Merhaba herkese;
Burada çok nadir konu açıyorum. Çok zor şeyler yaşadım evladımı kaybettim. Çok zor bir süreçti. Bu hikayeyi
Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi sayfasında anlatmıştım uzun uzun. Burada sadece şunu yazmak istedim.
Ev alırken eşimin ailesinden borç almıştık. Kendi ailemden de. Ama hepsi borç. Zaten hiç aile desteği ile bir şey yapmadık. Neyse bundan gocunmuyorum. Çalıştık yaptık.
Sorun şu Kızım özel gereksinimliydi. Eve gelmesi durumu oldu ve ben çalışmayacaktım. Eşimin ailesi geldi eve alma yoğun bakımda kalsın çocuk çalışamayacaksın dedi. Bizim arabamız yok dedi. Söylendi durdu... Demediler al evladına doy biz de torun sevelim. Ben de elimde kalan bir kaç altın ve doğum paramı çıkarttım borçlarını ödedik 5 kuruş parasız kaldık. O dönem psikiyatri tedavi gördüğüm için maddi olarak da kötüydük. Çocuğumuz yoğun bakımdayken bize bir ihtiyacınız var mı demeleri gerekirken bir de parayı istediler.
Eşime dedim çocuğum eve gelecek ödeyemeyiz belki kimse laf etmesin. Sesimi çıkartmadım ödedik. Eşim buna çok üzüldü. Ailesini aramadı sormadı. Zaten derdimiz de çoktu. Kayınvalidem ve kayınpederim onları aramadık diye bir akşam arayıp eşime evlat değilsin okudun paran var diye kendini adam sanıyorsun saydırdı durdu. Eşimle ailesi arasında diye hiç karışmadım bu zamana kadar. Ama kayınpederim dönüp " siz evlat nedir bilmezsiniz sizinki sizi arayamıyor ya" dedi. Ben bu laf üzerinde sinir krizi geçirdim. Eşim ailesi ile telefonda büyük kavga etti ben sinir krizi geçirirken onlar telefonda kavga ediyordu. Kayınvalidem geldi özür diledi. Ama o da oğluna adam oldun sandın okudun paran oldu diye bir sürü şey saydırdı. Kayınpederim ise sadece eşimden özür diledi. Bu arada öyle çok parası olan insanlar değiliz sıfırdan hayat kuruyoruz işte. (para dediği de bir ev bir araba... ev 10 yıllık kredili bir de)
Bizden aldıkları parayla kayınvalidem kendine 50 gr bilezik yaptırdı bu arada. Araba aldılar ama kredi çektiler bir kısım. Bunlar kırıcıydı ama laf etmedim eşim zaten çok üzülüyordu. Bir de ben üstüne gitmedim senin ailen böyle diye.
Kızımın yoğun bakımda doğum günü oldu. Hiç görmemelerine rağmen kv gelmedi. Kendi yoğun bakımda enfeksiyon kaparmış öyle dedi. (20 yıl önce göğsünün bir kısmı kanserden alınmıştı onu bahane etti)
Geçen hafta da kızımı bitkisel hayata sokan, kızımı öldüren o hastaneye arkadaşını checkupa götürdüğünü öğrendim. Nasıl girdin oraya dedim. Nasıl elverdi için. Ben gitmedim arkadaşım gitti falan dedi konuyu değiştirdi.
Yakın oturuyoruz ama bu olaylar sonrası 1 yılda max 4 defa falan görüştük. O da eşimin babannesi köyden gelmişti falan öyle 1-2 saat. Eşimin görüşüp görüşmeme kararı alması gerek. İçten içe eşime de kızgınım. Ailesi ile kavgasını bitirmiyor. Devamlı kavga ediyorlar konuştuklarında da. Konuşmazlarsa kayınvalidem 7 sülaleyi arayıp ağlıyor evladım bana bunu yaptı görün diyor. İnsanlar evladıyla gurur duyar bir şey yaptığında ama onlar öyle değil.
İşin özü olarak tüm bu olaylardan sonra yeniden hamile kalmak istiyorum. Ama şimdi bir çocuğum olursa onu da sevmesinler istiyorum. Kızıma ihanet gibi geliyor onların gelecekteki çocuğumu sevmeleri. Sanki Arya görür de üzülür beni niye sevmediler der gibi geliyor. Ne yapacağım bilmiyorum.
Uzun oldu. Kusura bakmayın. Daha bir sürü şey var anlatılacak olanlar ama kısaca özetledim.