• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

isten cikmak ya da cikamamak..

Cok tesekkurler. Yorum beni rahatlatti acikcasi.
Kizim zekidir lakin tek yapamadigi ders matematiktir. Konsantre olamadigindan sanirim..
Ogretemni bile hatta bi ara ustun zeka olabileceginden bahsetmisti. Insallah tedavi ile duzelir :KK43:
Yardimci tutma luksum yok diyorum zaten evi ben hallediyorum. Yemek veya temizlik derdi yok ki kadinin.
Servise bile indirmedi bi ara "hastayim oluyorum bacaklarim tutmuyo, bekleyemiyorum asagida" diye.. Ve sonunda cocuga sapik dadandi tek inip bindigi icin.. Ve sucu bana atti "ben hastayim inip bindiremiyorum sen olmalisin basinda" diye
Halbuki arkadaslarina giderken hasta degil. Fink atiyor...
Ya o kaynanayi o binada birakip tasinin Allah icin.Iyice sinir oldum
 
Öncelikle bir fırsat yaratıp çocuk psikiyatristine başvurun.Hiperaktif mi değil mi anlaşılmış olur.Hiperaktif çocuklar ihmal ve istismarda daha risk altındadırlar.Aile içi fiziksel ve psikolojik şiddete daha fazla maruz kalırlar.Okuldan çocuğun gözlem raporunu alırsanız ve randevunuzun olduğu gün psikiyatriste verirseniz çocuğun okul içinde ve akran grubunda ki halı konusunda fikir sahibi olur
Ogretmen boyle bir rapor hazirlamisti 1. Sinifta.
Lakin gidemedim. Bir onceki konuma yorum yazilmadi, hiperaktivite ile ilgiliydi orda anlatmistim gidememe sebeplerimizi.
Simdi 4. Sinifta. O raporu yeni goturecegim dra versem ne derece etkili olur. Kabul eder mi yani. Bir de o zamanlar biz devlet hastanesini aramistik boyle boyle elkmizde rapor var gelelim mi? Sadece sabah saat 8 de gelirsek alacaklarini soylemislerdi. Ve yerimiz oyle uzakti ki gidemedik. Saat 8 i gecirirseniz alamayiz dediler ve bir daha da gidemedik. Simdi zaten ozele goturecegim. Esim duyarsizdi bu konuda ama o da artik ikna oldu.
 
Okudukca ne fena kadin diyorum.Cozum belli aslinda,ayni evde yasamamak.Keske bastan boyle olmasaymis,ayni mahallede ev tutsaymis kendine.Bir daha ben giderim diye laflar ederse bu ayri ev olayini soyleyin bence.Evi ayri olsun da ayni bina bile olsa kârdir
Zaten artik " olur mu oyle sey, burasi hepimizin evi" falan demiyorum. O gidecegim diyince direkt susuyorum. Sessizligimden anliyor.. Evet kv benim hayatimin en basindan beri elki de en bbuyuk sorunu:( cozumsuz maalesef.. Baska cocugu ve akrabasi olmadiginda. Evi vs olmadigindan bizim yanimizda..
 
Yeni bir gözlem raporu hazirlatin öğretmenine ikisini birlikte götürün.Cocukda her yaşda beklenen davranış farklıdır.1.sinifta grup kurallarına uymama,yönergeye uygun hareket etmeme,10 dakikadan sonra dikkatini verememe mazur görülebilir ama 4.sinifta bir problem olarak ele alınır.
 
saçmalama tabı kı kzınının basıan gelen olaydan sen sorumlu değilsin etraf sapık dolu. iyi bir okula elıt bır yuvaya gmnderın o zaman o tur kısılerle rastlasma olasılığı azalır kızınızın .

gerekırse guvelır bır bakıcı bulun mısal unv öğrencısı olabılır. part tıme çalışır evın işini de yapar hem szde rahat ederınız. ama işten çıkmayın hem de böyle guzel rahat bır ıs daha bulamazsınız.
 
Bu konularda genelde "çocuklar sizin çocuklarınız başkası bakmak zorunda değil" tarzında yorum yaparım.
Ancaaak... Sizin durum farklı.
Benim yaşadıklarıma benzer bir durum, ben de (yaşadığınız vahim durumu bilmiyorum ve yaşamadım) "siz çalışın ben çocuklara bakarım" desteği ile yaklaşanların maduruyum diyebilirim.

Tavsiyem işten çıkmayın, eğer imkanınız varsa bir tane yardımcı alın kayınvalidenizin yanına.
Yani biraz olsun onun yükünü hafifletir ve kayınvalidenizin yakınmalarını dindirir.
Zaten maaşımız iyi diye belirtmişsiniz.
Eminim buna ayıracak, belli saat aralığında "oyun ablası veya oyun arkadaşı" olarak çocuklara destek verecek birini bulabilirsiniz.

Şartlarınız anlattığınız kadarı ile gayet güzel, hatta bana da tavsiye edin de, ben de gireyim o işe diyesim geldi.
O derece.
Ben aşırı yoğun tempolu bir işte çalışıyorum ve üstüne de evin temposu var üzerimde, haliyle çok yoruluyorum.
Bazen ben de işi bırakmak istiyorum.

Benim de çocuklarıma annem bakıyor ve annem çok yakınıyor son zamanlarda.
Çocuklarım 4 ve 1 yaşında erkekler. Zorlanmasını anlıyorum ancak işimde kalmama ve ikinci hamileliğimde "ben bakacağım" diye umut verme konusunda da annem ısrarcıydı.
Ben bakıcı buldum ancak anlaşamadık, tam bir fiyaskoydu, yine aynı yollardan geçmek istemiyorum.
Kayınvalidem dersen o böyle bir sorumluluk altına girecek tipte bir insan değil, ondan da bir beklentim yok açıkçası.

İşimi bırakmıyorum benim de şartlarım İstanbul'a göre fena sayılmaz.
İş yerimin evime yakın olması da bir avantaj benim için.
Ayrıca evde otursam gerçekten sorun yaşarım gibime geliyor çünkü ev tipi bir insan değilim, çalışma hayatım uzun yıllardır var ve boşluğa düşermişim gibi hissediyorum.
Bu işten ayrılırsam da bunun gibi bir iş daha bulabileceğimi sanmıyorum.

Gerçekten merak ettim nerede çalıştığınızı.
 
Yeni bir gözlem raporu hazirlatin öğretmenine ikisini birlikte götürün.Cocukda her yaşda beklenen davranış farklıdır.1.sinifta grup kurallarına uymama,yönergeye uygun hareket etmeme,10 dakikadan sonra dikkatini verememe mazur görülebilir ama 4.sinifta bir problem olarak ele alınır.
Fikirleriniz icin tesekkurler.
 
Merhaba hanimlar.
Danisip rahatlamak istiyorum sizlere cunku bu konu ustumde bir yuk.

Oncelikle. Ben 28 yasindayim ve 2 senedir guzel bir yabanci asilli markette calismaktayim.
Sigortam vs cok iyi yatmakta part time olmama ragmen, sendikaliyim ve ayrica ozel sigortam da yatiriliyor. Yani ben yaklasik bir 8 sene sonra ozelden emekli olabilirim ayni is yerinde devam edersem.
Sosyal haklari harika. Personele yaklasimi harika. Ozel gunler unutulmaz, kutlamalar hediyeler verilir. Yilbasinda vs parti yapilir yemekhanesinde. Icecek( ben icmem lakin icki bile olur tadimlik) , pasta, cerez, meyve... Sasirdim dogrusu hala sasirmaktayim.. Bir is yeri bu denli guzel bakabilir mi elemanina diye.. Yemek 3 cesit cikar ; corbasi, eti, pilavi, tatlisi vs.. Her gun denetime yollanir yemekler minik torbalara konulup uygun mu diye.. Hobi odamizda oyun konsolu bile var hem de son surumu. Kitaplik, masa tenisi vs ..
Yilin bazi zamanlari eglenceler duzenlenir. Yakin zamanda bowling turnuvasi duzenlendi bolumler arasinda. Gidildi. Piknikler, otelde eglence geceleri, tiyatro, iftar yemekeleri vs.. Ben tabiki evli oldugum icin hicbirine gitmedim.
Calisanlara asla kendisini orda isciymis gibi hissettirilmez( genellikle) toplantilar olur, goruslerimiz alinir. Ki en onemlisi de bu.

Son olarak verdigi para asgari ucretin ustundedir. Part time calismama ragmen beni tatmin eder. Kisacasi her yonden olumlu bir is bu. Ve yukselme olanagin da var. Tek olumsuz yonu evime uzakligi. 45 dk gidis. 45 dk gelis.
Ama o da halledilebilir bir sorun.

Gel gelelim diger konuya.
Malumunuz kisa bir sure once kizima dadanan bir sapik vardi mahkemeligiz su an. Eski konumdan belki hatirlarsiniz.
Cocuklarima ben isteyken kv bakmakta. Ama o da kizimla hic anlasamamakta.
Kizim hiperaktif zor bir cocuktur. Her aksi hareketi kv tarafindan yargilanmakta ve surekli "sen kotusun" kalibina sokulmakta..
Ne kadar bunu degistirmek icin cabalasam da kv kendi gencken cocuguna hep bakicilar baktigi icin cocuk kahri cekmediginden, empati yapamiyor ve cocugumu surekli zorluyor.
Kucuk olanla bir sorunu yok. Ama kızımla arasi hic iyi degil. Bana surekli "sen basinda olsan gorursun, bu kiz cekilmez, ev tutup gidicem, kac yasinda kadinim ugrasamam" vs diye yakiniyor. Kisacasi -sen isten cikmalisin- fikrini dayatiyor. O yasadigimiz vahim olayda bile "sen evde olsan boyle bir sey olmazdi belki" diyerek sucu bana atmisti inceden..
Halbuki bana en basindan beri "gencsin, ise gir ikinizde calisin eve destek olun; ben cocuklara bakarim, evi de ceker ceviririm" diyordu.. Ne cocuk bakmasi ne ev cekip cevirmesi... Hepsi hikaye oldu...

Esim de cikmami isteyen taraf..

Ben ise yeni borca girdigimizden cikmayi dusunurken zorlaniyorum..( esyalarim eskiydi takside girdik mecbur)
Elimize iyi para geciyor ve ben varligim ve gencligim bir ise yaradigi icin mutlu hissediyorum..
Cikarsam hem de olanaklari boyle iyi bir isten cikarsam; tek maasla, ev kira, iki cocuk, borclar bizi zorlamaz mi?
Yani gercekten kizimin basina gelen o vahim olayin sorumlusu ben miyim???
Kv nin biraz sorumluluk alip cocuklara sahip cikmasi gerekmiyor muydu? Yapacagi tek is buyken? Yemek de yapmasin ev de topmalasin ona soylemistim; sadece coduklarin basinda dur yeter diye.. Ama o bunu da yapmadi...

Uzun oldu kusura bakmayin...
Tavsiyelerinizi istiyorum.
Sevgiler
Hangi markette çalıştığınızı çok merak ettim, öyle güzel anlatmışsınız ki özellikle oradan alışveriş yapmayı düşünüyorum. Çalışanına saygısı olan işletmeler takdir görmeli. Özelden de yazabilirsiniz eğer istemezseniz.
Bence işten ayrılmayın, okul sonrası etkinliklerini araştırın. Yaşına göre bale, yüzme,drama, herhangi düzgün bir etkinliğe kaydedin. O da olmazsa etüt merkezi gibi ödevlerini yaptırıp kitap okutacak siz işten çıkıncaya kadar tutabilecek bir kursa gönderin. Hem yaşıtlarıyla olur hem ödevleri takiplenir vb.
 
Canim 11 yildir ayni evde yasiyoruz kv ile.
Tek oglu hatta tek cocugu esim.
Benim evimde yani.
Isten geliyorum yemek, temizlik vs herseyi ben yapiyorum zaten. Tek problem kizimla gecinememesi zaten. Kizim hiperaktif. Yakin zamanda psikiyatra gidecegiz zaten. Lakin o bunu israrla anlamiyor. Nankorluk gibi geliyor bana. Benim ne zorunlulugum var.. Iki cocuguma ragmen calisip didiniyorum ama yaranamiyorum... Kim istemez cocuklarinin basinda durmayi? Ben sahsen isterdim. Ama sartlar agir. Sartlar calismami gerektiriyor..
Kesinlikle haklisin isim cok iyi ama iste... Iki ucu pis bir degnek benim olayim..

Ne kadarda seninle aynı noktadayım şu an.
Ben de böyle hissediyorum çoğu zaman.
Zorunluluklar gereği çalışıyorum çünkü ben de kirada oturuyorum.
2 Çocuğumla uğraşıp didinirken bir de iş hayatının yükü biniyor.
Sen bir nebze şanslısın part time bir işin var, ben full time çalışıyorum.
Sabahın köründe çıkıyorum evden, çocuklarım sıcacık yatağında uyurken.
Bazen içimden oğlumun yanına kıvrılıp yorganı kafama çekesim geliyor.
Sıcacık evladıma sarılıp mışıl mışıl uyumak istiyorum.

İlk oğlum doğduktan sonra bir haftasonu dahi saat 09:00'da kalkmışlığım yoktur.
Her gün 07:00 kalkıştır ve genelde 12:00'den aşağı yatmayız.
Yatamıyoruz çünkü evin işi bitmiyor.

Geçende eşim bile laf arasında "ne kadar bahtsızım hiç uykumu alamıyorum" diye yakındı.
Ben de kızdım kendisine, ya ben ne yapayım diye.
Uyku saatlerimiz aynı, ancak ben sabah 06:30 da kalkıyorum, O ise 08:00 de kalkıyor.
Mesai saatlerimiz farklı.
Ben evin işine de ayrıca koşuşturuyorum ama o oturup bir maç özeti izleme, bir farklı program izleme fırsatı bulabiliyor.

Ben çocuklarım oldu olalı bir TV programını, bir diziyi adam akıllı izleyebilmişliğim yok.

kendi derdime daldım sizin konunuz içerisinde.
Ancak diyeceğim o ki, herşey çocuklarımız için, bütün bu fedakarlıklar onların geleceği için.
Sakın işinizi bırakmayın, hem zaten işi bırakmanız da sizi maddi anlamda zorlayacak belli ki.
kayınvalidenize kulak tıkamayı deneyin, çünkü belli ki o da sizsiz yapabilecek birisi değil.
Bir önceki yorumda da bahsettiğim gibi, belki bakıcı tutmanız tam anlamıyla fayda sağlamaz.
Ancak oyun ablası, oyun arkadaşı veya part-time kayınvalidenize destek verebilecek bir kişi bulabilirsiniz.
Ev işlerine destek olabilecek birisi de olabilir bu, hem kayınvalidenize destek sağlar hem evinize.
Yükünüzü biraz hafifletir.
 
işte çıkma ama başka bi alternatif bul. kayınvalidenin de huyu suyu belli yani demek ki. zor çocuk diyosun, bu yaştan sonra neden perişan olsun ki. bırakın o da hayatını yaşasın.
 
Yalnız çocuğunuza alacağınız psikolojik/psikiyatrik yardımı çok iyi açıklayın.Sen şöyle böyle yaptın da psikiyatriste gidiyoruz demeyin. Söyle aciklayabilirsiniz ; "İnsanlar zaman zaman zorlandıkları konularda yardım alırlar.Mesela okulunuza dış doktoru gelip sağlıklı dişler için ne yapmalıyız diye bilgi veriyor,Sinifiniza rehber ogretmen gelip verimli ders calismayi anlatiyor,biz doktora gidip sağlıklı olmak için neler yapmalıyız diye bilgi alıyoruz.Senin de arkadaşlık ilişkilerinde /derslerine yoğunlaşırken/okul-sinif kuralları konusunda zaman zaman güçlük yaşadığını görüyorum.Yasadigin güçlüklerden sonra üzüldüğünü kendini anlaşılamamış hissettigini farkediyorum.Bu yaşadığın güçlükleri hep beraber nasil asalim diye yardım almaya gidecegiz.Ayni rehber öğretmenin gibi seninle sohbet edecek bir abla/abi ile görüşeceğiz.Bu abla/abi okul dışında bir yerde çalışıyor çünkü sadece senin okulunun öğrencilerine değil başka okulların öğrencilerine de yardım etmek istiyor"....vb.bilgi verin.Cocugunuz o gün kaygıdan dolayi da kusmuş olabilir:KK43:
 
Bu konularda genelde "çocuklar sizin çocuklarınız başkası bakmak zorunda değil" tarzında yorum yaparım.
Ancaaak... Sizin durum farklı.
Benim yaşadıklarıma benzer bir durum, ben de (yaşadığınız vahim durumu bilmiyorum ve yaşamadım) "siz çalışın ben çocuklara bakarım" desteği ile yaklaşanların maduruyum diyebilirim.

Tavsiyem işten çıkmayın, eğer imkanınız varsa bir tane yardımcı alın kayınvalidenizin yanına.
Yani biraz olsun onun yükünü hafifletir ve kayınvalidenizin yakınmalarını dindirir.
Zaten maaşımız iyi diye belirtmişsiniz.
Eminim buna ayıracak, belli saat aralığında "oyun ablası veya oyun arkadaşı" olarak çocuklara destek verecek birini bulabilirsiniz.

Şartlarınız anlattığınız kadarı ile gayet güzel, hatta bana da tavsiye edin de, ben de gireyim o işe diyesim geldi.
O derece.
Ben aşırı yoğun tempolu bir işte çalışıyorum ve üstüne de evin temposu var üzerimde, haliyle çok yoruluyorum.
Bazen ben de işi bırakmak istiyorum.

Benim de çocuklarıma annem bakıyor ve annem çok yakınıyor son zamanlarda.
Çocuklarım 4 ve 1 yaşında erkekler. Zorlanmasını anlıyorum ancak işimde kalmama ve ikinci hamileliğimde "ben bakacağım" diye umut verme konusunda da annem ısrarcıydı.
Ben bakıcı buldum ancak anlaşamadık, tam bir fiyaskoydu, yine aynı yollardan geçmek istemiyorum.
Kayınvalidem dersen o böyle bir sorumluluk altına girecek tipte bir insan değil, ondan da bir beklentim yok açıkçası.

İşimi bırakmıyorum benim de şartlarım İstanbul'a göre fena sayılmaz.
İş yerimin evime yakın olması da bir avantaj benim için.
Ayrıca evde otursam gerçekten sorun yaşarım gibime geliyor çünkü ev tipi bir insan değilim, çalışma hayatım uzun yıllardır var ve boşluğa düşermişim gibi hissediyorum.
Bu işten ayrılırsam da bunun gibi bir iş daha bulabileceğimi sanmıyorum.

Gerçekten merak ettim nerede çalıştığınızı.
Ahh ayni seyleri kismen de olsa ayni seyleri yasamanin vermis oldugu "anlasiliyorum" duygusunun yarattigi rahatlik...

Evet "ben cocuklara d abakarim evi de cekip ceviririm" diyen kadin su an "bu kizin icinde kotuluk var, deli bu, bununla yasanmaz; sirf bunun icin ayri ev tutup cikicam" diye yakiniyor:(

Halbuki rahatsiz kizim, hiperaktivite sorunumuz var bunu biliyor israrla anlamiyor..

Bilemiyorum arastiricam oyun ablasi vs ancak diyorum ya o biraz zor bi ihtimal. Ancak kizim tedavi olursa dinginlesir ve kendi kendine o kadini gormeyerek, duymayarak, cevap vermeyerek ben gelene dek oyalanabilir odaya cekilip diyorum. Tek umudum bu.

Calistigim yer dedigim gibi cok cok memnun oldugum bir yer. Boylesine el ustunde tutuldugum ve memnun oldugum bir is yerinden cikmak da istemiyor bir yanim. Hele ki iki cocuk ve kira olunca :( borclar da cabasi :( evde otursam bosluga dusmem aksine daha iyi olur benim icin ama yapabiliyorken, gucum yetiyorken, henuz gencken ustelik bu denli olumlu bir isken elimdeki; neden cikayim diyenlerdenim ben de..
 
Yalnız çocuğunuza alacağınız psikolojik/psikiyatrik yardımı çok iyi açıklayın.Sen şöyle böyle yaptın da psikiyatriste gidiyoruz demeyin. Söyle aciklayabilirsiniz ; "İnsanlar zaman zaman zorlandıkları konularda yardım alırlar.Mesela okulunuza dış doktoru gelip sağlıklı dişler için ne yapmalıyız diye bilgi veriyor,Sinifiniza rehber ogretmen gelip verimli ders calismayi anlatiyor,biz doktora gidip sağlıklı olmak için neler yapmalıyız diye bilgi alıyoruz.Senin de arkadaşlık ilişkilerinde /derslerine yoğunlaşırken/okul-sinif kuralları konusunda zaman zaman güçlük yaşadığını görüyorum.Yasadigin güçlüklerden sonra üzüldüğünü kendini anlaşılamamış hissettigini farkediyorum.Bu yaşadığın güçlükleri hep beraber nasil asalim diye yardım almaya gidecegiz.Ayni rehber öğretmenin gibi seninle sohbet edecek bir abla/abi ile görüşeceğiz.Bu abla/abi okul dışında bir yerde çalışıyor çünkü sadece senin okulunun öğrencilerine değil başka okulların öğrencilerine de yardım etmek istiyor"....vb.bilgi verin.Cocugunuz o gün kaygıdan dolayi da kusmuş olabilir:KK43:
Ya normalde uzun yollarda kusan bir cocuktu ama Maalesef ister istemez cok yansidi ona bu durum. Biz de normal hareket edemedik. Cok konustum ; aciklamaya calistim ama sorunlu oldugunu zannetti sanirim:( bu konuda cok uzgunum ama inanin ben elimden geldigince olumlu yapici tarafim.. Ailedeki digerlerine kiyasla bu konu ile ugrasan bir tek benim..Ama yasadigim sartlar cok cok zorluyor beni.. Ama bundan sonra elimden geldigince daha da yapici olacagim..
 
Yalnız çocuğunuza alacağınız psikolojik/psikiyatrik yardımı çok iyi açıklayın.Sen şöyle böyle yaptın da psikiyatriste gidiyoruz demeyin. Söyle aciklayabilirsiniz ; "İnsanlar zaman zaman zorlandıkları konularda yardım alırlar.Mesela okulunuza dış doktoru gelip sağlıklı dişler için ne yapmalıyız diye bilgi veriyor,Sinifiniza rehber ogretmen gelip verimli ders calismayi anlatiyor,biz doktora gidip sağlıklı olmak için neler yapmalıyız diye bilgi alıyoruz.Senin de arkadaşlık ilişkilerinde /derslerine yoğunlaşırken/okul-sinif kuralları konusunda zaman zaman güçlük yaşadığını görüyorum.Yasadigin güçlüklerden sonra üzüldüğünü kendini anlaşılamamış hissettigini farkediyorum.Bu yaşadığın güçlükleri hep beraber nasil asalim diye yardım almaya gidecegiz.Ayni rehber öğretmenin gibi seninle sohbet edecek bir abla/abi ile görüşeceğiz.Bu abla/abi okul dışında bir yerde çalışıyor çünkü sadece senin okulunun öğrencilerine değil başka okulların öğrencilerine de yardım etmek istiyor"....vb.bilgi verin.Cocugunuz o gün kaygıdan dolayi da kusmuş olabilir:KK43:
:KK200:
 
Hangi markette çalıştığınızı çok merak ettim, öyle güzel anlatmışsınız ki özellikle oradan alışveriş yapmayı düşünüyorum. Çalışanına saygısı olan işletmeler takdir görmeli. Özelden de yazabilirsiniz eğer istemezseniz.
Bence işten ayrılmayın, okul sonrası etkinliklerini araştırın. Yaşına göre bale, yüzme,drama, herhangi düzgün bir etkinliğe kaydedin. O da olmazsa etüt merkezi gibi ödevlerini yaptırıp kitap okutacak siz işten çıkıncaya kadar tutabilecek bir kursa gönderin. Hem yaşıtlarıyla olur hem ödevleri takiplenir vb.
Cok tesekkur ederim ozelden yazarim ama dedigim gibi amacim is yerinin reklami degildi sadece calistigim yerin sartlarini anlatmakti amacim..
Ingilizce etutune yazdirdim zaten.
Yazin da spora yazdiracagiz. Yuzme cok istiyor ayrica bu hobi kurslarina vs yollayacagim. Ayriyeten kuran kursuna da gidecek(bizim dini konularda ona yeterli bilgileri veremedigimizi bildigimizden gitmesini istiyorum) en azindan yazin dolu ve kaliteli vakit gecirir diye dusundm.
 
Ne kadarda seninle aynı noktadayım şu an.
Ben de böyle hissediyorum çoğu zaman.
Zorunluluklar gereği çalışıyorum çünkü ben de kirada oturuyorum.
2 Çocuğumla uğraşıp didinirken bir de iş hayatının yükü biniyor.
Sen bir nebze şanslısın part time bir işin var, ben full time çalışıyorum.
Sabahın köründe çıkıyorum evden, çocuklarım sıcacık yatağında uyurken.
Bazen içimden oğlumun yanına kıvrılıp yorganı kafama çekesim geliyor.
Sıcacık evladıma sarılıp mışıl mışıl uyumak istiyorum.

İlk oğlum doğduktan sonra bir haftasonu dahi saat 09:00'da kalkmışlığım yoktur.
Her gün 07:00 kalkıştır ve genelde 12:00'den aşağı yatmayız.
Yatamıyoruz çünkü evin işi bitmiyor.

Geçende eşim bile laf arasında "ne kadar bahtsızım hiç uykumu alamıyorum" diye yakındı.
Ben de kızdım kendisine, ya ben ne yapayım diye.
Uyku saatlerimiz aynı, ancak ben sabah 06:30 da kalkıyorum, O ise 08:00 de kalkıyor.
Mesai saatlerimiz farklı.
Ben evin işine de ayrıca koşuşturuyorum ama o oturup bir maç özeti izleme, bir farklı program izleme fırsatı bulabiliyor.

Ben çocuklarım oldu olalı bir TV programını, bir diziyi adam akıllı izleyebilmişliğim yok.

kendi derdime daldım sizin konunuz içerisinde.
Ancak diyeceğim o ki, herşey çocuklarımız için, bütün bu fedakarlıklar onların geleceği için.
Sakın işinizi bırakmayın, hem zaten işi bırakmanız da sizi maddi anlamda zorlayacak belli ki.
kayınvalidenize kulak tıkamayı deneyin, çünkü belli ki o da sizsiz yapabilecek birisi değil.
Bir önceki yorumda da bahsettiğim gibi, belki bakıcı tutmanız tam anlamıyla fayda sağlamaz.
Ancak oyun ablası, oyun arkadaşı veya part-time kayınvalidenize destek verebilecek bir kişi bulabilirsiniz.
Ev işlerine destek olabilecek birisi de olabilir bu, hem kayınvalidenize destek sağlar hem evinize.
Yükünüzü biraz hafifletir.
Kesinlikle...
Cocuklar ugrasimizin tek rotasi :(
Part time belki ama insan bazen "bu sabah d aise gitmesem; kahvalti yapsak uzun uzun" diye istiyor..
Evet is bitmiyor. Eve geliyorum is , guc yemek vs yatmam 1'i buluyor bazen 1.30'u.. Esim 11 de geliyor gece.. Yemek kur, ustunu toparla vs
derken.. Bazen bana "senin calistigin ne ki, 5 saat calisip geliyorsun; ben kendimi bildim bileli calisiyorum." diye laf sokuyor uzuluyorum. Ha 5 saat ha 8 saat. Emek emektir...

Haklisin canim. Kv ye yapilabilecek bir sey yok.
Cocugumu tedavi ettirirp o unla kaliteli zaman gecirmeye ya da gecirecek bir abla bulmaya ozen gosterecegim..
 
ısınız guzelmıs bence cıkmayın bu devırde ıssızlık cok. ustelık bukadar ıyı ıs bulmak da ımkansız. bakıcı bulmaya calısın
 
Back