• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kardeşim ve aşk işleri

Unus

OLENA
Kayıtlı Üye
8 Aralık 2019
1.827
7.092
158
27
Geçen seferki konumda kardeşimin sevgilisinden ve kültür çatışmalarından bahsetmiştim. Çocuk kardeşimle konuşmuş. Babasını 18 yaşındayken kanserden kaybetmiş. Annesi, kardeşleri ile beraber amcalarına karşı durmaya çalışmışlar. 18 yaşında evin tüm yükü onun omuzlarına binmiş. Kardeşi orta okul öğrencisiymiş, ablası yeni evlenmiş. Annesine ve kardeşine maddi, manevi destek olmak ona kalmış. Çok sıkıntılı bir hayatı olmuş. Geçim sıkıntılarından, sürekli çalışmak zorunda kalmış olmaktan, daha şimdiden tüm vücudundaki kemiklerin yerini ağrısından bildiğinden bahsetmiş 😥

Bundan sonrası için de annesinin aynı evde beraber yaşamak istediğini, aynı binada ayrı ev olsa bile yeme içmenin beraber olmasını istediğini söylemiş. Bunu kabul ediyorsan konuşalım etmiyorsan da saygı duyarım demiş. Ağlamaya başlamış kardeşim de. “Böyle hayal etmemiştim” demiş. Çocuk da “ben bunu kimsenin kabul etmeyeceğini biliyorum. Annem de zaten akrabalardan biri ile evlendirmek istiyor beni.” demiş. Kardeşim ağlamış, çocuk hem ağlamış hem teselli etmiş. Çözüm olarak kardeşim Boşanma aşamasında olan ablası, annesi, kardeşi ile beraber bir dairede yaşasınlar biz gidip işlerini görelim, sahip çıkalım ama kapımız ayrı olsun demiş. Çocuğun annesi bunu kabul etmiyormuş. Bencil bir kadın anladığım kadarı ile . Kaç gündür kardeşimin ağlamaktan içi çıktı. Ayrılmaktan başka çare yok gibi diyor 😓 onu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor. Bize bir çıkış gösterin hanımlar. Bu kadını nasıl ikna edebiliriz? Kadın tek başına yaşamaktan korkuyormuş. Eğitim almamış, okuma yazma bilmeyen, kendi hiçbir işini yapmamış (ya da yapması için desteklenmemiş) bir kadınmış. Onunla beraber yaşasın dediğimiz ablası da zihinsel sorunları olan birisi. Bunun bir de iki çocuğu var. Eşiyle de boşanma aşamasında. Bir de lise çağında kız kardeşi var. O kız da okula gitmemiş liseye geçince okulu bırakmış. Baştan sona çok sorunlu bir aile öyle diyeyim.
Uzun uzun yazıp başınızı şişirdim kusura bakmayın.
 
Habire “dedi, demiş” falan yazmışım bir şeyler bu saatte kafamı toplayamadım bir türlü kusura bakmayın 😢
 
Geçen seferki konumda kardeşimin sevgilisinden ve kültür çatışmalarından bahsetmiştim. Çocuk kardeşimle konuşmuş. Babasını 18 yaşındayken kanserden kaybetmiş. Annesi, kardeşleri ile beraber amcalarına karşı durmaya çalışmışlar. 18 yaşında evin tüm yükü onun omuzlarına binmiş. Kardeşi orta okul öğrencisiymiş, ablası yeni evlenmiş. Annesine ve kardeşine maddi, manevi destek olmak ona kalmış. Çok sıkıntılı bir hayatı olmuş. Geçim sıkıntılarından, sürekli çalışmak zorunda kalmış olmaktan, daha şimdiden tüm vücudundaki kemiklerin yerini ağrısından bildiğinden bahsetmiş 😥

Bundan sonrası için de annesinin aynı evde beraber yaşamak istediğini, aynı binada ayrı ev olsa bile yeme içmenin beraber olmasını istediğini söylemiş. Bunu kabul ediyorsan konuşalım etmiyorsan da saygı duyarım demiş. Ağlamaya başlamış kardeşim de. “Böyle hayal etmemiştim” demiş. Çocuk da “ben bunu kimsenin kabul etmeyeceğini biliyorum. Annem de zaten akrabalardan biri ile evlendirmek istiyor beni.” demiş. Kardeşim ağlamış, çocuk hem ağlamış hem teselli etmiş. Çözüm olarak kardeşim Boşanma aşamasında olan ablası, annesi, kardeşi ile beraber bir dairede yaşasınlar biz gidip işlerini görelim, sahip çıkalım ama kapımız ayrı olsun demiş. Çocuğun annesi bunu kabul etmiyormuş. Bencil bir kadın anladığım kadarı ile . Kaç gündür kardeşimin ağlamaktan içi çıktı. Ayrılmaktan başka çare yok gibi diyor 😓 onu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor. Bize bir çıkış gösterin hanımlar. Bu kadını nasıl ikna edebiliriz? Kadın tek başına yaşamaktan korkuyormuş. Eğitim almamış, okuma yazma bilmeyen, kendi hiçbir işini yapmamış (ya da yapması için desteklenmemiş) bir kadınmış. Onunla beraber yaşasın dediğimiz ablası da zihinsel sorunları olan birisi. Bunun bir de iki çocuğu var. Eşiyle de boşanma aşamasında. Bir de lise çağında kız kardeşi var. O kız da okula gitmemiş liseye geçince okulu bırakmış. Baştan sona çok sorunlu bir aile öyle diyeyim.
Uzun uzun yazıp başınızı şişirdim kusura bakmayın.
Yola inanmislarla cikilir, ikna edilmislerle diil sevgili unus.

Simdi ikna olsa ya da olmus gibi yapsa bile bir sure sonra yine isteklerini dayatacaktir. Burada is cocukta bitiyor ama bence deger mi bu kadar sorunlu bir aile icin? Ben ugrasmazdim, kiz kardesinin gelecegine yazik
 
Aşkımdan ölürüm de bu teklifi kabul etmem. Kardeşinizle konuşun, olumsuz taraflarını anlatın. Evlense bile kayınvalide ile oturma sonucu evliliğinin biteceğini söyleyin. Umarım ayrılır, şimdi ağlıyor evlenirse dövüne dövüne ağlar
 
Annesi çok bencil bi kadınmış tek yaşayamayacak ne var ki eli ayağı tutuyorsa? Üstelik kız aynı binayı yakın oturmayı bile kabul ediyorken hanımefendi bunla bile yetinmemiş.
Bu pasif çocukla evlenirse daha çok ağlar o zaman. Şimdi ayrılsın en fazla 1 2 ay ağlar unutur.
Bu çocuk diyemiyor mu annesine "zaten senelerdir bütün yük benim omuzumda bari bırakın da evlendikten sonra eşimle yalnız yaşayayım"
Annesine bunu bile diyemeyen ağzını açamayan, daha kendisinin bile ne kadar manipüle edildiğini, kullanıldığını, mutluluğunun düşünülmediğini farkedemeyen bi insan.

Evlilik diye bi seyleri olmayacakki. Aksama kadar kaynanasiyla oturacak aksam da hep beraber yiyip icecekler hep beraber oturacaklar. Sadece yatmadan yatmaya yatak odasında basbasa kalacaklar. Bu mu evlilik hayatı? Yol yakınken vazgeçer inşallah.
 
Geçen seferki konumda kardeşimin sevgilisinden ve kültür çatışmalarından bahsetmiştim. Çocuk kardeşimle konuşmuş. Babasını 18 yaşındayken kanserden kaybetmiş. Annesi, kardeşleri ile beraber amcalarına karşı durmaya çalışmışlar. 18 yaşında evin tüm yükü onun omuzlarına binmiş. Kardeşi orta okul öğrencisiymiş, ablası yeni evlenmiş. Annesine ve kardeşine maddi, manevi destek olmak ona kalmış. Çok sıkıntılı bir hayatı olmuş. Geçim sıkıntılarından, sürekli çalışmak zorunda kalmış olmaktan, daha şimdiden tüm vücudundaki kemiklerin yerini ağrısından bildiğinden bahsetmiş 😥

Bundan sonrası için de annesinin aynı evde beraber yaşamak istediğini, aynı binada ayrı ev olsa bile yeme içmenin beraber olmasını istediğini söylemiş. Bunu kabul ediyorsan konuşalım etmiyorsan da saygı duyarım demiş. Ağlamaya başlamış kardeşim de. “Böyle hayal etmemiştim” demiş. Çocuk da “ben bunu kimsenin kabul etmeyeceğini biliyorum. Annem de zaten akrabalardan biri ile evlendirmek istiyor beni.” demiş. Kardeşim ağlamış, çocuk hem ağlamış hem teselli etmiş. Çözüm olarak kardeşim Boşanma aşamasında olan ablası, annesi, kardeşi ile beraber bir dairede yaşasınlar biz gidip işlerini görelim, sahip çıkalım ama kapımız ayrı olsun demiş. Çocuğun annesi bunu kabul etmiyormuş. Bencil bir kadın anladığım kadarı ile . Kaç gündür kardeşimin ağlamaktan içi çıktı. Ayrılmaktan başka çare yok gibi diyor 😓 onu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor. Bize bir çıkış gösterin hanımlar. Bu kadını nasıl ikna edebiliriz? Kadın tek başına yaşamaktan korkuyormuş. Eğitim almamış, okuma yazma bilmeyen, kendi hiçbir işini yapmamış (ya da yapması için desteklenmemiş) bir kadınmış. Onunla beraber yaşasın dediğimiz ablası da zihinsel sorunları olan birisi. Bunun bir de iki çocuğu var. Eşiyle de boşanma aşamasında. Bir de lise çağında kız kardeşi var. O kız da okula gitmemiş liseye geçince okulu bırakmış. Baştan sona çok sorunlu bir aile öyle diyeyim.
Uzun uzun yazıp başınızı şişirdim kusura bakmayın.
Kardeşiniz kendi hayatını kurtarsın. Evet erkek arkadaşın yaşadığı şeyler çok ağır ama sürekli bir eli onların üzerinde olacak şimdi aşkın verdiği üzüntüyle bu kadar detaylı dusunemiyor. Boşanmış ruhsal problemli iki çocuklu abla bağımlı bir anne okulu yarıda bırakmış liseli ergen ve tek aklı başında olan kardeşinizin sevgilisi. Bu adam nasıl kafasını toplayacak da kendi ailesine bakacak. Kapısı ayrı olsa da olmaz o is. Annesi haklı akrabadan bu aileyi bilen bu ailenin kültürüyle yetişmiş biri ancak o da bir ihtimal kaldırabilir. Erkek arkadaşı da ya hiç evlenmeyecek ya da herşeyi kabul ederek annesinin dediği biriyle evlenecek sevmeye çalışacak
.
 
Geçen seferki konumda kardeşimin sevgilisinden ve kültür çatışmalarından bahsetmiştim. Çocuk kardeşimle konuşmuş. Babasını 18 yaşındayken kanserden kaybetmiş. Annesi, kardeşleri ile beraber amcalarına karşı durmaya çalışmışlar. 18 yaşında evin tüm yükü onun omuzlarına binmiş. Kardeşi orta okul öğrencisiymiş, ablası yeni evlenmiş. Annesine ve kardeşine maddi, manevi destek olmak ona kalmış. Çok sıkıntılı bir hayatı olmuş. Geçim sıkıntılarından, sürekli çalışmak zorunda kalmış olmaktan, daha şimdiden tüm vücudundaki kemiklerin yerini ağrısından bildiğinden bahsetmiş 😥

Bundan sonrası için de annesinin aynı evde beraber yaşamak istediğini, aynı binada ayrı ev olsa bile yeme içmenin beraber olmasını istediğini söylemiş. Bunu kabul ediyorsan konuşalım etmiyorsan da saygı duyarım demiş. Ağlamaya başlamış kardeşim de. “Böyle hayal etmemiştim” demiş. Çocuk da “ben bunu kimsenin kabul etmeyeceğini biliyorum. Annem de zaten akrabalardan biri ile evlendirmek istiyor beni.” demiş. Kardeşim ağlamış, çocuk hem ağlamış hem teselli etmiş. Çözüm olarak kardeşim Boşanma aşamasında olan ablası, annesi, kardeşi ile beraber bir dairede yaşasınlar biz gidip işlerini görelim, sahip çıkalım ama kapımız ayrı olsun demiş. Çocuğun annesi bunu kabul etmiyormuş. Bencil bir kadın anladığım kadarı ile . Kaç gündür kardeşimin ağlamaktan içi çıktı. Ayrılmaktan başka çare yok gibi diyor 😓 onu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor. Bize bir çıkış gösterin hanımlar. Bu kadını nasıl ikna edebiliriz? Kadın tek başına yaşamaktan korkuyormuş. Eğitim almamış, okuma yazma bilmeyen, kendi hiçbir işini yapmamış (ya da yapması için desteklenmemiş) bir kadınmış. Onunla beraber yaşasın dediğimiz ablası da zihinsel sorunları olan birisi. Bunun bir de iki çocuğu var. Eşiyle de boşanma aşamasında. Bir de lise çağında kız kardeşi var. O kız da okula gitmemiş liseye geçince okulu bırakmış. Baştan sona çok sorunlu bir aile öyle diyeyim.
Uzun uzun yazıp başınızı şişirdim kusura bakmayın.
Üstelik çocugu tebrik ederim çok net olmuş. Yüzüğe kadar kandirmamis , bir iki ay gidip geliriz dememiş neyse o. Kardeşiniz de aynı kararlılıkla olsun kimseyi ikna etmek için kilinizi kipirdatmayin.
 
Yani ne diyelim .kardesinizden ziyade cocuga cok uzuldum.ustune binen yük cok buyuk.aslinda annesinin demesi lazim ayri oturun kendi evini ac diye ama cocugu kullanmaya alismislar demekki.bu cocuk ailesinden uzaklasamaz anladiigm kadariyla vicdan yapar..kiz kardesinizin yapabilecegi birsey yok gibi..annesine bir ortak tanidik lafi sozu gecen bir buyuk bulsaniz da o gitse konussa, ayri otursunlar gelir giderler ihtiyaclarinizi gorurler fln dese diyecegimde ama etkili olacagini sanmiyorum..
 
onu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor.
“o ne b.k yerse yesin” diyemeyeceğim bir tek çocuklarım var. Eşimi çok seviyorum, bana çok kıymetli hissettiriyor. Ama benim kadar önemli olan bir tek çocuklarım. Kardeşiniz de kendi yoluna bakacak. Bu adam ne b.k yerse yiyecek. Kardeşinizin öyle bir sorumluluğu yok. Kaldı ki eğer bunu kabul ederse benim için en önemli olan “çocuk” lara da mutsuzluğu reva görmüş olur çünkü bu düzende huzur olmasına imkan yok.
 
Ölmeden mezara girmek gibi bir şey bu.
Kimse kimseyi kurtaramaz. Çocuğun durumuna üzüldüm ama evladına yaşam alanı tanımayan anne gelinine neler yapmaz.
Bir ömür ağlayana kadar 1 sene ağlasın kardeşiniz. En azından o kaosun içine girmez.
 
Hemen ayrılsın hemen . Acıma duygusu ile aşk duygusu karısmıs kardesınızde. Ozmn her kotu durumdakiyle evlenelim yazık deyip. Kendi hayatını düşünecek , şimdi üzülmesi daha iyi cunku evlenırse kesin boşanır bence.
 
İleride ömür boyu aglayacagina şimdi ağlasin. Annesi gayet tabi kızı ve torunlarıyla yaşayabilir. Kaç kişi aynı evde yaşayacak kardeşiniz. Evlerine ait bir gelir de olmaz ayrı bir ev olsa dahi. Tek başına nasıl bakacak iki aileye birden . Olmayacak bir iş.
 
Geçen seferki konumda kardeşimin sevgilisinden ve kültür çatışmalarından bahsetmiştim. Çocuk kardeşimle konuşmuş. Babasını 18 yaşındayken kanserden kaybetmiş. Annesi, kardeşleri ile beraber amcalarına karşı durmaya çalışmışlar. 18 yaşında evin tüm yükü onun omuzlarına binmiş. Kardeşi orta okul öğrencisiymiş, ablası yeni evlenmiş. Annesine ve kardeşine maddi, manevi destek olmak ona kalmış. Çok sıkıntılı bir hayatı olmuş. Geçim sıkıntılarından, sürekli çalışmak zorunda kalmış olmaktan, daha şimdiden tüm vücudundaki kemiklerin yerini ağrısından bildiğinden bahsetmiş 😥

Bundan sonrası için de annesinin aynı evde beraber yaşamak istediğini, aynı binada ayrı ev olsa bile yeme içmenin beraber olmasını istediğini söylemiş. Bunu kabul ediyorsan konuşalım etmiyorsan da saygı duyarım demiş. Ağlamaya başlamış kardeşim de. “Böyle hayal etmemiştim” demiş. Çocuk da “ben bunu kimsenin kabul etmeyeceğini biliyorum. Annem de zaten akrabalardan biri ile evlendirmek istiyor beni.” demiş. Kardeşim ağlamış, çocuk hem ağlamış hem teselli etmiş. Çözüm olarak kardeşim Boşanma aşamasında olan ablası, annesi, kardeşi ile beraber bir dairede yaşasınlar biz gidip işlerini görelim, sahip çıkalım ama kapımız ayrı olsun demiş. Çocuğun annesi bunu kabul etmiyormuş. Bencil bir kadın anladığım kadarı ile . Kaç gündür kardeşimin ağlamaktan içi çıktı. Ayrılmaktan başka çare yok gibi diyor 😓 onu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor. Bize bir çıkış gösterin hanımlar. Bu kadını nasıl ikna edebiliriz? Kadın tek başına yaşamaktan korkuyormuş. Eğitim almamış, okuma yazma bilmeyen, kendi hiçbir işini yapmamış (ya da yapması için desteklenmemiş) bir kadınmış. Onunla beraber yaşasın dediğimiz ablası da zihinsel sorunları olan birisi. Bunun bir de iki çocuğu var. Eşiyle de boşanma aşamasında. Bir de lise çağında kız kardeşi var. O kız da okula gitmemiş liseye geçince okulu bırakmış. Baştan sona çok sorunlu bir aile öyle diyeyim.
Uzun uzun yazıp başınızı şişirdim kusura bakmayın.

kendi oğlu istemiyor ki kadını siz nasıl niye ikna edesiniz.
 
Geçen seferki konumda kardeşimin sevgilisinden ve kültür çatışmalarından bahsetmiştim. Çocuk kardeşimle konuşmuş. Babasını 18 yaşındayken kanserden kaybetmiş. Annesi, kardeşleri ile beraber amcalarına karşı durmaya çalışmışlar. 18 yaşında evin tüm yükü onun omuzlarına binmiş. Kardeşi orta okul öğrencisiymiş, ablası yeni evlenmiş. Annesine ve kardeşine maddi, manevi destek olmak ona kalmış. Çok sıkıntılı bir hayatı olmuş. Geçim sıkıntılarından, sürekli çalışmak zorunda kalmış olmaktan, daha şimdiden tüm vücudundaki kemiklerin yerini ağrısından bildiğinden bahsetmiş 😥

Bundan sonrası için de annesinin aynı evde beraber yaşamak istediğini, aynı binada ayrı ev olsa bile yeme içmenin beraber olmasını istediğini söylemiş. Bunu kabul ediyorsan konuşalım etmiyorsan da saygı duyarım demiş. Ağlamaya başlamış kardeşim de. “Böyle hayal etmemiştim” demiş. Çocuk da “ben bunu kimsenin kabul etmeyeceğini biliyorum. Annem de zaten akrabalardan biri ile evlendirmek istiyor beni.” demiş. Kardeşim ağlamış, çocuk hem ağlamış hem teselli etmiş. Çözüm olarak kardeşim Boşanma aşamasında olan ablası, annesi, kardeşi ile beraber bir dairede yaşasınlar biz gidip işlerini görelim, sahip çıkalım ama kapımız ayrı olsun demiş. Çocuğun annesi bunu kabul etmiyormuş. Bencil bir kadın anladığım kadarı ile . Kaç gündür kardeşimin ağlamaktan içi çıktı. Ayrılmaktan başka çare yok gibi diyor 😓 onu bırakırım, ben o hayattan kurtulurum o ne yapacak diye kara kara düşünüyor. Bize bir çıkış gösterin hanımlar. Bu kadını nasıl ikna edebiliriz? Kadın tek başına yaşamaktan korkuyormuş. Eğitim almamış, okuma yazma bilmeyen, kendi hiçbir işini yapmamış (ya da yapması için desteklenmemiş) bir kadınmış. Onunla beraber yaşasın dediğimiz ablası da zihinsel sorunları olan birisi. Bunun bir de iki çocuğu var. Eşiyle de boşanma aşamasında. Bir de lise çağında kız kardeşi var. O kız da okula gitmemiş liseye geçince okulu bırakmış. Baştan sona çok sorunlu bir aile öyle diyeyim.
Uzun uzun yazıp başınızı şişirdim kusura bakmayın.

Çaresiz aile sorumluluğu çok zor ve çıkışı olmayan bir durum. En yakın dostum bu durumda 50 yaşında kendisi, yaşlı annesi ve hasta ablasıyla birlikte yaşıyor, ailenin diğer fertleri destek vermiyorlar. Kadıncağız hiç evlenmedi, sığdıramam bunları kimsenin yanına en iyisi başlarında olmak diye düşündü. Bazı şeyler çözümsüz maalesef, biri yaşlı biri akıl hastası sokağa mı atacağım diyor, kendince haklı da. Bu çocuğun da durumu bu, maalesef asla çözülmez, kardeşiniz kendine yazık eder. Bugün oğlum evlensin diye ikna olur üç beş ay sonra sukoyverir. O yüzden bazı durumlarda üzülsekte ipin ucunu bırakmak gerekir. Mutsuz bir evlilik aşk acısından çok daha zor öyle düşünüp yoluna bakacak
 
Back