7 yıllık evliyim,çocuklarım var çalışan bir anneyim.
Eşimin ailesi hiçbir zaman istemedi beni. bunu herşeylerinden belli ettiler yıllarca..
hep ailem gibi görmeye sıcak davranmaya çalıştım ama ne zaman onlara yakın olmaya kalksam kayınvalidem hep bir laf soktular bana, hiç yakınlaşamadım hiçbir zaman anne gibi olmadı bana.
açıkçası kesinlikle sevmiyorum onları ama asla saygısızlık etmedim etmemde
bu durumumu düşüncemi eşimde çok iyi biliyor saolsun hep bana hak verir asla ezdirmez.
neyse kısacası hayat hikayem bu
eşim dün gece rahatsızlandı bugünde evde dinleniyor.
gece sabaha kadar uyumadım eşimde çocuklarda hasta hep.
çocuğu okula bırakıp işe geldim, kayınvalidem aradı az önce oğlum hastaymış dedi
bende anlattım çok önemli bişey olmadığını.
bana ne biçim kadınsın insan kocasına bakmaz mı dedi.şok oldum işyerinde bişey diyemedim
ben 7 yıl boyunca ne hastalıklar geçirdim,
hamileliklerim doğumlarım hep sorunluydu, tehlikeliydi, ölüm riskim bile vardı.
annemi kaybettim yabancı gibi başsağlığı diledi eşimin ailesi ,
küçücük çocuklarımla rezil oldum cenezede hiç yardım etmediler. bir gün gelipte çocuklarıma bakmadılar
Ben hem iş hem ev bir de evde kocam çocuklar hasta sabaha kadar uyumadım
yıllardır yorgunluk nedir bilmedim, koştur koştur bir hayatım var
Her namazımdan sonra Allahtan sağlık dilerim ki ben hasta olursam çocuklarıma evime kim bakar diye
küçücük yavrum hasta onu sormuyorlar tutmuş bana oğlum hastaymış diye kendini paraladı bana bir sürü şey söyledi . içim içime sığmıyor çok sinirliyim şuan yaa paylaşacak kimsem yok diye burda sizlerle paylaşmak istedim.
azıcık içimi yumuşatıyorum sıcak davranmaya çalışıyorum ama böyle bişey oluyor işte birden beni kırıyor bu kadın sinir oluyorum konuşmak yüzünü görmek bile istemiyorum sonrada kötü olan ben oluyorum yaa
( bu arada ben eski üyelerdenim ama uzun süredir girmedim hiç, mailimde değişince yeni sayfa açtım )