Kalbim Çok Kırık

yenGEnC .!.:

İnsan mi yani bu cümleyi kuran???

Genişletmek için tıkla...

AryaEvaninAnnesi .!.:

Merhaba herkese;

Burada çok nadir konu açıyorum. Çok zor şeyler yaşadım evladımı kaybettim. Çok zor bir süreçti. Bu hikayeyi Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi sayfasında anlatmıştım uzun uzun. Burada sadece şunu yazmak istedim.
Ev alırken eşimin ailesinden borç almıştık. Kendi ailemden de. Ama hepsi borç. Zaten hiç aile desteği ile bir şey yapmadık. Neyse bundan gocunmuyorum. Çalıştık yaptık.
Sorun şu Kızım özel gereksinimliydi. Eve gelmesi durumu oldu ve ben çalışmayacaktım. Eşimin ailesi geldi eve alma yoğun bakımda kalsın çocuk çalışamayacaksın dedi. Bizim arabamız yok dedi. Söylendi durdu... Demediler al evladına doy biz de torun sevelim. Ben de elimde kalan bir kaç altın ve doğum paramı çıkarttım borçlarını ödedik 5 kuruş parasız kaldık. O dönem psikiyatri tedavi gördüğüm için maddi olarak da kötüydük. Çocuğumuz yoğun bakımdayken bize bir ihtiyacınız var mı demeleri gerekirken bir de parayı istediler.

Eşime dedim çocuğum eve gelecek ödeyemeyiz belki kimse laf etmesin. Sesimi çıkartmadım ödedik. Eşim buna çok üzüldü. Ailesini aramadı sormadı. Zaten derdimiz de çoktu. Kayınvalidem ve kayınpederim onları aramadık diye bir akşam arayıp eşime evlat değilsin okudun paran var diye kendini adam sanıyorsun saydırdı durdu. Eşimle ailesi arasında diye hiç karışmadım bu zamana kadar. Ama kayınpederim dönüp " siz evlat nedir bilmezsiniz sizinki sizi arayamıyor ya" dedi. Ben bu laf üzerinde sinir krizi geçirdim. Eşim ailesi ile telefonda büyük kavga etti ben sinir krizi geçirirken onlar telefonda kavga ediyordu. Kayınvalidem geldi özür diledi. Ama o da oğluna adam oldun sandın okudun paran oldu diye bir sürü şey saydırdı. Kayınpederim ise sadece eşimden özür diledi. Bu arada öyle çok parası olan insanlar değiliz sıfırdan hayat kuruyoruz işte. (para dediği de bir ev bir araba... ev 10 yıllık kredili bir de)

Bizden aldıkları parayla kayınvalidem kendine 50 gr bilezik yaptırdı bu arada. Araba aldılar ama kredi çektiler bir kısım. Bunlar kırıcıydı ama laf etmedim eşim zaten çok üzülüyordu. Bir de ben üstüne gitmedim senin ailen böyle diye.

Kızımın yoğun bakımda doğum günü oldu. Hiç görmemelerine rağmen kv gelmedi. Kendi yoğun bakımda enfeksiyon kaparmış öyle dedi. (20 yıl önce göğsünün bir kısmı kanserden alınmıştı onu bahane etti)

Geçen hafta da kızımı bitkisel hayata sokan, kızımı öldüren o hastaneye arkadaşını checkupa götürdüğünü öğrendim. Nasıl girdin oraya dedim. Nasıl elverdi için. Ben gitmedim arkadaşım gitti falan dedi konuyu değiştirdi.

Yakın oturuyoruz ama bu olaylar sonrası 1 yılda max 4 defa falan görüştük. O da eşimin babannesi köyden gelmişti falan öyle 1-2 saat. Eşimin görüşüp görüşmeme kararı alması gerek. İçten içe eşime de kızgınım. Ailesi ile kavgasını bitirmiyor. Devamlı kavga ediyorlar konuştuklarında da. Konuşmazlarsa kayınvalidem 7 sülaleyi arayıp ağlıyor evladım bana bunu yaptı görün diyor. İnsanlar evladıyla gurur duyar bir şey yaptığında ama onlar öyle değil.

İşin özü olarak tüm bu olaylardan sonra yeniden hamile kalmak istiyorum. Ama şimdi bir çocuğum olursa onu da sevmesinler istiyorum. Kızıma ihanet gibi geliyor onların gelecekteki çocuğumu sevmeleri. Sanki Arya görür de üzülür beni niye sevmediler der gibi geliyor. Ne yapacağım bilmiyorum.

Uzun oldu. Kusura bakmayın. Daha bir sürü şey var anlatılacak olanlar ama kısaca özetledim.

Genişletmek için tıkla...

hizuran .!.:

Başınız sağ olsun öncelikle. Çok zor zamanlar geçirmişsiniz. İnsan değillermiş. Ceza olarak onlara kara kalpleri yeter zaten. Tekrar bebek yapmak en doğal hakkınız. Ama ben de onlara göstermeyin torun onların neyine diyecek taraftayım. Eşinizin ailesi sonuçta belki silemez bilemiyorum ama onlarla görüşmemek en doğal hakkınız. Yazmaktan imtina ettiğim o cümleyi kurabilen biri torun görmeyi haketmiyor. Eşinizi de zamanı geldiğinde uyarın. Beni hiçbir şekilde onlarla muhatap etme, haber falan getirme deyin. Kendi görür görmez onu da vicdani bilir. Bence görüşmese daha iyi. Böyle aile insana sadece vicdani zulüm sebebi. Hatta yapabiliyorsaniz kendinize sıfırdan hayat kurun başka yere taşının. Yeniden doğmuş gibi olacaksınız.

Genişletmek için tıkla...

AryaEvaninAnnesi .!.:

Aslında öyle yapıyorum ama kendim ile alakalı konularda iş evlat olunca ben bambaşka biri oluyorum. Onların sevgisinin da yalan olacağını biliyorum.
Eşime asla karışmıyorum. Tek kızdığım o gün ben sinir krizi geçirince konuşmaya devam etmiş olması. Kavga sadece bizi yıpratıyor onlar bencil insanlar asla üzülmüyorlar.

Genişletmek için tıkla...

AryaEvaninAnnesi .!.:

Eşim uzak duruyor onlar da farkında her akşam görüntülü arıyor. Ben hiç konuşmuyorum. Çocuğu göstermek istemiyorum. Ama bir yandan da kendimi kötü bir şey yapmış gibi hissediyorum. Onların içindeki kötülük bana bulaşmış gibi.

Genişletmek için tıkla...

Sunad .!.:

Başınız sağolsun hiç kolay değil yaşadıklarınız. Fazlasıyla yıpranmış,, üzülmüş, kırılmışsınız, haklısınız. Ama aetık daha fazla onlara duyacağınız öfkeyle kendinizi yıpratmayın. İzin veröeyin buna. Kendiniz toparlamaya çalışmalısınız. Eşinize de kızmayın kavga ediyor ama bitiremiyoe diye. İnanız çok zor bu. Yani evet olması gereken bir daha isimlerini bile anmamak ama kolay olmuyor zaman istiyor. Neden derseniz inanın bunum sebepleri öyle çok ki. İsterseniz toparlanma süreci için eşinizle birlikte destek alın. Onlara karşı da daha güçlü, durabilmek için iyi olabilir. İçinizi artık kinle kızgınlıkla doldurup yormayın. Affedin anlamında söylemiyorum elbette. Yani bir şekilde hayatınıza odaklanın, haketmeyen insanlar yüzünden daha da fazla yıpranmanıza izin vermeyin. Kendiniz için yapın, bunu kimi arayıp ağlarsa ağlasınlar kulaklarınızı tıkayın. zor olur ama kendiniz için tıkayın. Çünkü kavga da etseniz anlamayacaklar. Siz de eşinizde ve sizin hayatınız da çok kıymetli. Ve insanlar yapıp edip, karşıdakine ne olduğunı, hiç umursamadan hayatlarına devam ediyorlar biz de üzüldüğümüzle kalıyoruz. Rabbim inşaallah sağlıklı birşekilde yeniden anne olmanızı nasip etsin. En kosa zamanda feraha çıkmanızı dilerim

Genişletmek için tıkla...

AryaEvaninAnnesi .!.:

Aslında evet. Ben hırslanmıyorum onlara bir öfkem de yok. Ama eşimin onlara öfkesi bitmiyor. Aradıklarında (her akşam ararlar) bir şeye kızıyor gece boyu gördün mü ne dedi bana dedi. Utanmadı derken... diye söyleniyor. Ona üzülüyorum. Bir de işte çocuk mevzusu. Sanırım içinde çocuğuna bile sevgi kırıntısı olmayan bir aile torununu da sevmeyecektir.

Genişletmek için tıkla...

Sunad .!.:

İnanın eşinizi o kadar iyi anlıyorum. Öz aileden böyle şeylet yaşayınca Bir girdap gibi resmen. Kurtulmak çok zor. Öz ailesinden böyle davranışlar görmek insanı çok yaralıyor. Silmek istiyor insan ama silmek bile öyle acı veriyor ki. Silmeyi hakettiklerini biliyo insan ama nedrn ya neden böyle olsun onlar ailem diyor insan bir yandan. Bir taraftan hazmedemiyor. Yanlışlarını görsünler istiyor ama yok görmüyorlar. Eşim de aynen sizin gibi beni dinleyip duruyor benzer şeylerden :)) eşiniz şanslı ki sizin gibi bir eşe sahip.

Genişletmek için tıkla...

AryaEvaninAnnesi .!.:

Ben bu kadar üzüldüm o hem üzüldü hem bana benim aileme mahcup oldu. Onun kırgınlıkları benden fazla. Hiç konuşmasınlar demem annesidir ailesidir asla olmaz öyle şeyler. Ama kendini üzmeyecek kadar set çekmeli. Ben de yaşadım bu kadar ağır değildi elbet ama insan duvar örüyor işte ailesi de olsa. Kendini korumak için.

Genişletmek için tıkla...

AryaEvaninAnnesi .!.:

Merhaba herkese;

Burada çok nadir konu açıyorum. Çok zor şeyler yaşadım evladımı kaybettim. Çok zor bir süreçti. Bu hikayeyi Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi sayfasında anlatmıştım uzun uzun. Burada sadece şunu yazmak istedim.
Ev alırken eşimin ailesinden borç almıştık. Kendi ailemden de. Ama hepsi borç. Zaten hiç aile desteği ile bir şey yapmadık. Neyse bundan gocunmuyorum. Çalıştık yaptık.
Sorun şu Kızım özel gereksinimliydi. Eve gelmesi durumu oldu ve ben çalışmayacaktım. Eşimin ailesi geldi eve alma yoğun bakımda kalsın çocuk çalışamayacaksın dedi. Bizim arabamız yok dedi. Söylendi durdu... Demediler al evladına doy biz de torun sevelim. Ben de elimde kalan bir kaç altın ve doğum paramı çıkarttım borçlarını ödedik 5 kuruş parasız kaldık. O dönem psikiyatri tedavi gördüğüm için maddi olarak da kötüydük. Çocuğumuz yoğun bakımdayken bize bir ihtiyacınız var mı demeleri gerekirken bir de parayı istediler.

Eşime dedim çocuğum eve gelecek ödeyemeyiz belki kimse laf etmesin. Sesimi çıkartmadım ödedik. Eşim buna çok üzüldü. Ailesini aramadı sormadı. Zaten derdimiz de çoktu. Kayınvalidem ve kayınpederim onları aramadık diye bir akşam arayıp eşime evlat değilsin okudun paran var diye kendini adam sanıyorsun saydırdı durdu. Eşimle ailesi arasında diye hiç karışmadım bu zamana kadar. Ama kayınpederim dönüp " siz evlat nedir bilmezsiniz sizinki sizi arayamıyor ya" dedi. Ben bu laf üzerinde sinir krizi geçirdim. Eşim ailesi ile telefonda büyük kavga etti ben sinir krizi geçirirken onlar telefonda kavga ediyordu. Kayınvalidem geldi özür diledi. Ama o da oğluna adam oldun sandın okudun paran oldu diye bir sürü şey saydırdı. Kayınpederim ise sadece eşimden özür diledi. Bu arada öyle çok parası olan insanlar değiliz sıfırdan hayat kuruyoruz işte. (para dediği de bir ev bir araba... ev 10 yıllık kredili bir de)

Bizden aldıkları parayla kayınvalidem kendine 50 gr bilezik yaptırdı bu arada. Araba aldılar ama kredi çektiler bir kısım. Bunlar kırıcıydı ama laf etmedim eşim zaten çok üzülüyordu. Bir de ben üstüne gitmedim senin ailen böyle diye.

Kızımın yoğun bakımda doğum günü oldu. Hiç görmemelerine rağmen kv gelmedi. Kendi yoğun bakımda enfeksiyon kaparmış öyle dedi. (20 yıl önce göğsünün bir kısmı kanserden alınmıştı onu bahane etti)

Geçen hafta da kızımı bitkisel hayata sokan, kızımı öldüren o hastaneye arkadaşını checkupa götürdüğünü öğrendim. Nasıl girdin oraya dedim. Nasıl elverdi için. Ben gitmedim arkadaşım gitti falan dedi konuyu değiştirdi.

Yakın oturuyoruz ama bu olaylar sonrası 1 yılda max 4 defa falan görüştük. O da eşimin babannesi köyden gelmişti falan öyle 1-2 saat. Eşimin görüşüp görüşmeme kararı alması gerek. İçten içe eşime de kızgınım. Ailesi ile kavgasını bitirmiyor. Devamlı kavga ediyorlar konuştuklarında da. Konuşmazlarsa kayınvalidem 7 sülaleyi arayıp ağlıyor evladım bana bunu yaptı görün diyor. İnsanlar evladıyla gurur duyar bir şey yaptığında ama onlar öyle değil.

İşin özü olarak tüm bu olaylardan sonra yeniden hamile kalmak istiyorum. Ama şimdi bir çocuğum olursa onu da sevmesinler istiyorum. Kızıma ihanet gibi geliyor onların gelecekteki çocuğumu sevmeleri. Sanki Arya görür de üzülür beni niye sevmediler der gibi geliyor. Ne yapacağım bilmiyorum.

Uzun oldu. Kusura bakmayın. Daha bir sürü şey var anlatılacak olanlar ama kısaca özetledim.

Genişletmek için tıkla...

Aycemil .!.:

Çocuğunuz için sabır diliyorum hiç kolay değil. Diğer mevzuları da abartıyorsunuz k.validenin lafyla sinir krizi geçirmek nedir. Çocuk konusunda ki endişelerinizde yersiz hele bir doğsun, su akar yatağını bulur. Sizin yaptığınız doğmamış çocuğa don biçmek.

Genişletmek için tıkla...

AryaEvaninAnnesi .!.:

KV lafıyla değil. Beni / bizi yaramızla vurdu. Siz farkında değilsiniz belki ama çocuğuma laf ettirmem. Bir laf değil o dediğiniz yaraya tuz basmak sokulan bıçağı çevirmek. Evladı yoğun bakımda acı çeken bi anneyle dalga geçmekti. Bana istedğini söyleyebilirlerdi. Ama kendi torunlarıydı dalga geçtikleri. Sizce sorun kp lafı mı yoksa evladımı yok saymaları mıydı ?

Doğmamış çocuğuma don biçmiyorm ki doğmuş bu dünyada acı çekmiş yok sayılmış bebeğimle derdim. Sizce ben doğmamış çocuğumu göstermek istemediğimden mi yoksa Aryayı sevmediklerinden mi söylüyorum bunu ?
Hiç anlamamışsınız. Abartıyorsunuz dediğiniz şey evlat acısı...

Genişletmek için tıkla...