Neredeyse her konuda çok fazla komplekslerim var.Bunlardan biri de altta kalma korkusu ! Bebek,çocuk,genç yaşlı kim olursa olsun kimse benim üstüme bir söz söylemez .Kaba tabirle kimse bana laf sokamaz,sokmaya çalışamaz.Tabikide haklıyken kendimi savunabilirim.Fakat çok basit bir şeyden ötürü kötü bir laf işittiğimi hissettiğim anda bütün duygu ve düşüncelerim yerle bir oluyor.Kendimi işe yaramaz,herkes tarafından itilip kakılan biri olarak görmeye başlıyorum.Bu yüzden arkadaş ortamlarında kendimi üstün ve benzersiz göstermek için (yani yıkılmadım ayaktayım tavrı oluyor).Ben çok gıcık ve uyuz bir insanım,kimse bana bir şey yapamaz gibi cümleler kullanıyorum.Arkadaşlarım beni seviyor,sevilen bir insanım,düşüncelerimi mantıklı bulan insanlar.Fakat içimde yaşadığım bu duygu durumu kimse bilmiyor.Ufacık şeylerden ,gereksiz şeylerden,rahatsız olduğum hareketlerden biri özellikle inadıma yapılırsa çok çabuk sinirleniyorum ve kişilere,eşyalara zarar veriyorum.Yeter ki biri benim üzerime bir şey demesin,bir şey yapmasın. Sonra kendi kendime kaldığımda da keşke yapmasaydım,çok basit nedenlerden kavga çıkartıyorum diyorum. Küçük bir çocuk gibi köşeme çekiliyorum ve bulunduğum ortamdan kurtulmak istiyorum.Kendi komplekslerimden ve davranışlarımdan çok rahatsızım.Bu düşüncelerle başa çıkabilmek için önerileriniz var mı? Ya da benim gibi bu düşüncelere sahip olan var mı ?