İşsizlik ve yalnızlık

Merhaba, 25 yaşındayım. Üniversiteden mezun olalı 2 buçuk sene oldu ama benim iki aylık bir iş dışında bir tecrübem olmadı. O iste mobbing gördüm ve iş hayatından korktum. İstifa edip kpss çalıştım kısa bir süre. Çok da yüksek olmayan bir puan aldım ama yine de basvuruyorum. İlan da az geliyor. Yaklaşık bir yıldır iş arıyorum. Belki ayda 500 yere basvuruyorumdur. Kimseden yardım istemem zaten kimse de etmez kendi kendime iş arıyorum. Bol dua ediyorum. Ama bırakın iş görüşmesini, arayan bile yok. Bir sürü yer cv me bakıp dönmüyor. Her arkadaşım çalışıyor. Eskisi gibi arkadaşlık da yapamıyoruz herkesin kendi düzeni var. Ben ise sürekli evdeyim. Bazen yürüyüşe çıkıyorum ama işte bir sosyal ortamda olmak gibi değil.
Annem çalışıyor babam 10 yıldır işsiz evde oturuyor. Ben tüm gün babamlayım. Evde vakit geçsin diye hem de dışarıya çıkmak için yüzüm olsun diye temizlik yemek yapıyorum. Anneme de yardım olsun diye. Çünkü ben yapmazsam babam anneme iş çıkışı bir sürü iş yaptırıyor.

Babam da evde asosyal biri. Ne kimseyle görüşür ne bizim görüşmemizi ister. Bazen kafası atıyor eve aksam 7 de döndüm diye arkadaşlarımla buluşunca, bana sokağa çıkma yasağı koyuyor. Annemle beni perişan ediyor. Saat kaçta tuvalete girdik kaçta çıktık, ocağı mı yaktık, fazladan evde kahve mi içtik hepsine karışıyor. Hiçbir şeyi rahat yapamıyoruz evde. Hiçbir misafir çağıramiyoruz bir şey ikram etsek kızıyor, gelenlerin hareketlerine kızıyor.
Tüm gün evde siyasetle alakalı söylenip duruyor. Başka muhabbeti yok. Çok bunaliyorum. Dolup anneme taşıyorum annem de bunaliyor. Ettiğin duaları bosa götürüyorsun böyle söylenerek diyor ama ne yapayım ben de insanım bazen dayanamıyorum.

25 yaşındayım ama hiç erkek arkadaşım olmadı. Beni isteyen kimse olmadı. Benim de hayatımda biri olsaydı da omzunda aglasaydim diyorum. Beceriksizsin diye kendime kızıyorum. Benim yaşıtlarımın çocukları bile var. Her ay sevgili buluyorlar. Ben bu yaşıma kadar hep ev kızı oldum, hep doğru dürüst insan oldum hanım oldum ama hanımlik hiç ise yaramıyor diye üzülüyorum.
Hani iyiler kazanırdı? Neden böyle yapayalnız işsiz güçsüz kaldım ben?
Neden hiç erkeklerle gizli buluşmadim diye sokağa çıkma yasağı konan kız oldum ben?
Türlü yalanlarla tatillere giden kızların aileleri ne kadar anlayışlı halbuki. Ama ben? Eve gelen küçük kuzenime kek verdim diye burais benim evim kimseyi benden izinsiz cagirmayacaksiniz deniyor bana.
Parklarda ağlıyorum gündüz yürüyüşe diye çıkıp.
Neden böyle oldu? Neden?
Ben de fena kız değilim. Evet eksiklerim var çirkin yerlerim var ama o kadar da değil.
Sabahtan akşama evde oturup, dua okuyan, tesbih çeken, yemek yapan, müzik dinleyen biriyim.
Sohbetim güzeldir. Zamanında üniversitede de arkadaşlarım oldu. Asosyal de değildim. Ben bunları hak etmedim.

Babanin maddi katkisi yokken neden annen ictigi kahvenin, çağırdığı misafirin hesabini veriyor, isten gelip babanin zoruyla is yapiyor? Ben olsam zaten maddi özgürlüğüm var, koyarim kapiya o kocayi

Gunes1111 .!.:

Sabahtan akşama evde oturup, dua okuyan, tesbih çeken, yemek yapan, müzik dinleyen biriyim.

Genişletmek için tıkla...

Bunlar sizi iyi bir insan yapmaz ki. Gezen tozan eğlenen insanları da kötü yapmaz.
İş konusunda bir şey diyemeyeceğim belki yeterince kalifiye gelmiyorsunuzdur.
Sosyal ortamınız olmazsa erkek arkadaşınız olması da biraz zor anca sanal ilişkileriniz olur.
Babanız hakkında da yorumum düşman başına. Hem evde oturuyor hem de her şeye karışıyor değişik bir kafa.

accessdenied .!.:

Babanin maddi katkisi yokken neden annen ictigi kahvenin, çağırdığı misafirin hesabini veriyor, isten gelip babanin zoruyla is yapiyor? Ben olsam zaten maddi özgürlüğüm var, koyarim kapiya o kocayi

Genişletmek için tıkla...

Bırakmaz ki. Yalvardım ayrılın diye. Babam annemi ve beni bırakmaz asla.

Gunes1111 .!.:

Bırakmaz ki. Yalvardım ayrılın diye. Babam annemi ve beni bırakmaz asla.

Genişletmek için tıkla...

O zaman siz onu birakin, ne demek bırakmaz, kölesi mi annen babanin?

Depresif Penguen .!.:

Bunlar sizi iyi bir insan yapmaz ki. Gezen tozan eğlenen insanları da kötü yapmaz.
İş konusunda bir şey diyemeyeceğim belki yeterince kalifiye gelmiyorsunuzdur.
Sosyal ortamınız olmazsa erkek arkadaşınız olması da biraz zor anca sanal ilişkileriniz olur.
Babanız hakkında da yorumum düşman başına. Hem evde oturuyor hem de her şeye karışıyor değişik bir kafa.

Genişletmek için tıkla...

Hayırlı, sözden çıkmayan bir evlat olduğum için iyi biri yapar bence. Ne içki ne sigara yok, evde hizmetçi gibi ne istense yapıyorum. Kendi halimdeyim kimseye zararım yok. Kendimce iyilikler yapmaya çalışıyorum.

accessdenied .!.:

O zaman siz onu birakin, ne demek bırakmaz, kölesi mi annen babanin?

Genişletmek için tıkla...

Malesef. Ülkedeki kadına şiddet olaylarını biliyorsunuz. Onun hayatı biziz. Hayatta bırakmaz peşimizi

Gunes1111 .!.:

Hayırlı, sözden çıkmayan bir evlat olduğum için iyi biri yapar bence. Ne içki ne sigara yok, evde hizmetçi gibi ne istense yapıyorum. Kendi halimdeyim kimseye zararım yok. Kendimce iyilikler yapmaya çalışıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Yani tabii ki benim için iyi insan olmak alkol ve sigarayla ölçülmüyor ya da gezme tozmayla.
Ama iyi insanlar her zaman iyiyi bulur olayı zaten bir hikaye öyle şeylere inanmayın.

Gunes1111 .!.:

Merhaba, 25 yaşındayım. Üniversiteden mezun olalı 2 buçuk sene oldu ama benim iki aylık bir iş dışında bir tecrübem olmadı. O iste mobbing gördüm ve iş hayatından korktum. İstifa edip kpss çalıştım kısa bir süre. Çok da yüksek olmayan bir puan aldım ama yine de basvuruyorum. İlan da az geliyor. Yaklaşık bir yıldır iş arıyorum. Belki ayda 500 yere basvuruyorumdur. Kimseden yardım istemem zaten kimse de etmez kendi kendime iş arıyorum. Bol dua ediyorum. Ama bırakın iş görüşmesini, arayan bile yok. Bir sürü yer cv me bakıp dönmüyor. Her arkadaşım çalışıyor. Eskisi gibi arkadaşlık da yapamıyoruz herkesin kendi düzeni var. Ben ise sürekli evdeyim. Bazen yürüyüşe çıkıyorum ama işte bir sosyal ortamda olmak gibi değil.
Annem çalışıyor babam 10 yıldır işsiz evde oturuyor. Ben tüm gün babamlayım. Evde vakit geçsin diye hem de dışarıya çıkmak için yüzüm olsun diye temizlik yemek yapıyorum. Anneme de yardım olsun diye. Çünkü ben yapmazsam babam anneme iş çıkışı bir sürü iş yaptırıyor.

Babam da evde asosyal biri. Ne kimseyle görüşür ne bizim görüşmemizi ister. Bazen kafası atıyor eve aksam 7 de döndüm diye arkadaşlarımla buluşunca, bana sokağa çıkma yasağı koyuyor. Annemle beni perişan ediyor. Saat kaçta tuvalete girdik kaçta çıktık, ocağı mı yaktık, fazladan evde kahve mi içtik hepsine karışıyor. Hiçbir şeyi rahat yapamıyoruz evde. Hiçbir misafir çağıramiyoruz bir şey ikram etsek kızıyor, gelenlerin hareketlerine kızıyor.
Tüm gün evde siyasetle alakalı söylenip duruyor. Başka muhabbeti yok. Çok bunaliyorum. Dolup anneme taşıyorum annem de bunaliyor. Ettiğin duaları bosa götürüyorsun böyle söylenerek diyor ama ne yapayım ben de insanım bazen dayanamıyorum.

25 yaşındayım ama hiç erkek arkadaşım olmadı. Beni isteyen kimse olmadı. Benim de hayatımda biri olsaydı da omzunda aglasaydim diyorum. Beceriksizsin diye kendime kızıyorum. Benim yaşıtlarımın çocukları bile var. Her ay sevgili buluyorlar. Ben bu yaşıma kadar hep ev kızı oldum, hep doğru dürüst insan oldum hanım oldum ama hanımlik hiç ise yaramıyor diye üzülüyorum.
Hani iyiler kazanırdı? Neden böyle yapayalnız işsiz güçsüz kaldım ben?
Neden hiç erkeklerle gizli buluşmadim diye sokağa çıkma yasağı konan kız oldum ben?
Türlü yalanlarla tatillere giden kızların aileleri ne kadar anlayışlı halbuki. Ama ben? Eve gelen küçük kuzenime kek verdim diye burais benim evim kimseyi benden izinsiz cagirmayacaksiniz deniyor bana.
Parklarda ağlıyorum gündüz yürüyüşe diye çıkıp.
Neden böyle oldu? Neden?
Ben de fena kız değilim. Evet eksiklerim var çirkin yerlerim var ama o kadar da değil.
Sabahtan akşama evde oturup, dua okuyan, tesbih çeken, yemek yapan, müzik dinleyen biriyim.
Sohbetim güzeldir. Zamanında üniversitede de arkadaşlarım oldu. Asosyal de değildim. Ben bunları hak etmedim.

Genişletmek için tıkla...

Sabır canım benim.Ben üniversiteden sonra 4 sene işsiz kaldım.Evimde sorun yuvasiydi.Annemle babam devamlı kavga eder kardeşim psikolojik olarak rahatsız diken üstünde oturup kalkardım.Ağladım isyan ettim hep sonra Allah bir kapi açtı kendi parami kazandım şehir dışında kendi evimin kapısını açtım kapattım.Hepsi geçiyor en güzel çağların gidiyor belki ama seni güçlü yapıyor.Ben o yollardan gecmeseydim iş yerindeki mobing ağır gelirdi tek başına yaşamak ağır gelirdi korkmadım çünkü daha kötü günler görmüştüm.Evlilik sevgililik konusunda da 31 yaşındayım hep begenildim ama ilişkinin içine girince senin istediğin gibi olmadığını anlıyorsun yalnızlık güzel geliyor çoğu zaman.Evlilik başarı değildir mutlu bir evlilik başarıdır çocuk sahibi olmak da eğer akıl ruh sağlığı yerinde özgüvenli mutlu çocuklar yetiştirirsen başarıdır.Yalnizlikta kötü bir şey değil keyfini sürmeyi bilirsek kendi adıma konuşuyorum bunu becermek isterdim şu hayatta.Gececek hepsi elbet gececek

Üzülerek okudum her satırını...

Arkadaşlarınla bağlantıyı koparma iş olanakları genede tavsiyeyle olur sen yine de yokla

Aycennet .!.:

Sabır canım benim.Ben üniversiteden sonra 4 sene işsiz kaldım.Evimde sorun yuvasiydi.Annemle babam devamlı kavga eder kardeşim psikolojik olarak rahatsız diken üstünde oturup kalkardım.Ağladım isyan ettim hep sonra Allah bir kapi açtı kendi parami kazandım şehir dışında kendi evimin kapısını açtım kapattım.Hepsi geçiyor en güzel çağların gidiyor belki ama seni güçlü yapıyor.Ben o yollardan gecmeseydim iş yerindeki mobing ağır gelirdi tek başına yaşamak ağır gelirdi korkmadım çünkü daha kötü günler görmüştüm.Evlilik sevgililik konusunda da 31 yaşındayım hep begenildim ama ilişkinin içine girince senin istediğin gibi olmadığını anlıyorsun yalnızlık güzel geliyor çoğu zaman.Evlilik başarı değildir mutlu bir evlilik başarıdır çocuk sahibi olmak da eğer akıl ruh sağlığı yerinde özgüvenli mutlu çocuklar yetiştirirsen başarıdır.Yalnizlikta kötü bir şey değil keyfini sürmeyi bilirsek kendi adıma konuşuyorum bunu becermek isterdim şu hayatta.Gececek hepsi elbet gececek

Genişletmek için tıkla...

Sabır geçecek demeniz bile bana iyi geldi :) insanın böyle motive edici şeyler duymaya çok ihtiyacı oluyor. Umarım hepimizin hayatı gitgide güzelleşir. Çok sağ olun hikayenizle bana destek olduğunuz için :)

Kendinizi işe yaramaz hissettiğinizde babanıza bakın kendinize güveniniz artar. Anneniz nasıl katlanıyor aklım almıyor doğrusu

LilyX .!.:

Kendinizi işe yaramaz hissettiğinizde babanıza bakın kendinize güveniniz artar. Anneniz nasıl katlanıyor aklım almıyor doğrusu

Genişletmek için tıkla...

Annem asgari ücretle çalışıyor. Biriktirdiklerini de babam alıyor elinden. Ananem dedem de bize bakacak bir durumda değiller. Gidecek kapı olmayınca mecbur katlanıyor

Sizin bi hayatınız yok ki. Siz ve size dair bir şey yok. Hayat bu söylediklerinizle kazanılmıyor evde oturup iyi bir insan olmak hayata tutunmaya yetmiyor. Gerekirse hayatınızı tırnaklarınızla söküp kazanmanız gerekiyor. Herkes bir anda işe girecek ya da bir anda hayatının aşkıyla tanışıp mutlu olacak kadar şanslı olmuyor. Gidip sürünseniz de bir işe gireceksiniz, dışarı çıkıp yeni insanlar tanıyacaksınız. Siz sadece cesaretsizsiniz.

burcubahar0635 .!.:

Sizin bi hayatınız yok ki. Siz ve size dair bir şey yok. Hayat bu söylediklerinizle kazanılmıyor evde oturup iyi bir insan olmak hayata tutunmaya yetmiyor. Gerekirse hayatınızı tırnaklarınızla söküp kazanmanız gerekiyor. Herkes bir anda işe girecek ya da bir anda hayatının aşkıyla tanışıp mutlu olacak kadar şanslı olmuyor. Gidip sürünseniz de bir işe gireceksiniz, dışarı çıkıp yeni insanlar tanıyacaksınız. Siz sadece cesaretsizsiniz.

Genişletmek için tıkla...

İş bulamamak nasıl cesaretsizlik olabilir ki? Evet bir hayatım olmadığını farkındayım ve zaten üzüldüğüm konu bu. Ama milyor yere başvurup geri dönüş almiyorsam burada benim suçum ne?

Yaşadığınız yer küçük bir şehir mi? Eğer öyleyse iş imkanları kisitli olabilir, daha büyük yakındaki sehirlere başvuru yapıp kendinize yeni bir hayat mı kursaniz? Kim bilir belki başka bir şehirde yeni bir çevre ve iş imkanı bulursunuz.
Bence konfor alanından çıkmaya değer, çünkü şu anda da çok konforlu sayılmazsınız hem yaşınız da çok genç

esracaheleyan .!.:

Yaşadığınız yer küçük bir şehir mi? Eğer öyleyse iş imkanları kisitli olabilir, daha büyük yakındaki sehirlere başvuru yapıp kendinize yeni bir hayat mı kursaniz? Kim bilir belki başka bir şehirde yeni bir çevre ve iş imkanı bulursunuz.
Bence konfor alanından çıkmaya değer, çünkü şu anda da çok konforlu sayılmazsınız hem yaşınız da çok

Genişletmek için tıkla...

Büyük şehirde yaşıyorum. Ama anlayamıyorum kendimi eğitmeye geliştirmeye çalışıyorum ama hiçbir işten dönüş yok. Herhalde bu bir sınav diyorum

Gunes1111 .!.:

Merhaba, 25 yaşındayım. Üniversiteden mezun olalı 2 buçuk sene oldu ama benim iki aylık bir iş dışında bir tecrübem olmadı. O iste mobbing gördüm ve iş hayatından korktum. İstifa edip kpss çalıştım kısa bir süre. Çok da yüksek olmayan bir puan aldım ama yine de basvuruyorum. İlan da az geliyor. Yaklaşık bir yıldır iş arıyorum. Belki ayda 500 yere basvuruyorumdur. Kimseden yardım istemem zaten kimse de etmez kendi kendime iş arıyorum. Bol dua ediyorum. Ama bırakın iş görüşmesini, arayan bile yok. Bir sürü yer cv me bakıp dönmüyor. Her arkadaşım çalışıyor. Eskisi gibi arkadaşlık da yapamıyoruz herkesin kendi düzeni var. Ben ise sürekli evdeyim. Bazen yürüyüşe çıkıyorum ama işte bir sosyal ortamda olmak gibi değil.
Annem çalışıyor babam 10 yıldır işsiz evde oturuyor. Ben tüm gün babamlayım. Evde vakit geçsin diye hem de dışarıya çıkmak için yüzüm olsun diye temizlik yemek yapıyorum. Anneme de yardım olsun diye. Çünkü ben yapmazsam babam anneme iş çıkışı bir sürü iş yaptırıyor.

Babam da evde asosyal biri. Ne kimseyle görüşür ne bizim görüşmemizi ister. Bazen kafası atıyor eve aksam 7 de döndüm diye arkadaşlarımla buluşunca, bana sokağa çıkma yasağı koyuyor. Annemle beni perişan ediyor. Saat kaçta tuvalete girdik kaçta çıktık, ocağı mı yaktık, fazladan evde kahve mi içtik hepsine karışıyor. Hiçbir şeyi rahat yapamıyoruz evde. Hiçbir misafir çağıramiyoruz bir şey ikram etsek kızıyor, gelenlerin hareketlerine kızıyor.
Tüm gün evde siyasetle alakalı söylenip duruyor. Başka muhabbeti yok. Çok bunaliyorum. Dolup anneme taşıyorum annem de bunaliyor. Ettiğin duaları bosa götürüyorsun böyle söylenerek diyor ama ne yapayım ben de insanım bazen dayanamıyorum.

25 yaşındayım ama hiç erkek arkadaşım olmadı. Beni isteyen kimse olmadı. Benim de hayatımda biri olsaydı da omzunda aglasaydim diyorum. Beceriksizsin diye kendime kızıyorum. Benim yaşıtlarımın çocukları bile var. Her ay sevgili buluyorlar. Ben bu yaşıma kadar hep ev kızı oldum, hep doğru dürüst insan oldum hanım oldum ama hanımlik hiç ise yaramıyor diye üzülüyorum.
Hani iyiler kazanırdı? Neden böyle yapayalnız işsiz güçsüz kaldım ben?
Neden hiç erkeklerle gizli buluşmadim diye sokağa çıkma yasağı konan kız oldum ben?
Türlü yalanlarla tatillere giden kızların aileleri ne kadar anlayışlı halbuki. Ama ben? Eve gelen küçük kuzenime kek verdim diye burais benim evim kimseyi benden izinsiz cagirmayacaksiniz deniyor bana.
Parklarda ağlıyorum gündüz yürüyüşe diye çıkıp.
Neden böyle oldu? Neden?
Ben de fena kız değilim. Evet eksiklerim var çirkin yerlerim var ama o kadar da değil.
Sabahtan akşama evde oturup, dua okuyan, tesbih çeken, yemek yapan, müzik dinleyen biriyim.
Sohbetim güzeldir. Zamanında üniversitede de arkadaşlarım oldu. Asosyal de değildim. Ben bunları hak etmedim.

Genişletmek için tıkla...

Kimsenin omzunda ağlanmaz öncelikle. Sonra seni en zayıf noktandan vururlar evet eşin bile ols.
O babayı annen neden boşamıyor? Bir asalağı beslemek zor gelmiyor mu?
Sonra pes etme tekrar çalış kpss. Bir çocuğa ablalık yapabilir, bir markette kasiyerlik yapabilir, avm de satış personeli olabilirsin. Hem kafan dağılır hem 3-5 kazanırsın ve çevren olur. Bu süreçte de kpss hazırlanmaya devam edebilirsin.

Bence insanlarla ilişkilerini ve iletişimini değiştir. Özelikle iletişim konusunda kendinizi geliştirin. Ancak o zaman çok şey değişecek hayatınızda. Kpss konusunda da asla pes etmeyin