Hala duyar kasıyorsunuz zira kastimin ne oldugunu bu ulke insani yasayarak ogreniyor yahu!Neden duyar kasayım yahu. Siz tüm dünyada istisnasız tüm eğitim almamış insanları bir yere koyuyorsunuz . Yani yazdıklarınıza bakınca sizde çok empati yapıyor gibi gözükmüyorsunuz. Cahil insan ile kötü insanı ayırmak önemli bence . Yani insanın gelişim göstermesi , eğitim görmesi kaniksanmayacak bir nokta zaten . Siz baya eğitim almamış insanları maymunlarla kiyasliyorsunuz . Egitim görmeniz neyi değiştirmiş oluyor ki ? Kendinizi nasıl başka insanlardan üstün tutabilirsiniz ? Eğitim hakkı her şeyden önce eşit değil . Ayrıca hayat sadece iyiye, kötüye veya cahile değil herkese zamanla öğretir.
Bence cahillik derken okuma yazma anlamında değil. Kendini eğitememiş, görgüsüz anlamında diyor arkadaş, ben diplomalı çok cahil gördüm mesela , konu eğitim hariç cahille baş etmek çok zordur, son yıllarda ben de cahil insanları bozuyorum ve geçiyorum, cahille bal olsa bile yememek lazım, bana göre cahil eğitimsiz , diplomasız kişi değildir, eğitimli de olsa eğitimsiz de olsa Kendini eğitememiş ve gerçekleştirememiş her insandır, böyle insanlar çok çiğdir , en güzeli cahilden uzak kaçmak...Her cahil insan kötüdür demek çok garip sizin ailenizdeki herkes eğitim mi almış . Yani tüm aileden bahsediyorum . Türkiye de böyle bir aile var mıdır ? Dünya üzerinde üniversitelerin yaygınlaşması bile yeni yeni. İnsanların bize olan davranışlarıni kontrol etmesi gereken de yine biziz .
Ayrıca cahil insanları begenmiyorsa onların oğluyla evlenmemeli kimse.
Bazen anne, baba, kardeşe bile kızıp, hayıflanıp söylenmiyor muyuz? Bu durum onları çok sevdiğimizi değiştirmez. Padişahın arkasından bile atar tutarlarmış hesabı..Sizin şanssızlığınız duymanız olmuş . Ben de benzer birşey yaşadım. Kayınvalidem eşime benim hakkımda söyleniyordu. Aldım karşıma konuştum. Basit bir anne-oğul dedikodusu deyip geçiyorum ama bana kızarsan da arkamdan konuşma, yüzüme söyle demiştim..Yüzleşmedik ve benim duyduklarımı bilmiyor ama kendisi gelip bana sarılıp keşke böyle olmasaydı filan dedi ben de bozmadım sarıldım o yüzden barıştık zannediyor. Ama ben lohusalıkta o psikoloji ile yaşadıklarımı unutamıyorum.
Bence recm edelim.Rahat edin arkana yastık vereyim filan der kv
Def et gitmiyosa kocanı annesinin eline tutuştur beraber yaşasınlar gitsin. Kv senin için bunları yapmamış ki oğluna bakıcılık yapmaya gelmiş herşeyi geçtim biri annene kalp krizi geçirticek kadar üzecek ve sen affedeceksin? Asla! Affedersin başlarlar onun tansiyonuna direk kapıya atardım yada ceketimi alır çeker giderdim o evden otursunlar baş başa terbiyesiz edepsiz şeyÇok uzun olacak. Olayların en başını anlatayım, 3 senelik evliyim ve 4 aylık bebeğim var. Bebeğim doğana kadar kayınvalidem ile iyi geçiniyorduk çünkü ben insanlara çok yumuşak davranan ve gerçekten hürmet gösteren biriyim. Kayınvalide ve kayınpeder ilkokul mezunu bu arada. Benim tüm kök ailem ben dahil doktora mezunu, kimisinin çift doktorası var. Eğitim farkımız var yani bu aileyle.
Ama evlendiğim günden beri hiç hissettirmedim bunu hep güler yüzlü davrandım. Fazla yumuşak davrandım o kadar ki kadın evimi kendi evi gibi kullanıyor asla ağzımı açmadım çünkü iyi niyetli yapıyor diye düşünüyordum. Mesela kafasına göre mutfağını değiştirir. Ben çalıştığım için geldiğinde bana sormaz öyle açar dolaptan çıkarır yemek yapar, kayınpeder gelir orayı burayı tamir edeceğim diye istediği gibi takılır. Hatta ebeveyn banyosunu tamir etmeye çalışırlar ben işteyken (e oha) ben yine de gönülleri kırılmasın iyi niyetle bir şeyler yapıyorlar diye hep teşekkür ederim annecim, eline sağlık babacım modundaydım. Sanki biz onların evine gitmişiz gibi davranıyorlar bize geldiklerinde. Rahat edin arkana yastık vereyim filan der kv mesela abdkshs benim evim ya hani gayet kendim yastık alabilirimçamaşır atar yıkar çıkarır katlar filan. O yüzden onlar varken özel çamaşırları saklarım. Bana gelip beyazları atıyorum var mı beyazın diyor mesela bugüne kadar normal geliyordu şimdi diyorum ki burası benim evim bu soruyu benim sormam lazım.
Tabi benim ev işi sevmeyen ve hatta nefret eden kişiliğim de buna ortam hazırladı resmen. İşime geldi yani evde işleri halleden birilerinin olması.
Sonra ben doğum yaptım. Her şey tepetaklak oldu çünkü evde hem kv hem de annem vardı. İlk kez birlikte kaldılar ve kavgalar filan oldu onları da konu açmıştım isteyen okuyabilir. Anneme bağırdı kocam, annem kalp krizi geçirdi. Ben 3 günlük lohusaydım bunlar olurken ve çok yıprandım sütüm kesildi. Şimdi kocam pişman oldu çok özürler diledi filan annem bir ara geldi bizde 1 hafta durdu öyle araları kötü değildi annem affetti. Eşim de pişmandı zaten düzeltmek için çok çabaladı geçti gitti.
Ama ben bu kayınvalide kişisini affedemedim. Hala nefret doluyum. Çünkü büyük bir hayal kırıklığı yaşattı bana. Olaylardan sonra babam gelmişti konuşmaya çok yapıcı konuştu olur böyle şeyler filan. Ama o kadın ağlayarak şikayet etti beni babama. Sonra da eşime. Benim bildiğimi bilmiyorlar ben kapıyı dinledim. Babam da söylemedi kayınvaliden bunu dedi diye. Onlara karşı ilk günden beri asla ve asla hissettirmesem bile bana eğitimi var diye bizi eziyor dedi mesela. Annem güya evi ele geçirmiş yemek yaparken kendisini yabancı hissetmiş, annem okuduğu üçüncü üniversiteden bahsedip onu ezmiş(bana anlatıyordu), annem ona hiç bir şey danışmıyormuş(neyi danışacak anlamadım zaten annem ondan kaç yaş büyük) ve son olarak bu olaylar olduğunda ben odamdan çıkmadan ağlıyordum çünkü daha sezaryen olalı 3 gün olmuş neler yaşıyorum annem yoğun bakımda filan ama bu kadın eşime gidip “benim tansiyonum 14e çıktı gelip bana geçmiş olsun demedi” diyerek küsmüş ve odama uğramadı. Bebeği alıp alıp gitti filan of hatırlamak istemiyorum.
Şu anki durumda bu kadın bana sormadan bebeğe bakayım yardım edeyim bahanesiyle bana geldi 4 ay kalacakmış. Çağırmadık eşim de çağırmadı. Kocasını da alıp gelmiş. Halbuki evde bakıcı var. Bakıcı ev işleri yapsın ama ben bebeğe bakayım diyor. Eskiden batmayan şeyler şimdi çok batıyor bakıyorum düzenim değişmiş bakıyorum yardım adı altında buzluğuma sarma doldurmuş(ben pizza dolduracağım belki sana ne yani) Yüz vermemeye çalışıyorum hatta kovacağım bunu ama annem engel oluyor. Annem diyor ki bakıcı tek duracağına babaannesiyle dursun çocuk hatrına sus diyor.
Bizim yaşadığımız şehirde hiç akrabamız filan yok, arkadaşlarım da bebeğin gelişimi için önemli babaannesiyle iletişimi olsun diyorlar.
Kendi parasını kazanan hatta istersem hem bakıcı hem yardımcı tutabilecek maddi güçteyim. Kovsam kovarım, kocamla da iki gün tartışır normale döneriz. Ama annemin bu söyledikleri kafamı karıştırıyor.
O kadar üzüldüm ki anlatamam. Bunlara kötü davranmayınca anlamıyolar. Gerçekten bak bizimkide aynı ama sneinkinin yine bi hayrı var benimki ditoki buzlugunda mantı varmı misafir geldi. Ulan bi deki 40 günlük anne nasıl mantı yapsında koysun dolabına yazık günah. İflah olmazlar. Kaynanalar genel de gelinelei sevmez. Gelinlerde sevildikleirni düşünür sevdiğinden böyle diye diye taviz verir ve sonuçla rböyle olur. Bebeğiniz çok küçük ama benden demesi yarın öbürügn olur ya dişten vs çocugun ateşi çıkar kucagına vermez bile bunlar böyleler. Sakın sanmaki sana yardıma geldi elalemi arayıp bebege bakamıyo bakıcı tutmuş ben gittim baktım diyecek.Çok uzun olacak. Olayların en başını anlatayım, 3 senelik evliyim ve 4 aylık bebeğim var. Bebeğim doğana kadar kayınvalidem ile iyi geçiniyorduk çünkü ben insanlara çok yumuşak davranan ve gerçekten hürmet gösteren biriyim. Kayınvalide ve kayınpeder ilkokul mezunu bu arada. Benim tüm kök ailem ben dahil doktora mezunu, kimisinin çift doktorası var. Eğitim farkımız var yani bu aileyle.
Ama evlendiğim günden beri hiç hissettirmedim bunu hep güler yüzlü davrandım. Fazla yumuşak davrandım o kadar ki kadın evimi kendi evi gibi kullanıyor asla ağzımı açmadım çünkü iyi niyetli yapıyor diye düşünüyordum. Mesela kafasına göre mutfağını değiştirir. Ben çalıştığım için geldiğinde bana sormaz öyle açar dolaptan çıkarır yemek yapar, kayınpeder gelir orayı burayı tamir edeceğim diye istediği gibi takılır. Hatta ebeveyn banyosunu tamir etmeye çalışırlar ben işteyken (e oha) ben yine de gönülleri kırılmasın iyi niyetle bir şeyler yapıyorlar diye hep teşekkür ederim annecim, eline sağlık babacım modundaydım. Sanki biz onların evine gitmişiz gibi davranıyorlar bize geldiklerinde. Rahat edin arkana yastık vereyim filan der kv mesela abdkshs benim evim ya hani gayet kendim yastık alabilirimçamaşır atar yıkar çıkarır katlar filan. O yüzden onlar varken özel çamaşırları saklarım. Bana gelip beyazları atıyorum var mı beyazın diyor mesela bugüne kadar normal geliyordu şimdi diyorum ki burası benim evim bu soruyu benim sormam lazım.
Tabi benim ev işi sevmeyen ve hatta nefret eden kişiliğim de buna ortam hazırladı resmen. İşime geldi yani evde işleri halleden birilerinin olması.
Sonra ben doğum yaptım. Her şey tepetaklak oldu çünkü evde hem kv hem de annem vardı. İlk kez birlikte kaldılar ve kavgalar filan oldu onları da konu açmıştım isteyen okuyabilir. Anneme bağırdı kocam, annem kalp krizi geçirdi. Ben 3 günlük lohusaydım bunlar olurken ve çok yıprandım sütüm kesildi. Şimdi kocam pişman oldu çok özürler diledi filan annem bir ara geldi bizde 1 hafta durdu öyle araları kötü değildi annem affetti. Eşim de pişmandı zaten düzeltmek için çok çabaladı geçti gitti.
Ama ben bu kayınvalide kişisini affedemedim. Hala nefret doluyum. Çünkü büyük bir hayal kırıklığı yaşattı bana. Olaylardan sonra babam gelmişti konuşmaya çok yapıcı konuştu olur böyle şeyler filan. Ama o kadın ağlayarak şikayet etti beni babama. Sonra da eşime. Benim bildiğimi bilmiyorlar ben kapıyı dinledim. Babam da söylemedi kayınvaliden bunu dedi diye. Onlara karşı ilk günden beri asla ve asla hissettirmesem bile bana eğitimi var diye bizi eziyor dedi mesela. Annem güya evi ele geçirmiş yemek yaparken kendisini yabancı hissetmiş, annem okuduğu üçüncü üniversiteden bahsedip onu ezmiş(bana anlatıyordu), annem ona hiç bir şey danışmıyormuş(neyi danışacak anlamadım zaten annem ondan kaç yaş büyük) ve son olarak bu olaylar olduğunda ben odamdan çıkmadan ağlıyordum çünkü daha sezaryen olalı 3 gün olmuş neler yaşıyorum annem yoğun bakımda filan ama bu kadın eşime gidip “benim tansiyonum 14e çıktı gelip bana geçmiş olsun demedi” diyerek küsmüş ve odama uğramadı. Bebeği alıp alıp gitti filan of hatırlamak istemiyorum.
Şu anki durumda bu kadın bana sormadan bebeğe bakayım yardım edeyim bahanesiyle bana geldi 4 ay kalacakmış. Çağırmadık eşim de çağırmadı. Kocasını da alıp gelmiş. Halbuki evde bakıcı var. Bakıcı ev işleri yapsın ama ben bebeğe bakayım diyor. Eskiden batmayan şeyler şimdi çok batıyor bakıyorum düzenim değişmiş bakıyorum yardım adı altında buzluğuma sarma doldurmuş(ben pizza dolduracağım belki sana ne yani) Yüz vermemeye çalışıyorum hatta kovacağım bunu ama annem engel oluyor. Annem diyor ki bakıcı tek duracağına babaannesiyle dursun çocuk hatrına sus diyor.
Bizim yaşadığımız şehirde hiç akrabamız filan yok, arkadaşlarım da bebeğin gelişimi için önemli babaannesiyle iletişimi olsun diyorlar.
Kendi parasını kazanan hatta istersem hem bakıcı hem yardımcı tutabilecek maddi güçteyim. Kovsam kovarım, kocamla da iki gün tartışır normale döneriz. Ama annemin bu söyledikleri kafamı karıştırıyor.
Açık ama tatmin edici değil. Neden biliyor musun çünkü samimi değil . Size sordum ailenizde okumamış insanlar yok mu hepsi mi kötü eğer mesele eğitimli ve eğitimsiz insan olsaydı o zaman derdiniz . Neden duyar kasayım şurada iki beğeni fazla gelse bana para mı veriyorlar veyahut kim beni gerçekten tanıyor ?Hala duyar kasıyorsunuz zira kastimin ne oldugunu bu ulke insani yasayarak ogreniyor yahu!
Cehalet sadece okumamak mi? Okuyup insan olamamakta cehalet.
Hani bir soz var ya "senin cehaletin benim hayatimi etkiliyor" diye (tam olarak boyle degildi ama anlasildigina inanmak istiyorum) hah iste ben tam da buradaki cehaleti kastediyorum.
Tamam konu sahibinin kayin ailesi okumadiklari icin konuyu "egitim" duzeyine cekmenizi anliyorum ama guncel hayatimizda binlerce cahille cebellesirken olayin sadece eğitim olmadigini, konuyu buraya cekmenin anlamsiz olduğunu bilmeniz gerekiyordu.
Neyse dedigim anlasilsin diye ornek vermek lazım belkide;
Eksideki bu basligi okuyun lutfen oyle sayfalarca okumaya da gerek yok, malum asgari ucret aciklandi dolayisiyla konu memur zamlarına gelmis. Linkini yolladigim baslik, ornegin (muhtemelen) egitimli cahil kayniyor.
Bu arada ilkel gudulerle hareket etmek sozunu maymunla esdeger tutma olarak yorumlayip duyarlardan duyar begenmenize de hayret ediyorum Kir papatyasi, size yakistiramadim.
Kendimi baska insanlardan ustun tutmuyorum, egitim arti aileden gelen degerlerle ilkel duygularimin koreldigini, bircogumuzunda bu duygulardan artik azade oldugunu ama cahil kesimin (okumus/okumamis) bu sekilde yasamaya devam ettigini yasiyoruz, goruyoruz, gozlemliyoruz ve ne yazikki maruz kaliyoruz.
Yeterince acik sanırım?
Bunu teklif ettim biliyor musun? Eşyalı bir ev tutayım harçlığını da vereyim siz de rahat edersiniz dedim yok olmaz ben korkarım tek yaşayamam dedi. Kayınpeder de gelmek istemedi.Sürecin sonunda elsiniz. Yaşadığınız hayal kırıklığını anlıyorum ama eşinle problem yaşadığında görülüyor gerçek yüzleri aslında ve sen eski sen olamıyorsun hep mesafeli. Senin durumunda ne yapardım diye düşünüyorum aynı evde rahatsizsam yakın yerden ev tutar çocuğuma baktırirdim gerçekten.gozumde arkada kalmazdi
bütün mesele sınırları koruyamamış olmak.
4 ay çok uzun bir süre.
ben istemezdim.
evliliğin ilk dönemlerinde insan tecrübesiz oluyor. sınır koymakta zorlanıyor.
bir de ben şöyle tahmin ediyorum. eğitimli görgülü biri olarak kayınvalide-gelin çekişmesi yaşamayı kendinize yakıştırmamışsınızdır. başlarda sizi sevdiklerini kabullendiklerini düşünmüşsünüzdür.
sağlıklı iletişim kuracağınızı sanmışsınızdır.
ama öyle olmuyor tabi.. kimse kimsenin kızı/annesi olmuyor evlendi diye.
ben de beni kabullensinler diye sınırı koruyamadım mesela.
işte bu tecrübesizlik :)
baştan açık açık evden göndermek gibi değilse de sınırlarınızı hatırlatmak gerekli.
bir süre kalsınlar sonra teşekkür edip biz halledebiliriz bundan sonrasını deyin.
kendinize alan açın.
onların yaptıklarının düzeninizi bozduğunu düzgün bir dille söyleyin. laf sokmadan.
net olun.
Lohusalıkta kv derdi bende çektim aynı şekşlde kafasına göre bana yerleşti bebeğe ben bakıcam diye çalışmadığım haldeÇok uzun olacak. Olayların en başını anlatayım, 3 senelik evliyim ve 4 aylık bebeğim var. Bebeğim doğana kadar kayınvalidem ile iyi geçiniyorduk çünkü ben insanlara çok yumuşak davranan ve gerçekten hürmet gösteren biriyim. Kayınvalide ve kayınpeder ilkokul mezunu bu arada. Benim tüm kök ailem ben dahil doktora mezunu, kimisinin çift doktorası var. Eğitim farkımız var yani bu aileyle.
Ama evlendiğim günden beri hiç hissettirmedim bunu hep güler yüzlü davrandım. Fazla yumuşak davrandım o kadar ki kadın evimi kendi evi gibi kullanıyor asla ağzımı açmadım çünkü iyi niyetli yapıyor diye düşünüyordum. Mesela kafasına göre mutfağını değiştirir. Ben çalıştığım için geldiğinde bana sormaz öyle açar dolaptan çıkarır yemek yapar, kayınpeder gelir orayı burayı tamir edeceğim diye istediği gibi takılır. Hatta ebeveyn banyosunu tamir etmeye çalışırlar ben işteyken (e oha) ben yine de gönülleri kırılmasın iyi niyetle bir şeyler yapıyorlar diye hep teşekkür ederim annecim, eline sağlık babacım modundaydım. Sanki biz onların evine gitmişiz gibi davranıyorlar bize geldiklerinde. Rahat edin arkana yastık vereyim filan der kv mesela abdkshs benim evim ya hani gayet kendim yastık alabilirimçamaşır atar yıkar çıkarır katlar filan. O yüzden onlar varken özel çamaşırları saklarım. Bana gelip beyazları atıyorum var mı beyazın diyor mesela bugüne kadar normal geliyordu şimdi diyorum ki burası benim evim bu soruyu benim sormam lazım.
Tabi benim ev işi sevmeyen ve hatta nefret eden kişiliğim de buna ortam hazırladı resmen. İşime geldi yani evde işleri halleden birilerinin olması.
Sonra ben doğum yaptım. Her şey tepetaklak oldu çünkü evde hem kv hem de annem vardı. İlk kez birlikte kaldılar ve kavgalar filan oldu onları da konu açmıştım isteyen okuyabilir. Anneme bağırdı kocam, annem kalp krizi geçirdi. Ben 3 günlük lohusaydım bunlar olurken ve çok yıprandım sütüm kesildi. Şimdi kocam pişman oldu çok özürler diledi filan annem bir ara geldi bizde 1 hafta durdu öyle araları kötü değildi annem affetti. Eşim de pişmandı zaten düzeltmek için çok çabaladı geçti gitti.
Ama ben bu kayınvalide kişisini affedemedim. Hala nefret doluyum. Çünkü büyük bir hayal kırıklığı yaşattı bana. Olaylardan sonra babam gelmişti konuşmaya çok yapıcı konuştu olur böyle şeyler filan. Ama o kadın ağlayarak şikayet etti beni babama. Sonra da eşime. Benim bildiğimi bilmiyorlar ben kapıyı dinledim. Babam da söylemedi kayınvaliden bunu dedi diye. Onlara karşı ilk günden beri asla ve asla hissettirmesem bile bana eğitimi var diye bizi eziyor dedi mesela. Annem güya evi ele geçirmiş yemek yaparken kendisini yabancı hissetmiş, annem okuduğu üçüncü üniversiteden bahsedip onu ezmiş(bana anlatıyordu), annem ona hiç bir şey danışmıyormuş(neyi danışacak anlamadım zaten annem ondan kaç yaş büyük) ve son olarak bu olaylar olduğunda ben odamdan çıkmadan ağlıyordum çünkü daha sezaryen olalı 3 gün olmuş neler yaşıyorum annem yoğun bakımda filan ama bu kadın eşime gidip “benim tansiyonum 14e çıktı gelip bana geçmiş olsun demedi” diyerek küsmüş ve odama uğramadı. Bebeği alıp alıp gitti filan of hatırlamak istemiyorum.
Şu anki durumda bu kadın bana sormadan bebeğe bakayım yardım edeyim bahanesiyle bana geldi 4 ay kalacakmış. Çağırmadık eşim de çağırmadı. Kocasını da alıp gelmiş. Halbuki evde bakıcı var. Bakıcı ev işleri yapsın ama ben bebeğe bakayım diyor. Eskiden batmayan şeyler şimdi çok batıyor bakıyorum düzenim değişmiş bakıyorum yardım adı altında buzluğuma sarma doldurmuş(ben pizza dolduracağım belki sana ne yani) Yüz vermemeye çalışıyorum hatta kovacağım bunu ama annem engel oluyor. Annem diyor ki bakıcı tek duracağına babaannesiyle dursun çocuk hatrına sus diyor.
Bizim yaşadığımız şehirde hiç akrabamız filan yok, arkadaşlarım da bebeğin gelişimi için önemli babaannesiyle iletişimi olsun diyorlar.
Kendi parasını kazanan hatta istersem hem bakıcı hem yardımcı tutabilecek maddi güçteyim. Kovsam kovarım, kocamla da iki gün tartışır normale döneriz. Ama annemin bu söyledikleri kafamı karıştırıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?