• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İsteksizlik

lavinia1232012

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
19 Mart 2023
852
1.489
33
34
Merhaba hanımlar. Kısaca sorunumdan bahsedeyim size. Hayata karşı bi isteksizim. 1.5 yıl önce eşimden ayrıldım. Aslında düzenli bi hayatım var. İşim var. Maddi bi sıkıntım da yok çok şükür. Ama mutlumusun diye soracak olursanız açıkçası çok mutlu değilim.

Mesela hep şöyle diyorum ben evlilik düşünmüyorum artık ama hayatımda biri olabilir. Duygusal ve cinsel birliktelik yaşayabilirim diyorum. Ama alışkın olmadığım için mi bilmiyorum bundan da kaçıyorum. Eski eşim ilk aşkımdı yani hayatımda ondan başka bi erkek olmadı. Şimdi birisi var sadece arkadaş gibi konuşuyoruz. O hiç evlenmemiş. Aynı yaştayız. Oda benimle benzer bi kurumda memur. Benden de bi tık üst bir pozisyonda. Gayet kibar düzgün birisi. Kültürlü çok ülke gezmiş erasmusla. Ege tarafında oturuyor görev yeride orası. Mesela beni çağırıyor gel gezelim birlikte vakit geçirelim diye. Yada ben geleyim görüşelim sürekli telefonda olmuyor diye. Ama ben yok istemiyorum. 33 yaşında kadınım ama hala aileme açıklama yapamam diyorum. Doğru olan bu mu onuda bilmiyorum. Bi yandan hayatı kaçırıyorum gibi geliyor artık. Cinsellik derseniz ondan bile çekiniyorum tabularım var hala. Yani şu an ben birisi ile cinsellik yaşarsam dünyanın en kötü şeyini yapmış gibi olacağım. Düşünce olarak karşı değilim ama yetiştirilmemden dolayı mı bilmiyorum (annem otoriter bi kadın babam silik bi baba) iş icraata gelince yok aşırı isteksizim.

Bu konudaki düşüncelerinizi bekliyorum ve bu durumu aşmak istiyorum artık. Ben yetişkin bi kadınım ama hala küçük bi kız gibi davranıyorum. Yorum yaparsanız öneri verirseniz sevinirim. Teşekkür ederim♥️
 
Bende yaklaşık 3 4 ay önce boşandım ama kendimi kapatmıyorum. Bence siz kendinizi kapatmışsınız bu yüzden mutlu değilsiniz. Kötü bir evllilik dünyanında sonu değil yani umarım değildir. Ben hala sevip sevildiğim bi ilişkim olsun istiyorum bu şansımı yanlış insanda kullanmış olmam bir daha yaşayamayacağımız anlamına gelmiyor.
 
Merhaba hanımlar. Kısaca sorunumdan bahsedeyim size. Hayata karşı bi isteksizim. 1.5 yıl önce eşimden ayrıldım. Aslında düzenli bi hayatım var. İşim var. Maddi bi sıkıntım da yok çok şükür. Ama mutlumusun diye soracak olursanız açıkçası çok mutlu değilim.

Mesela hep şöyle diyorum ben evlilik düşünmüyorum artık ama hayatımda biri olabilir. Duygusal ve cinsel birliktelik yaşayabilirim diyorum. Ama alışkın olmadığım için mi bilmiyorum bundan da kaçıyorum. Eski eşim ilk aşkımdı yani hayatımda ondan başka bi erkek olmadı. Şimdi birisi var sadece arkadaş gibi konuşuyoruz. O hiç evlenmemiş. Aynı yaştayız. Oda benimle benzer bi kurumda memur. Benden de bi tık üst bir pozisyonda. Gayet kibar düzgün birisi. Kültürlü çok ülke gezmiş erasmusla. Ege tarafında oturuyor görev yeride orası. Mesela beni çağırıyor gel gezelim birlikte vakit geçirelim diye. Yada ben geleyim görüşelim sürekli telefonda olmuyor diye. Ama ben yok istemiyorum. 33 yaşında kadınım ama hala aileme açıklama yapamam diyorum. Doğru olan bu mu onuda bilmiyorum. Bi yandan hayatı kaçırıyorum gibi geliyor artık. Cinsellik derseniz ondan bile çekiniyorum tabularım var hala. Yani şu an ben birisi ile cinsellik yaşarsam dünyanın en kötü şeyini yapmış gibi olacağım. Düşünce olarak karşı değilim ama yetiştirilmemden dolayı mı bilmiyorum (annem otoriter bi kadın babam silik bi baba) iş icraata gelince yok aşırı isteksizim.

Bu konudaki düşüncelerinizi bekliyorum ve bu durumu aşmak istiyorum artık. Ben yetişkin bi kadınım ama hala küçük bi kız gibi davranıyorum. Yorum yaparsanız öneri verirseniz sevinirim. Teşekkür ederim♥️
Siz isteksiz değilsiniz, korkuyorsunuz.
Kafanızdaki tabular, kalıplaşmış kemikleşmiş yargılar yüzünden korkuyorsunuz. "Etraf ne der" veya "Ailem ne der" korkusu...
30'lu yaşlar bir kadın için en güzel yaşlar.. Hem hayattan, hem ilişkilerden, hem seksten en keyif alacağımız yaşlar bunlar. "Hemen sevişeyim" kafasıyla değil, ziyaret/gezme amacıyla görmeye gidebilirsiniz arkadaşınızı. Kimyanız tutarsa, canınız çekerse sevişirsiniz de yani, sizden başka kimsenin söz hakkı yok seçimlerinizde.

Bence bir terapistle görüşseniz birkaç seansta üstesinden gelebilirsiniz sizi engelleyen korkularınızın.
 
Merhaba hanımlar. Kısaca sorunumdan bahsedeyim size. Hayata karşı bi isteksizim. 1.5 yıl önce eşimden ayrıldım. Aslında düzenli bi hayatım var. İşim var. Maddi bi sıkıntım da yok çok şükür. Ama mutlumusun diye soracak olursanız açıkçası çok mutlu değilim.

Mesela hep şöyle diyorum ben evlilik düşünmüyorum artık ama hayatımda biri olabilir. Duygusal ve cinsel birliktelik yaşayabilirim diyorum. Ama alışkın olmadığım için mi bilmiyorum bundan da kaçıyorum. Eski eşim ilk aşkımdı yani hayatımda ondan başka bi erkek olmadı. Şimdi birisi var sadece arkadaş gibi konuşuyoruz. O hiç evlenmemiş. Aynı yaştayız. Oda benimle benzer bi kurumda memur. Benden de bi tık üst bir pozisyonda. Gayet kibar düzgün birisi. Kültürlü çok ülke gezmiş erasmusla. Ege tarafında oturuyor görev yeride orası. Mesela beni çağırıyor gel gezelim birlikte vakit geçirelim diye. Yada ben geleyim görüşelim sürekli telefonda olmuyor diye. Ama ben yok istemiyorum. 33 yaşında kadınım ama hala aileme açıklama yapamam diyorum. Doğru olan bu mu onuda bilmiyorum. Bi yandan hayatı kaçırıyorum gibi geliyor artık. Cinsellik derseniz ondan bile çekiniyorum tabularım var hala. Yani şu an ben birisi ile cinsellik yaşarsam dünyanın en kötü şeyini yapmış gibi olacağım. Düşünce olarak karşı değilim ama yetiştirilmemden dolayı mı bilmiyorum (annem otoriter bi kadın babam silik bi baba) iş icraata gelince yok aşırı isteksizim.

Bu konudaki düşüncelerinizi bekliyorum ve bu durumu aşmak istiyorum artık. Ben yetişkin bi kadınım ama hala küçük bi kız gibi davranıyorum. Yorum yaparsanız öneri verirseniz sevinirim. Teşekkür ederim♥️
neden evlilik düşünmeyeceksiniz? belki çok sevilip değer göreceğiniz ilişkileriniz olacak? cinsellik kısmı ilerde isterseniz olur. insanlara şans tanıyın 1,5 yıl iyi bir süre inşallah karşınıza kalbinizi kıpırdatacak insanlar çıkar
 
Bende yaklaşık 3 4 ay önce boşandım ama kendimi kapatmıyorum. Bence siz kendinizi kapatmışsınız bu yüzden mutlu değilsiniz. Kötü bir evllilik dünyanında sonu değil yani umarım değildir. Ben hala sevip sevildiğim bi ilişkim olsun istiyorum bu şansımı yanlış insanda kullanmış olmam bir daha yaşayamayacağımız anlamına gelmiyor.
Aslında bende istiyorum. Bunu da sürekli yakın arkadaşlarımla konuşuyoruz. Evlilik gerçekten düşünmüyorum çünkü çocuklarım var. Genel anlamda da büyük bir güven problemim var zaten. Bunun için terapiyede başlamıştım şu an ara verdim.
 
Siz isteksiz değilsiniz, korkuyorsunuz.
Kafanızdaki tabular, kalıplaşmış kemikleşmiş yargılar yüzünden korkuyorsunuz. "Etraf ne der" veya "Ailem ne der" korkusu...
30'lu yaşlar bir kadın için en güzel yaşlar.. Hem hayattan, hem ilişkilerden, hem seksten en keyif alacağımız yaşlar bunlar. "Hemen sevişeyim" kafasıyla değil, ziyaret/gezme amacıyla görmeye gidebilirsiniz arkadaşınızı. Kimyanız tutarsa, canınız çekerse sevişirsiniz de yani, sizden başka kimsenin söz hakkı yok seçimlerinizde.

Bence bir terapistle görüşseniz birkaç seansta üstesinden gelebilirsiniz sizi engelleyen korkularınızın.
O kadar iyi ifade etmişsiniz ki evet tam olarak bu korkuyorum. Cesaret edemiyorum. İkimizde yetişkin insanlarız ve evet cinsellik bende istersem isteyecektir. Çünkü o benim gibi düşünmüyor daha açık görüşlü bana göre. Bende diyorum en güzel yaşlarım evet maalesefki gidiyor. Ama ben mesela anneme onunla görüşeceğim gezeceğim falan bile diyemem. Annem çok dominanat bi kadın
 
neden evlilik düşünmeyeceksiniz? belki çok sevilip değer göreceğiniz ilişkileriniz olacak? cinsellik kısmı ilerde isterseniz olur. insanlara şans tanıyın 1,5 yıl iyi bir süre inşallah karşınıza kalbinizi kıpırdatacak insanlar çıkar
İki tane çocuğum var ve ben gerçekten kimseye güvenmiyorum. O yüzden sevsem bile sanırım evlenmem.
 
Merhaba hanımlar. Kısaca sorunumdan bahsedeyim size. Hayata karşı bi isteksizim. 1.5 yıl önce eşimden ayrıldım. Aslında düzenli bi hayatım var. İşim var. Maddi bi sıkıntım da yok çok şükür. Ama mutlumusun diye soracak olursanız açıkçası çok mutlu değilim.

Mesela hep şöyle diyorum ben evlilik düşünmüyorum artık ama hayatımda biri olabilir. Duygusal ve cinsel birliktelik yaşayabilirim diyorum. Ama alışkın olmadığım için mi bilmiyorum bundan da kaçıyorum. Eski eşim ilk aşkımdı yani hayatımda ondan başka bi erkek olmadı. Şimdi birisi var sadece arkadaş gibi konuşuyoruz. O hiç evlenmemiş. Aynı yaştayız. Oda benimle benzer bi kurumda memur. Benden de bi tık üst bir pozisyonda. Gayet kibar düzgün birisi. Kültürlü çok ülke gezmiş erasmusla. Ege tarafında oturuyor görev yeride orası. Mesela beni çağırıyor gel gezelim birlikte vakit geçirelim diye. Yada ben geleyim görüşelim sürekli telefonda olmuyor diye. Ama ben yok istemiyorum. 33 yaşında kadınım ama hala aileme açıklama yapamam diyorum. Doğru olan bu mu onuda bilmiyorum. Bi yandan hayatı kaçırıyorum gibi geliyor artık. Cinsellik derseniz ondan bile çekiniyorum tabularım var hala. Yani şu an ben birisi ile cinsellik yaşarsam dünyanın en kötü şeyini yapmış gibi olacağım. Düşünce olarak karşı değilim ama yetiştirilmemden dolayı mı bilmiyorum (annem otoriter bi kadın babam silik bi baba) iş icraata gelince yok aşırı isteksizim.

Bu konudaki düşüncelerinizi bekliyorum ve bu durumu aşmak istiyorum artık. Ben yetişkin bi kadınım ama hala küçük bi kız gibi davranıyorum. Yorum yaparsanız öneri verirseniz sevinirim. Teşekkür ederim♥️
Annem otoriter dindar, babam sakin pasif bi babaydı
Cinsel olarak hiç sorun yaşamadım hatta abarttıgım zamanlarda olmuştur asdffghjss
 
Adamla niye görüşmek istemediginizi gerçekten anlamadım😑 buluşun, gezin, güzel vakit geçirin hemen sevgili olmak veya cinsellik yaşamak zorunda değilsiniz ki.
Yok aslında görüşmek istiyorum ama anneme bu hafta sonu ben şununla buluşacağım şuraya gidiyorum deyip gidemem. Bende ona dedim ki yazın olabilir ancak. Oda neden falan dedi. Bende açıkladım. Tamam sen nasıl istersen dedi.
 
İki tane çocuğum var ve ben gerçekten kimseye güvenmiyorum. O yüzden sevsem bile sanırım evlenmem.
çocuklara kim bakıyor?

Ama ben mesela anneme onunla görüşeceğim gezeceğim falan bile diyemem. Annem çok dominanat bi kadın

annenize neden bir şey demek zorundaınız?
aynı evde mi yaşıyorsunuz?

annem dominant değildir ama anadolu kadınıdır

cinsel hayatımı hiç bilmedi ben de asla bir açıklama yapmam (hoş ben 40 yaşındayım. yani artık 40 yaşındaki bekar bir kadının da cinsel hayatının olmadığını sanan insanlara ne açıklayıp ne diyebiliriz k? annem çok çok iyidir bırakıyorum o öyle kalsın, illa bilmesi gerekmez.) sizin anneniz de 30+ yaşta bekar bir kadının cinsel hayatının olmayacğaını sanacak kadar mazbut, kendi dünyasında bir kadınsa bilmeyiversin...20li yaşlarda olsanız bekaret filan meseleleri olsa hadi neyse diyecem de şu saatten sonra annenize ne yani?
 
İki tane çocuğum var ve ben gerçekten kimseye güvenmiyorum. O yüzden sevsem bile sanırım evlenmem.
ya bi durun hele illa her tanıştığınızla evlenmeyeceksiniz zaten
siz biraz bi eğlenin gezin, mutlu olun, evlenmek için görüşmek kafasından hele bi çıkın....önce hayatınıza bir renk, tad, neşe gelsin.

konu evlenmek mi yani şimdi burada daha oraya kadar çok yol var.
 
çocuklara kim bakıyor?



annenize neden bir şey demek zorundaınız?
aynı evde mi yaşıyorsunuz?

annem dominant değildir ama anadolu kadınıdır

cinsel hayatımı hiç bilmedi ben de asla bir açıklama yapmam (hoş ben 40 yaşındayım. yani artık 40 yaşındaki bekar bir kadının da cinsel hayatının olmadığını sanan insanlara ne açıklayıp ne diyebiliriz k? annem çok çok iyidir bırakıyorum o öyle kalsın, illa bilmesi gerekmez.) sizin anneniz de 30+ yaşta bekar bir kadının cinsel hayatının olmayacğaını sanacak kadar mazbut, kendi dünyasında bir kadınsa bilmeyiversin...20li yaşlarda olsanız bekaret filan meseleleri olsa hadi neyse diyecem de şu saatten sonra annenize ne yani?
Çocuklarım büyük erken evlendiğim için çok küçük değiller. Ama yinede yanımızda kalıyor. Sadece yazın kendi evine gidiyor. Bide tatillerde işte 15 tatil falan. Evet annemde bence düşünmez böyle bir şey. Aslında anneme herşeyi anlatırım yakınızdırda ama bu konuda katı maalesef.
 
ya bi durun hele illa her tanıştığınızla evlenmeyeceksiniz zaten
siz biraz bi eğlenin gezin, mutlu olun, evlenmek için görüşmek kafasından hele bi çıkın....önce hayatınıza bir renk, tad, neşe gelsin.

konu evlenmek mi yani şimdi burada daha oraya kadar çok yol var.
Yok zaten düşünmüyorum evlilik yanlış anladınız sanırım. Bende öyle istiyorum işte gezeyim tozayım ama öyle kafama göre gideyim geleyim yapamıyorum işte. Yani 33 yaşındayım ama hala aileme heeşeyin hesabını veriyorum bilmem anlatabildimmi😊
 
Yok zaten düşünmüyorum evlilik yanlış anladınız sanırım. Bende öyle istiyorum işte gezeyim tozayım ama öyle kafama göre gideyim geleyim yapamıyorum işte. Yani 33 yaşındayım ama hala aileme heeşeyin hesabını veriyorum bilmem anlatabildimmi😊
bakın evlenmeyi düşünmek diye bir şey yoktur -en azından bilmem kaç yaşına gelmiş yetişkin, zaten evlenmiş çocuk yapmış bir insan için. hani çeyiz-düğün-gelinlik-ilk dans-balayı romantizmi yaşayan genç kızlarımız var, o hadi neyse de...

hayatınıza evlenmek isteyeceğiniz birisi girer o insanla hayatı birleştirmeyi düşünürsünüz...onun da vakti zamanı gelince/gelirse zaten bilirsiniz.

siz neden ortada fol yok yumurta yok "evlenmeyi düşünmüyorum" diyorsunuz ki?
şu şartlarda kimseyle görüşemiyorken zaten nasıl düşünecektiniz? ve bu neyin şartlanması? yani anlatabiliyor muyum? durup dururken "ay ben saçımı yeşile boyatmayı düşünmüyorum" demek gibi bir şey oluyor bu sizin için şu anda.

erkek arkadaşınız yanınıza gelse?
annesiyle birlikte kalıyorlarmış
şu durumda işten eve yarım saat geç gelse sanırım annesi neredeydin diyor :/

Çocuklarım büyük erken evlendiğim için çok küçük değiller. Ama yinede yanımızda kalıyor. Sadece yazın kendi evine gidiyor. Bide tatillerde işte 15 tatil falan. Evet annemde bence düşünmez böyle bir şey. Aslında anneme herşeyi anlatırım yakınızdırda ama bu konuda katı maalesef.
çocuklara bakılması da gerekmiyorsa anneniz neden sizinle kaldı?
çok küçük yaşta evlenmiştiniz gözünüzü kocanızın evinde açmıştınız
kendi başınıza idare edemezsiniz gibi bir algısı mı var?

yoksa sırf dominant olduğundan mı? onun kararı mıydı. siz mi istemiştiniz?
neden kendi hayatınızın iplerini biraz elinize almaya çabalamıyorsunuz?

ben de anneme anlatırım çoğu şeyi
hergün konuşurum az önce 1 saat galatasaray beşiktaş konuştuk :D her gün futboldan siyasete ev tekstilinden yemeğe akrabadan tatile (bu yaz birlikte avrupa turu yaptık) bi sürü şey konuşuruz, birlikte si sürü şey de yaparız. ama benim hayatım benim hayatım.

özel hayatım, cinsel hayatım benim mahremim, kimsenin bilmesine gerek yok. annemin de herşeyi bilmesi onaylaması gerekmez.
her derdimi sıkıntımı ve onun anlamayacağı şeyleri anlatmam/paylaşmam. mesela iş hayatımdaki çoğu şeyi...mesela akademik işler yapıyorum, epey profesyonel işlerim var vs vs bunları anlatsam kadının bu konularda bir fikri yok ki anlatsam ne yani..

yakın da olsam herşeyimi bilmek ya da anlamak ya da onaylamak durumunda değil
yakın olmak %100 onayını almak da değil. çünkü mümkün değil yani. katı olmak bir kenara benim anneme inme iner :D
 
Back