- 23 Temmuz 2014
- 6.277
- 17.657
-
- Konu Sahibi kariyerkadin
- #21
Aiesec var orada da yurt dışına çıkmak için gönüllü projeler oluyor, Ya da ESC ile de gidebilirsiniz. Aynı zamanda size staj yapma fırsatı veriyorlar.
Aiesec var orada da yurt dışına çıkmak için gönüllü projeler oluyor, Ya da ESC ile de gidebilirsiniz. Aynı zamanda size staj yapma fırsatı veriyorlar.Erasmusa gidecektim önümüzdeki dönem fakat durumlar malum, ertelendi. Erasmustaki projelerimden sonra referans bağlamayı hedefliyorum. Dolayısıyla avrupada çalışma planım vardı. Amerika işini araştıracağım kesinlikle. Fakat birazcık da gurur yapmıyor değilim birinin peşinden o ülkeye gitmek için çabalamaya
Bizim fakülte küçük bir ilçede olmasına rağmen çok sevdim, denize yakınlığı, denizin berraklığı, antalyanın zaten anlatılmaz yaşanır güzelliği ile bayıldım okuluma da geleceği olan bölümüme deHadi yaAhhh çok özledim şehri de kampüsümüzü de. Hayatın o dolu en stressiz yaşadığım dönemleriymiş kıymetini çok daha iyi anlıyorum. Valla her anı değerlendirin derim. Hem bölümünüz açısından hem de seyahat olarak. Biz arkadaşlarla acısını çıkarmıştık ama doyamadım Sevgilinizin de gitmesi çok iyi olur bence. Onun içinde iyi bir fırsat. Şimdi bunca derdin arasında insan bazen mantıklı düşünemiyor, duyguları daha ön planda oluyor ama ilerisi içinde büyük bir gelişme bence. Dediğim gibi onunla gidebilirseniz çok güzel olur.
Naz arkadaşımızın bahsettiği programları araştırayım da oluru varsa konuyu erkek arkadaşıma da açacağım. Bakalım tepkisi ne olacak. Düşünsenize bu sefer ben gidiyormuşum o gidemiyormuş...Kalmak istememesi değil de,sen de gelirsin yanıma gibi gelecekvari hayaller kurup kurmaması gösterir bence
Depremde yaşamını yitirmiş tüm canlarımız için başımız sağ olsun, depremzede olan tüm canlarımıza da sabır, güç, dirayet diliyorum... Söylenecek çok söz var ama bir o kadar da kifayetsiz kelimelerimiz...
Herkese merhaba. Muhtemelen hepimiz için çok ama çok zor bir dönem, bunun farkındayım. Ben de bununla başa çıkabilmek, bir nebze nefes alabilmek adına buraya bir şeyler yazmak istedim.
Depremden birkaç gün önce, ben üniversiteden memlekete dönmüşken annem evi terk etti. Babamı terk etmekti amacı fakat bizi de terk etti. Tabii ki ikisinin mutluluğunu isterim, yetişkin insanların kararlarını yargılamak bana düşmez kaldı ki ben 23 yaşındayım. Ama bu yaştayım diye de onların ayrılmasının beni üzmeyeceği söz konusu olamaz. Çünkü ben ilk duyduğum anda ikisi için de çok üzüldüm. Onların birbirlerine sarılmasıyla bile mutlu olan bir çocuktum ben...
Bunun üstüne evde ergenlik çağının en asi döneminde olan kardeşim ve babam arasında tartışmalar, kavgalar başladı. Hepsini sakinleştirmeye çalışan bendim, ortalığı çekip çevirme işi bendeydi, herkes benimle dertleşmeye geliyordu fakat en ufak olayda acısını benden çıkarıyorlardı. Hepsi için sustum, zor zamanlar dedim, anlayışlı oldum.
Üstüne hemen o günlerde 2 yaşındaki kedimiz öldü. Uzunca ona ağladık.
Okula dönüyorum diye biraz sevinçliydim. Çünkü daha önce üniversiteye başlıyorum, şehirden ayrılıyorum diye erkek arkadaşımla da ayrılmıştık. Sonunda o da benim okuduğum şehre taşındı ve tekrar görüşmeye başladık çünkü birbirimizi hala seviyorduk. Tam kendime, kendi hayatıma odaklanmaya çalışırken deprem oldu ve biz çevre ilde olduğumuz için çok sağlam hissettik. İnanın ilk saatlerinden itibaren canla başla çalıştık öğrenciler olarak. Hem maddi hem manevi, elimizden ne gelirse yaptık, umarım bir faydamız dokunabilmiştir. Ama her gün o haberleri izlemek hepinizi olduğu gibi bizi de mahvetmişti. O da psikolojime vuran bir darbeydi.
Sonrasında okullar ertelendi. Kesinlikle bir şikayetimiz olmadı, onlar için ne doğruysa her şeye hazırdık. Kyk yurdunda kalıyordum, yurdumuzun önü bir sürü 46, 31 plakayla doldu. Yurda depremzedeleri yerleştirmeye başladılar. Onları gördüğümde direkt ağlamaya odama kaçıyordum. Dolayısıyla da mümkün olduğunca çıkmıyordum odadan. Onları rahat ettirmek için ne gerekirse yaptık ama evleri gibi olur muydu... Sonra bize dediler ki okullar uzaktan. Yurtlardan çıkın. Apar topar eşyalarımızı toparladık, herkesle vedalaştık.
Sonra erkek arkadaşımla görüştük ve düşündüm hayat bizi sürekli ayırıyor neden diye. Eve döndüğümde annemle babamın davası sonuçlandı ve boşandılar. Annemi evi terk ettiği günden beri görmedim. Bizi aramıyor, kendi kafasını dinlemek istiyor. Biz arıyoruz destek olmak için. Babam perişan, kavgaların arkası kesilmiyor. Ve ben hep arada kalıyorum. Kardeşimle babamın sinir krizleri geçirmesine şahit oluyorum. Biri kaşını patlatır, biri elini kırar ve hep ağlayan ben oluyorum... En çok bana dokunan herkes bana dert anlatmaya geliyor ama kimse sen nasılsın diye sormuyor. Annem daha düzen kuramadı, yanına gidemiyorum. 3.72 ortamalaya sahip bir öğrenci olarak okulumu, derslerimi çok seviyorum ve uzaktan olmasına gerçekten üzülüyorum. Ama durum olağanüstü olduğundan tek kelime edemiyorum. Sadece şu an keşke kaçabileceğim bir yurdum olsaydı diyorum.
Her şeyin üstüne bir de erkek arkadaşım biz ayrıyken Amerika'dan iş teklifi aldı ve yine ayrı olduğumuz dönemde kabul etti. Hep hayaliydi gitmek ve ben de bunu çok iyi biliyorum. Temmuz ayında vize işlemleri başlayacak. Gitmeme ihtimali de var çünkü adamlar biraz ağırdan alıyor her şeyi, geç dönüş yapıyorlar falan. Yine de ben onun benim için kalmak istemesine rağmen gitmesinden yanayım. Orada daha iyi bir hayat yaşamayı hak ediyor. Gidip gitmeyeceği 1 yıl içerisinde kesinleşecek. O 1 yıl birlikte olmalı mıyız yoksa daha da fazla bağlanmadan ayrılmalı mıyız, bilmiyorum. Çünkü o zamana dek biz birbirimizi daha çok seversek ve o bir anda giderse ben mahvolurum.
Böyle işte hanımlar... Çok uzun ve gereksiz oldu belki de biliyorum. Kimse okumasa bile köşeye sıkışmışlık hissini üzerimden atabilmek için yazmak istedim. Okuyanlara teşekkür ederim, böyle bir dönemde bu mu senin derdin diyenlere de saygım sonsuz...
https://genclikdernekleri.org/duyurular/Bizim fakülte küçük bir ilçede olmasına rağmen çok sevdim, denize yakınlığı, denizin berraklığı, antalyanın zaten anlatılmaz yaşanır güzelliği ile bayıldım okuluma da geleceği olan bölümüme deUmarım en kısa sürede okula döneriz, her fırsatı değerlendirmeye devam edeceğim.
Bahsettiğiniz programları iyice araştıracağım, resmen önüme farklı bir çözüm yolu sundunuz, teşekkür ederim. Nasıl aklıma gelmedi şaşıyorum
Görüşmeme gibi bir durum yok, şu an şehir dışında fakat koşullar sağlandığında elbette görüşeceğiz. Kardeşim üniversiteye hazırlanıyor, gidene kadar babamla kalmak istedi.Anneniz nerede kaliyor. Ne zamana kadar görüşmeyecek sizinle ve babanızla mi kalacak kardeşiniz
Ben de onlara bakıyordum şimdi. Staj durumu çok güzel olurdu ya. İnanın ücret önemli değil, hayatıma bir katkısı olacaksa karşılamaya çalışırım. Dediğiniz gibi bir araştırıp başvurayım bakalım, denemekten ne çıkar? Umarım sizin de gönlünüzden geçen olur bir an önce :)Açık Çağrılar – Yerel Gençlik Dernekleri Ağı
One month volunteering in Timisoara, European Capital of Culture 2023
Fransa Eğitim Kursu Projesi - Erasmus+ Türkiye | Projeler & İpuçları
Bu programlara şüphesiz güvenebilirsiniz. En güzel yanı tüm masraflarınızı karşılıyor olmaları. Tek sıkıntılı tarafı dönüş yapmalarını beklemek zira çok başvuran oluyor. E tabi motivasyon mektubu da hazırlanıyor. Ama siz Yotube'dan gidenlerin ve kurumun videolarını izlerseniz daha ayrıntılı bilgi sahibi olursunuz. Hem gönüllü olarak projelerde yer alabiliyorsunuz hem de staj yapma imkanınız olabiliyor bölümünüzde bu noktada faydalı olacaktır. Aiesec ise ücret alıyor ama onlarda belli bir miktar alıyor tabi kendi imkanınla gitmek istesen imkansız gibi bir şey oluyor maalesef :) Bende en son İspanya'ya başvurdum bakalım dönerler mi bilmiyorum :)
Anladim.Umarım herşey çok güzel olur kuzum benimGörüşmeme gibi bir durum yok, şu an şehir dışında fakat koşullar sağlandığında elbette görüşeceğiz. Kardeşim üniversiteye hazırlanıyor, gidene kadar babamla kalmak istedi.
umarım hepimiz için... desteğiniz için teşekkkür ederimAnladim.Umarım herşey çok güzel olur kuzum benim
Onlar iyi olsun da, ben kendimi oyalamayı öğrenirim bir şekilde. Çok şükür tutunabileceğim bir gelecek hayalim var, meslek aşkım var. Umarım geçecek bugünler de... Ben de size kocaman sarıldım.Size kocaman sarılıyorum.Ailede büyük kardeş olmak beraberinde bazı sorumlulukları da getiriyor. Ne güzel kariyer planlarınız varmış. Kendinizi ihmal etmeyin. Konuşabileceğiniz birileri varsa duygularınız hakkında paylaşımda bulunun. Her şey gönlünüzce olur umarım.
Beni nasıl amerikaya götürebilir ki?Erkek arkadaşın seninle ilgili gelecek planı kurmuyor. Kendi Amerika’ya gidecekse seni de yanında götürür. Sonuçta seninde geleceğin. İlişkiniz yeterince şeffaf değil. Bence açıkca sor, alacağın cevaba göre de 1 sene daha fazla uzatma.
Beni nasıl amerikaya götürebilir ki?
Ciddi düşünüyor olsa planlarına sizi de dahil ederdi. Şartlarınızı bilmiyorum. Evlenip gidebilirsiniz.Beni nasıl amerikaya götürebilir ki?
Çok haklısınız; resmen evin yemeği, temizliği, çamaşırı hepsi benim üstümde. Babama söyledim ben eninde sonunda gideceğim artık öğrenmeye başla diye ama aksi gibi elini kırdı. O yüzden idare etmeye çalışıyorum. Kardeşimin de farklı bir hastalığı var, sınav stresi var, hepsinin arasında bunları dert etmesin diye ona yaptırmak istemiyorum. Vallahi şaştım kaldım artık...Aile meselelerinde maalesef yük omuzlarına binmiş.
Ancak sen o evin annesi değilsin, Ebeveyn değilsin.
Senin de bir hayatın var onu unutmadan yaşamaya çalış.
Erkek arkadaşın ile ilgili konuda ise şunu söylemek istiyorum. Eşimle lisede tanıştık sonra üniversite okumak için o başka şehre gitti geldi iş buldum çalıştık vs derken tam 11 sene sonra evlendik. Aranızdaki bağ çok kuvvetli olsaydı başka şehre gidiyoruz diye ayrılmazdınız.
İlkinde çok erken evlendim, kötü yıllar geçirdim. Her evlilik aynı olacak diye bir kaide yok fakat biraz soğudum, ürktüm bu fikirden. En azından mezun olup mesleğimi elime alana kadar, yani 4 yıl kadar düşünmüyorum böyle bir şey. Ama dediğinizde haklısınız, acaba beni yanında istiyor mu? Daha önce ben yurt dışında yaşamak istediğimi söylediğimde o benim peşimden gelmek istediğini söylemişti aslında. Peki ben onun peşinden gidip onun için başka bir ülkede yaşamak istiyor muyum? Bunları düşünüp konuşmamız lazım.Evlenirsiniz gidersiniz, başka bir eğitim programına dahil olur gidersiniz, iş konusunda destek olur gidersiniz. Yeter ki siz gitmek o da yanında olmanızı istesin.
Evlilik düşünmediğimi biliyor aslında, önümüzdeki 5 yıl kadar. Evlenerek birinin peşinden bir kere gittim ve pişman oldum. Şimdi gidersem evlenerek değil mesleğim için gitmek isterim. Ama yine de bilmiyorum, o ne düşünüyor...Ciddi düşünüyor olsa planlarına sizi de dahil ederdi. Şartlarınızı bilmiyorum. Evlenip gidebilirsiniz.