oğlum 2.5 yaşına girmek üzere. ilk 1 yılında çok tatlı bir bebekti, emince ara sıra kusardı ama azıcık birşey. kayın validemler kusan bebek iyi olur derlerdi ben de pek önemsemezdim. kilo alımı falan gayet güzeldi. son bir yılda birçok kez üst solunum yolu enfeksiyonu geçirdi, balgamı atamadığı için öksürürken kusmaya başladı. önceleri hastalıktan yapıyordu şimdi dediği olmayınca tepki olarak yapıyor. güzelce konuşuyorum benim hayır dediğim şeyleri yapma bebeğim diyorum, beni anlıyor bazen tamam diyor bazen ıııııı ııııııııııııııııııııı diyor. bu sıralar genelde hep itiraz ediyor. dinlemiyor zaten, ha duvara konuşmuşum ha ona. aklı ermiyor desem değil, bazen öyle şeyler yapıyor ki hayret ediyorum. kusmuk temizlemekten dolayı psikolojim bozuldu resmen. normalde kusmuyor hasta olmadığı sürece. ama istediği olmadığı zamanlarda .başlıyor ve midede ne varsa çıkartıyor. yedirdiğim yemeğe mi yanayım, pislenen evime mi yanayım, bozulan sinirlerime mi yanayım bilemiyorum. dövmemek için kendimizi zor tutuyoruz. eşim bile akşamdan akşama görüyor ama onun bile sinirleri bozuldu bu durumdan. öğürdüğü anda ağzına yapıştırmak geliyor içimden. güzelce söylemekten anlamıyor, bağırmaktan anlamıyor, dövmekten anlamıyor. ne yapacağımı şaşırdım. oğlumu yalnız büyütüyorum. keşke bunaldığım anda bırakabilecek kimsem olsa ama malesef yok. eşim de elinden geleni yapıyor ama sonuçta çocuk bütün gün benimle. yeme sorunu yok, herşeyi yiyor içiyor maşallah. eğer müdahale etmesem, sürekli prizlere, çamaşır bulaşık makinasına, evde zararlı ne bulursa saldırıyor, masaların üstüne çıkıp atlıyor, yapma deyince ağlama ve kusma
bugün kızmıcam hiç bağırmıcam hiç vurmayacağım diyorum her sabah ama sabahtan öğlene kadar bile sinir küpü ediyor beni, sorun onda mı bende mi bilemiyorum ama artık evladıma tahammül edemez oldum. misafirlikte de rahat vermiyor, tüm oyuncaklar onun olsun istiyor, diğerleri alırsa tartaklıyor itiyor, sokakta ise ipinden salınmış gibi koşuyor, parka götürsem durmadan bir o oyuncağa bir öbürüne bir ona bir öbürüne. bazen çok uyumlu oluyor şaşırıyorum ama son günlerde beni delirme noktasına getirdi, çok mutsuzum, kendimi kötü anne gibi hissetmeye başladım
bugün kızmıcam hiç bağırmıcam hiç vurmayacağım diyorum her sabah ama sabahtan öğlene kadar bile sinir küpü ediyor beni, sorun onda mı bende mi bilemiyorum ama artık evladıma tahammül edemez oldum. misafirlikte de rahat vermiyor, tüm oyuncaklar onun olsun istiyor, diğerleri alırsa tartaklıyor itiyor, sokakta ise ipinden salınmış gibi koşuyor, parka götürsem durmadan bir o oyuncağa bir öbürüne bir ona bir öbürüne. bazen çok uyumlu oluyor şaşırıyorum ama son günlerde beni delirme noktasına getirdi, çok mutsuzum, kendimi kötü anne gibi hissetmeye başladım
