Kızlar öncelikle söylemem gereken; işten çıkamam maddi gücüm yeterli değil 'işten çık, işini değiştir' önerileriyle gelmezseniz sevinirm.
Ayrıca panik atak hastasıyım. İlaçlar vs ile çok fazla yol katettim evet ama tam geçmedğini biliyoruz bu hastalığın. :/
Neyse benim devlet kadrosunda güzel, prestijli sayılan bir işim var. Güzel de bi şehirde yaşıyorum ailemle. Ama işe gitmek bana işkence geliyor. Bi türlü işimi sevemiyorum. Çok şükür bu zamanlarda herkes iş bulma derdindeyken maaş vs . açısından da güzel bir işim var, bazılarının haftasonu tatili bile yok bunu biliyorum şükrediyorum sürekli kendime bunu söyleyerek gidiyorum zaten işe ama işkence gibi geliyor hala. Ortamdaki insanlardan vs de sıkıntım yok.
Belki beni anlamayacaksınız ama beni sıkan şu evet haftasonu tatilim var yine de o haftasonları bitecek diye stres yapıyorum resmen. Uzun uzun düşündüm neden böyle yapıyorum diye şunu farkettim evet uzun yıllar okuduk, buraya gelmek için çok çabaladık vs. Hep bi şeyleri erteledik şu sınav geçsin şu ders bitsin şu dönem geçsin yaparım dinlenirim gezerim vs. diye diye ve direk okuldan sonra işe girmemin de etkisiyle, (zaten ilk yıl iznin olmuyor) 1yıl boynca izin kullanmadan işe gittim. 2.yıl da da 20gün iznim var ama onu direk 20olarak düşünmeyin yani içine denk gelen h.snları dahil ve tek seferde de kullanmak imkansız yalnızca parça parça izin alabiliyosun verirlerse. İşte bi ayda 3gün, 5ay sonra 2gün vs. Doğru dürüst izin alamıyorsun, bir yere tatile gitmek istesen içinde kalıyor off 2güne dönmem gerekiyor iş var fln diye. Düşünün. Kızlar o kadar yorgun hissediyorum ki resmen şöyle 2-3ay dnlenmek istiyorum. Mezun olur olmaz işe başladım bi anda ve hala o yaz tatili vs. Olmadğına alışamıyorum. Çalşmak gözümde büyüyor. Nasıl 60yaşına kadar hep böyle mi olacak diyorum. Geçmiyor saatler, gün içinde sadece saat odaklı, bitsin de gideyim diye diye yaşadığımı farkettim. Resmen mesai saatleri arasında yaşamıyor gibiym sadece o saatleri geçirmeye odaklıyım
Korkum da şu, dediğim gibi panik atak hastasıyım çok fazla stres yapmamam, istemedğim ortamlarda bulunmamam, kafama takmamam gerekiyor her şeyde kendimi kontrol ediyorum bu konuda ama işte iş konusunda yapamıyorum ve ataklarım yine şiddetli bir şekilde gelecek diye korkuyorum.
Sizden isteğim aranızda benim gibi olanlar var mı, varsa kendinizi Nasıl motive ediyorsunuz napıyorsunuz bana akıl vermenizi istiyorum çünkü gerçekten işten çıkamayacağım ve değiştirme şansım da yok sıkışmış hissediyorum yardım edin lütfen :/
Ayrıca panik atak hastasıyım. İlaçlar vs ile çok fazla yol katettim evet ama tam geçmedğini biliyoruz bu hastalığın. :/
Neyse benim devlet kadrosunda güzel, prestijli sayılan bir işim var. Güzel de bi şehirde yaşıyorum ailemle. Ama işe gitmek bana işkence geliyor. Bi türlü işimi sevemiyorum. Çok şükür bu zamanlarda herkes iş bulma derdindeyken maaş vs . açısından da güzel bir işim var, bazılarının haftasonu tatili bile yok bunu biliyorum şükrediyorum sürekli kendime bunu söyleyerek gidiyorum zaten işe ama işkence gibi geliyor hala. Ortamdaki insanlardan vs de sıkıntım yok.
Belki beni anlamayacaksınız ama beni sıkan şu evet haftasonu tatilim var yine de o haftasonları bitecek diye stres yapıyorum resmen. Uzun uzun düşündüm neden böyle yapıyorum diye şunu farkettim evet uzun yıllar okuduk, buraya gelmek için çok çabaladık vs. Hep bi şeyleri erteledik şu sınav geçsin şu ders bitsin şu dönem geçsin yaparım dinlenirim gezerim vs. diye diye ve direk okuldan sonra işe girmemin de etkisiyle, (zaten ilk yıl iznin olmuyor) 1yıl boynca izin kullanmadan işe gittim. 2.yıl da da 20gün iznim var ama onu direk 20olarak düşünmeyin yani içine denk gelen h.snları dahil ve tek seferde de kullanmak imkansız yalnızca parça parça izin alabiliyosun verirlerse. İşte bi ayda 3gün, 5ay sonra 2gün vs. Doğru dürüst izin alamıyorsun, bir yere tatile gitmek istesen içinde kalıyor off 2güne dönmem gerekiyor iş var fln diye. Düşünün. Kızlar o kadar yorgun hissediyorum ki resmen şöyle 2-3ay dnlenmek istiyorum. Mezun olur olmaz işe başladım bi anda ve hala o yaz tatili vs. Olmadğına alışamıyorum. Çalşmak gözümde büyüyor. Nasıl 60yaşına kadar hep böyle mi olacak diyorum. Geçmiyor saatler, gün içinde sadece saat odaklı, bitsin de gideyim diye diye yaşadığımı farkettim. Resmen mesai saatleri arasında yaşamıyor gibiym sadece o saatleri geçirmeye odaklıyım
Korkum da şu, dediğim gibi panik atak hastasıyım çok fazla stres yapmamam, istemedğim ortamlarda bulunmamam, kafama takmamam gerekiyor her şeyde kendimi kontrol ediyorum bu konuda ama işte iş konusunda yapamıyorum ve ataklarım yine şiddetli bir şekilde gelecek diye korkuyorum.
Sizden isteğim aranızda benim gibi olanlar var mı, varsa kendinizi Nasıl motive ediyorsunuz napıyorsunuz bana akıl vermenizi istiyorum çünkü gerçekten işten çıkamayacağım ve değiştirme şansım da yok sıkışmış hissediyorum yardım edin lütfen :/
Son düzenleme:
