- 23 Mayıs 2018
- 75
- 44
- 8
- 34
- Konu Sahibi medidnired
-
- #41
Anlıyamadım sizi kusura bakmayında...mantık evliliği yapmışsınız zaten severek evlenmediğinize göre devam yürütün böyle...çocuk yapmak için evlenmişsiniz ama çocukta yanınızda değil...siz tam ne istediğini bilmeyen birimisiniz...etrafınızdakilerin tepkisine göre yaşamınıza yön veriyorsunuz...çok yanlış birşey...zaten boşandığınız zaman çok kısa bir sürede evlenmekle hata etmişsiniz
Duygusal boşlukta hissediyorum kendimi evet ama başka biri falan yok..
Ben kendimi çekince oda çekti birbirimize dokunmadan uyuyoruz
hissettiklerinizi anlıyorum, dışarıdan evliliğinize bakınca boşanmak için bir sebep gibi görünmüyor anlatılanlar o yüzden bazı üyeler bu hassas döneminizde saldırganca yorumlamışlar yazdıklarınızı çünkü bizim toplumda boşanmak için hakaret, şiddet, aldatma gibi sebepler geçerli sebeplerdir, bir önceki jenerasyona bakın neleri affetmişler evliliklerde ekonomik özgürlükleri olmadığı için kadınlar, şimdi daha cesuruz bizler kendimize güvenliyiz bu iyi bir şey belki ama diğer taraftan düşünüldüğünde, özellikle çocukların yaşayacakları düşünüldüğünde sanki bu kadar da kolay olmamalı evlilikleri bitirmek. hayata bir kez geliyorsunuz ve sevmediğiniz bir adamla hayat geçirmek çok anlamsız haklısınız ama madalyonun diğer yüzü var ki o çocuk boşanmış bir ailenin çocuğu olmayı kendi seçmedi ya da sizden dünyaya gelmeyi seçmedi benim bir çocukluk arkadaşım anne ve babasının boşandığını herkesten gizliyordu mesela, bunun utanılacak bir şey olduğunu düşünüyordu onun için bu bir travmaydı yani çocuğun bu durumu nasıl karşılayacağı mizacı onu yetiştiriş tarzınız güçlü olup olmadığı da bir etken, bu kararı verirken çocuğunuzun bunu nasıl karşılayacak bir çocuk olduğunu siz daha iyi bilirsiniz eğer güçlü bir yapısı varsa ki bu çocukluktan bile belli olur mizaç dediğimiz olay, kendinizi düşünün derim ama çocuk bundan çok etkilenecekse fedakarlık yapmanız gerekebilir, kaldı ki ben anlattıklarınızdan kocanızın sizi sevdiğini ama sizin onu sevmediğinizi hissettiği için kendini geri çektiği çıkarımını yaptım yani sanki bir adım atsanız o da sevgisini şefkatini size tekrar verecek ve sizde aslında sandığınız kadar ondan soğumadığınızı anlayacaksınız gibi geldi tabi bunlar sadece sizin anlattıklarınızla yaptığımız yorumlar yaşayan sizsiniz en iyisini siz bilirsiniz ama şunu söyleyeyim kimsenin evliliği mükkemmel değil herkesin kocasında takıldığı başka başka konular var mevzu burada çocuk için fedakarlık mevzusu yapabilirseniz bunu yapın yapamıyorsanız da bu sizin hayatınız kimsenin sizi yargılama hakkı yok
Sizi anlıyorum zor bahsettiginiz şey. Ama siz ona bu benim kocam ağırlıgını yükleyin. Siz kıskanın. Siz sahip çıkın. Sevgi herkesi değiştirir. Sizin çabanız hem onu hem sizi düzeltir. Evlilik danışmanına gitmelisiniz. Oyuncak değil demiş bi arkadaş. Doğru demiş. İkinci evliliğinz. Madem mantık evliliği yaptınız mantıkla devam edin. Rmin olun aşk evliliğinden daha mutlu olursunuz.yok estafurullah neden yanlış anlayayım sizi.
şiddet hakaret falan yok şükür ama o koca ağırlığı da yok..
Nasıl anlatsam beni kıskanmıyor..
Dışarı çıktığımızda arkadaş gibi yanımda geziyor
evliler anlayacaktır benim ne demek istediğimi
baştan beri ya bu kadın benim karım ağırlığını göremedim hiç bir yerde..
Benim hayatımı yazmışsınız, şok oldumÇok farklı hayalleri var mesela..
Ben en başlarda hep çocuğumuz olsun birkaç yıl sonra da bir kardeşi olsun gül gibi geçinip gidelim istedim.
Onun da motorla italya ya gitme hayali var mesela.. İkinci çocuğun lafını bile ettirmiyor.
Ve ben bir dönem işten ayrılmıştım evdeydim biraz oğlumla da ilgilenmek istedim ama resmen çalışmadığım için bana psikolojik baskı yaptı.. Gece yanımdan kalktı gitti salonda oturdu ve ben apar topar iş bulup başladım..
Çalıştıkça da daha çok güçlendim ve ona karşı kinlendim..
Oğluma kendim bakmak istedim hep ama bu çalışma baskısı psikolojisi yüzünden babannesi bakıyor çocuğuma hatta yaz dönemi olduğu için başka şehirde yavrum. Onu bırakıp ağlaya ağlaya döndüm eve..
Bu ve buna benzer bir sürü örnek verebilirim size..
oluru vardı çok toparlamaya çalıştım..
Ta ki en son aramızda geçen tartışmada anneliğime laf edene kadar..
O bardağı taşıran son damla oldu..
evlilik terapistini kesin deneyin.. Benim 2 arkadasim boşanmayı düşünürken su an gercekten mutlular. Terapist esler arası iletişim, diyalog yanlis anlaşılmalarda vs de inanılmaz etkili oluyor. tek tek anlatıyor sizin göremediğiniz veya anlamlandiramadiginiz bircok seye cozum buluyor..bi destek alinarkadaşlar merhaba..
Ben 6 yıllık evliyim 5 yaşında bir oğlum var. Benim ikinci eşimin ilk evliliği..
Eşim bana aşık olarak evlendi ama ben mantık evliliği yaptım diyebilirim..
Bir çocuğum olsun çok istiyordum ve şükür rabbim bana bir evlat nasip etti..
Eşimin huyundan suyundan, arada geçen tartışmalardan sözlerden o kadar kırıldım ki artık..
Kaç kere bitirelim dedim çünkü bende çalışıyorum kendimi döndürecek kadar gelirim var..
Ama eşim hep çocuk için devam diyor.. Çocuk iki arada bir derede helak olacak diyor..
Peki ya benim hayatım.. Duygularım.. Yaş oldu 29.. ve sanırım eşime karşı hislerim de yok artık..
Yatağa girmekten bile kaçıyorum.. Oda bunun farkında hiç istek yok içimde..
Böyle nereye kadar sürer..
Aynı evde iki arkadaş gibiyiz aramızda tek bir sevgi sözcüğü bile geçmiyor.. İçimden gelmiyor çünkü..
Sadece evden işe işten eve..
Bu şekilde çocuk için evlilik devam ettiren var mı ?
Bitirip bir ev tutup oğlumla yaşamaya da cesaretim var fakat mesaim çok erken başlıyor sabahları oğlumla kim ilgilenecek..
Ailemin yanına dönemem ilk boşanmamda babam beni çok sıktı..
İkinci evliliği bu kadar çabuk yapma sebebim de odur zaten..
Bana akıl verin arkadaşlar.. Hayatımı bir kenara koyup oğlum için devam mı..
Yoksa bir daha gelemeyeceğimiz bu hayatı mutlu yaşayabilmek için bir adım mı atmalıyım ?
Büyük cesaret23 yaşımda boşanıp 24 yaşımda tekrar evlendim..
Bu kadar detaylı düşünemedim malesef..
İnsan bazı şeyleri de yaşarken öğreniyor acı tecrübeler oluyor sonra bunun adı da ..
İnanın benim eşim de bu ve benzeri şeyleri çok yapar. Dışardan herkes mükemmel evlilik modeli çiziyor ama aslı öyle değil.inanın o kadar yoruldum ki özel hayatımda da şuan etrafımda kimse yok diyebilirim.
İçime kapandım yanlız kalmak istiyorum hep.. Ben hiç böyle değildim..
Eşim kısasa kısas yapmayı çok seven ve kinci yapıda bir insan..
Mesela en basiti geçen gün telefonundan müzik açık arabada müzik değiştirmek için telefonunu elime aldım
Bende senin telefonunu karıştıracağım o zaman bundan sonra dedi..
Hemen kısasa kısas.. Ben arkadaşlarımla buluşacaksam hemen ertesi gün de o buluşma ayarlar..
Böyle çok afedersiniz ama sidik yarışına döndü bizim evliliğimiz..
Zaten ona da söylüyorum hiç koca ağırlığını hissedemiyorum sende diye..
Hep ben onu yönlendirmek takip etmek zorundayım..
Mesela çorbayı dolaba koyar mısın dedim kapağı açık kepçesiyle koymuş..
Demeliydim ki içindeki kepçeyi çıkarıp kapağını kapatıp çorbayı dolaba koyar mısın..
10 keredir çamaşırı sepete at dedim duşa girerken sıyırır yere bırakır falan
bu ve buna benzer bir sürü şey birikti bende...
Sız tamamıyla bıturmışsınız.. Sadece cozum arıyorsunuz.. Ama sonuc ayrılık olacak gıbıhisler terapiyle düzelmiyor malesef..
Bir insanı ya seviyorsunuzdur yada sevmiyorsunuzdur..
Bu da pat diye değil zamanla tükenen birşey oldu bende o yüzden toparlanamıyor bir türlü..
Tatile bile çıktık iyi gelir diye yok orada da değişen birşey olmadı..
galiba adamı damızlık olarak kullanmissinizarkadaşlar merhaba..
Ben 6 yıllık evliyim 5 yaşında bir oğlum var. Benim ikinci eşimin ilk evliliği..
Eşim bana aşık olarak evlendi ama ben mantık evliliği yaptım diyebilirim..
Bir çocuğum olsun çok istiyordum ve şükür rabbim bana bir evlat nasip etti..
Eşimin huyundan suyundan, arada geçen tartışmalardan sözlerden o kadar kırıldım ki artık..
Kaç kere bitirelim dedim çünkü bende çalışıyorum kendimi döndürecek kadar gelirim var..
Ama eşim hep çocuk için devam diyor.. Çocuk iki arada bir derede helak olacak diyor..
Peki ya benim hayatım.. Duygularım.. Yaş oldu 29.. ve sanırım eşime karşı hislerim de yok artık..
Yatağa girmekten bile kaçıyorum.. Oda bunun farkında hiç istek yok içimde..
Böyle nereye kadar sürer..
Aynı evde iki arkadaş gibiyiz aramızda tek bir sevgi sözcüğü bile geçmiyor.. İçimden gelmiyor çünkü..
Sadece evden işe işten eve..
Bu şekilde çocuk için evlilik devam ettiren var mı ?
Bitirip bir ev tutup oğlumla yaşamaya da cesaretim var fakat mesaim çok erken başlıyor sabahları oğlumla kim ilgilenecek..
Ailemin yanına dönemem ilk boşanmamda babam beni çok sıktı..
İkinci evliliği bu kadar çabuk yapma sebebim de odur zaten..
Bana akıl verin arkadaşlar.. Hayatımı bir kenara koyup oğlum için devam mı..
Yoksa bir daha gelemeyeceğimiz bu hayatı mutlu yaşayabilmek için bir adım mı atmalıyım ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?