İşsizlik ve yalnızlık

Gunes1111 .!.:
İbf mezunuyum. Çağrı merkeziyle iş görüşmeleri yapıyorum. Aylar geçti dönmediler. Herhalde diyorum Allah bir de için bekletiyor. Ofiste çay yapan temizlik yapan kişi işine basvurdum yok dönen eden. Onu da yapamayacak miyim yani. Normal değil bu kadar red.
Genişletmek için tıkla...
Hiç tecrübe yok ya
Ondan olmuyor muhtemelen
Offf of
Memleket gerçeği işte
Hangi il
 
Erkeklerle gizli buluşmadım,türlü yalanlarla erkeklerle tatile giden kızlar gibi olamadım,neden yasak konulan ben oldum diye isyan ediyorsunuz ama kıyasladığınız yine kadın olduğu için ötekileştirilen sanki onlara da yasak konulması gerekirmiş gibi bahsettiğiniz kişiler.
Derdiniz onlar değil ki.
Keşke kimse öyle olmasa…
Derdiniz kadını kısıtlayan babanız gibi kişiler aslında.
İş kısmında ise mezun olduğun alanda arasan aynı sıkıntı herhangi bir alanda arayıp üniversite mezunu olduğunu belirtsen ayrı sıkıntı.
O bölümü okuyan kişi sayısı istihdam sayısını katlarsa iş bulmanın zorlaşacağı iki artı iki dörttür.
Böyle durumlarda iş şansa kalır bazen de ama sizin suçladığınız şeylerin hiç alakası yok.
 
sorununuzu anlatırken seçtiğiniz cümleler, kafa yapınızı bir miktar belli ediyor. neden böyle oldu diyorsunuz ya, "hanım" olmak için ailenizin sözünden çıkmadığınız için oldu. sevmek, saygı duymak başka bir şey ama size istemediğiniz bir hayat dayatılıyorsa ses çıkarmanız lazımdı. yalan söyleyip sevgilisiyle tatile giden kadınları akılınızca yargılayana kadar keşke siz de dilediğiniz gibi gezseydiniz, içinizde kalmış belli ki. siz de milletin hayatını yaşama şeklini yargılayana kadar kendi istediğiniz gibi yaşamak için çaba harcasaydınız. babam baskıcı diyorsunuz da şu ülkede kaç kişinin ailesi baskıcı değil allah aşkına?
insanlar bu baskıyı kırıp kendi hayatlarını istedikleri gibi yaşamaya çalışıyor ama sizin için yalan söyleyip tatile giden kötü kız oluyorlar. :)

belli ki sosyal anlamda eksikliğiniz de var. baskıcı ailelerden gelen kişilerde bunların olması çok normal zaten, çözümü de var, zaten çok gençsiniz. isteseniz bir seneye bambaşka biri olursunuz. ama sizi mutsuz eden şeyin ne olduğuna odaklanıp çözüm üretmek yerine başkalarının hayatını yaşayış biçimine bok atarak sadece mutsuzluğunuza mutsuzluk katarsınız.

ayrıca iş bulamamanızın sebebi de şu yaşa kadar hiç çalışmamış olmanız olabilir. ülke berbat bir halde, keşke böyle olmasa kesinlikle ama insan kendini kurtarmak için duruma uygun önlemler almalı, siz almamışsınız. izmir'de okuduğunuza göre ortalama bir okuldan iibf mezunusunuz. bunun böyle olacağını bilmiyor muydunuz? ben de iibf mezunuyum mesela, duruma göre hareket ettiğim için istediğim gibi iş bulma konusunda hiç sorun yaşamadım. tabii erkeklerle gezdim, içtim, tatillere gittim hep. yalanlar söyleyip ama kendi paramla :))))))

hem satış danışmanlığı gibi işler için hem de alanınıza uygun işler için 25 yaşında hiçbir alanda iş deneyimi olmayan biriyle kimse kolay kolay çalışmak istemez. çalışma fikrine, hayatına alışmak bile bir zaman alıyor, üstüne bir de size en basit seyi bile anlatacaklar. çünkü sadece çalışma hayatını biliyor olmak bile önemli, illa alanda deneyi kazanmaktan bahsetmiyorum.

bence gezen tozan kızları suçlayacağınıza, ben kendim nerede yanlış yaptım diye düşünmeye başlarsanız hayatınızı yoluna sokmak için önemli bir adım atarsınız.
 
kumiko .!.:
sorununuzu anlatırken seçtiğiniz cümleler, kafa yapınızı bir miktar belli ediyor. neden böyle oldu diyorsunuz ya, "hanım" olmak için ailenizin sözünden çıkmadığınız için oldu. sevmek, saygı duymak başka bir şey ama size istemediğiniz bir hayat dayatılıyorsa ses çıkarmanız lazımdı. yalan söyleyip sevgilisiyle tatile giden kadınları akılınızca yargılayana kadar keşke siz de dilediğiniz gibi gezseydiniz, içinizde kalmış belli ki. siz de milletin hayatını yaşama şeklini yargılayana kadar kendi istediğiniz gibi yaşamak için çaba harcasaydınız. babam baskıcı diyorsunuz da şu ülkede kaç kişinin ailesi baskıcı değil allah aşkına?
insanlar bu baskıyı kırıp kendi hayatlarını istedikleri gibi yaşamaya çalışıyor ama sizin için yalan söyleyip tatile giden kötü kız oluyorlar. :)

belli ki sosyal anlamda eksikliğiniz de var. baskıcı ailelerden gelen kişilerde bunların olması çok normal zaten, çözümü de var, zaten çok gençsiniz. isteseniz bir seneye bambaşka biri olursunuz. ama sizi mutsuz eden şeyin ne olduğuna odaklanıp çözüm üretmek yerine başkalarının hayatını yaşayış biçimine bok atarak sadece mutsuzluğunuza mutsuzluk katarsınız.

ayrıca iş bulamamanızın sebebi de şu yaşa kadar hiç çalışmamış olmanız olabilir. ülke berbat bir halde, keşke böyle olmasa kesinlikle ama insan kendini kurtarmak için duruma uygun önlemler almalı, siz almamışsınız. izmir'de okuduğunuza göre ortalama bir okuldan iibf mezunusunuz. bunun böyle olacağını bilmiyor muydunuz? ben de iibf mezunuyum mesela, duruma göre hareket ettiğim için istediğim gibi iş bulma konusunda hiç sorun yaşamadım. tabii erkeklerle gezdim, içtim, tatillere gittim hep. yalanlar söyleyip ama kendi paramla :))))))

hem satış danışmanlığı gibi işler için hem de alanınıza uygun işler için 25 yaşında hiçbir alanda iş deneyimi olmayan biriyle kimse kolay kolay çalışmak istemez. çalışma fikrine, hayatına alışmak bile bir zaman alıyor, üstüne bir de size en basit seyi bile anlatacaklar. çünkü sadece çalışma hayatını biliyor olmak bile önemli, illa alanda deneyi kazanmaktan bahsetmiyorum.

bence gezen tozan kızları suçlayacağınıza, ben kendim nerede yanlış yaptım diye düşünmeye başlarsanız hayatınızı yoluna sokmak için önemli bir adım atarsınız.
Genişletmek için tıkla...
Evet doğru isyan etmedim babamın sözünden çıkmadım. Yalancı olmadım hep dürüst olup doğruları söyledim doğruları söylemek için hep ahlaki seyler yaptım. Tesbih falan da çekiyorum ya ondan böyle olmusumdur kesin değil mi?
 
tesbihle alakası yoktur, sanmıyorum.dinini yaşarken yani ahlaki sınırlar içinde de gayet sosyal, mutlu bir hayat yaşayan o kadar çok kadın var ki. ama diğer dedikleriniz doğru.

ailenizin sözünden çıkmak sizi ahlaksız yapmazdı. babanız 10 senedir evde oturan, işsiz, size ve annenize de kötü davranan biri. belli ki hayatta doğru kararlar alabilen, mantıklı ve iyi bir insan değil. böyle birinin size çizdiği sınırları kabul etmek size nasıl mantıklı gelebiliyor anlamıyorum. dediği, yaptığı doğru, mantıklı biri olsa zaten bambaşka biri olurdu, size de böyle davranmazdı, sizin de böyle bir derdiniz olmazdı.

onca insan, ben de başkalarını yargılamayın, çözümü arayın diyor hala ben ahlaklıyım, onlar ahlaksız iması yapıyorsunuz. e ama kendiniz de yazdınız, onlar mutlu, siz mutsuzsunuz?

gayet "ahlaklı" bir şekilde, kendi doğrularınıza ama kendi istediğiniz bir hayatı yasamak için bile karşı çıkmanız gereken bir aileniz var maalesef.

karşı çıkmak, aileye isyan etmek diyince hemen niye "ahlaksız" kadın olmaya gidiyor aklınız? sizin arkadaşlarınızla rahat rahat çay içebilmek, sinemaya gidebilmek için bile isyan etmeniz gereken bir babanız var, babanız yasaklıyor diye çay içmek de mi ahlaksız bir hareket? evde hizmetçi gibiyim diyorsunuz, evde ayaklarını uzatıp dinlenmek istemek de mi ahlaksızlık?

yalan söylemedim, dürüst oldum diyorsunuz ama 25 yaşındayım sevgilim olmadı diye de üzülüyorsunuz. sevgiliniz olsa, buluştuğunuzda anlatacak miydiniz yoksa ciddiye binene kadar falan saklayacak miydiniz? hic ciddiye binmese ayrilsaniz nolacaktı? sevgilinizin olması sizi ahlaksız mı yapacaktı?

önceki yorumumda da söylediğim gibi, çok sert bir düşünce kalıbınız var ve dışında çıkan her şeyi kötü olarak etiketlemek sizi istediklerinizi de yapmaktan alıkoyuyor olabilir. mutsuzluğunuzun sebebi belli, ya mutlu olmak için bir şeyleri değiştirirsiniz ya da ben iyiyim, dürüstüm onlar kötü ama mutlular diye ağlaya ağlaya kısacık ömrünüzü yersiniz. başka seçenek yok.

yazdıklarımı saldırı sanıyorsunuz ama ben yaşıtım olan ve hayatından memnun olmayan bir kadına farklı bir bakış açısı göstermeye çalışıyorum. bu forumun amacı bu ama siz sadece size ah vah edilsin, sen iyisin onlar kötü densin diye yazdıysanız bilemem.
 
Baban ne işe yarıyor sanki.
Boşansın annen bu adamdan ya.
Sende bir işe gir.
Ikiniz yaşayın.
Boş yere adamı besliyor annen bide üstüne hakaretler kötu davranışlar.
 
Gunes1111 .!.:
Merhaba, 25 yaşındayım. Üniversiteden mezun olalı 2 buçuk sene oldu ama benim iki aylık bir iş dışında bir tecrübem olmadı. O iste mobbing gördüm ve iş hayatından korktum. İstifa edip kpss çalıştım kısa bir süre. Çok da yüksek olmayan bir puan aldım ama yine de basvuruyorum. İlan da az geliyor. Yaklaşık bir yıldır iş arıyorum. Belki ayda 500 yere basvuruyorumdur. Kimseden yardım istemem zaten kimse de etmez kendi kendime iş arıyorum. Bol dua ediyorum. Ama bırakın iş görüşmesini, arayan bile yok. Bir sürü yer cv me bakıp dönmüyor. Her arkadaşım çalışıyor. Eskisi gibi arkadaşlık da yapamıyoruz herkesin kendi düzeni var. Ben ise sürekli evdeyim. Bazen yürüyüşe çıkıyorum ama işte bir sosyal ortamda olmak gibi değil.
Annem çalışıyor babam 10 yıldır işsiz evde oturuyor. Ben tüm gün babamlayım. Evde vakit geçsin diye hem de dışarıya çıkmak için yüzüm olsun diye temizlik yemek yapıyorum. Anneme de yardım olsun diye. Çünkü ben yapmazsam babam anneme iş çıkışı bir sürü iş yaptırıyor.

Babam da evde asosyal biri. Ne kimseyle görüşür ne bizim görüşmemizi ister. Bazen kafası atıyor eve aksam 7 de döndüm diye arkadaşlarımla buluşunca, bana sokağa çıkma yasağı koyuyor. Annemle beni perişan ediyor. Saat kaçta tuvalete girdik kaçta çıktık, ocağı mı yaktık, fazladan evde kahve mi içtik hepsine karışıyor. Hiçbir şeyi rahat yapamıyoruz evde. Hiçbir misafir çağıramiyoruz bir şey ikram etsek kızıyor, gelenlerin hareketlerine kızıyor.
Tüm gün evde siyasetle alakalı söylenip duruyor. Başka muhabbeti yok. Çok bunaliyorum. Dolup anneme taşıyorum annem de bunaliyor. Ettiğin duaları bosa götürüyorsun böyle söylenerek diyor ama ne yapayım ben de insanım bazen dayanamıyorum.

25 yaşındayım ama hiç erkek arkadaşım olmadı. Beni isteyen kimse olmadı. Benim de hayatımda biri olsaydı da omzunda aglasaydim diyorum. Beceriksizsin diye kendime kızıyorum. Benim yaşıtlarımın çocukları bile var. Her ay sevgili buluyorlar. Ben bu yaşıma kadar hep ev kızı oldum, hep doğru dürüst insan oldum hanım oldum ama hanımlik hiç ise yaramıyor diye üzülüyorum.
Hani iyiler kazanırdı? Neden böyle yapayalnız işsiz güçsüz kaldım ben?
Neden hiç erkeklerle gizli buluşmadim diye sokağa çıkma yasağı konan kız oldum ben?
Türlü yalanlarla tatillere giden kızların aileleri ne kadar anlayışlı halbuki. Ama ben? Eve gelen küçük kuzenime kek verdim diye burais benim evim kimseyi benden izinsiz cagirmayacaksiniz deniyor bana.
Parklarda ağlıyorum gündüz yürüyüşe diye çıkıp.
Neden böyle oldu? Neden?
Ben de fena kız değilim. Evet eksiklerim var çirkin yerlerim var ama o kadar da değil.
Sabahtan akşama evde oturup, dua okuyan, tesbih çeken, yemek yapan, müzik dinleyen biriyim.
Sohbetim güzeldir. Zamanında üniversitede de arkadaşlarım oldu. Asosyal de değildim. Ben bunları hak etmedim.
Genişletmek için tıkla...
Herkesin hayat döngüsü farklı bazısı 35 işe girer bazısı 18 evlenir , sabırlı ol her istediğin mutlaka olacak bekle sadece
 
Oiii siz babaniza cekmis gibisiniz ya kusura bakmayin ama. 10 yildir calismiyormus faydasiz. Siz de hemen pes edip istifa etmissiniz, is arıyorsunuz da buldugunuzda tekrar zorlanınca yine mi istifa edeceksiniz? Bazi insanlar boyle calismak yok genlerinde. Anneye uzuldum. Yüzünüz olsun diye yemek/temizlik yapmak ne demek? Anneme zerre is bırakmam üzülürüm, yüzüm olsun diye değil.
 
Şuan işsizlik bir ülke sorunu biraz zorlar sizi. Bence iş hayatına bir adım atamayı başarırsanız birde gerçekten gönlünüzce bir iş olursa belki orda aradığınız dostları veya aşkı bulmanıza vesile olur. Bu süreç şuan pek çok genç için sancılı. Ancak bu saplantı size yanlış kararlar aldırıp saçma sapan bir evliliğe sürüklemesin. Kararlarınızı herzaman en sağlıklı halinizle alın. Birde hayatta özendiğiniz ve gönlünüzden geçirdiğiniz hayatları iyi seçin çok kötü deneyimleri kendinize çekebilirsiniz
 
İşsizlik değil de böyle bir babayla yaşamak zorunda kaldığın için daha çok üzüldüm. Evi geçindirmek annenin değil babanın sorumluluğu.
Hepimizin iş ararken umutsuz zamanları olmuştur umudunu kaybetme. Alanın ne bilmiyorum ama iş hayatına bir yerden girmeye çalış.
 
Teşekkür ederim güzel ogutleriniz için :) inşallah işle birlikte güzel bir şeyler daha beni bulur
rubygirls .!.:
Şuan işsizlik bir ülke sorunu biraz zorlar sizi. Bence iş hayatına bir adım atamayı başarırsanız birde gerçekten gönlünüzce bir iş olursa belki orda aradığınız dostları veya aşkı bulmanıza vesile olur. Bu süreç şuan pek çok genç için sancılı. Ancak bu saplantı size yanlış kararlar aldırıp saçma sapan bir evliliğe sürüklemesin. Kararlarınızı herzaman en sağlıklı halinizle alın. Birde hayatta özendiğiniz ve gönlünüzden geçirdiğiniz hayatları iyi seçin çok kötü deneyimleri kendinize çekebilirsiniz
Genişletmek için tıkla...
 
loveinnovember .!.:
İşsizlik değil de böyle bir babayla yaşamak zorunda kaldığın için daha çok üzüldüm. Evi geçindirmek annenin değil babanın sorumluluğu.
Hepimizin iş ararken umutsuz zamanları olmuştur umudunu kaybetme. Alanın ne bilmiyorum ama iş hayatına bir yerden girmeye çalış.
Genişletmek için tıkla...
Çok sağ olun. Kaybetmemeye çalışıyorum. Benim de nasibim bir yerde vardır elbet.
 
Gunes1111 .!.:
Merhaba, 25 yaşındayım. Üniversiteden mezun olalı 2 buçuk sene oldu ama benim iki aylık bir iş dışında bir tecrübem olmadı. O iste mobbing gördüm ve iş hayatından korktum. İstifa edip kpss çalıştım kısa bir süre. Çok da yüksek olmayan bir puan aldım ama yine de basvuruyorum. İlan da az geliyor. Yaklaşık bir yıldır iş arıyorum. Belki ayda 500 yere basvuruyorumdur. Kimseden yardım istemem zaten kimse de etmez kendi kendime iş arıyorum. Bol dua ediyorum. Ama bırakın iş görüşmesini, arayan bile yok. Bir sürü yer cv me bakıp dönmüyor. Her arkadaşım çalışıyor. Eskisi gibi arkadaşlık da yapamıyoruz herkesin kendi düzeni var. Ben ise sürekli evdeyim. Bazen yürüyüşe çıkıyorum ama işte bir sosyal ortamda olmak gibi değil.
Annem çalışıyor babam 10 yıldır işsiz evde oturuyor. Ben tüm gün babamlayım. Evde vakit geçsin diye hem de dışarıya çıkmak için yüzüm olsun diye temizlik yemek yapıyorum. Anneme de yardım olsun diye. Çünkü ben yapmazsam babam anneme iş çıkışı bir sürü iş yaptırıyor.

Babam da evde asosyal biri. Ne kimseyle görüşür ne bizim görüşmemizi ister. Bazen kafası atıyor eve aksam 7 de döndüm diye arkadaşlarımla buluşunca, bana sokağa çıkma yasağı koyuyor. Annemle beni perişan ediyor. Saat kaçta tuvalete girdik kaçta çıktık, ocağı mı yaktık, fazladan evde kahve mi içtik hepsine karışıyor. Hiçbir şeyi rahat yapamıyoruz evde. Hiçbir misafir çağıramiyoruz bir şey ikram etsek kızıyor, gelenlerin hareketlerine kızıyor.
Tüm gün evde siyasetle alakalı söylenip duruyor. Başka muhabbeti yok. Çok bunaliyorum. Dolup anneme taşıyorum annem de bunaliyor. Ettiğin duaları bosa götürüyorsun böyle söylenerek diyor ama ne yapayım ben de insanım bazen dayanamıyorum.

25 yaşındayım ama hiç erkek arkadaşım olmadı. Beni isteyen kimse olmadı. Benim de hayatımda biri olsaydı da omzunda aglasaydim diyorum. Beceriksizsin diye kendime kızıyorum. Benim yaşıtlarımın çocukları bile var. Her ay sevgili buluyorlar. Ben bu yaşıma kadar hep ev kızı oldum, hep doğru dürüst insan oldum hanım oldum ama hanımlik hiç ise yaramıyor diye üzülüyorum.
Hani iyiler kazanırdı? Neden böyle yapayalnız işsiz güçsüz kaldım ben?
Neden hiç erkeklerle gizli buluşmadim diye sokağa çıkma yasağı konan kız oldum ben?
Türlü yalanlarla tatillere giden kızların aileleri ne kadar anlayışlı halbuki. Ama ben? Eve gelen küçük kuzenime kek verdim diye burais benim evim kimseyi benden izinsiz cagirmayacaksiniz deniyor bana.
Parklarda ağlıyorum gündüz yürüyüşe diye çıkıp.
Neden böyle oldu? Neden?
Ben de fena kız değilim. Evet eksiklerim var çirkin yerlerim var ama o kadar da değil.
Sabahtan akşama evde oturup, dua okuyan, tesbih çeken, yemek yapan, müzik dinleyen biriyim.
Sohbetim güzeldir. Zamanında üniversitede de arkadaşlarım oldu. Asosyal de değildim. Ben bunları hak etmedim.
Genişletmek için tıkla...
İş aradığınızı söylüyorsunuz hem de asosyallikten sıkıldığınızı söylüyorsunuz. Hani bir hayatım olsun istiyorsanız kendi mesleğinizde iş bulana kadar marketlerde kasiyerlik yapabilirsiniz, avm mağazalarında tezgahtarlık yapabilirsiniz. Hem başka arkadaşlarınız olur bir sürü insanla tanışırsınız hem de bir erkek arkadaşınız olabilir böylelikle. Ama eğer bu işlerde çalışmak istemiyorum diyorsanız belediyenin ücretsiz kurslarına ya da halk merkezlerine kaydolabilirsiniz. Meslek edinme kursları olur hobi olur dil olur. MEB sertifikası aldığınızda meslek edindirme kurslarından belki başka bir kapı açar size Allah. Bence bu şekilde üzüleceğinize bunları bir düşünün derim. :)
 
Gunes1111 .!.:
Merhaba, 25 yaşındayım. Üniversiteden mezun olalı 2 buçuk sene oldu ama benim iki aylık bir iş dışında bir tecrübem olmadı. O iste mobbing gördüm ve iş hayatından korktum. İstifa edip kpss çalıştım kısa bir süre. Çok da yüksek olmayan bir puan aldım ama yine de basvuruyorum. İlan da az geliyor. Yaklaşık bir yıldır iş arıyorum. Belki ayda 500 yere basvuruyorumdur. Kimseden yardım istemem zaten kimse de etmez kendi kendime iş arıyorum. Bol dua ediyorum. Ama bırakın iş görüşmesini, arayan bile yok. Bir sürü yer cv me bakıp dönmüyor. Her arkadaşım çalışıyor. Eskisi gibi arkadaşlık da yapamıyoruz herkesin kendi düzeni var. Ben ise sürekli evdeyim. Bazen yürüyüşe çıkıyorum ama işte bir sosyal ortamda olmak gibi değil.
Annem çalışıyor babam 10 yıldır işsiz evde oturuyor. Ben tüm gün babamlayım. Evde vakit geçsin diye hem de dışarıya çıkmak için yüzüm olsun diye temizlik yemek yapıyorum. Anneme de yardım olsun diye. Çünkü ben yapmazsam babam anneme iş çıkışı bir sürü iş yaptırıyor.

Babam da evde asosyal biri. Ne kimseyle görüşür ne bizim görüşmemizi ister. Bazen kafası atıyor eve aksam 7 de döndüm diye arkadaşlarımla buluşunca, bana sokağa çıkma yasağı koyuyor. Annemle beni perişan ediyor. Saat kaçta tuvalete girdik kaçta çıktık, ocağı mı yaktık, fazladan evde kahve mi içtik hepsine karışıyor. Hiçbir şeyi rahat yapamıyoruz evde. Hiçbir misafir çağıramiyoruz bir şey ikram etsek kızıyor, gelenlerin hareketlerine kızıyor.
Tüm gün evde siyasetle alakalı söylenip duruyor. Başka muhabbeti yok. Çok bunaliyorum. Dolup anneme taşıyorum annem de bunaliyor. Ettiğin duaları bosa götürüyorsun böyle söylenerek diyor ama ne yapayım ben de insanım bazen dayanamıyorum.

25 yaşındayım ama hiç erkek arkadaşım olmadı. Beni isteyen kimse olmadı. Benim de hayatımda biri olsaydı da omzunda aglasaydim diyorum. Beceriksizsin diye kendime kızıyorum. Benim yaşıtlarımın çocukları bile var. Her ay sevgili buluyorlar. Ben bu yaşıma kadar hep ev kızı oldum, hep doğru dürüst insan oldum hanım oldum ama hanımlik hiç ise yaramıyor diye üzülüyorum.
Hani iyiler kazanırdı? Neden böyle yapayalnız işsiz güçsüz kaldım ben?
Neden hiç erkeklerle gizli buluşmadim diye sokağa çıkma yasağı konan kız oldum ben?
Türlü yalanlarla tatillere giden kızların aileleri ne kadar anlayışlı halbuki. Ama ben? Eve gelen küçük kuzenime kek verdim diye burais benim evim kimseyi benden izinsiz cagirmayacaksiniz deniyor bana.
Parklarda ağlıyorum gündüz yürüyüşe diye çıkıp.
Neden böyle oldu? Neden?
Ben de fena kız değilim. Evet eksiklerim var çirkin yerlerim var ama o kadar da değil.
Sabahtan akşama evde oturup, dua okuyan, tesbih çeken, yemek yapan, müzik dinleyen biriyim.
Sohbetim güzeldir. Zamanında üniversitede de arkadaşlarım oldu. Asosyal de değildim. Ben bunları hak etmedim.
Genişletmek için tıkla...
Hangi bölüm mezunusunuz..kpss en çok alan bölümden birini okuyup atanabilir siniz belki..özel sektör psikolojik olarak ağır tabii ama evdeki yaşadiklariniz da ağır ..iyi bir iş eninde sonunda çıkar..bu arada kpss'ye devam,dediğim gibi en çok ihtiyaç olan bölüm bile okuyabilirsiniz..yaşınız daha gencecik..iş korkunuzu yenin,hayatta güçlü olabilmek için çalışmak zorundasınız..
 
Gunes1111 .!.:
İlan da az geliyor. Yaklaşık bir yıldır iş arıyorum. Belki ayda 500 yere basvuruyorumdur.
Genişletmek için tıkla...
Burası bana inandırıcı gelmedi. 2 ayda 1000 yerden hiç mi ses çıkmaz ya?
Tamam iş şartları çok güzel olan bir ülke değiliz ama bahsettiğin şartlarda yaşayan biri herhangi bi işte çalışır yani. Marketlerde, cafelerde vs iş bulmak zor değil. Hele bir yerden başla bakalım çalışma hayatına. Hiçbir şey kazanamazsan cesaretini kazanırsın
 
Bende seninle ayni yastayim bir markette calistim çok mobbing gördüm ordan çıktım psikolojik destek aldim birdahada iş başvurusu yapmaya korkar oldum çünkü yapamıcam düşüncesi öyle işlemişki beynime
Bende evdeyim hep asosyalim zaten arkadasim yok insanlar benden kaçıyor bende sizin gibi ev işi yapıyorum ama yeterli olmuyor.. ben örgü örmeyi düşünüyorum babamdan harçlık alıp yün ip alacagim var örgü örecegim en azından elim meşgul olur belki sizde örgü örebilirsiniz
Allah ikimizede sabir dayanma gücü versin
 
kateninelbisesi .!.:
Bende seninle ayni yastayim bir markette calistim çok mobbing gördüm ordan çıktım psikolojik destek aldim birdahada iş başvurusu yapmaya korkar oldum çünkü yapamıcam düşüncesi öyle işlemişki beynime
Bende evdeyim hep asosyalim zaten arkadasim yok insanlar benden kaçıyor bende sizin gibi ev işi yapıyorum ama yeterli olmuyor.. ben örgü örmeyi düşünüyorum babamdan harçlık alıp yün ip alacagim var örgü örecegim en azından elim meşgul olur belki sizde örgü örebilirsiniz
Allah ikimizede sabir dayanma gücü versin
Genişletmek için tıkla...
Aynı derdi yaşayan anlar :) amin Allah hepimize güç versin güzellikler versin. 🌸
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Bıktım
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
2K
yorgun anne ve bebekleri
yorgun anne ve bebekleri
C
İstanbulda başımı sokacağım yer bulabilir miyim?
Yorumlar
13
Görüntüleme
732
nerminis
N
F
Hayat mucadelesi..
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
2K
Niloyatospikk
Niloyatospikk
O
İnsanoğlu neden bu kadar nankör olur?
Yorumlar
9
Görüntüleme
670
Okapi8090
O
M
Kayinpeder ve kv sorunları
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
5K
egzshyl14
E
X