- 28 Nisan 2021
- 24
- 14
- 38
-
- Konu Sahibi herisimalinmis
- #41
yapamıyorum ben de zaten. içim elvermiyor aldırmaya
yapamıyorum ben de zaten. içim elvermiyor aldırmayaBenim annem aldırmamış ben 6-7 yaşlarındayken bebek düşünmüş ama yapmamış sonra işe girmiş, hala der eğer doğursaydım şu yaşında olurdu diye ara ara. Düşünceden bile böyle bir pişmanlık çıkabiliyorken atan bir kalbi sonlandırmak?
Yani zorunlu kürtaj olup bunun vicdanından kendini alamayan bile oluyor, zorlanırsınız belki ama ileri yönlü düşünmeniz bana bu işin altından kalkabileceğiniz izlenimi verdi. Diğer türlü hep vicdanla yaşamakta var ne bileyim, ben yapamazdım.
Ben 2. daha dogurmadim. Şuan 8 aylık bir kızım var ilk zamanlar zorlandıgm için ikinciyi yapmicam dedim ama birinci olunca şahsen ben ikinciye heves ettim o yüzden. Yani şuan olsa hiç yok demem .sizin kaç yaş var aralarında acaba? bide benim oğlum inanılmaz zor. alt bağlatması ayrı sorun üst giydirmesi ayrı. arkamı dönmemle masaya çıkıyor koltuk tepesine çıkıyor tehlikeli her şeyi yapıyor. göbeğime sırtıma atlamalı oyunlar yapıyor. koşmak istiyor birlikte yerde yuvarlanmak istiyor ama her şeyi birlikte yapmak istiyor. hani onunla birlikte hamileliği de çok sıkıntılı geçireceğimi düşünüyorum.
8 aylıkmış ama çok minik ya daha. o zamanalrda ben de yaparım diyordum. şuan 2 yaş sendromu içindeyiz ve asla ikisine birden bakamam diyorum ben. oğlum o kadar zor ki anlatamam bunu yani sırf altını bağlayabilmek için 40 dk evde koşuyoruz. dışarı çıkması ayrı tantana, yemek yemesi ayrı yani inanılmaz yorucu ve asla uyumuyor gece 11 12 ye kadar ayakta. uyumamak için direniyor ağlıyor çok sıkıntı yaşıyoruz. kabus gibi. ama çok tatlı çok seviyorum onu tabi o ayrı. dünyaları sererim ayaklarınaBen 2. daha dogurmadim. Şuan 8 aylık bir kızım var ilk zamanlar zorlandıgm için ikinciyi yapmicam dedim ama birinci olunca şahsen ben ikinciye heves ettim o yüzden. Yani şuan olsa hiç yok demem .
siz ne hakla bir cana kıymayı aklınıza getirebiliyosunuz acaba?çocuk yapması size kolay olabilir ama ben ve benim gibi yıllarca tedavi görüp bekleyen insanlar var.işte size kolay olduğu için böyle düşünebiliyosunuz.şöyle düşünün var olan çocuğunuzu öldürüp doğacak çocuğunuzu güzel büyütün desem büyük ihtimalle ne diyor bu diyeceksiniz.inanın ikisi arasında bi fark yok o bir mucize o bir can.eşinizinde size tepki verip olur mu öyle şey demesini beklerdim.o da istekli olmadığı için siz de kararınızın doğru olduğuna inanmışsınız.yapmayın bir cana kıymayın o sizin hazinenizne alaka pardon ne hakla. çocuk yapması kolay her yer çocuk dolu zaten. bizim amacımız yeterli kaliteli eğitim sağlayabilmek, güzel bi gelecek bırakabilmek. bunu düşünmek mi fiyasko yapıyor bizi?
Evladınız hayal ettiğiniz gibi bir kariyer planamayadabilir ki. Yani inşallah başarılı bir birey olur tabi. Ama tamamen sıradan bir hayat sürmek istiyor tembellik yapmak istiyor da olabilir. Ona bu kadar emeğin sorumluluğunu da yükleyemezsiniz ki...evet aslında ekşide okudum hepsini. kürtaj yaptıranları. daha sonra iki kardeşlileri tek çocukluları ne biliyim istemediği halde 2.yi doğuranları. ben de 2 kardeşim. şuan cümbür cemaat toplaşmak zevkli oluyor. oğlumu alıkoymak da istemiyorum bu duygulardan. ama tabi bizim planımız şu yöndeydi. benim çocuğum çifte vatandaş ve biz onu türkiye de gelecek kuracak şekilde yetişmek istemiyorduk. eğitiminde yurtdışı önceliği vermek istiyorduk. işte bu 2. çocuk bunlara engel olucak ama tabi gelecek ne gösterir bu pandemide eğitim sistemi de ne olur bilemiyorum.
Her bebek bir değil gerçeekden oğlunuz hiperaktif o zmn8 aylıkmış ama çok minik ya daha. o zamanalrda ben de yaparım diyordum. şuan 2 yaş sendromu içindeyiz ve asla ikisine birden bakamam diyorum ben. oğlum o kadar zor ki anlatamam bunu yani sırf altını bağlayabilmek için 40 dk evde koşuyoruz. dışarı çıkması ayrı tantana, yemek yemesi ayrı yani inanılmaz yorucu ve asla uyumuyor gece 11 12 ye kadar ayakta. uyumamak için direniyor ağlıyor çok sıkıntı yaşıyoruz. kabus gibi. ama çok tatlı çok seviyorum onu tabi o ayrı. dünyaları sererim ayaklarına
kesinlikle öyle.. birinin bile bakımı çok zor ki zaten insan düşünmelide 2.çocuğusanırm hemen her kadın süpriz 2.hamileliklerde bu çelişkiyi yaşıyor
ben de diyorum ki bi oğlum var ve ona güzel bi gelecek yaşam sunmak varken hem onu hem kendimizi borca harca sokup bazı şeylerden kısmaya gerek var mı. güzel bi hayat veremeyeceğimi düşünüyorsam hayata neden getireyim. bence bu daha haksızlık olur ikisine de. bakın ilk çocuk demiyorum öyle olsa asla aldırmam tabiki de. ve zaten yazımda da belirttiğim gibi kürtajdan vazgeçtim dedim. tek temennim iyi bi gelecek sağlayabilmek. ben çocuklarımı yurtdışında eğitim aldırmak istiyorum. bunu iki çocuğa birden sağlayamam ama öyle bi maddi imkanım yok. ikinciyi yaparak halihazırda olan oğlumun geleceğine haksızlık yapmış olucam. bunu anlatabiliyor muyum.siz ne hakla bir cana kıymayı aklınıza getirebiliyosunuz acaba?çocuk yapması size kolay olabilir ama ben ve benim gibi yıllarca tedavi görüp bekleyen insanlar var.işte size kolay olduğu için böyle düşünebiliyosunuz.şöyle düşünün var olan çocuğunuzu öldürüp doğacak çocuğunuzu güzel büyütün desem büyük ihtimalle ne diyor bu diyeceksiniz.inanın ikisi arasında bi fark yok o bir mucize o bir can.eşinizinde size tepki verip olur mu öyle şey demesini beklerdim.o da istekli olmadığı için siz de kararınızın doğru olduğuna inanmışsınız.yapmayın bir cana kıymayın o sizin hazineniz
işte ben de bunu diyorum. ama nedense topa tutuluyorum. çocuk doğurmakta ne var. veriyorsun 10 15 bin doğuyor zaten. önemli olan iyi bi gelecek sağlayabilmek. tek çocukla rahat bi hayat sürecekken ikinciyle belki kıt kanaat geçincez. sonuçta eğitim pahalı. kreşler 30 bin okullar 50 binden başlıyor. iki çocukla senelik en az 80 bin eğitim demek ki bunun temel ihtiyaçları hariç. hani bunların üstesinden gelebilecek miyim. bu düşündürüyor beni. yoksa vicdani boyutu bambaşkakesinlikle öyle.. birinin bile bakımı çok zor ki zaten insan düşünmelide 2.çocuğu
anladım ve vazgeçmenize sevindimben de diyorum ki bi oğlum var ve ona güzel bi gelecek yaşam sunmak varken hem onu hem kendimizi borca harca sokup bazı şeylerden kısmaya gerek var mı. güzel bi hayat veremeyeceğimi düşünüyorsam hayata neden getireyim. bence bu daha haksızlık olur ikisine de. bakın ilk çocuk demiyorum öyle olsa asla aldırmam tabiki de. ve zaten yazımda da belirttiğim gibi kürtajdan vazgeçtim dedim. tek temennim iyi bi gelecek sağlayabilmek. ben çocuklarımı yurtdışında eğitim aldırmak istiyorum. bunu iki çocuğa birden sağlayamam ama öyle bi maddi imkanım yok. ikinciyi yaparak halihazırda olan oğlumun geleceğine haksızlık yapmış olucam. bunu anlatabiliyor muyum.
katılıyorum sadece doğar doğmaz bile bez vs masrafı aylık 600 ün üstündedir belkiişte ben de bunu diyorum. ama nedense topa tutuluyorum. çocuk doğurmakta ne var. veriyorsun 10 15 bin doğuyor zaten. önemli olan iyi bi gelecek sağlayabilmek. tek çocukla rahat bi hayat sürecekken ikinciyle belki kıt kanaat geçincez. sonuçta eğitim pahalı. kreşler 30 bin okullar 50 binden başlıyor. iki çocukla senelik en az 80 bin eğitim demek ki bunun temel ihtiyaçları hariç. hani bunların üstesinden gelebilecek miyim. bu düşündürüyor beni. yoksa vicdani boyutu bambaşka
aynen çok düşündürüyor beni her şeykatılıyorum sadece doğar doğmaz bile bez vs masrafı aylık 600 ün üstündedir belki
Hic bir anne keske dogurmasaydim demez! Ne güzel Allah vermis size bir bebek daha insanlar senelerce cabaliyor olmuyor kucaklari bos kaliyor. Lüks sartmi? Ikisinede imkani sunabilirsiniz bence bahaneler üretmeyinyok yani en azından istemediği halde doğurup ama sonrasında iyi ki doğurmuşum diyen biri çıkar belki diye. ya da ne biliyim ilk çocuğumu düşünüp kürtaj oldum ve bundan da pişman değilim diyen biri de çıkabilir
Benim anksiyete rahatsizligim var.kizim 4 yildan sonra oldu.ne hamilelik yasadim ne lohusalik o kadar kotu gecti ki surekli delirecek gibi oluyordum beynim yok hissi uyusukluk... ilk cocugum oldugu halde hevesle bisey bile yapamadim.neyse asla 2.cocuk dusunmuyordum cunku cok kotu oluyordu kafam. Bende kasim gibi 2.ye hamile kaldim.rahatsizligim cok kotu kendine yabancilasma en yuksek seviyededeydi sanki ruyada gibiydim.kurtaj oldum kac ay oldu halada agliyorum.benim ki biraz farkli neden eski konularimda var okursaniz.bence kurtaj olmayin ölumden baska herseyin caresi var.kendinizi heveslendirin. Ben kizima en pahali seylerden aliyorum ama ayakkabi bile o kadar cabuk buyuyolarki giydigi yepyeni duruyor kaldirip 2.cocugundada kullanabilirsin unisex renk alip.kiyma yavruna buyuk pismanlikarkadaşlar merhaba.
benim 2 yaşına yeni girecek olan bi oğlum var. süpriz bi şekilde korunduğumuz (spiral) halde hamile olduğumu öğrendim ve dünyam başıma yıkıldı resmen. asla ikinci çocuğu istemiyormuşum meğerse hamile kalınca anladım. hiç bir şey hissetmedim. her sabah doğurmak istemiyorum diye uyanıyorum. kürtaj için randevu aldım ama gönlüm kıymaya da elvermedi randevumu iptal ettim. mecbur doğurucam gibi duruyor ama hiç istemiyorum.
istememe sebeplerim; gelecek kaygısı. yani oğluma şuan sınırsız imkanlar sunup kaliteli eğitim hayatı sağlayabiliriz. ama bütçemiz 2 çocuğa aynı imkanları sağlamaya yetmez. tamamen ilk çocuğumun hayatıyla geleceğiyle oynuyormuşum gibi hissediyorum kendimi. ve tabi bu gerek hamilelik gerek sonrası bebek doğduğunda oğlumla aramda açıklık mesafe olmasından korkuyorum. çünkü boğuşmayı üstüme atlamayı seviyor. ve ben devamlı onu yapma etme diye engellemiş olucam. bebek doğunca da gece gündüz uykusuz kalacağım için oğluma yine verimli zaman ayıramicam.
inanılmaz huzursuz ve ona haksızlık ettiğimi düşünüyorum. bebeği istemiyorum aldırmak istiyorum ama o zaman da sonra pişman olur muyum kaygısı endişelendiriyor beni. henüz 6 haftalık sanırım. kürtaj da yasal süre 10 hafta.
kürtaj olup da verdiği karardan pişman olmayan var mı acaba aranızda? doğum yaptığım zaman da neden doğurdum diye pişman olmak da istemiyorum.
bide hani çevreme ve aileme baktığımda da hangi kardeşin birbirine yararı olmuş bi fayda sağlamış. bu sebeple kardeşi olmasını da şart görmüyorum ben çocukların.
bu arada maddi imkanlarımız da şöyle ben memurum ve eşimin de pandemiden ötürü 2 senedir iş yapamayan bi şirketi var.
dün doktora gittik 5 haftalık. henüz sadece kese var bebek oluşmamış bi kalp atışı yok
Valla açık konuşmak gerekirse size cok kizdım sanki karnınizdaki sizin cocugunuz degl sadece ilk cocugunuzu düsünmüşşünz sadece ona odaklanmışsınız... Üzülerek okudum yazınızı malesef oda sizin bir canınız nasl kıyıp aldırmayı düsündünüz şuan hayatta olan oğlunuzu öldürmekten ne farkıniz kalır. Hayır Allahın verdiği cana sizin mudahale etmeye hakkınız yok bence..ileride cok pisman olursunuz yapmayin ayrica herkesin bir kardesi olmalıarkadaşlar merhaba.
benim 2 yaşına yeni girecek olan bi oğlum var. süpriz bi şekilde korunduğumuz (spiral) halde hamile olduğumu öğrendim ve dünyam başıma yıkıldı resmen. asla ikinci çocuğu istemiyormuşum meğerse hamile kalınca anladım. hiç bir şey hissetmedim. her sabah doğurmak istemiyorum diye uyanıyorum. kürtaj için randevu aldım ama gönlüm kıymaya da elvermedi randevumu iptal ettim. mecbur doğurucam gibi duruyor ama hiç istemiyorum.
istememe sebeplerim; gelecek kaygısı. yani oğluma şuan sınırsız imkanlar sunup kaliteli eğitim hayatı sağlayabiliriz. ama bütçemiz 2 çocuğa aynı imkanları sağlamaya yetmez. tamamen ilk çocuğumun hayatıyla geleceğiyle oynuyormuşum gibi hissediyorum kendimi. ve tabi bu gerek hamilelik gerek sonrası bebek doğduğunda oğlumla aramda açıklık mesafe olmasından korkuyorum. çünkü boğuşmayı üstüme atlamayı seviyor. ve ben devamlı onu yapma etme diye engellemiş olucam. bebek doğunca da gece gündüz uykusuz kalacağım için oğluma yine verimli zaman ayıramicam.
inanılmaz huzursuz ve ona haksızlık ettiğimi düşünüyorum. bebeği istemiyorum aldırmak istiyorum ama o zaman da sonra pişman olur muyum kaygısı endişelendiriyor beni. henüz 6 haftalık sanırım. kürtaj da yasal süre 10 hafta.
kürtaj olup da verdiği karardan pişman olmayan var mı acaba aranızda? doğum yaptığım zaman da neden doğurdum diye pişman olmak da istemiyorum.
bide hani çevreme ve aileme baktığımda da hangi kardeşin birbirine yararı olmuş bi fayda sağlamış. bu sebeple kardeşi olmasını da şart görmüyorum ben çocukların.
bu arada maddi imkanlarımız da şöyle ben memurum ve eşimin de pandemiden ötürü 2 senedir iş yapamayan bi şirketi var.
dün doktora gittik 5 haftalık. henüz sadece kese var bebek oluşmamış bi kalp atışı yok
arkadaşlar merhaba.
benim 2 yaşına yeni girecek olan bi oğlum var. süpriz bi şekilde korunduğumuz (spiral) halde hamile olduğumu öğrendim ve dünyam başıma yıkıldı resmen. asla ikinci çocuğu istemiyormuşum meğerse hamile kalınca anladım. hiç bir şey hissetmedim. her sabah doğurmak istemiyorum diye uyanıyorum. kürtaj için randevu aldım ama gönlüm kıymaya da elvermedi randevumu iptal ettim. mecbur doğurucam gibi duruyor ama hiç istemiyorum.
istememe sebeplerim; gelecek kaygısı. yani oğluma şuan sınırsız imkanlar sunup kaliteli eğitim hayatı sağlayabiliriz. ama bütçemiz 2 çocuğa aynı imkanları sağlamaya yetmez. tamamen ilk çocuğumun hayatıyla geleceğiyle oynuyormuşum gibi hissediyorum kendimi. ve tabi bu gerek hamilelik gerek sonrası bebek doğduğunda oğlumla aramda açıklık mesafe olmasından korkuyorum. çünkü boğuşmayı üstüme atlamayı seviyor. ve ben devamlı onu yapma etme diye engellemiş olucam. bebek doğunca da gece gündüz uykusuz kalacağım için oğluma yine verimli zaman ayıramicam.
inanılmaz huzursuz ve ona haksızlık ettiğimi düşünüyorum. bebeği istemiyorum aldırmak istiyorum ama o zaman da sonra pişman olur muyum kaygısı endişelendiriyor beni. henüz 6 haftalık sanırım. kürtaj da yasal süre 10 hafta.
kürtaj olup da verdiği karardan pişman olmayan var mı acaba aranızda? doğum yaptığım zaman da neden doğurdum diye pişman olmak da istemiyorum.
bide hani çevreme ve aileme baktığımda da hangi kardeşin birbirine yararı olmuş bi fayda sağlamış. bu sebeple kardeşi olmasını da şart görmüyorum ben çocukların.
bu arada maddi imkanlarımız da şöyle ben memurum ve eşimin de pandemiden ötürü 2 senedir iş yapamayan bi şirketi var.
dün doktora gittik 5 haftalık. henüz sadece kese var bebek oluşmamış bi kalp atışı yok