-
- Konu Sahibi Acelyahayat
- #61
hayy maşallah. 2011 de 750 den 1200 e geçiş yaptığım bir işe basladigimda mutluluktan ucmustum. hatta ilk 4 ay giriş yapmayıp elden 750 vermelerine bile ses etmemiştim.
Son cümlelere kadar güzel de deneyimli anne olarak iş bulmak zor yengeç
Oğlumu 3,5 aylıkken bakıcıya bıraktım asgari ücret artı yol parası ücret ile
Neyse bir yılın sonunda başka sebeplerle işten ayrıldım
Bir süre evde çocuk baktım 25 aylık kreşe başladı
Veee sonrali iş görüşmelerinden çoğundan çocuğunuz küçük aileniz burada değil deyip elendim
En son birisinden aradılar biz mesajla haber veririz uygun değilsiniz alamadık diye ama siz tam aradığımız kişiydiniz bizim için yetkindiniz ama çocuğunuz var erkek adayı aldık dediler
Çocuk 2 yıldır kreşe gidiyordu zaten ben bakmıyordum vs
Aradan yıllar geçti
Oğlum 3. sınıfa giderken bir görüşme yaptım onda da okulda kar tatili olursa ne olacak çocuk dediler vd
Özetle tecrübeli eleman olmak ile çocuklu kadın olarak iş bulmak çok farklı
Konu sahibi benim önerim bırakma zira gittiğin yerde de stres az olmayacak Bir de yeni ortamla uğraşacaksın
Lakin ücretler hep mi böyle
Ben en son 2011 de 4050 tl maaş artı yemek ve araba ile çalışıyordum başka sektörde ama biz bankacıların bizden iyi aldığını düşünürdük
Bu konuda da düşünceleri merak ediyorum aslında.Bırakması kolay da ya bir gün eşinden ayrılma durumu olursa? Dünya hali..hayatta iş bulamazsın tanıdık yerler yoksa bidaha...napıcaksın o zaman?
Evet 2011deki maaşı çok iyiymiş arkadaşın cidden.hayy maşallah. 2011 de 750 den 1200 e geçiş yaptığım bir işe basladigimda mutluluktan ucmustum. hatta ilk 4 ay giriş yapmayıp elden 750 vermelerine bile ses etmemiştim.
Ah aynen iş değil insanlar yoruyor beni de. İş dediğin nedir ki elbet yapılır. Yarım gün yarım maaş hakkımı kullandım ben 8 ay kadar. Ama haftanın 2 günü boş yine bakıcı ayarlamak zorundasın maaş düşük bölük porcuk daha zor oldu bizim için çocuğum küçüktü çünkü. Özel sektörde de ileri yaşta iş bulması oldukça sıkıntıli.sosyallesme ihtiyaciyla her gün sabahtan akşama kadar kreş kurallarına uyması çok başka aslında. sosyalleşmesi sizle beraber parkta yapabilir bu yetiyor. aslında kreş de onları yoran bir şey. o da onlara stres yukluyor. evde istediği oyuncağıyla oynayabilirken orda müsaade edilmeyebiliyor. hastalığı susu busu da var.
siz zaten önünüzdeki 2-3 yıl vocuga baktirma bedeliyla kafa kafaya çalışacaksınız. artı yaşadığınız stres çabası. yetememe duygusu falan. anneanne babaanne bakınca çalışmak da mecburi olunca evet çalışmak biraz daha anlamlı .
ben ilk çocuğumda ara vermeden mecburen çalıştım . babaanne baktı. 2. yi yaparken 3-4 yıl ara vericem diye yaptım. isimden daha doğrusu isimdeki insanlardan kusma isteği geliyordu artık. Zoraki gidiyordum. bu sürelerde hep sınavlara da girmiştim. hamileyken atandım. uzun süre ara veremedim ama bakıcı masragiyla maaşım hemen hemen aynı diye ücretsiz izne ayrıldim. ilk cocukta insan anlamıyor ama çocuğa kendin bakmakla başkasının bakması arasında o kadar çok fark var ki. ve neler kaçırmışım küçük oğlumda anladım. ayda 20 bin bile alsan o anlarını kaçırmaya değmiyor aslında. yasamadigin şeyi bilemiyordum da. haftasonlari izin gunleri vs bunları anlamak için yetmiyor. ikisini de yaşadığım için söylüyorum. şimdi büyük oğlum 6 yaşında bana o kadar ihtiyacı yok. günü okulda geçiyor zaten. çalışmak için ideal bir dönem . benim eşimin geliri iyi olmadığı halde sadece karın toklugunu göze alarak 3-4 yıl ara verecektim . tabi özel ders vs ara ara işler yapardım illa duramam pek . şimdi de özel sektörde olsam esimin de sabit geliri olsa küçüğüm 4 yaşına gelene kadar ara vermek isterdim. yarım maaş yarım günü bekliyorum hiç olmazsa onu yapacağım .
Bu konuda da düşünceleri merak ediyorum aslında.
Güvence diye birsey malesef yok bu hayatta. O yüzden öyle bur durum olsa ne olur bilinmez. Primleri dışarıdan yatiricam ayrılırsam ama en düşük orandan.. Şuanki gibi olmayacak. Terazinin artısı eksisi var hangi taraf ağır basıyor karar veremiyorumBen sana soruyorum?
Cevap boşanamayacaksın...Ya da ailenin yanına döneceksin...Bir de sana şunu soyleyeyim iş bırakıp aradan zaman geçip iş arayınca her basvurdugun yer işe ara verdiğin için olumsuz bakacak....İş hayatı kadınların erkek psikolojisinde çalışmasını bekler, duygusuz şekilde...
İşi bırakacaksan da biyerden bi güvencen olmalı bence...Bir de emeklilik olayı var onu napıcaksın? Primler yatacak mı? Yoksa emeklilikten de mi vazgececeksin?
Güvence diye birsey malesef yok bu hayatta. O yüzden öyle bur durum olsa ne olur bilinmez. Primleri dışarıdan yatiricam ayrılırsam ama en düşük orandan.. Şuanki gibi olmayacak. Terazinin artısı eksisi var hangi taraf ağır basıyor karar veremiyorum
İşiniz stresli oluncada insanda bırakma düşüncesi olur haklısınız.Fakat birkaç gün yıllık izindeydim evde kalmak çalışmaya alışan insanlar için iyi bir şey değil bence.Daha sonra kendinizi yetersiz hissetmeye başlayacaksınızMerhaba arkadaşlar,
Bugünlerde üzerinde hemen her dakika düşündüğüm işimi bırakma düşüncesi..
Bankaciyim evliyim 1 çocuğum var. Bekarken birsekilde halloluyordu çocuk yokken de halloluyordu ama sanki tahammülüm kalmadı. İsim çok yıpratıcı. Baskı sinir stres mobbing ne ararsanız var. İş yerimde 7.yilim. Her gün bırakmak daha zorlaşıyor sanki.
4 bin lira maaşım var yemek param artı özel sağlık sigortam var. Ama sanki akıl sağlığımı kaybedicem. Her gün stres katsayım üst seviyelerde. Resmen vücudum gergin hissediyorum. Ama işi bırakmaya da cesaret edemiyorum.
Doğum iznindeyken evde hissettiğim şeyleri tekrar hisseder miyim korkusu sarıyor tabi o zamanlar lohusaydim. Başka iş arıyorum ama bulamıyorum ya da yine aynı sektörde buluyorum. İşi bıraktıktan sonra iş bulma ihtimalinin iyice düşeceğini de biliyorum. Hatta işi bırakırsam bu işsizlikte bir daha iş bulamayacak gibi düşünerek bırakmalıyım.
Esim bir insanın evde kadin olsun erkek olsun verimli olabileceğine inanmıyor. Aslına bakarsanız bende inanmıyordum ama yaşadığım stresten şuanda da verimli olduğumu düşünmüyorum.
Suan çocuğuma bakıcı bakiyor. Asgari ücret artı sgk sini yatiriyorum. Seneye kreşti kustu aktiviteydi derken hayat şartları da hiç hafif değil. 2.yi bile düşünemiyorum bazen ki iş bırakmak ne cesaret diyorum.
Uzatmak istemiyorum hanımlar çok mutsuzum çok gerginim. Siz olsanız ne yapardınız lütfen anlattıklarım penceresinden bakıp fikrinizi paylaşabilir misiniz
Hayır bir el becerim yok. Ya da sosyal medya kişisel tercih sebebiyle kullanmıyorum. Aslında çocuğumu yine ben yetiştiriyorum. Ama bana evde nasıl verimli olunabilir biraz anlatabilir misiniz. Eminim kişiden kişiye değişen birseydir ama rutinin dışında neler temizliktir çocuk bakmak yemek yapmak dışında neler olabilir. Bana yardımcı olur musunuz öncelikle kendimi ikna etmem gerekiyor cunku
Güvence diye birsey malesef yok bu hayatta. O yüzden öyle bur durum olsa ne olur bilinmez. Primleri dışarıdan yatiricam ayrılırsam ama en düşük orandan.. Şuanki gibi olmayacak. Terazinin artısı eksisi var hangi taraf ağır basıyor karar veremiyorum
hayy maşallah. 2011 de 750 den 1200 e geçiş yaptığım bir işe basladigimda mutluluktan ucmustum. hatta ilk 4 ay giriş yapmayıp elden 750 vermelerine bile ses etmemiştim.
Sizin gibi kendini bilen müşteriye söylenecek ne olabilir ki. Keşke herkes böyle olsa. Haddini bilmeyen mi dersin parasıyla konuşmaya çalışan mi dersin hak hukuk sıra nedir bilmeyen mi dersin sadece boş yere zaman almaya gelmeyen mi dersiniz neler neler. Saygı insanın içinde olucak. Ne makam ne mevki ne parayla olmuyor.Size de konu sahibine de mesleğimi ileteyim
Avukatım ben
Söz konusu tarihte şehrin en büyük bürosunda 6 yıl kıdem ile çalışıyordum
Başladığımda az alıyordum ama sirkülasyonu çok olan yerde zor şartlarla bir süre dayanınca yükseldi maaş
Hafta içi 08.30-18.30 cunartesi de 10-15 arası mesai saatleri idi
Yani asgari çalışma bunun dışında da iş bitene kadardı çalışma ki hiç bitmez iş
İşler süreli olduğu için de erteleme vs yok
Gece de pazar da elindeki iş bitene kadar çalışılacak
Bu nedenle bankacılar daha fazla almıyor mu dedim zira hep bankadan stresli vs diye şikayet edilir ya
Örneğin muhasebecimiz vardı ama müşteriyi biz arar para isterdik vs
Gün içinde dışarı da gider evrak işi de yapar telefon ile de konuşurduk
Zaten bize gelen hep dertli vs ama stres bunlardan değil iş arkadaşından vs kaynaklı olurdu yoksa bunlar rutin insan alışıyor
Benim de bankada arada işim oluyor ama ne bileyim işimi söyler çıkar giderim stres yarattığımı bilemiyorum
Aslında çok bankacı var müşteri olarak ne yapmamamız gerektiğini söyleseler zira bekki de birçok şeyi bilmeden yapıyoruz
Maşallah diyeyim. Ne mutlu. Keşke meslektaşlarım hep sizin gibi mutlu olsa ne kadar çok isterim. Bende gönlümün bu katiligini yardım derneklerinde rol alarak yumuşatmaya ve insan kalabilmeyi uğraşıyorum. Başka türlü motive olamıyorum. En zor olan karar verip içine sindirmek. Ondan sonrası kolay. Ben şuan karar aşamasındayım..ben de bankacıyım.. ama ilginç bir şekilde işini seven bir bankacıyım. evliyim,1 oğlum var ve uzuuuun yıllardır da sosyal bir uğraşım var (ayrıntı veremeyeceğim tanıyanlar çıkar vs).sosyal uğraşım sayesinde sanıyorum ki stres seviyemle başa çıkabiliyorum. oğlum da bu hayata alıştı benimle birlikte yaşıyor her şeyi..
oğluma hamile kalana kadar ilk başlarda ben de şikayet ediyordum işimden. ne zaman hamile kaldım o sağlık güvencesi hem beni hem oğlumu her şeyiyle karşıladı o tarihten itibaren şikayet etmenin bu ülke için lüks olduğuna karar verdim. oğlumun canı sıkılsa istediğim hastaneye gidebilme lüksü anlatılabilecek bir şey değil. devlet hastanelerinin rezilliği ortada.
bu ülkede memur dahi olsanız mobing var. stres artık hayatın her alanında. çocuk zaten bence 1 tane yeterli 2.yi düşünemiyorum bile demeyin zira zaten çocuk yetiştirilecek bir ülkede yaşamıyoruz.
mevzu çalışıp çalışmama isteği bence bu saatten sonra. inanın iyi iş artık yok. ben çalışmak istiyorum diyorsanız hayatınızı güzelleştirecek aktiviteler bulun ve çocuğunuzu da bu hayata dahil edin. çocuk engel değildir.
çalışmak istemiyorsanız da geri kalan şeyleri dert etmeden evinizde oturup güzelce çocuğunuzu büyütün.
Güzel motivasyonu için çok teşekkür ederim :)Psikolojik destek alıp çalışmaya devam ederdim.
Çalışmaya alışmış bir insanın evde kalması kadar sıkıntılı birşey yoktur bence.
Zaman zaman hepimiz bunalıyoruz.
İmkanınız varsa ufakta olsa bir kaçamak yapın,iki günde olsa tatile gidin.
Sadece biraz enerji depolamaya ihtiyacınız var sanırım,sonrasında işe bomba gibi döneceğinizden eminim.