Merhaba arkadaşlar,
Ben 23 yaşındayım, mezun olup işe atılalı bir buçuk sene oldu. Hayatın şanslı kesiminden sayılırım, ailemizin maddi durumu iyi böyle olunca hemen babamın yanında konum sahibi oldum. Ama bu konumu hak etmek için de elimden geleni yaptım. Boş boş oturmadım yani. Hala her gün en geç ben çıkarım iş yerinden. Yeni gelenlere bile tüm işlemleri ben öğretiyorum artık. (Bunları anlatmamın sebebi derdimi tam anlamanız)
Şimdi soruna gelince, şirket bünyesinde farklı dallarla 60 küsür kişi var ama en küçük benim. Babam inanılmaz otoriter bir adamdır bu yüzden kimsenin beni ezebilme ihtimali olmadı. Ama hep kötü bakışlar,dedikodu,hatamı yakalamaya çalışmalarıyla geçiyor günlerim.
Herkesle mesafeliyim çünkü ne zaman birine gülsem, iki gün sonra farklı durumlar ortaya çıkıyor.
Oysa bende isterdim iş yerinde iki muhabbet edebileceğim birileri olsun. Hal böyle olunca hep yalnız kalıyorum.
Mesela hemen yanı başımda doğum günü kutluyorlar. Hani çağırsalar ne fazlalığım olacak, ama yok.
Sizce ne yapmalıyım ? Çok sıkıldım artık kadın kıskançlığı çok fena. İş yerinde stresten belli-belirsiz göz seyirmesi bile oluştu bende.
Babam pek kimseyle muhabbet etmemi istemiyor aslında ama haftamın 6 günü ve ortalama günde 11 saattimin geçtiği bu yerde bu kadar düşman hissedilmek beni inanılmaz yordu.
Önerebileceğiniz birşeyler var mı kızlar ?
Ben 23 yaşındayım, mezun olup işe atılalı bir buçuk sene oldu. Hayatın şanslı kesiminden sayılırım, ailemizin maddi durumu iyi böyle olunca hemen babamın yanında konum sahibi oldum. Ama bu konumu hak etmek için de elimden geleni yaptım. Boş boş oturmadım yani. Hala her gün en geç ben çıkarım iş yerinden. Yeni gelenlere bile tüm işlemleri ben öğretiyorum artık. (Bunları anlatmamın sebebi derdimi tam anlamanız)
Şimdi soruna gelince, şirket bünyesinde farklı dallarla 60 küsür kişi var ama en küçük benim. Babam inanılmaz otoriter bir adamdır bu yüzden kimsenin beni ezebilme ihtimali olmadı. Ama hep kötü bakışlar,dedikodu,hatamı yakalamaya çalışmalarıyla geçiyor günlerim.
Herkesle mesafeliyim çünkü ne zaman birine gülsem, iki gün sonra farklı durumlar ortaya çıkıyor.
Oysa bende isterdim iş yerinde iki muhabbet edebileceğim birileri olsun. Hal böyle olunca hep yalnız kalıyorum.
Mesela hemen yanı başımda doğum günü kutluyorlar. Hani çağırsalar ne fazlalığım olacak, ama yok.
Sizce ne yapmalıyım ? Çok sıkıldım artık kadın kıskançlığı çok fena. İş yerinde stresten belli-belirsiz göz seyirmesi bile oluştu bende.
Babam pek kimseyle muhabbet etmemi istemiyor aslında ama haftamın 6 günü ve ortalama günde 11 saattimin geçtiği bu yerde bu kadar düşman hissedilmek beni inanılmaz yordu.
Önerebileceğiniz birşeyler var mı kızlar ?
