• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İşi Bırakma İsteği

Çok güzel ifade etmişsiniz anlıyorum haklı isyanınızı. Özellikle çocuklar söz konusu olunca bakıcı vs. sıkıntıları insanı iyice bunaltıyor ve zaman akıp gidiyor belki istediğimiz ilgiyi de gösteremiyoruz. Ara verin bence eşiniz de desteklemiş ne güzel. Duruma göre tekrar başlarsınız, bir daha çalışmayacaksınız çalışamayacaksınız diye bir şey yok.
 
gayet güzel ifade etmişsiniz, demek istediğinizi çok iyi anladım.
Tek kişi çalışan evlerde de, gemi yürüyor ama ben bazen 2 kişi çalıştığımız halde, hesap kitap yapmayı kendime yediremiyorum. Yaz gelince 1 haftalık tatil bile bize lüks oluyor. Eeee?
Kış boyu yağmur çamur çalışmadın mı? Kazanmadın mı? Neyini hesap ediyorsun diyorum? Maddiyatı hallettik diyelim, senelik izin sorun oluyor, iznim eşimle denk gelmiyor. Bir de onu hesapla..
Üstelik ev hanımları sürekli evleriyle ilginiyor, değişiklik yapıyor.
Yastık koltuk halı yüzletiyor. Günlük temizliklerini yapıyor. camlarını siliyor...
Ben akşam olup bir çorba ve salata yapabildiysem şayet; kendimi dünyanın en becerikli insanı hissediyorum.
Göz kapaklarıma direnerek iki sohbet muhabbet edebildiysem eşimle, oğlumla çok şükür diyorum.
Çalışmak güzel ama
kesintisiz, tatilsiz ve süresiz olunca boğuyor cidden..
Kadın olarak daha esnek çalışma saatlerine, ekstra izinlere ve insiyatiflere ihtiyacımız var.
Aybaşı için bile mazeret izni olmalı misal :KK31:

İşinizi bırakmayın derim, (bu kadar da tutarsızım:) iş yoğunluğu yoksa 1-2 hafta izin kullanmayı deneyebilirsiniz.

Bir arkadaşım vaktin birinde ''kadının çalıştığı evde bereket olmuyor'' demişti.. Çoğu zaman aklıma gelir bu söz .. :KK51:



Hay ağzın bal yesin.
İşte bunu demek istiyorum.
Ev hanımlarının belki sıkılarak yaptıklarını ve bunaldıkları şeyleri, ben ekstra efor sarfederek yapmak zorundayım.
Eşime bile özel zaman ayırırken kırk saat düşünüyorum, uygun şartları yaratmak için.

Düşün, eve girmişim iki çocuk üstüme atlıyor.
İkisi birden "anneeeaaa" nidalarıyla bağırıyor, benim de kafam ona göre şişmiş bütün gün.
Sabrımın son demindeyim ve çocuklarıma en iyi şekilde davranmaya özen gösteriyorum.
Kızmadan, kırmadan, çünkü zaten kısıtlı vaktim var.

Evde ne eksik var, onları tespit ediyorum ki eşim gelirken alsın.
Sonrasında eksik ne yemek var, çorba mı pilav mı yoksa ana yemek mi?
Yoksa şöyle uydur kaydır birşey mi yapmalı?
Hop yemek hazırla.
Sonrasında eşim geliyor, yemek sofrası hazırla.
Toparla derken zaten saat olmuş kaç
Çocukların uyku saatine kadar onlarla ilgilenmeye çalışıyorum ki bu ilginin arasına ya çamaşır girer ya evin bir süpürge geçilmesi girer.
Uyku zamanı, derken harala gürele çocukları giydir, toparla.
Banyo gerekliyse eğer banyolarını yaptır falan filan.

Hop saat olmuş 11 - 12.
Bu kadar beden yorgunluğunda bir de eşini ehle.
Ertesi sabah ya kalkılamaz o alarma, ya da geç kalınır.

Benim yorgunluğum bu.
Buna ek olarak psikolojik olarak yaşadıklarım eklenince, hal içinden çıkılmaz oluyor.
Beynim doluyor, neyi nasıl düşüneceğim de organizasyonunu yapacağım diye kendimi yiyorum.
Şu an bile buraya yazarken bir çok işimi savsaklıyorum ayrıca....
Ve umrumda da değil nedense...
 
Birde 5 yasindaki çocugu neden kreşe gönderiyorsunuz. Devlet anaokulları 5 yaş alıyor

En öncelik sebep, evde körelmesin diye kreşe gönderiyorum.
Annanesi çünkü ona eğitim verebilecek bir durumda değil, ancak başında durur.

5 yaşındaki çocuğun devlet okuluna gitmesini uygun görmediğim için, ön eğitim olarak kreşe gönderiyorum.
Gönderdiğim yer sadece oyun oynanan, bakım yerleri gibi değil, bildiğiniz eğitim veriyor.
Harfler, sayılar, el becerileri vs. öğreniyorlar. Çok faydası oldu oğlumda.
Seneye de devlet okuluna vermeyeceğim, yaşının küçük kaldığını düşünüyorum.

Ayrıca Nisan ayında 5 olacak.
Az bir zaman kaldığı için 5 dedim.
 
İşle ilgili bir sıkıntınız Yok sizin .. psikolojik olarak iyi değilsiniz , bir de destek almayı deneyin .. insanlar iş bulabilmek için neler yapıyor , çocuklar daha küçük ilerde daha ne masraflar çıkıcak önünüze , sıkıntılı bir iş hayatınız olsaydı tamam ama eltim çalışmıyor ama herşeyi var diyerek kendinizi sıkıntıya sokuyorsanız normal bir süreçte değilsinizdir

Ben katılıyorum konu sahibi hayatından bıkmış/tükenmiş gibime geldi.

Ben de bir tükenmişlik uzmanını görücem vallahi. Tükenen tükenene aklım olsaydı psikolog olurdum:halay:
 
En öncelik sebep, evde körelmesin diye kreşe gönderiyorum.
Annanesi çünkü ona eğitim verebilecek bir durumda değil, ancak başında durur.

5 yaşındaki çocuğun devlet okuluna gitmesini uygun görmediğim için, ön eğitim olarak kreşe gönderiyorum.
Gönderdiğim yer sadece oyun oynanan, bakım yerleri gibi değil, bildiğiniz eğitim veriyor.
Harfler, sayılar, el becerileri vs. öğreniyorlar. Çok faydası oldu oğlumda.
Seneye de devlet okuluna vermeyeceğim, yaşının küçük kaldığını düşünüyorum.

Ayrıca Nisan ayında 5 olacak.
Az bir zaman kaldığı için 5 dedim.
devlet anaokuluda harf sayı ögretiyor bizim komşular gönderiyordu oradan biliyorum. Neden evde ananesi bakmiyor demedim zaten. Neden devlet anaokuluna vermediniz o paraya yazık dedim.
Bencede ayrılın işten enn güzeli.
Kreş yerine anaokuluna yollarsanız maddi sıkıntınizda kalmaz
 
tabi
Tek bir asgari ücretle geçinen ve çift maaş alan iki ailenin geçim standartları aynı olabilir mi?
Arkadaşınız bunu söylemiş olabilir ama hiç inandırıcı değil.
Asgari ücretle ancak kirasını,faturalarını öder ve karnını doyurur.
Aileden bir desteği yoksa aksi mümkün değil,hesap ortada.
Ayrıca bu hanımefendi her an sizin yanınızda mı ki böyle garip bir yorum yapıyor?
Belki o kahvaltıda lor peynir yerken, siz ezine ve Kars kaşarı yiyorsunuz.
Lafın gelişi söylüyorum o Avondan parfüm kullanır, ben para kazanan bir kadın olarak üst düzey marka alırım.
Ayakkabı ve çantayı da az ama kaliteli kullanırım mesela.
Nasıl aynı standartta oluyoruz bu durumda?

Diyeceğim o ki -sözüm meclisten dışarı- sözkonusu hanım, züğürt tesellisi modunda.
Yanlış anlaşılmak istemem,hiç kimseyi küçümsemiyorum, herkesin ekonomik durumu farklı olabilir, ama fakirliği, az para kazanmayı,çalışmamayı övecek,
'ay asgari ücretle hayat bize güzel' diyecek bir durum da yok ortada...
her an yanında değilim ama evine gittiğim zaman benim evimde olmayan elektrik mutfak eşyaları daha birçok şeye sahip. kıyafetleri çok çeşitli markalı. inanın bende anlamıyorum. ben büyük kızımı koleje gönderiyorum 6. sınıf aylık 1500 tl ödemesi var küçük kızım kreşe gidiyo aylık 500 tl kreş ücreti. yardımcım var aylık 1000 tl onun ücreti. tabi o bunları yapamıyor. ama bende onun gibi giyinemiyorum.
 
devlet anaokuluda harf sayı ögretiyor bizim komşular gönderiyordu oradan biliyorum. Neden evde ananesi bakmiyor demedim zaten. Neden devlet anaokuluna vermediniz o paraya yazık dedim.
Bencede ayrılın işten enn güzeli.
Kreş yerine anaokuluna yollarsanız maddi sıkıntınizda kalmaz

Yakınımda bu eğitimi veren bir birim yok malesef.
Öyle bir yer olsaydı onlara verirdim.
Servis ile çocuğumu gönderemem, en azından bu kadar küçükken.
Farklı imkanlar varken de onun için kaygılarımı arttırmak istemiyorum.
 
Ben katılıyorum konu sahibi hayatından bıkmış/tükenmiş gibime geldi.

Ben de bir tükenmişlik uzmanını görücem vallahi. Tükenen tükenene aklım olsaydı psikolog olurdum:halay:

Aynen keşke bende psikolog falan olsaymışım.
Fakat işte, insan göremiyor ki geleceği...
 
Evet berekete bende inanıyorum.
Bir arkadaşım var, eşi çalışıyor sadece ve kendisi evde oturuyor 2 çocuğunu büyütüyor.
1 tanesi benim büyük oğlum ile yaşıt, onu kreşe gönderiyorlar.
Tek maaş ile bir şekilde evi döndürüyorlar.
Tamam kimse bol bereket içinde yaşayamaz tek maaş ile İstanbul gibi bir şehirde, hele ki kiracıysa.
Ancak bir şekilde tencere kaynar.

Bazen onlara bakıyorum, çocuklarının her alanında.
Bir anne olarak, tamamen kanatlarını germiş evlatlarına.
Ben onu yapamıyorum diye de üzülüyorum.
Ne kreş ile ilgilenebiliyorum yeri geliyor, ne de çocukların farklı sorunları ile.
Bedenim çok yorgun ve halsiz hissediyorum kendimi.
Yetemiyorum hiç birşeye...
Kesinlikle işten çıkmayın, bakın kesinlikle diyorum. Elden gelen öğün olmaz o da vaktinde bulmaz. 1 sene daha dişinizi sıkın ufaklığı da kreşe verin tamam.

Gerekirse bütün maaşınızı kreşe bakıcıya verin ama yine de çalışın. İş ortamı bize nefes alma yer bir anlamda. Çocuklar büyürken masraflar da büyüyecek. Siz evde oturursanız çocuklarınız okul öncesi eğitimden mahrum kalacaklar.

Tek maaşla geçinen ailelerin tenceresi kaynıyor da o tencereye 200 gr et atmak var, ya da o etin tadını unutmak var.
 
Allah bagıslasın canım , tekrar calısmayı dusunuyormusun . Bende 10 ay evdeydim , evden ıse nasıl dondum anlatamam . Ama gun ıcınde aklıma gelıp huzunlenıyorum , cok yorulup helak olmamızda ayrı zaten
Sagol allah razi olsun hepimizin evladini bagislasin Allahim.cok istiyorum calisayim ama is bulamiyorum.8sene bankacilik yaptim.cok iyiydi isim maasim.ama mecbur kaldim biraktim.4 yil oldu benim isten ayrilali.yas 36.deneyime bakip alan alir alnayan yastan almaz artik ise.bugun is bulsam ben de evde birakip giderken huzunlenirim.gecen hafta bir kurumla gorustum neredeyse calisma gun ve saatleri konusunda anlasamadik.gorusmeye giderken bu sefer de ise girersem oglani napariz diye kaygi basti.bulundugum sehirde kimsemiz de yok.ama Allah buyuktur.cok skldim.evde.asosyal oldum.
 
tabi

her an yanında değilim ama evine gittiğim zaman benim evimde olmayan elektrik mutfak eşyaları daha birçok şeye sahip. kıyafetleri çok çeşitli markalı. inanın bende anlamıyorum. ben büyük kızımı koleje gönderiyorum 6. sınıf aylık 1500 tl ödemesi var küçük kızım kreşe gidiyo aylık 500 tl kreş ücreti. yardımcım var aylık 1000 tl onun ücreti. tabi o bunları yapamıyor. ama bende onun gibi giyinemiyorum.
O zaman açıklamadıkları farklı bir gelir kapıları var.
Benim de tek maaşla geçiniyor görünen bir arkadaşım var eşi internet üzerinden al-sat yapıyor.
Satın aldıkları ve oturdukları evin kira olduğunu söylediler etraflarına.
Hem akrabaların kem gözlerinden, hem de eşinin işyerinde duyulmasından çekiniyorlarmış.
Yani olayların içyüzü farklı olabilir.
Asgari ücretle ve tek maaşla geçinen bir aile için bahsettiğiniz standartlar imkansız.
 
Keşke hayatımızda masraflarımızı en azından düşünmeyeceğimiz kadar bolluğumuz olsa.
Kısmet, herkes kendi kısmetine düşeni yaşıyor malesef.
Allah hayırlısını versin herkes için.
Bebeğiniz de hayırlı uğurlu olsun, sağlıkla büyüsün inşallah...
Cok tesekkur ederim.hepimizin yavrusunu allah bagislasin saglikla buyutmek nasip etsin.benim sahip oldugum buyuk sans.allah gordugumuzden geriye koymadi isten ayrilinca koymasin da insallah.sınırlarimizi bilip ayagimizi yorganimiza gore uzatinca eksiye dusmedik.sizi cok iyi anliyorum uzun yillar calismmissinz allah gonlunize gore hayirli olani versin.
 
Yıllık izin alamıyorum ama haftasonu kaçamağı yapmayı planlıyorum.
Bakalım eğer kayınvalideciğim çocuklara bu haftasonu bakabilirse, bana bir motivasyon olur belki.
Kısmet artık, ama işi bırakmamaya karar verdim.
En azından şimdilik.
Cok mantıklı bir karar olmus, umarım haftasonu kacamagı cogu seyi cozer biraz kafanızı sıfırlamanıza yardımcı olur...
siz epey uzun zamandır calısıyormussunuz.
Ben 6 yıldır iyi bir konumda ozel sektordeyim, simdi hamileyim.. dusundukce bana bile afakanlar basıyor nasıl yapacagım bakalım diyorum..
Umarım hersey dilediginizce olur..
 
Cok tesekkur ederim.hepimizin yavrusunu allah bagislasin saglikla buyutmek nasip etsin.benim sahip oldugum buyuk sans.allah gordugumuzden geriye koymadi isten ayrilinca koymasin da insallah.sınırlarimizi bilip ayagimizi yorganimiza gore uzatinca eksiye dusmedik.tedaviler maddi manevi yipratti ama hamdolsun.sizi cok iyi anliyorum uzun yillar calismissinz yorulmussunuz.allah gonlunize gore hayirli olani versin.
 
Arkadaşım çıkma işinden.
Bak ben çıktım 7-8 senelik çalışma hayatımdan sonra, deliriyorum. 20 sene çalışmış adam hayli hayli delirir. Ev yetmez, yetmiyor. İncik boncuk sararsın, temizlik bir yetmez iki yetmez üçe katlarsın. Çalışana ev iyi gelmiyor her zaman. Seninki bir süreç, çocuklar küçük diye, geçer bu günler kalmaz ama eve oturunca da hamlamaya başlarsın bi değişik hal gelir. Bana geldi bak el işinde çalışmam artık dedim kendi işimi kurmaya çalışıyorum. Yaza umarım olacak turistik bir sanat işi. Sende durum ne olur bilmiyorum ama bi psikolog ile görüşmeden karar verme derim. Sonra hala istersen ok, ama bu kafayla yapma. Ben çocuk sonrası bıraktım ve bir miktar pişman da oldum açıkçası.

Maddi olarak eski halimiz yok elbette ama yetiyor ev kira değil vb artılarımız var ama siz zorlanırız diyorsanız ele güvenip asla girmeyin bu düzene. Çocuklar cidden küçük, daha ne masrafları olacak. Bi psikolog ile görüşün diyorum ısrarla.
Ben de girisimcilik ruhu becerisi de yok.maasli calisma kafasi var .ev hanimligini da beceremedim.gercekten cok iyi dusunulmesi gerek isten ayrilirken
 
Yakınımda bu eğitimi veren bir birim yok malesef.
Öyle bir yer olsaydı onlara verirdim.
Servis ile çocuğumu gönderemem, en azından bu kadar küçükken.
Farklı imkanlar varken de onun için kaygılarımı arttırmak istemiyorum.
Anlıyorum. Benim eski oturdugum sitenin tam karşisinda vardi eğitimi çok güzel bir anaokuluydu batikentte komşular hep oraya götururdu. Boyamalar harfler sayilar ögrenirlerdi. Annemlerin evinin tam karşisindada var bi anaokulu oda ankaranin en iyi devlet okuluymuş hemde özel gibi tam günmüş 9 4 müş saati. Benim çevrede çok var şimdilik
 
Anlıyorum. Benim eski oturdugum sitenin tam karşisinda vardi eğitimi çok güzel bir anaokuluydu batikentte komşular hep oraya götururdu. Boyamalar harfler sayilar ögrenirlerdi. Annemlerin evinin tam karşisindada var bi anaokulu oda ankaranin en iyi devlet okuluymuş hemde özel gibi tam günmüş 9 4 müş saati. Benim çevrede çok var şimdilik

Şanslısınız o zaman.
Ben 08:30 - 17:20 gibi veriyorum.
Bizimkisi özel.
Keşke yakınımda devlet olsa, dediğiniz gibi masrafımız azalır.

Nasip kısmet.
Şimdi sanırım tekrar bakıcı bulma yoluna gideceğim.
Ekstra masraf olacak ama napalım.
Annem idareten bakıyor sonuçta, maksat bizim yükümüz biraz hafiflesin ve sakin kafa ile yeni birini bulalım.
 
Hay ağzın bal yesin.
İşte bunu demek istiyorum.
Ev hanımlarının belki sıkılarak yaptıklarını ve bunaldıkları şeyleri, ben ekstra efor sarfederek yapmak zorundayım.
Eşime bile özel zaman ayırırken kırk saat düşünüyorum, uygun şartları yaratmak için.

Düşün, eve girmişim iki çocuk üstüme atlıyor.
İkisi birden "anneeeaaa" nidalarıyla bağırıyor, benim de kafam ona göre şişmiş bütün gün.
Sabrımın son demindeyim ve çocuklarıma en iyi şekilde davranmaya özen gösteriyorum.
Kızmadan, kırmadan, çünkü zaten kısıtlı vaktim var.

Evde ne eksik var, onları tespit ediyorum ki eşim gelirken alsın.
Sonrasında eksik ne yemek var, çorba mı pilav mı yoksa ana yemek mi?
Yoksa şöyle uydur kaydır birşey mi yapmalı?
Hop yemek hazırla.
Sonrasında eşim geliyor, yemek sofrası hazırla.
Toparla derken zaten saat olmuş kaç
Çocukların uyku saatine kadar onlarla ilgilenmeye çalışıyorum ki bu ilginin arasına ya çamaşır girer ya evin bir süpürge geçilmesi girer.
Uyku zamanı, derken harala gürele çocukları giydir, toparla.
Banyo gerekliyse eğer banyolarını yaptır falan filan.

Hop saat olmuş 11 - 12.
Bu kadar beden yorgunluğunda bir de eşini ehle.
Ertesi sabah ya kalkılamaz o alarma, ya da geç kalınır.

Benim yorgunluğum bu.
Buna ek olarak psikolojik olarak yaşadıklarım eklenince, hal içinden çıkılmaz oluyor.
Beynim doluyor, neyi nasıl düşüneceğim de organizasyonunu yapacağım diye kendimi yiyorum.
Şu an bile buraya yazarken bir çok işimi savsaklıyorum ayrıca....
Ve umrumda da değil nedense...

hepimiz aynı sıkıntıdan dem vurduğumuza göre, durumu normalleştirip, üzülmeyeceğiz.
Özellikle şu anki piyasada.
Rabbim dermansız dert vermesin, bunların çaresi var diyorum.
Kendimi rahatlatmaya çalışıyorum herzaman.
Şurda 25 yıl sigortalılık süresini doldurmuş sayılırsınız.
Ağzım gözüm derken, genç yaşta primlerinizi doldurduğunuzu hayal edin.
:spor:
 
valla böyle bir konuyu yorumlarıyla tek tek okumak isterdim sadece göz gezdirebildim bazı yorumlara, bende de var 2 çocuk büyük 10 yaşında ufaklık 10 aylık annem bakıyor şuan ,sonrasında kreşe vereceğim ,muhtemelen seneye olur bu,benimde 20 yıllık bir çalışma hayatım var benim tek artım zorlada olsa bir ev aldık benim zorlamalarımla ,eşime kalsa özel sektörde işimizin garantisi yok diye 10 yıl hiç birşeye dokunmadan geçti ,en sonunda pes etti şuan çocuklarıma bırakabileceğim bir ev aldık biz çok sıkıntı çektik onlar çekmesin kafasındayız,kredi borcunu bitirmek amaç ,sizde çalışıyorum ama ortada bir şey yok diyorsunuz ,20 yıl az bir zaman değil neden bir girişim içinde bulunmadınız?kiradasınız sanırım, amaç olmazsa araç hiç bir işe yaramaz,benimde işim ile ilgili çok şükür bir sıkıntım yok lakin eşimin var işten çıkartılma olursa evin bütün yükü bana kalacak ,hayat müşterek ,evet benimde çevremde çalışmayıp herşeye sahip birsürü insan var ama inan hiç umurumda değil benim hedeflerim var ,4 yıl sonra primlerim doluyor ,emekliliğim var,çocuklarımın daha rahat büyüyeceği her türlü masraflarını karşılayabilecek anneleri var,doğum iznimde bile ev kabus gibi geldi tek güzel şey çocuklarımın yanında olmaktı ,hergün ev işi tv,ortalık topla,yemek yap e ben bunları çalışırkende yapıyorum,bir düzenim var sonuçta ne biliyim uzun lafın kısası yerinizde olsam asla işimi bırakmazdım belkide işinize ,htiyacı olan yerinizde olmak isteyen çok insan var bunu düşünün önce, çocuklar aynı yaşta kalmayacak büyüyünce anne iyiki işten ayrılıp yanımda kaldın demiyorlar,bana şunu al bana bunu al,sürekli isteklerle geliyorlar.
 
Bence halihazırdaki işinizi bırakmayın. Psikolog desteği alın bir süre. Bu bir geçiş dönemi olabilir. Her insanın hayatında olur böyle dönemler. İş bulmak çok zor bu devirde. İş hayatınızda da sıkıntı yokmuş bakın ne güzel. Çocuklarınız daha çok küçük. Büyüdükçe masraflarınız da artacak.
Eltinizi eşinizin abisini sallayın. Bu sizin hayatınız. Kıyaslama mutsuzluk getirir.
Bir de sizi üzen asıl kısım bence bu çalışmanın bir sonuç vermemesi ev gibi araba gibi veya gezme tozma gibi.
 
Back