- 29 Ocak 2025
- 34
- 40
- 3
Merhaba , ben şu an 20 yaşındayım ve ilk yıl yks ye girmiştim 100 bin civarı sıralama yaptım.Sonraki sene evde hazırlandım sıralamamı 70 bine çektim ama ben sadece tek bir bölüm istediğim için gitmedim üniversiteye.2. kere mezuna bırakmaya cesaret edemedim.1,5 senedir iki işte çalıştım ve gördüm ki bu hayat bana göre değil.Kapana kısılmış gibiyim, ne bir arkadaşım kaldı ne bir sosyal hayatım.Çoğu farklı şehirde üniversitede arkadaşlarımın.
Baskıcı aile evinde sadece onların istediği hayatı yaşıyorum çünkü onların evindeyim.Çalışıyor olsam da istediğim hayatı yaşayamıyorum, spor salonuna gitmek istiyordum ona da izin verilmedi.40 dk uzaklıktaki sahili bile göremiyorum.
Kendimde harcanmış bir potansiyel görüyorum yaşama hevesim kalmadı.Bende artık cesaret edemediğim ne varsa yapmak istiyorum.İçinde kalan bölüm tıp fakültesi, aslında ailem okumama destek oldu haklarını yiyemem başka şehire de göndermek istediler ama ben kendimi tanıyorum istemedim.Hep doktor olarak hayal etmiştim...Bu sene sınava giricem ama sırf kendimi denemek için çünkü çoğu konuyu unuttum.Sadece düzenli olarak kitap okuyorum belki Türkçem iyi gelebilir ama sanmıyorum bu sene kazanamam.O yüzden ben yaza kadar işte çalışmaya devam edip sonrasında hayatımı çizmek için mücadele etmek istiyorum.
Sorunlardan birisi şu ki yks ye hazırlanırken evde olacağım, kızkardeşim var 17 yaşında.Çok asi , ergenliği hırçın geçiyor ben zaten işteyken pek muhattap olmuyorum ama evdeki herkesle çatışıyor.7 yaşındaki çocukla bile büyük insanmış gibi kavga ediyor çok fazla bağırıyor.Nerdeyse her gün annemle kavga eder annem usanmış durumda.Ben şu an izindeyim ve açıkçası sınava hazırlanırsam bu kızla çok kavga ederim.Apartmanda yaşıyoruz bir de biz annem babam da kızıyor bağırma diye ama dinlemiyor.Odam var ablam birkaç aya evlenince ben ve kız kardeşime kalacak ama o şu an arada bir ders çalışıyor benim masamda sandalyemde.Onu çıkarırım sorun yok başka odada hazırlanır ortamım var yani.kendime ait bilgisayarım da var ama evde ses yapacak biliyorum.Bunlarla da uğraşacağım.Kendisi 12. sınıf ama çok rahat takılıyor öğlene kadar uyuyor ablam mezuna kaldı bende kalırım diyor.
Yks ye hazırlanırken bir yandan da kendimi garantilemek için 2026 da yapılan sınavda katipliğe hazırlanmak istiyorum, olur da ucundan falan kaçırırsam tekrar asgari ücretle çalışmaya devam edemem ben.Hiç kpss ye girmedim ama girersem 80 üstü alacağımı düşünüyorum.Daha öncede yks ye çalışırken hem araba hem de motor ehliyeti almıştım.Yani farklı iki işi götürebilirim biraz zor olur ama.Kpss deki konuların çoğu yks ye benziyormuş zaten.Bilgisayar sertifikası ve klavye çalışmam gerekiyormuş onu da zamanla geliştiririm umarım.Bütün bunlara 3 4 gün önce karar verdim.Ailem bakış açısına göre ki atanma veya üniversite olmazsa asla evlenmeden bu evden çıkamazsın kafası var.Zaten çıksam nereye gdieceğim asgari ücret bir kira olmuş.Demek istediğim yani benim başka çarem yok.Çevremde yaşıtlarım evleniyor ama ben asla o kafalarda değilim.Benim yaşamadığım çok şey var...Bir yandan üniversiteye 22 yaşında başlamış olucam kazanırsam ve geç mi diye düşünüyorum.Sonra diyorum ki 28 olunca da keşke zamanında yapsaydım şimdi doktor olmuştum dersin...Her türlü yaş geçiyor en azından hayalime kavuşayım.Biraz özel olacak belki ama kendim üniversite okumadığım için genelde karşıma ya 2 yıllık bölümlerde okumuş ya da lise mezunu erkekler çıktı belki beni kınayacaksınız ama ben anlaşamadım onlarla pek...Hayat görüşleri farklı oluyor eğitimi önemli görmüyorlar biraz da geri kafalı oluyorlar.
Yani evleneceğimin insanın tahsili olmasını isterim ve kendim bu hayattayken o tarz kafama göre birisini de bulamam.Biraz dertleşmek içimi dökmek istedim.Sizce doğru yolda mıyım?
Baskıcı aile evinde sadece onların istediği hayatı yaşıyorum çünkü onların evindeyim.Çalışıyor olsam da istediğim hayatı yaşayamıyorum, spor salonuna gitmek istiyordum ona da izin verilmedi.40 dk uzaklıktaki sahili bile göremiyorum.
Kendimde harcanmış bir potansiyel görüyorum yaşama hevesim kalmadı.Bende artık cesaret edemediğim ne varsa yapmak istiyorum.İçinde kalan bölüm tıp fakültesi, aslında ailem okumama destek oldu haklarını yiyemem başka şehire de göndermek istediler ama ben kendimi tanıyorum istemedim.Hep doktor olarak hayal etmiştim...Bu sene sınava giricem ama sırf kendimi denemek için çünkü çoğu konuyu unuttum.Sadece düzenli olarak kitap okuyorum belki Türkçem iyi gelebilir ama sanmıyorum bu sene kazanamam.O yüzden ben yaza kadar işte çalışmaya devam edip sonrasında hayatımı çizmek için mücadele etmek istiyorum.
Sorunlardan birisi şu ki yks ye hazırlanırken evde olacağım, kızkardeşim var 17 yaşında.Çok asi , ergenliği hırçın geçiyor ben zaten işteyken pek muhattap olmuyorum ama evdeki herkesle çatışıyor.7 yaşındaki çocukla bile büyük insanmış gibi kavga ediyor çok fazla bağırıyor.Nerdeyse her gün annemle kavga eder annem usanmış durumda.Ben şu an izindeyim ve açıkçası sınava hazırlanırsam bu kızla çok kavga ederim.Apartmanda yaşıyoruz bir de biz annem babam da kızıyor bağırma diye ama dinlemiyor.Odam var ablam birkaç aya evlenince ben ve kız kardeşime kalacak ama o şu an arada bir ders çalışıyor benim masamda sandalyemde.Onu çıkarırım sorun yok başka odada hazırlanır ortamım var yani.kendime ait bilgisayarım da var ama evde ses yapacak biliyorum.Bunlarla da uğraşacağım.Kendisi 12. sınıf ama çok rahat takılıyor öğlene kadar uyuyor ablam mezuna kaldı bende kalırım diyor.
Yks ye hazırlanırken bir yandan da kendimi garantilemek için 2026 da yapılan sınavda katipliğe hazırlanmak istiyorum, olur da ucundan falan kaçırırsam tekrar asgari ücretle çalışmaya devam edemem ben.Hiç kpss ye girmedim ama girersem 80 üstü alacağımı düşünüyorum.Daha öncede yks ye çalışırken hem araba hem de motor ehliyeti almıştım.Yani farklı iki işi götürebilirim biraz zor olur ama.Kpss deki konuların çoğu yks ye benziyormuş zaten.Bilgisayar sertifikası ve klavye çalışmam gerekiyormuş onu da zamanla geliştiririm umarım.Bütün bunlara 3 4 gün önce karar verdim.Ailem bakış açısına göre ki atanma veya üniversite olmazsa asla evlenmeden bu evden çıkamazsın kafası var.Zaten çıksam nereye gdieceğim asgari ücret bir kira olmuş.Demek istediğim yani benim başka çarem yok.Çevremde yaşıtlarım evleniyor ama ben asla o kafalarda değilim.Benim yaşamadığım çok şey var...Bir yandan üniversiteye 22 yaşında başlamış olucam kazanırsam ve geç mi diye düşünüyorum.Sonra diyorum ki 28 olunca da keşke zamanında yapsaydım şimdi doktor olmuştum dersin...Her türlü yaş geçiyor en azından hayalime kavuşayım.Biraz özel olacak belki ama kendim üniversite okumadığım için genelde karşıma ya 2 yıllık bölümlerde okumuş ya da lise mezunu erkekler çıktı belki beni kınayacaksınız ama ben anlaşamadım onlarla pek...Hayat görüşleri farklı oluyor eğitimi önemli görmüyorlar biraz da geri kafalı oluyorlar.
Yani evleneceğimin insanın tahsili olmasını isterim ve kendim bu hayattayken o tarz kafama göre birisini de bulamam.Biraz dertleşmek içimi dökmek istedim.Sizce doğru yolda mıyım?
benim zamanimda benim hocam diye kpss kanali vardi ona bakabilirsin ben de evden hazirlanip kazandim. Telegram gruplari var simdi herseyin oraya girebilirsin cok kapilmadan. 
o olmuyorsa hiçbiri olmasın demiştim.Dediğiniz gbi ısınırdım belkide.Şu an birikimim var biraz maaşımın bir kısmı bana kalıyordu harcama yapmazdım.Üniversiteye gidince farklı ülkeleri gezmek istiyorum o parayla.Hayalim çok içim içime sığmıyor 
evet mf alanında yaptım o sıralamayı hiç kitap açmadım özel ders verdim sadece ortaokula giden bir çocuğa .Onun dışında derslerle alakam olmadı şu süreçte.Ailem zaten farklı şehire gitmeme karışmaz her türlü gönderirler hep istiyorlardı ben gitmemi ama ben kafamın dikine gittim işte.
