- 30 Kasım 2014
- 284
- 58
- 48
- Konu Sahibi UmudumVaR1525
- #1
Merhaba Ablalarım, Kardeşlerim...
Konuyu en başından anlatmak isterdim lakin çok uzun. Eski konularımı okursanız az çok bilgi sahibi olursunuz. Henüz 25 yaşındayım. 4 yaşında bir kızım var.10 senelik bir evliliğin ardından 3 ay önce boşandım. Şimdi soracaksınız derdin neydi bu kadar erken evlendin diye, eşim bana zorla sahip olduğu için evlenmeye mecbur bırakıldım. Bu günlere geldik ama bana sorun nasıl geldikk. Maddi, manevi beni aşağı çekmeyi başardı. Psikolojik baskı, hakaret, şiddet aklınıza ne gelirse... Ailem arkamda olmadığı icin cesaret edemedim boşanmaya. Ama daha fazla dayanamadım. Sadece boşanmak istediğimi söyledim, dünden razı gibi birkac gün sonra eşyalarını topladı gitti. Ev kirası, masraflar umruna gelmedi. Boşanmak içinse şart koştu velayeti ver anlaşmalı boşanalım,çocuk sende kalsın, kızımın masraflarını karşılarım dedi; İnandımm
Bu şekilde hiç uzamadan boşandıkk. Bu zaman diliminde 5 ay kadar kenara köşeye attıklarımla idare ettim ve sonrasında işe girdim. Ev kirası geldi çattı, eldeki hazır suyunu çekti. Kızımı kreşe yazdırdık, Allahtan kreş masrafını ödedi. Fırtına boşandıktan sonra koptu. Kira olan evde oturacagımı ve kirasını ödeyip kızıma bakacağımı söylemiştim anlaşmıştık. Boşandığımız günün ertesi ben işdeyken eve girip bütün eşyalarımı boşaltmış, kızıma dair ne varsa almış, kendine ev tutup benim düzenimi bozarak kendine düzen kurup kızımı da aldı ve ben eve döndüğümde şok geçirdim. (Bana çok kızacaksınız belki), Kızımdan ayrılmayı düşünmemiştim, kolum kanadım kırıldı sanki dipsiz bir kuyuya düştüm. Kızımdan ayrı kalamadığımı gören eşim, herşeye baştan başlamayı teklif etti, kızım için kabul ettim yavrumdan ayrılamadım. Eşimin yeni tuttuğu eve geldim, ertesi gün gece 2 civarı bir bahaneyle beni kızımın önünde evden kovdu, ne yapacağımı bilemedim ve komşuma sığındım. 1 hafta sonra tekrar ikna etti ve geri döndüm, dini nikah yaptı. ( Bu kadar olaydan sonra ondan o kadar tiksindimki bana dokunduğunda midem bulanıyor, bana dokunmasına katlanamıyorum.psikolojim tamaman bozuldu.) Döndükten sonra hakaretler boyunu aştı. Burda ağzıma alamayacağım şeyler. Olay şu ki ömrümü bu adamla geçirmek istemiyorum. Kendime güvenimi kaybettim kızım için katlanıyorum. Ama dışarıdaki hayattan da korkuyorum artık. Şimdiye kadar bir evde kapalı kaldım beni de anlayın. Bu adamdan ayrılırsan kötü yola düsersin, sen artık dul bir kadınsın vs vs... Bir kadın namusuyla bu memlekette ayaklarının üzerinde duramaz mı ????
Konuyu en başından anlatmak isterdim lakin çok uzun. Eski konularımı okursanız az çok bilgi sahibi olursunuz. Henüz 25 yaşındayım. 4 yaşında bir kızım var.10 senelik bir evliliğin ardından 3 ay önce boşandım. Şimdi soracaksınız derdin neydi bu kadar erken evlendin diye, eşim bana zorla sahip olduğu için evlenmeye mecbur bırakıldım. Bu günlere geldik ama bana sorun nasıl geldikk. Maddi, manevi beni aşağı çekmeyi başardı. Psikolojik baskı, hakaret, şiddet aklınıza ne gelirse... Ailem arkamda olmadığı icin cesaret edemedim boşanmaya. Ama daha fazla dayanamadım. Sadece boşanmak istediğimi söyledim, dünden razı gibi birkac gün sonra eşyalarını topladı gitti. Ev kirası, masraflar umruna gelmedi. Boşanmak içinse şart koştu velayeti ver anlaşmalı boşanalım,çocuk sende kalsın, kızımın masraflarını karşılarım dedi; İnandımm
Bu şekilde hiç uzamadan boşandıkk. Bu zaman diliminde 5 ay kadar kenara köşeye attıklarımla idare ettim ve sonrasında işe girdim. Ev kirası geldi çattı, eldeki hazır suyunu çekti. Kızımı kreşe yazdırdık, Allahtan kreş masrafını ödedi. Fırtına boşandıktan sonra koptu. Kira olan evde oturacagımı ve kirasını ödeyip kızıma bakacağımı söylemiştim anlaşmıştık. Boşandığımız günün ertesi ben işdeyken eve girip bütün eşyalarımı boşaltmış, kızıma dair ne varsa almış, kendine ev tutup benim düzenimi bozarak kendine düzen kurup kızımı da aldı ve ben eve döndüğümde şok geçirdim. (Bana çok kızacaksınız belki), Kızımdan ayrılmayı düşünmemiştim, kolum kanadım kırıldı sanki dipsiz bir kuyuya düştüm. Kızımdan ayrı kalamadığımı gören eşim, herşeye baştan başlamayı teklif etti, kızım için kabul ettim yavrumdan ayrılamadım. Eşimin yeni tuttuğu eve geldim, ertesi gün gece 2 civarı bir bahaneyle beni kızımın önünde evden kovdu, ne yapacağımı bilemedim ve komşuma sığındım. 1 hafta sonra tekrar ikna etti ve geri döndüm, dini nikah yaptı. ( Bu kadar olaydan sonra ondan o kadar tiksindimki bana dokunduğunda midem bulanıyor, bana dokunmasına katlanamıyorum.psikolojim tamaman bozuldu.) Döndükten sonra hakaretler boyunu aştı. Burda ağzıma alamayacağım şeyler. Olay şu ki ömrümü bu adamla geçirmek istemiyorum. Kendime güvenimi kaybettim kızım için katlanıyorum. Ama dışarıdaki hayattan da korkuyorum artık. Şimdiye kadar bir evde kapalı kaldım beni de anlayın. Bu adamdan ayrılırsan kötü yola düsersin, sen artık dul bir kadınsın vs vs... Bir kadın namusuyla bu memlekette ayaklarının üzerinde duramaz mı ????
