- 28 Kasım 2010
- 41.657
- 137.974
Her dil bilen yurt dışına gitmiyor ki.
Adam odasından çıkmıyormuş yurt dışına zaten çıkamaz.
Her dil bilen yurt dışına gitmiyor ki.Bir kişi de yurtdışına gitsin dememiş e tabi bizim ulkede ekonomi düzeldi artık gitmeye gerek yok ppkkhgf
Madem mükemmel dili var ne işi var ülkede
Bu kadar pasif insan yurtdışında nasıl yapsın?ayrıca ona da para lazım kolay değilki.Bir kişi de yurtdışına gitsin dememiş e tabi bizim ulkede ekonomi düzeldi artık gitmeye gerek yok ppkkhgf
Madem mükemmel dili var ne işi var ülkede
Benim kuzenimde böyle, öyle şımarttı ki ailesi onu , mezun olduktan sonra 5yıl evde oturdu çalışmak istemiyor beyfendi bilgisayrdan oyun oynuyor sürekli, bizler uyarıyoruz kardeşiniz gibi manipüle ediyor bahaneler buluyor o kafasını aşamıyoruz artık o yüzden bir şey dememeye karar verdim sinir ediyor resmen genç çocuk , bir arkadaşım olsun gezeyim giyineyim derdi yok evden ibaret hayatı, sınavlara çalışıyorum diye aleyi kndırıyor oyalıyor , ben bunun bir psikolojik rahatsızlığı olduğunu düşünüyorum psikoloğa götürün diyorum ama nafile ..ilerleyen yaşlarda daha büyük travma olabilir erkenden yüzleşmeli kardeşiniz sizin içinde zor böyle birini ikna etmek çok zor duvar örüyorlar kendilerine biz aşamadık umarım başarırsınız26 yasinda bir erkek kardesim var. 2 yil once mezun oldu. Iyi bir universitede iktisat okudu. Baslarda biliyorsunuz, pandemi doneminde bitcoin falan yada trading cok populerdi, tutturan insanlar iyi para kazandi. O da is aramaktansa, alanida ekonomi olunca ilk bitcoin e heves saldi. Az biseyde kazandi sanirim ama sonrasinda kazandiginin mislini kaybetti. O zamanlar onunla is yonlendirmesi icin gelecek planlari icin konusuyordum, ama 'abla ben bu kadar okumusken baskasinin altinda asgari ucrete calisamam, ben kendi sirketimi kurmayi planliyorum, ithalat-ihracat yapacagim, yapan tanidiklarimda var' diyordu. Ama bir sekilde olmadi herhalde ki aylarca bos kaldi. Bide mezuniyetten sonra ailemin evine dondugunde gece uyanik gunduz aksama kadar uyuyan bir hayat tarzi benimsedi.
Aradan aylar gecti, 'e bizim orada sirketi fabrikasi olan tanidiklarimiz var, senin gibi birinide seve seve ise alirlar, bi girsen sanada staj gibi olur, ilk adimi atmis olursun, yeni mezunun disarda is bulmasi zor, bir deneyim edin, CV ye bisey yaz' diyordum. 'Abla yok ben torpilli bi yerde calisamam, hem benim planlarim var' diyordu. 'Iyi o zaman dedim' yine biraktim, bu arada ailemde benzer konusmalari onunla yaptilar. Ama biz hicbir caba goremedik kendisinde. Neyse, gecen yil bu zamanlar 'ben Istanbula gidecegim orada cok is imkani var, girmek isteyebilecegim sirketlerde orada, oraya tasinirsam daha kolay is gorusmelerine giderim' demis, bizimkilere, onlarda, bu en azindan bir adim, diye dusunerek kabul ettiler. Orada bir arkadasinin evinde kaliyordu, tabi bizimkiler aylarca cok para akitti, kiraydi, gecim masrafiydi derken, ve benim ailemin durumuda cok iyi degil ona ragmen kendilerini cok zorladilar, bende elimden geldigince iki tarafada para gonderip destek olmaya calistim. Ama neredeyse 1 yil hic bisey cikmadi. Is gorusmelerine gitti, basvurular yaptida mi cikmadi, yoksa ne oldu bilmiyorum, oyle ketumki hicbir detay vermez.
Gecen ay bizim sehre, ailemin yanina donmus 'arkadasimin annesi gelecekmis evine birkac ay kalacakmis, ondan geldim' demis. 1 aydir odasindan neredeyse hic cikmiyormus. Hic arkadaslariyla bulusmamis, bi yuruyuse markete gitmemis. Enson gecen hafta atesli hastalanmis. daha bugun bile atesini dusurmeye calisiyorlar. Muhtemelen o kadar eve kapanmaktan oldu bu. Ama Istanbuldada eve kapanikti, orada disari cikabilecegi kadar parasi yoktuki. Bulunan isi istemiyor. Kendisi detayli arastirip, mantikli yerlere basvurmuyor, pesine dusmuyor. Bir nevi tr sartlarinda genclerin calismaya motive olamadigini anlayabiliyorum ama bende ilk is deneyimimi 10 yil once edindim, ve uni mezunu olmama ragmen asgari ucretle baslamistim. Boyle hoop diye mudur pozisyonunda kabarik ucrete ilk isine baslayan var mi ki?
Neyse onun icin uzuluyorum. Kotu bir aliskanligi falanda olmayan bir cocuk. Ama nasil daha motive edilir bilmiyorum. Ne zaman arasam beni kendi fikirleri ile manipule etmeyi basarmisti, ve sonunda elde sifir.
Hayal dünyasında yaşayan bir genç arkadaşımız26 yasinda bir erkek kardesim var. 2 yil once mezun oldu. Iyi bir universitede iktisat okudu. Baslarda biliyorsunuz, pandemi doneminde bitcoin falan yada trading cok populerdi, tutturan insanlar iyi para kazandi. O da is aramaktansa, alanida ekonomi olunca ilk bitcoin e heves saldi. Az biseyde kazandi sanirim ama sonrasinda kazandiginin mislini kaybetti. O zamanlar onunla is yonlendirmesi icin gelecek planlari icin konusuyordum, ama 'abla ben bu kadar okumusken baskasinin altinda asgari ucrete calisamam, ben kendi sirketimi kurmayi planliyorum, ithalat-ihracat yapacagim, yapan tanidiklarimda var' diyordu. Ama bir sekilde olmadi herhalde ki aylarca bos kaldi. Bide mezuniyetten sonra ailemin evine dondugunde gece uyanik gunduz aksama kadar uyuyan bir hayat tarzi benimsedi.
Aradan aylar gecti, 'e bizim orada sirketi fabrikasi olan tanidiklarimiz var, senin gibi birinide seve seve ise alirlar, bi girsen sanada staj gibi olur, ilk adimi atmis olursun, yeni mezunun disarda is bulmasi zor, bir deneyim edin, CV ye bisey yaz' diyordum. 'Abla yok ben torpilli bi yerde calisamam, hem benim planlarim var' diyordu. 'Iyi o zaman dedim' yine biraktim, bu arada ailemde benzer konusmalari onunla yaptilar. Ama biz hicbir caba goremedik kendisinde. Neyse, gecen yil bu zamanlar 'ben Istanbula gidecegim orada cok is imkani var, girmek isteyebilecegim sirketlerde orada, oraya tasinirsam daha kolay is gorusmelerine giderim' demis, bizimkilere, onlarda, bu en azindan bir adim, diye dusunerek kabul ettiler. Orada bir arkadasinin evinde kaliyordu, tabi bizimkiler aylarca cok para akitti, kiraydi, gecim masrafiydi derken, ve benim ailemin durumuda cok iyi degil ona ragmen kendilerini cok zorladilar, bende elimden geldigince iki tarafada para gonderip destek olmaya calistim. Ama neredeyse 1 yil hic bisey cikmadi. Is gorusmelerine gitti, basvurular yaptida mi cikmadi, yoksa ne oldu bilmiyorum, oyle ketumki hicbir detay vermez.
Gecen ay bizim sehre, ailemin yanina donmus 'arkadasimin annesi gelecekmis evine birkac ay kalacakmis, ondan geldim' demis. 1 aydir odasindan neredeyse hic cikmiyormus. Hic arkadaslariyla bulusmamis, bi yuruyuse markete gitmemis. Enson gecen hafta atesli hastalanmis. daha bugun bile atesini dusurmeye calisiyorlar. Muhtemelen o kadar eve kapanmaktan oldu bu. Ama Istanbuldada eve kapanikti, orada disari cikabilecegi kadar parasi yoktuki. Bulunan isi istemiyor. Kendisi detayli arastirip, mantikli yerlere basvurmuyor, pesine dusmuyor. Bir nevi tr sartlarinda genclerin calismaya motive olamadigini anlayabiliyorum ama bende ilk is deneyimimi 10 yil once edindim, ve uni mezunu olmama ragmen asgari ucretle baslamistim. Boyle hoop diye mudur pozisyonunda kabarik ucrete ilk isine baslayan var mi ki?
Neyse onun icin uzuluyorum. Kotu bir aliskanligi falanda olmayan bir cocuk. Ama nasil daha motive edilir bilmiyorum. Ne zaman arasam beni kendi fikirleri ile manipule etmeyi basarmisti, ve sonunda elde sifir.
Daha doğrusu yurt dışı çalışmayan adamı alıp napsın?Bu kadar pasif insan yurtdışında nasıl yapsın?ayrıca ona da para lazım kolay değilki.
Ayrıca yeni mezun bir iktisatciyi neden alsın ki..Daha doğrusu yurt dışı çalışmayan adamı alıp napsın?
Sanki yurt dışındakiler ağaçtan para topluyor.
Valla kaç ülke gördüysem hiç birinde bizimki kadar tembel adam yok. Halk çalışmayı da biliyor,yaşamayı da biliyor. Her şeyin hakkını veriyorlar Allah için. Bizde ne çalışan var ne de yaşayan.Ayrıca yeni mezun bir iktisatciyi neden alsın ki..
Yani ne faydası ki onlar için.
Doktorlar bile çıkana kadar akla karayı seçiyor.
Yarısi zaten ülkenin şart kostugu alan sınavlarını gecemiyor.
Ben anlamıyorum bu işi gücü olmayanlarin aklınca yurtdışına gidebilecegini düşündüğü senaryoyu
Sanki vapurla karşıya geçiyor vatandaş
Yataktan cikmamak vs agir depresyon belirtisidir yalniz. Psikiyatriste goturun.Ya ben aslinda gecen yil cok okkali sozler soyledigim ve ortaligi birbirine kattigim icin Istanbul niyeti ortaya cikti. Ondan once 1 bucuk yildir evde oyle yatiyordu, gunduz uyuyor gece, bilgisayarda ya oyun oynuyor ya dizi izliyordu, yine odasindaki yataga tutkalla yapismis gibiydi. Sonra 'ben Istanbula gidecegim orda cok hemde daha imkanlar var ve isteyebilecegim sirketlerde orada' deyince benim ailem bir sevindi, yatagindan cikti diye. Ama o bir sehirdeki yataktan cikti baska bir sehirdeki yataga girdi
Basiniz sagolsun. Ilac tedavisi vs gormus muydu?Sizi korkutmak istemem. Benzer bir hikaye kuzenimle yaşadık. Sonu intiharla bitti maalesef. Hâlâ içimizde bir yangındır. Depresyona girmesine izin vermeyin.
Sermayede yok piyasaya ve is dunyasina dair bilgi ve networkde yok. Yeni mezun, staj bile yapmadiki. Bende sizin gibi dusunerek onu surekli buna cesaretlendirmeye calistim 'bak torpil morpil dedigin babamin kuzeninin sirketi, zaten cok kalifiye insan calistirmiyorlar, sen iyi egitimlisin, ingilizcende var, alirlar seni, bi kac ay yada 1 yil deneyim edin, hangi yola gitmek istedigine daha iyi karar verirsin'... 'aman yok abla benim torpille isim olmak ben oyle calismak istemiyorum' dedi. E o zaman kendin bul.. Ariyormus, o danduruk cv ile, 1 yildir...Yani anlayamadım, sermaye yoksa ne iş kurmasıHayallerde uçuyor bu kardeş, madem eğitimi iyi guzel bir iş bulabilir pekala. CVsindeki malca ifadeleri çıkarsın, adam gibi hevesli olsun bir işe girsin. Tüm şirket sahibi tanıdıklarım bu şekilde, calışıyor, sermaye topluyor, cevre ediniyor şirketini öyle kuruyor.
Aman allah korusun. Bende ondan korkup anneme soruyorum durumunu ama 'yok kizim depresyonda gibi degilgece uyanik gunduz uyuyo bile olsa, aksam kalkiyor, kahvesini yapiyor, sakalasiyor, normal konusuyor bizle, davranislarinda bi kapanma yada mutsuzluk sezmiyorum, depresyonda gibi degil' diyor. Ama yinede korkuyorum bi ufaktanSizi korkutmak istemem. Benzer bir hikaye kuzenimle yaşadık. Sonu intiharla bitti maalesef. Hâlâ içimizde bir yangındır. Depresyona girmesine izin vermeyin.
Ay evet ya, bir duvar var ve onu asmak imkansiz gibi birsey. Ne konussak ne teklifle gitsek bir karsi fikirle mutlaka curutuyor, bi de 'aa cok mantikli ya evet boyle yap o zaman' diyerek ikna bile oluyoruz. Ama hic o fikirler icin aksiyonu olmuyor. Herseferinde de yeni bir fikri oluyor. Asiri manipulatif. Ve asiri tembel. Kafasindan o mantikli fikirleri gecirse bile aksiyon almiyor yillardir. Ben valla artik konusmuyorum bile is isleri icin. Ama simdi yata yata hastalanmis, daha dogrusu annem ona bagladi bana telde soylerken. Yine bi basladim ne yapabilirim diye dusunmeyeBenim kuzenimde böyle, öyle şımarttı ki ailesi onu , mezun olduktan sonra 5yıl evde oturdu çalışmak istemiyor beyfendi bilgisayrdan oyun oynuyor sürekli, bizler uyarıyoruz kardeşiniz gibi manipüle ediyor bahaneler buluyor o kafasını aşamıyoruz artık o yüzden bir şey dememeye karar verdim sinir ediyor resmen genç çocuk , bir arkadaşım olsun gezeyim giyineyim derdi yok evden ibaret hayatı, sınavlara çalışıyorum diye aleyi kndırıyor oyalıyor , ben bunun bir psikolojik rahatsızlığı olduğunu düşünüyorum psikoloğa götürün diyorum ama nafile ..ilerleyen yaşlarda daha büyük travma olabilir erkenden yüzleşmeli kardeşiniz sizin içinde zor böyle birini ikna etmek çok zor duvar örüyorlar kendilerine biz aşamadık umarım başarırsınız
Bu arada cocuk para harcamiyorki. Disari cikmiyormus, anca evde. Sigarasi alkolu yok. Ona tek harcama suan sofraya konan bir tabak yemek. Istanbuldan donduCv resmen beni işe almayın demiş
sizin yapabileceginiz birsey yok gercekten en fazla ailenizi uyarırsıniz belki parasız kalırsa mecburen çalışır. Zor bir durum. Kardeşiniz nihayetinde insan kardeşini mutsuz gormek istemez.
hayırlısı
Soyledigi şeylere ikna olmayı bırakıp, elinden tutup güzelce bir yürüyüşe güzel çıkarın.Ay evet ya, bir duvar var ve onu asmak imkansiz gibi birsey. Ne konussak ne teklifle gitsek bir karsi fikirle mutlaka curutuyor, bi de 'aa cok mantikli ya evet boyle yap o zaman' diyerek ikna bile oluyoruz. Ama hic o fikirler icin aksiyonu olmuyor. Herseferinde de yeni bir fikri oluyor. Asiri manipulatif. Ve asiri tembel. Kafasindan o mantikli fikirleri gecirse bile aksiyon almiyor yillardir. Ben valla artik konusmuyorum bile is isleri icin. Ama simdi yata yata hastalanmis, daha dogrusu annem ona bagladi bana telde soylerken. Yine bi basladim ne yapabilirim diye dusunmeye