Çok üzüldüm, siz de hasta olmasanız yine bir nebze diyeceğim. Ama hepinizin yardıma ihtiyacı olabilecek bir durumu var şu an. Buna benzer bir olayı çok yakın zamanda ben de yaşadım. Üstelik yaşım daha çok genç olmasına rağmen hem annem hem babam hastayken herkes uzağa kaçtı. Bahaneleri de 'biz uzağız, sen varsın ne yapalım yakın değiliz ki' olmuştu. Evet herkesin kendi hayatı, istedikleri yerlere gidebilirler ama sizin şu an kalkıp başka bir şehre bile taşınacak lüksünüz yoksa onların da en azından şu anda gitmemeleri gerekirdi. Çünkü bu hem adil değil, hem de bu tarz durumlarda dayanışma olmayacaksa kardeşlik diye bir şey ne işe yarar ve bir anne ömrünün son zamanlarında kendisinin elinden tutmayacaksa neden evlat doğursun? Tüm bunları düşününce gözlerim doluyor, artık evlenmekten ve çocuk sahibi olmaktan da çok korkuyorum.
Maddi yeterliliğiniz varsa bu durumu o cihetle çözebilirsiniz veya kardeşlerinizle ortaklaşa bir şeyler olabilir. Mümkün değilse de devlete başvuru yapılıyormuş, uygun görülürse bakım parası verilebildiğini duymuştum isterseniz araştırın. O zaman da annenizin yanına sık sık gidersiniz. Ama bırakmaya gönlüm el vermiyor derseniz bakıcı fikri de olabilir. Hem o evde durarak eve de yardımcı olur ve siz de istediğinizde gidersiniz. Bunlar bir şekilde hallolacak belki. Biz hep maddi yönden bakıyoruz olaya ama yaşamayan bu durumun manen verdiği ağırlığı bilemez. Siz neden gittiler demekten ziyade böylesine zor günlerde kardeşlerinizin annenizi ve sizi kolayca bırakıp gitmesindeki bu rahatlıklarına kırılmış gibisiniz. İnanın kız erkek fark etmiyor bazı insanlar nedensiz böyle. Ama onlar da yaşlanacak bir gün. İnsan nasıl evlat istiyorsa öyle evlat olmaya çalışmalı. Allah size ve sevdiklerinize tez zamanda şifalar versin, size de evlatlarınızı hayırlı eylesin. Annenizi bırakmayın, bu imtihanın sevabı size kısmetmiş öyle düşünün.