Evet belki hayatım boyunca yanıldım. İnandım. Hep sevdim. Herkesi.. Tüm insanları... Din ve ırk gözetmeksizin... Benden nefret edeni, bana beddua edeni, benim arkamdan konuşanı hep sevdim.
Yaralandım.. Kırıldım.. Kırdım da belki çoğu kez hatta kırıldığımdan fazla... Ama hiç pişman olmadım ben, insanlara yüreğimi açtım... Gizlemedim, saklamadım... Neysem o oldum. Yalan konuşmadım, herkesin yanında oldum herkesin! Sırtımdan vuranın, beni bir kalemde çizenin.. Hepsinin!
Pişman mıyım? Değilim!
Bugün olsa yine yaparım...
Belki ben bu yüzden hep çocuk kaldım, hiç büyümedim!