ah be güzelim başına bir bela almışsın yani. banada kibirli, titiz, kimseyi evine istemez demişlerdi. aman salla be. ben gülüp geçtim. fakat cahil insanlar ben sustukça üzerime üzerime geldiler. laflarla beni huzursuz etmeye çabaladılar. ben kimseleri beğenmezmişim. ne alaka ise. çalışan insandım. evime gelince çocuklarımla ilgilenmek ve evimin iş gücünü yapmak zorundaydım. akşamları evdekileri uyutunca ben dinlenmeye vakit bulabiliyordum. sonra ertesi günün derslerini hazırlıyordum. hafta arası ne gezecek zamanım ne de vaktim oluyordu. onlar istiyorlardı ki ben onlar gibi davranayım. olur mu. tabii hafta sonu çamaşır pazar, marketmiş yapılması gerekiyordu. herşey onlara göre basitti. gelde bana sor. bazen isyan bile ediyordum. ben onlara imrenirdim, onlar bana. işte dünya bu.