Ben eşimin ailesi gerçekten sahip olmak isteyeceğim bir aile. Allah razı olsun diyorum ben, ben hepsinden razıyım. Görümcem kayınvalidem ve kayınpederim hepsi tatlıdır. Ailem yurtdışında diye sevdiğim yemekleri yapar yorgunsun eşinle zaman geçir diye kapıdan bırakır giderlerdi. Hasta olsam görümcem benden 3 yaş küçük eve gelirken kapıya çorba getirmiş olurdu. Şimdi eşim yok, arar kızım ne lazım şunu yapalım mı seni burya götürelim mi dye ama asla müdahale etmez. Yani haklarını cidden inkar etsem öbür tarafta sorulur. 15 yaşımda eşimle sevgili oldum şuan 30 yaşımdayım kırıldım söyle yaptılar dediğim tek olayım yok.
Ama bu ben mükemmel bir gelin olduğum veya onlar kanatsız melek olduğu için değil. Yakın uzak ailesi arkadaşları ile aramda bir sınır çizmiş ben mükemmel bir gelin olduğum için değil yani. Ben annesini her gün arıyorum ama bana kimse karışamıyor, çat kapı geleceğiz diyemiyor, çünkü eşim bunu sert bir şekilde engelliyor. Ben eşim kadar çizgileri olan biri değilim aileye. O yüzden bence bütün sınırı ve saygıyı eşim koruyor. Çok sevmediğim bir akraabası arayıp bi saat size geleceğiz dediğinde bana sormadan buna hayır diyor mesela, ailesini arıyor sonra ben hayır dedim biz çalışan insanlarız böyle pat diye geliyorum denmez diye kendisi konuşuyor. Ben tamamen sakin kalıyorum, kimseyi de kırmamış oluyorum. Beni mesela su işimiz var diye çağırmazlar ama ben desteğe ihtiyaçları olduğunda izin alıp giderdim, büyük bir iş varsa evde inşaat vs. olduğunda temizliğe de gittim mesela. Çünkü benden kimse böyle bir şey beklemedi / bekleselerdi eşimin tepki koyacağını bilirdim, severek isteyerek yaptım.
Kötü etkileşimi olan insanların kendini üzmesine çok üzülüyorum bende iki taraf arasında deneyi iki tarafı da çok iyi tanıyan eşin kurması gerekiyor. Sizi de ailesini de o tanıyor, kimin iyi niyetli kimin ortalığı karıştırdığını en çok o görüyor. Ama yine de etkileşimi iyi tutmak bizim vazifemiz gibi kabul görüyor toplumda. Kimse dönüp erkeğe idare edemedin, arayı bulamadın diye eleştiride bulunmuyor.