim evimden taşırdım herşeyi günde bi saat telefonla konuşurduk herşeyi anlatıyordum oda zaten ağzımdan laf almaya çalışıyordu.
Ama şunu farkettim ben kendimden verdikçe salak yerine koymaya çalıştı evde kimse yokken bana iyi olup kızıyla kardeşi gelince dışlamalarını gördüm emin oldum çektim kendimi mum oldu şimdi benimle konuşmak için can atıyor ben oralı değilim eşimin hatrına bir iki kelime konuşuyorum sadece hak edene hak ettiği gibi davranmak lazım

Onlar oyle alismislar dedikodu tartisma ve kapanis normal hayata dönüs
Siz de elalem gibi gidin cayinizi icin gelin karismayin etmeyin kafa yormayin
Mesafe her zaman iyidir

designercicek .!.:

1 yıllık evliyim, çocuğumuz yok. Kv ile alakalı yaşadığım bazı durumlar var. Kendisi genel olarak oğlancı bir insan. 4 Kız 1 oğlan olarak 5 çocuğu var. Kızlarının hepsi evli.
Genel olarak iyi bir insan eşime değer veriyor ilk zamanlar bana da öyleydi. Ama öyle kötü bir huyu var ki DEDİKODU.
Etrafın dedikodusunu yapma huyundan bahsetmiyorum bizzat kendi kızları ve damatları hakkında yaptığı dedikodudan bahsediyorum.
Her evladına başka evladının dedikodusunu yapıyor. Benim ve eşimin de dedikodusunu yaptığına eminim tabi ki.
Ama işin garip yani kimse bu durumdan müzdarip olmuyor, bu konuda tavır koymuyor.
Çok değil 3 - 4 ay önce herkese başkasını kötülemesinden dolayı eşim ve en büyük kız kardeşi birbirine girdi.
Ve eşim kardeşiyle açık açık konuşunca annesinin herkese farklı konuştuğunu anladı. Tartıştıkları konu da da kv suçlu olduğu için okları tamamen bana çevirdi.
Sebebi de ben maalesef ki çok verici bir tipim.
Yani verdiğim ve düşünceli halimin karşılığını tam olarak alamadığım bir durumlar içinde kaldık.
Daha sonra da eşin almasaydı yapmasaydı gibi konuşmalar geçmiş aralarında ben orda değildim.
Eşim de beni savunur sözler söyleyince orada tartışma büyümüş ve kv bidaha bana eskisi gibi olmadı bende ona.
Ben 3. şahıslar yüzünden kavga etmeyi sevmeyen biriyim. Bu yüzden her şeyi eşime anlatıp tartışma çıkarmak bana göre değil.
Yani evde bir şey fazla olur götürürdüm, et balık köfte gibi şeyler alıp davet eder veya haftada en az 3-4 kere evine giderdik. Tabak çanak vs vs yani diğer çocuklarının yapmadığı vermediği şeyleri hep verdik ve yaptık.
Şuan çok mesafeliyiz. Herkese farklı konuştuğu için, ben kapıdan çıkıp gittikten sonra başkası ile benim dedikodumu yapacağını bildiğim için artık içimden ne gitmek ne de samimiyet kurmak gelmiyor açıkçası.
Sadece eşim için arada bir git gel yapıyoruz o kadar. Daha burada anlatmadığım bir sürü şey.
Oğluna aşkım diye hitap etmeler, benim içer misin diye sorduğum şeye eşim hayır demesine rağmen inadına kalkıp koyup getirmeler gibi.
Yani evlatları arasında köprü olup denge kurması gerekirken hepsini körüklüyor. Bazen ben mi abartıyorum diyorum. Ama olanlardan sonra artık samimi davranamıyorum.
İster istemez buz gibi tepkiler veriyorum.
Eşim beni ezdiren bir insan değil keza çoğu zaman sinir olup söylendiği durumlar da oldu. Ama yine de anadır kafasıyla yaklaştığı için öyle keskin bi sınır koymadık koyamayız gibi de geliyor.
Aslında kimseye karışmıyormuş gibi yapıp her şeye karışan müdahil olmaya ve yönlendirmeye çalışan bir insan.
Nasıl tavır sergilemeliyim, neyi yanlış yapıyorum, ben mi abartıyorum gibi kendi içimde düşünüp duruyorum.

Genişletmek için tıkla...

Uzak dur.

5 çocuk yapmış hiç calismamis kariyeri olmayan kendini geliştirmeyen bir kadin neyle uğraşacak dedikodudan başka aileyi yönetmeye çalışmaktan başka .Herkes böyle değil istisna az da olsa olabilirde.Gercekci olursak iki tip oluyorlar biri çoluk çocuktan bıkmış kendisiyle uğraşan biriside kendini böyle önemli hissetmek için böyle davranan.Ciddiye almayacaksiniz konuşsun konuşsun sussun.Disardaki insanlar bizler için bu yani .Siz oğlu ile evlisiniz mesafe koyun hı hı deyin geçin

designercicek .!.:

1 yıllık evliyim, çocuğumuz yok. Kv ile alakalı yaşadığım bazı durumlar var. Kendisi genel olarak oğlancı bir insan. 4 Kız 1 oğlan olarak 5 çocuğu var. Kızlarının hepsi evli.
Genel olarak iyi bir insan eşime değer veriyor ilk zamanlar bana da öyleydi. Ama öyle kötü bir huyu var ki DEDİKODU.
Etrafın dedikodusunu yapma huyundan bahsetmiyorum bizzat kendi kızları ve damatları hakkında yaptığı dedikodudan bahsediyorum.
Her evladına başka evladının dedikodusunu yapıyor. Benim ve eşimin de dedikodusunu yaptığına eminim tabi ki.
Ama işin garip yani kimse bu durumdan müzdarip olmuyor, bu konuda tavır koymuyor.
Çok değil 3 - 4 ay önce herkese başkasını kötülemesinden dolayı eşim ve en büyük kız kardeşi birbirine girdi.
Ve eşim kardeşiyle açık açık konuşunca annesinin herkese farklı konuştuğunu anladı. Tartıştıkları konu da da kv suçlu olduğu için okları tamamen bana çevirdi.
Sebebi de ben maalesef ki çok verici bir tipim.
Yani verdiğim ve düşünceli halimin karşılığını tam olarak alamadığım bir durumlar içinde kaldık.
Daha sonra da eşin almasaydı yapmasaydı gibi konuşmalar geçmiş aralarında ben orda değildim.
Eşim de beni savunur sözler söyleyince orada tartışma büyümüş ve kv bidaha bana eskisi gibi olmadı bende ona.
Ben 3. şahıslar yüzünden kavga etmeyi sevmeyen biriyim. Bu yüzden her şeyi eşime anlatıp tartışma çıkarmak bana göre değil.
Yani evde bir şey fazla olur götürürdüm, et balık köfte gibi şeyler alıp davet eder veya haftada en az 3-4 kere evine giderdik. Tabak çanak vs vs yani diğer çocuklarının yapmadığı vermediği şeyleri hep verdik ve yaptık.
Şuan çok mesafeliyiz. Herkese farklı konuştuğu için, ben kapıdan çıkıp gittikten sonra başkası ile benim dedikodumu yapacağını bildiğim için artık içimden ne gitmek ne de samimiyet kurmak gelmiyor açıkçası.
Sadece eşim için arada bir git gel yapıyoruz o kadar. Daha burada anlatmadığım bir sürü şey.
Oğluna aşkım diye hitap etmeler, benim içer misin diye sorduğum şeye eşim hayır demesine rağmen inadına kalkıp koyup getirmeler gibi.
Yani evlatları arasında köprü olup denge kurması gerekirken hepsini körüklüyor. Bazen ben mi abartıyorum diyorum. Ama olanlardan sonra artık samimi davranamıyorum.
İster istemez buz gibi tepkiler veriyorum.
Eşim beni ezdiren bir insan değil keza çoğu zaman sinir olup söylendiği durumlar da oldu. Ama yine de anadır kafasıyla yaklaştığı için öyle keskin bi sınır koymadık koyamayız gibi de geliyor.
Aslında kimseye karışmıyormuş gibi yapıp her şeye karışan müdahil olmaya ve yönlendirmeye çalışan bir insan.
Nasıl tavır sergilemeliyim, neyi yanlış yapıyorum, ben mi abartıyorum gibi kendi içimde düşünüp duruyorum.

Genişletmek için tıkla...

Babaannemi gördüm resmen. Cahil insanların tek derdi dedikodu yapıp insanları birbirine düşürmektir. Gerçi sizinki kardeşleri birbirine düşürüyormuş bizimki gelinleriyle oğullarını. Ne zaman annem artık babaannemi evde istemedi ve araya mesafe koyduk o zaman bazı şeyler de düzelmeye başladı. Bu tür şeylerin tek ilacı mesafe ve sınır koymaktır bence.

unutuyomben .!.:

Fazla muhabbet tez ayrılık getirir. Küsmeyin ama böyle mesafeli devam edin. Küserseniz eşinizi de sizin hakkınızda doldurabilir.

Genişletmek için tıkla...

evet kesinlikle bunu yapabilecek insan. Elimden geldiğince politik ve mesafeli olmaya çalışıyorum.

pinkflowerrr .!.:

İçinizden geldiği gibi takılın.
Ben sizi çok iyi anlıyorum bende sizin gibiydim çok vericiydim evimden taşırdım herşeyi günde bi saat telefonla konuşurduk herşeyi anlatıyordum oda zaten ağzımdan laf almaya çalışıyordu.
Ama şunu farkettim ben kendimden verdikçe salak yerine koymaya çalıştı evde kimse yokken bana iyi olup kızıyla kardeşi gelince dışlamalarını gördüm emin oldum çektim kendimi mum oldu şimdi benimle konuşmak için can atıyor ben oralı değilim eşimin hatrına bir iki kelime konuşuyorum sadece hak edene hak ettiği gibi davranmak lazım

Genişletmek için tıkla...

Evet içimizden gelip yaptığımız verdiğimiz şeyler sonradan sorumluluğumuz gibi görülmeye başladı bu benim canımı sıktı. Elimden geldiğince mesafeli durmaya çalışıyorum, çünkü çok tehlikeli bir insan

Yani olaylar ne boyutta dedikodu ne boyutta bilmiyorum. Ancak genel olarak kendinizi enayi hissettirecek şeyleri yapmayın, bu hediye vermek olur, hizmet etmek olur...Eşinizin için ne kadarını tolere edebiliyorsanız max. o kadarını yapın eğer mesafe koyamayacaksanız.