- 29 Ocak 2020
- 935
- 327
- 53
- 25
- Konu Sahibi GaardennRosee
- #1
Herkese merhaba ilk defa buraya konu açıyorum,19 yaşındayım 20 ye doğru gidiyorum ve son 3 aydır felan hiç iyi değilim. Kendimi çok berbat hissediyorum,herşey kötü olucaak hissinden kurtulamiyorum. 1 buçuk yıldır evliyim ve bugüne kadar bir dünya sıkıntı yaşadım evliliğim de dahil. Geçmişim aklıma geliyor gece uyuyamıyorum sabaha karşı uyuyorum ve saat başı uyanıyorum çünkü çok daraliyorum. Babamla gorusmuyorum ve görmek istemiyorum ne karısını ne de kendisini 4 aya yakındır. Bir tek annem var hayatımda babam olacak insan uyuşturucu bağımlısı çalışmayan kendisinden başkasını düşünmeyen evlatlarına değer vermeyen birisi,vari yoğu pavyonda ki kadınlar. Bir defa bile sevgisini hissetmedim evlendigim zaman bile düğünüme gelmedi yalvardigim halde ilk 6 ay eşimin ailesi ile yaşadım namusuma kadar iftira attılar neler dediler neler bu aralar bütün yaşadığım herşey gözümün önünden film şeridi gibi geçiyor eşimle çok iyiyiz eskiden ailesi hep önde gelirdi bana ne derlerse desinler ben sucluydum onun gözünde ama 3 ay ayrilik yaşadıktan sonra herşey normale döndü ve kendi evimizde huzurluyuz ve ben yaşadıklarımı atlatamiyorum annem o benim meleğim her daim destekcim herseyim arkadaşım kurtaricim derdimin dermani ama bu süreçte annem bile derdime derman olamiyor. Saçma sapan düşüncelerle boğuluyorum,aniden sinir krizlerine giriyorum sebepsizce ağlıyorum eşimle hiç bir sebep yokken tartışma çıkartmaya başladım ama o anlık olan birşey oluyor ve hatamı anladıktan sonra eşime anlatıyorum sağolsun hep destek oluyor anlıyor beni ve sessiz kalıyor belki de bebegim olmadığı için böyleyim çok kafama takmaya başladım onu da yumurtlayamiyorum bunu da gözümde çok büyütüyorum sanki tedavisi yokmuş da ben hiç evlat sahibi olmayacakmisim gibi herkesi yanlış anlıyorum ne yapacağımı bilemiyorum nolur ablalarim bana akıl verin hakkınızı helal edin uzun oldu ama içimi dökmek istedim 
