Korumaya çalıştığım kendi çocukluğum mu?

Bütün cevaplara cevap veremeyecegim. Sizin cevabınız uzerinden genel cevap vereyim. Bazıları uzun olduğu için sanırım farklı anlamış.
Bir de çalışmadığım nerden belli onu anlamıyorum. Çalışıyorum. Çalışmasam zaten parkta oturur hava alırım. Bunlar 1-2 yıla yayılan konular.

Aslında benim esas duruşum şu. Mesela haberlerde çıkıyor ya. Çocuk 5 yıl eve kapatılmış hiçbir komsunun haberi yok. Veya şiddete uğruyor hicbir komşu şikayet edip çocukları kurtarmamis.

Genelde bu dusturla müdahale ediyorum aslında. Çünkü herkes banane diyor özellikle bu zamanda. Ciddi anlamda ihmal edilen bir çocuk olsa mesela nasıl anlaşılacak. Komşu olarak onu tespit etmek ve kötü bir durum varsa yetkililere bildirmek istedim.

Bu dengeyi nasıl kuracagimi bilmiyorum sanırım. Duyarsız olma ile aşırı duyarlı olma halini.

Bir kez mesela bir adam genc bir çocuğa markette bulaşmış. Dışarı çıkmış hala bulasiyor. Yani dövmeye çalışıyor. Çocuk özür dilediği halde hem karısı hem kendisi gitmesine izin vermiyor. 16-17 yaşlarında bir çocuk. Üzüldüm. Kendi cocugumun. Büyük hali gozumun önüne geldi. Baya da bir kalabalık var. Kimse birşey demiyor. Adam çocuğu dövdü dövecek. Bizim aramızda mesafe de vardı. Hemen oraya doğru koştum. Adamla tartışmaya başladım. Ben tartışırken çocuk kacabildi. Bu sefer adam beni tehdit etmeye başladı. Ben hapse girdim sen girebilecek misin falan diye. Bu esnada arabasınin bagajına birşeyler yerleştiriyordu. Arabasında silah olsa mesela ne yapabilirdim bilmiyorum. Zaman zaman korkuyorum ama toplum olarak böyle olaylarda ses cikarmazsak da nasıl olacak. Bu ikilemde kalıyorum. Ben ses çıkarmayayim sen ses cikarma kim çıkaracak?

Gücü yeten yetene devam mı edecek bu benim canımı çok acıtıyor ve vicdanımı çok rahatsız ediyor. Ben müdahale etmesem ve o çocuga orda dayak esnasında birşey olsa sonradan vicdan yaparım mesela. Kendime bişi olma ve birşeylere müdahale edip durdurabilme arasinda ikilemde kalıyorum.
Dünya kötü,berbat ve adaletsiz bir yer.Ve zaman zaman ben de bu konularda kafa yoruyorum.Asil soru şu:Sınırı nerden cizmeliyiz?

Ben kendi adıma sürekli şiddete uğrayan bir çocuk görsem polisi ararim.Ama bu devirde kimsenin kapisina gitmem.Ya da 16-17 yaşındaki bir çocugun sizin anlattığıniz gibiyse kavgasına girmem.Bunu doğru bulmuyorum.Muhtemelen birşey yaptı ve bununla basetmeyi öğrenmesi gerekiyor.Bir de adam çekip beni vursa ,benim hayatim umrumda değil ama benim çocuğumu kim koruyacak ???

Sanırım ben artık degistiremeyecegim şeyler için uğraşmıyorum.Gercek bir yardim çığlığı duymam lazim.Ve insanlarla bire bir tartışmaya girmek istemiyorum.
 
Ben de ezik büyüyen ve bunu çocuklarına yaşatmamak için kendisine söz vermiş biriyim.

Parkta diğer çocukları da gözetirim ancak önceliğim kendi çocuklarımdır. Eski evimdeki parkta vardı bir çocuk bahsettiğiniz gibi, kış günü çorapsız gelirdi 4 yaşlarında. Karnının aç olduğunu düşündüğüm için götürdüğüm yiyeceklerden paylaşırdım ancak kapısına gitmeyi hiç düşünmedim çünkü ailesi onu anlayabilecek kapasitede olsa zaten o çocuğu öyle sokağa salmazlar değil mi?

İki çocuk kavga ediyorsa ayırırım. Bir çocuk vardı 6 yaşlarında kız, çocuklarımı ne zaman görse kaydıraktan itmeye çalışıyordu o zaman benimkiler 1,5 yaşındaydı. Baktım annesi oralı olmuyor, bir kere seslendim kızına “yapma” diyip döndü, tekrarında çocuğa sert bir şekilde“bir daha çocuklarıma yaklaşma” dedim. Çünkü önceliğim çocuklarım.

Haksızlığı sevmem, karşı çıkarım. Biri yanımda dedikodu yapıyorsa açıkça “karşı taraf senin hakkında ne düşünüyor acaba?” Derim. Konuşturmam. Kimsenin hakkını yemem, hakkımı yedirmem ama sizinki çocukların işine bir tık fazla karışmak olmuş sanırım.

Çok haklısınız, bir çocuk evde büyük zarar görüyor olabilir hem vatandaş olarak hem vicdanen farkına vardığımızda yetkili birimleri bilgilendirmemiz gerekir ama insanlar manyak. Bugün metroda el kadar çocuk kavga ettiği diğer çocuğa bıçak çekmiş, niye kendinizi riske atasınız?

Bence çocukluk travmalarınızı destek alarak çözmelisiniz, dediğim gibi sizi anlıyorum ama biraz fazla geldi bana.
 
Bütün cevaplara cevap veremeyecegim. Sizin cevabınız uzerinden genel cevap vereyim. Bazıları uzun olduğu için sanırım farklı anlamış.
Bir de çalışmadığım nerden belli onu anlamıyorum. Çalışıyorum. Çalışmasam zaten parkta oturur hava alırım. Bunlar 1-2 yıla yayılan konular.

Aslında benim esas duruşum şu. Mesela haberlerde çıkıyor ya. Çocuk 5 yıl eve kapatılmış hiçbir komsunun haberi yok. Veya şiddete uğruyor hicbir komşu şikayet edip çocukları kurtarmamis.

Genelde bu dusturla müdahale ediyorum aslında. Çünkü herkes banane diyor özellikle bu zamanda. Ciddi anlamda ihmal edilen bir çocuk olsa mesela nasıl anlaşılacak. Komşu olarak onu tespit etmek ve kötü bir durum varsa yetkililere bildirmek istedim.

Bu dengeyi nasıl kuracagimi bilmiyorum sanırım. Duyarsız olma ile aşırı duyarlı olma halini.

Bir kez mesela bir adam genc bir çocuğa markette bulaşmış. Dışarı çıkmış hala bulasiyor. Yani dövmeye çalışıyor. Çocuk özür dilediği halde hem karısı hem kendisi gitmesine izin vermiyor. 16-17 yaşlarında bir çocuk. Üzüldüm. Kendi cocugumun. Büyük hali gozumun önüne geldi. Baya da bir kalabalık var. Kimse birşey demiyor. Adam çocuğu dövdü dövecek. Bizim aramızda mesafe de vardı. Hemen oraya doğru koştum. Adamla tartışmaya başladım. Ben tartışırken çocuk kacabildi. Bu sefer adam beni tehdit etmeye başladı. Ben hapse girdim sen girebilecek misin falan diye. Bu esnada arabasınin bagajına birşeyler yerleştiriyordu. Arabasında silah olsa mesela ne yapabilirdim bilmiyorum. Zaman zaman korkuyorum ama toplum olarak böyle olaylarda ses cikarmazsak da nasıl olacak. Bu ikilemde kalıyorum. Ben ses çıkarmayayim sen ses cikarma kim çıkaracak?

Gücü yeten yetene devam mı edecek bu benim canımı çok acıtıyor ve vicdanımı çok rahatsız ediyor. Ben müdahale etmesem ve o çocuga orda dayak esnasında birşey olsa sonradan vicdan yaparım mesela. Kendime bişi olma ve birşeylere müdahale edip durdurabilme arasinda ikilemde kalıyorum.
Bence toplum olarak çok sağlıklı bir toplumda yaşamıyoruz ve zaman öyle bir zaman ki, doğrulara sesini çıkaranlar sanki çıkıntılık yapıyor gibi duruyor.
Dinler misiniz bilmiyorum ama değişmeniz daha iyi olabilir. Çünkü savunduğunuz herhangi bir çocuk başka bir yerde yine zorbalık görebilir, korudugunuz otobüs şoförü başka bir gün yine bir çete ile karşılaşabilir. Yani siz aslında kendinizi içinizi rahatlatmaya çalışıyorsunuz, kendinize bi şeyleri ispat etmeye çalışıyorsunuz. Bence bunun yerine çocuklarınız için daha sakin daha uyumlu olmayı tercih edin derim. Yine fikriniz varsa söyleyin ama kimsenin kapısına gitmeden.
O çocuklar sizden çekinmesin, annemiz sorun çıkarır diye. Ha kendi çocuklarınızı sonuna kadar koruyun. Ama büyük bir olay olmadıkça başka insanların çocukları sizi ilgilendirmemeli.
 
X