Yola inanmislarla cikilir, ikna edilmislerle diil sevgili unus.Geçen seferki konumda kardeşimin sevgilisinden ve kültür çatışmalarından bahsetmiştim. Çocuk kardeşimle konuşmuş. Babasını 18 yaşındayken kanserden kaybetmiş. Annesi, kardeşleri ile beraber amcalarına karşı durmaya çalışmışlar. 18 yaşında evin tüm yükü onun omuzlarına binmiş. Kardeşi orta okul öğrencisiymiş, ablası yeni evlenmiş. Annesine ve kardeşine maddi, manevi destek olmak ona kalmış. Çok sıkıntılı bir hayatı olmuş. Geçim sıkıntılarından, sürekli çalışmak zorunda kalmış olmaktan, daha şimdiden tüm vücudundaki kemiklerin yerini ağrısından bildiğinden bahsetmiş
Bundan sonrası için de annesinin aynı evde beraber yaşamak istediğini, aynı binada ayrı ev olsa bile yeme içmenin beraber olmasını istediğini söylemiş. Bunu kabul ediyorsan konuşalım etmiyorsan da saygı duyarım demiş. Ağlamaya başlamış kardeşim de. “Böyle hayal etmemiştim” demiş. Çocuk da “ben bunu kimsenin kabul etmeyeceğini biliyorum. Annem de zaten akrabalardan biri ile evlendirmek istiyor beni.” demiş. Kardeşim ağlamış, çocuk hem ağlamış hem teselli etmiş. Çözüm olarak kardeşim Boşanma aşamasında olan ablası, annesi, kardeşi ile beraber bir dairede yaşasınlar biz gidip işlerini görelim, sahip çıkalım ama kapımız ayrı olsun demiş. Çocuğun annesi bunu kabul etmiyormuş. Bencil bir kadın anladığım kadarı ile . Kaç gündür kardeşimin ağlamaktan içi çıktı. Ayrılmaktan başka çare yok gibi diyoronu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor. Bize bir çıkış gösterin hanımlar. Bu kadını nasıl ikna edebiliriz? Kadın tek başına yaşamaktan korkuyormuş. Eğitim almamış, okuma yazma bilmeyen, kendi hiçbir işini yapmamış (ya da yapması için desteklenmemiş) bir kadınmış. Onunla beraber yaşasın dediğimiz ablası da zihinsel sorunları olan birisi. Bunun bir de iki çocuğu var. Eşiyle de boşanma aşamasında. Bir de lise çağında kız kardeşi var. O kız da okula gitmemiş liseye geçince okulu bırakmış. Baştan sona çok sorunlu bir aile öyle diyeyim.
Uzun uzun yazıp başınızı şişirdim kusura bakmayın.
Kardeşiniz kendi hayatını kurtarsın. Evet erkek arkadaşın yaşadığı şeyler çok ağır ama sürekli bir eli onların üzerinde olacak şimdi aşkın verdiği üzüntüyle bu kadar detaylı dusunemiyor. Boşanmış ruhsal problemli iki çocuklu abla bağımlı bir anne okulu yarıda bırakmış liseli ergen ve tek aklı başında olan kardeşinizin sevgilisi. Bu adam nasıl kafasını toplayacak da kendi ailesine bakacak. Kapısı ayrı olsa da olmaz o is. Annesi haklı akrabadan bu aileyi bilen bu ailenin kültürüyle yetişmiş biri ancak o da bir ihtimal kaldırabilir. Erkek arkadaşı da ya hiç evlenmeyecek ya da herşeyi kabul ederek annesinin dediği biriyle evlenecek sevmeye çalışacakGeçen seferki konumda kardeşimin sevgilisinden ve kültür çatışmalarından bahsetmiştim. Çocuk kardeşimle konuşmuş. Babasını 18 yaşındayken kanserden kaybetmiş. Annesi, kardeşleri ile beraber amcalarına karşı durmaya çalışmışlar. 18 yaşında evin tüm yükü onun omuzlarına binmiş. Kardeşi orta okul öğrencisiymiş, ablası yeni evlenmiş. Annesine ve kardeşine maddi, manevi destek olmak ona kalmış. Çok sıkıntılı bir hayatı olmuş. Geçim sıkıntılarından, sürekli çalışmak zorunda kalmış olmaktan, daha şimdiden tüm vücudundaki kemiklerin yerini ağrısından bildiğinden bahsetmiş
Bundan sonrası için de annesinin aynı evde beraber yaşamak istediğini, aynı binada ayrı ev olsa bile yeme içmenin beraber olmasını istediğini söylemiş. Bunu kabul ediyorsan konuşalım etmiyorsan da saygı duyarım demiş. Ağlamaya başlamış kardeşim de. “Böyle hayal etmemiştim” demiş. Çocuk da “ben bunu kimsenin kabul etmeyeceğini biliyorum. Annem de zaten akrabalardan biri ile evlendirmek istiyor beni.” demiş. Kardeşim ağlamış, çocuk hem ağlamış hem teselli etmiş. Çözüm olarak kardeşim Boşanma aşamasında olan ablası, annesi, kardeşi ile beraber bir dairede yaşasınlar biz gidip işlerini görelim, sahip çıkalım ama kapımız ayrı olsun demiş. Çocuğun annesi bunu kabul etmiyormuş. Bencil bir kadın anladığım kadarı ile . Kaç gündür kardeşimin ağlamaktan içi çıktı. Ayrılmaktan başka çare yok gibi diyoronu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor. Bize bir çıkış gösterin hanımlar. Bu kadını nasıl ikna edebiliriz? Kadın tek başına yaşamaktan korkuyormuş. Eğitim almamış, okuma yazma bilmeyen, kendi hiçbir işini yapmamış (ya da yapması için desteklenmemiş) bir kadınmış. Onunla beraber yaşasın dediğimiz ablası da zihinsel sorunları olan birisi. Bunun bir de iki çocuğu var. Eşiyle de boşanma aşamasında. Bir de lise çağında kız kardeşi var. O kız da okula gitmemiş liseye geçince okulu bırakmış. Baştan sona çok sorunlu bir aile öyle diyeyim.
Uzun uzun yazıp başınızı şişirdim kusura bakmayın.
Üstelik çocugu tebrik ederim çok net olmuş. Yüzüğe kadar kandirmamis , bir iki ay gidip geliriz dememiş neyse o. Kardeşiniz de aynı kararlılıkla olsun kimseyi ikna etmek için kilinizi kipirdatmayin.Geçen seferki konumda kardeşimin sevgilisinden ve kültür çatışmalarından bahsetmiştim. Çocuk kardeşimle konuşmuş. Babasını 18 yaşındayken kanserden kaybetmiş. Annesi, kardeşleri ile beraber amcalarına karşı durmaya çalışmışlar. 18 yaşında evin tüm yükü onun omuzlarına binmiş. Kardeşi orta okul öğrencisiymiş, ablası yeni evlenmiş. Annesine ve kardeşine maddi, manevi destek olmak ona kalmış. Çok sıkıntılı bir hayatı olmuş. Geçim sıkıntılarından, sürekli çalışmak zorunda kalmış olmaktan, daha şimdiden tüm vücudundaki kemiklerin yerini ağrısından bildiğinden bahsetmiş
Bundan sonrası için de annesinin aynı evde beraber yaşamak istediğini, aynı binada ayrı ev olsa bile yeme içmenin beraber olmasını istediğini söylemiş. Bunu kabul ediyorsan konuşalım etmiyorsan da saygı duyarım demiş. Ağlamaya başlamış kardeşim de. “Böyle hayal etmemiştim” demiş. Çocuk da “ben bunu kimsenin kabul etmeyeceğini biliyorum. Annem de zaten akrabalardan biri ile evlendirmek istiyor beni.” demiş. Kardeşim ağlamış, çocuk hem ağlamış hem teselli etmiş. Çözüm olarak kardeşim Boşanma aşamasında olan ablası, annesi, kardeşi ile beraber bir dairede yaşasınlar biz gidip işlerini görelim, sahip çıkalım ama kapımız ayrı olsun demiş. Çocuğun annesi bunu kabul etmiyormuş. Bencil bir kadın anladığım kadarı ile . Kaç gündür kardeşimin ağlamaktan içi çıktı. Ayrılmaktan başka çare yok gibi diyoronu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor. Bize bir çıkış gösterin hanımlar. Bu kadını nasıl ikna edebiliriz? Kadın tek başına yaşamaktan korkuyormuş. Eğitim almamış, okuma yazma bilmeyen, kendi hiçbir işini yapmamış (ya da yapması için desteklenmemiş) bir kadınmış. Onunla beraber yaşasın dediğimiz ablası da zihinsel sorunları olan birisi. Bunun bir de iki çocuğu var. Eşiyle de boşanma aşamasında. Bir de lise çağında kız kardeşi var. O kız da okula gitmemiş liseye geçince okulu bırakmış. Baştan sona çok sorunlu bir aile öyle diyeyim.
Uzun uzun yazıp başınızı şişirdim kusura bakmayın.
“o ne b.k yerse yesin” diyemeyeceğim bir tek çocuklarım var. Eşimi çok seviyorum, bana çok kıymetli hissettiriyor. Ama benim kadar önemli olan bir tek çocuklarım. Kardeşiniz de kendi yoluna bakacak. Bu adam ne b.k yerse yiyecek. Kardeşinizin öyle bir sorumluluğu yok. Kaldı ki eğer bunu kabul ederse benim için en önemli olan “çocuk” lara da mutsuzluğu reva görmüş olur çünkü bu düzende huzur olmasına imkan yok.onu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor.
Geçen seferki konumda kardeşimin sevgilisinden ve kültür çatışmalarından bahsetmiştim. Çocuk kardeşimle konuşmuş. Babasını 18 yaşındayken kanserden kaybetmiş. Annesi, kardeşleri ile beraber amcalarına karşı durmaya çalışmışlar. 18 yaşında evin tüm yükü onun omuzlarına binmiş. Kardeşi orta okul öğrencisiymiş, ablası yeni evlenmiş. Annesine ve kardeşine maddi, manevi destek olmak ona kalmış. Çok sıkıntılı bir hayatı olmuş. Geçim sıkıntılarından, sürekli çalışmak zorunda kalmış olmaktan, daha şimdiden tüm vücudundaki kemiklerin yerini ağrısından bildiğinden bahsetmiş
Bundan sonrası için de annesinin aynı evde beraber yaşamak istediğini, aynı binada ayrı ev olsa bile yeme içmenin beraber olmasını istediğini söylemiş. Bunu kabul ediyorsan konuşalım etmiyorsan da saygı duyarım demiş. Ağlamaya başlamış kardeşim de. “Böyle hayal etmemiştim” demiş. Çocuk da “ben bunu kimsenin kabul etmeyeceğini biliyorum. Annem de zaten akrabalardan biri ile evlendirmek istiyor beni.” demiş. Kardeşim ağlamış, çocuk hem ağlamış hem teselli etmiş. Çözüm olarak kardeşim Boşanma aşamasında olan ablası, annesi, kardeşi ile beraber bir dairede yaşasınlar biz gidip işlerini görelim, sahip çıkalım ama kapımız ayrı olsun demiş. Çocuğun annesi bunu kabul etmiyormuş. Bencil bir kadın anladığım kadarı ile . Kaç gündür kardeşimin ağlamaktan içi çıktı. Ayrılmaktan başka çare yok gibi diyoronu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor. Bize bir çıkış gösterin hanımlar. Bu kadını nasıl ikna edebiliriz? Kadın tek başına yaşamaktan korkuyormuş. Eğitim almamış, okuma yazma bilmeyen, kendi hiçbir işini yapmamış (ya da yapması için desteklenmemiş) bir kadınmış. Onunla beraber yaşasın dediğimiz ablası da zihinsel sorunları olan birisi. Bunun bir de iki çocuğu var. Eşiyle de boşanma aşamasında. Bir de lise çağında kız kardeşi var. O kız da okula gitmemiş liseye geçince okulu bırakmış. Baştan sona çok sorunlu bir aile öyle diyeyim.
Uzun uzun yazıp başınızı şişirdim kusura bakmayın.
Geçen seferki konumda kardeşimin sevgilisinden ve kültür çatışmalarından bahsetmiştim. Çocuk kardeşimle konuşmuş. Babasını 18 yaşındayken kanserden kaybetmiş. Annesi, kardeşleri ile beraber amcalarına karşı durmaya çalışmışlar. 18 yaşında evin tüm yükü onun omuzlarına binmiş. Kardeşi orta okul öğrencisiymiş, ablası yeni evlenmiş. Annesine ve kardeşine maddi, manevi destek olmak ona kalmış. Çok sıkıntılı bir hayatı olmuş. Geçim sıkıntılarından, sürekli çalışmak zorunda kalmış olmaktan, daha şimdiden tüm vücudundaki kemiklerin yerini ağrısından bildiğinden bahsetmiş
Bundan sonrası için de annesinin aynı evde beraber yaşamak istediğini, aynı binada ayrı ev olsa bile yeme içmenin beraber olmasını istediğini söylemiş. Bunu kabul ediyorsan konuşalım etmiyorsan da saygı duyarım demiş. Ağlamaya başlamış kardeşim de. “Böyle hayal etmemiştim” demiş. Çocuk da “ben bunu kimsenin kabul etmeyeceğini biliyorum. Annem de zaten akrabalardan biri ile evlendirmek istiyor beni.” demiş. Kardeşim ağlamış, çocuk hem ağlamış hem teselli etmiş. Çözüm olarak kardeşim Boşanma aşamasında olan ablası, annesi, kardeşi ile beraber bir dairede yaşasınlar biz gidip işlerini görelim, sahip çıkalım ama kapımız ayrı olsun demiş. Çocuğun annesi bunu kabul etmiyormuş. Bencil bir kadın anladığım kadarı ile . Kaç gündür kardeşimin ağlamaktan içi çıktı. Ayrılmaktan başka çare yok gibi diyoronu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor. Bize bir çıkış gösterin hanımlar. Bu kadını nasıl ikna edebiliriz? Kadın tek başına yaşamaktan korkuyormuş. Eğitim almamış, okuma yazma bilmeyen, kendi hiçbir işini yapmamış (ya da yapması için desteklenmemiş) bir kadınmış. Onunla beraber yaşasın dediğimiz ablası da zihinsel sorunları olan birisi. Bunun bir de iki çocuğu var. Eşiyle de boşanma aşamasında. Bir de lise çağında kız kardeşi var. O kız da okula gitmemiş liseye geçince okulu bırakmış. Baştan sona çok sorunlu bir aile öyle diyeyim.
Uzun uzun yazıp başınızı şişirdim kusura bakmayın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?