Ben heves ettikçe her şey daha kötüye gidiyor sanki. Kendimi dönülmesi zor uçurumların kenarında bulacağım bir gün. Bugün aklımdan geçen binlerce sapkın düşünceyi öyle zor bastırdım ki. Kaçmak istiyorum güllük. Herkesten ve her şeyden uzak bir yerde tek başıma kalmak bir süre.
Babam durmak bilmiyor, kafamı yiyip duruyor. Her sabah bana söylenmesiyle uyanır oldum artık. Ağır geliyor anlıyor musun söylediklerini hak etmiyorum ben. İlaç miktarımı da arttırdı doktor. Kaldıramıyorum bu kadar şeyi.
Rüyalarım hala devam ediyor öteki taraftan, çok özledim O'nu güllük. Kokusunu, mimiklerini özledim.. Gülerken yanaklarının yuvarlaklaşmasını, kafasını sağa sola salar gibi yapmasını özledim..
Çok dua ediyorum halim biraz olsun düzelsin diye ama değişen bir şey yok.
Nasıl normal hayata geri döneceğim ben bilmiyorum, yolumu kaybettim. Yolumu bulduracak olan da O'ymuş gibi hissetmeyi ne zaman bırakabileceğim Allah'ım? Acı bana biraz da azad et bağımlılığımı ne olursun...