İş hayatını devam ettirmek

eşiniz evinizde geçindircek durumdaysa neden olmasın
yıllık izniniz varsa eğer 1 hafta kullanıp kafanızı biraz toparlayıp
tekrar düşünün
bende çocuk yok eşim evde rahatsızlığından dolayı
bende çıkmak istiyorum olmuyor
işten atsa tazminatımı ödese diye düşünüyorum
evde yapamam öyle bende afakanlar basıyor
en iyisi gittiği yere kadar böyle diyorum

Acelyahayat .!.:

Merhaba arkadaşlar,
Bugünlerde üzerinde hemen her dakika düşündüğüm işimi bırakma düşüncesi..
Bankaciyim evliyim 1 çocuğum var. Bekarken birsekilde halloluyordu çocuk yokken de halloluyordu ama sanki tahammülüm kalmadı. İsim çok yıpratıcı. Baskı sinir stres mobbing ne ararsanız var. İş yerimde 7.yilim. Her gün bırakmak daha zorlaşıyor sanki.
4 bin lira maaşım var yemek param artı özel sağlık sigortam var. Ama sanki akıl sağlığımı kaybedicem. Her gün stres katsayım üst seviyelerde. Resmen vücudum gergin hissediyorum. Ama işi bırakmaya da cesaret edemiyorum.
Doğum iznindeyken evde hissettiğim şeyleri tekrar hisseder miyim korkusu sarıyor tabi o zamanlar lohusaydim. Başka iş arıyorum ama bulamıyorum ya da yine aynı sektörde buluyorum. İşi bıraktıktan sonra iş bulma ihtimalinin iyice düşeceğini de biliyorum. Hatta işi bırakırsam bu işsizlikte bir daha iş bulamayacak gibi düşünerek bırakmalıyım.
Esim bir insanın evde kadin olsun erkek olsun verimli olabileceğine inanmıyor. Aslına bakarsanız bende inanmıyordum ama yaşadığım stresten şuanda da verimli olduğumu düşünmüyorum.
Suan çocuğuma bakıcı bakiyor. Asgari ücret artı sgk sini yatiriyorum. Seneye kreşti kustu aktiviteydi derken hayat şartları da hiç hafif değil. 2.yi bile düşünemiyorum bazen ki iş bırakmak ne cesaret diyorum.
Uzatmak istemiyorum hanımlar çok mutsuzum çok gerginim. Siz olsanız ne yapardınız lütfen anlattıklarım penceresinden bakıp fikrinizi paylaşabilir misiniz

Genişletmek için tıkla...

Mesajınızı okuyunca kendi annem ve çocukluğum aklıma geldi. Yazım biraz uzun olabilir ama ben de, bankacı olarak 25 senesini geceli gündüzlü haftasonlu ay sonlu bifiil çalışarak geçirmiş bir annenin çocuğuyum. Bankacılığın ne kadar stresli olduğunu, çalışanlarına özellikle bireysel müşteri kısmı ile ilgilenen çalışanlarına nasıl bir mobbing ve katı bir performans sistemi uyguladıklarına annemden mütevellit bizzat şahidim. Küçüklüğümden beri, kendimi bildim bileli annem hep çalıştı keza babam da öyle. Babam öğretmendi ve annemin özel sektör koşullarına göre haliyle cok daha rahattı. Ben ve kardeşim büyürken şöyle bir avantajımız oldu, babaannem ben 16, kardeşim de 8 yaşına gelene kadar bizleydi, haftaiçleri bizde yatılı kalırdı, kayınvalide vasıflarından tamamen arınmış, bizi kendi çocukları gibi sahiplenip seven ve evin sadece bizle olan kısmı ile değil, yemek temizlik ve diğer ihtiyaçlarıyla da ilgilenmeyi içinden gelerek büyük mutlulukla yapan bir eski cumhuriyet kadınıydı ve elinden de her iş gelirdi kız eğitim enstitüsünden mezundu ve malumunuz kız enstitüleri o dönemin Türkiyesinde üniversite eğitimine tekabül eğitimler veren yerlerdi. Sanırım böyle bir babaanne bir daha dünyaya gelmez diye tahmin ediyorum ne anneme kayınvalide oldu ne bize tek bir kötü bir davranışı. Annem çalışıyorken bizi o büyüttü, en çok onun emeği vardır bizde.
Velhasıl, konu dağılmasın da sizin bu yazdıklarınıza istinaden şunu diyeceğim. Ben ve kardeşim büyürken annemi akşamdan akşama hep yatarken 1 saat-2 saat gördük çok fazla çalışmıştır hep onu bildim bileli, bir de haftasonlarında onda da banka çağırmazsa vakit geçirirdik. İşi çok ağırdı çoğu akşam sinirlenerek gelirdi eve, bağırır çağırırdı da. Anne sevgisinin yerini babaanne sevgisiyle kapattık onun yokluğunu belki çok hissettik, keşke o büyütseydi dediğimiz durumlar da çok oldu ama hiçbir zaman çalışıyor diye kızmadık, küsmedik, içerlemedik. Çünkü öyle olması gerekiyordu.
Bu annemle olan ilişkimi onun sevgisi- benim sevgim açısından asla değiştirmedi çünkü bu karşılıksız bir şey. O zamanlar da tabi öğretmen maaşları belli annem ev ekonomisine maaş olarak daha fazla katkıda bulunabiliyordu 89 yıllarından itibaren düşünün bu tarihleri. Sizin evde bakıcınız var en azından çocuğunuzu da emanet edebilecek ve bakımından primer sorumlu tutabileceğiniz bir destek bulmuşsunuz. Her iş stresli, stressiz iş yok ve insanlarla uğraştığımız her iş daha da sıkıntılı. Şuan devlet memuriyeti bile sorunsuz değil. Kendi ayaklarınızın üzerinde durmanız, kendi paranızı kazanabiliyor olmanız bu devirde gerçekten cok önemli. Bu çocuğunuz için de şuan bi anlam ifade etmese de ilerde çok güzel bir rol model olacak, sizi örnek alacaktır. Biz öyle olduk çünkü. Maddi olarak hiçbir eksiklik çekmedik, manevi olarak da. Bu annemin de çalışıyor oluşu sayesindeydi. Annemle vakit geçirdiğimiz zamanlarda bize o an istediğimiz şeyi aşırıya kaçmadan temin edebiliyordu. Tabi ki de bu sevginin ve ilginin bir ölçütü asla değil ama ailede özellikle kız çocukları için annenin çalışması çok güzel bir model oluyor. Yeri geldi evet bizden ayrı kaldığı için buruk olduk, üzüldük ama bu bağları koparmadı, etkilemedi.Benim kendi naçizane görüşüm (anne değilim sizin kadar anlayamam bu kısmı akıl vermek olarak anlamayın asla) bağları etkileyecek ve şekillendirecek olan annenin çalışması değil ona ayırdığınız vakitte sevginizi ona geçirip geçiremediğiniz ve ne olursa olsun yavrunuzun her şartta her anda arkasında olacağını ona hissettirmenizdir bence.
Ben de şuan çok stresli bir yerde çalışıyorum ama kendimize nefes alacak alanlar yaratmamız lazım her şeyi takıp büyütünce bu dünyada bile var olmak işkence halinde dönüşüyor maalesef. Temelde zaten yaşamak sıkıntılı bu hayatta.
Çalışan, çocuğunu işiyle üstelik tek başına büyütmeye çalışan binlerce anne var. Sizin yine avantajınız iyi bir bakıcı bulmanız olmuş. Bu çok büyük bir kolaylık. İş yerinizde yaşadığınız ufak sorunları göz ardı etmeyi öğrenip, moralinizin düşüşe geçmesine izin vermeyin. Başa çıkılacak gibi değilse de tabi ki de son karar sizin ama artık eski refah devri de bitti ülkede maalesef. Alım gücü dehşet düştü. Eskiden bu kadar masraf da yoktu. Alınan maaşlar dolar-euro bazında yüksekti ve enflasyon da yoktu bu derece.
Çalışan bir insan için sonradan işsiz kalıp evde oturmak bir süre sonra buhrana sürüklüyor. Çevremde bunu yaşayan bir sürü örnek var. Keşke bırakmasaydım en azından kafam orda meşgul oluyordu diyorlar.
Son karar tabi ki de sizin.

Hangimiz bunalmıyoruz ki. Hele de kışın bu ayları ruhen sıkıyor insanı.
Ben de 22 yaşımdan beri çalışıyorum. Şu an 34 yaşımdayım. Emekliliği düşünürsek şaka gibi 24 yıl var. 2 çocuğum var. Evlendik eşya aldık araba aldık ev aldık vs. hep eşimle yaptık herşeyi. Kaç kere kredi çektik. Hepsini ödedik Allaha şükür bitmek üzere ama artık Ben de kendimi maddi manevi çok yorgun hissetmeye başladım son zamanlarda.

maviyesiltuna .!.:

eşiniz evinizde geçindircek durumdaysa neden olmasın
yıllık izniniz varsa eğer 1 hafta kullanıp kafanızı biraz toparlayıp
tekrar düşünün
bende çocuk yok eşim evde rahatsızlığından dolayı
bende çıkmak istiyorum olmuyor
işten atsa tazminatımı ödese diye düşünüyorum
evde yapamam öyle bende afakanlar basıyor
en iyisi gittiği yere kadar böyle diyorum

Genişletmek için tıkla...

Gittiği yere kadar aynen ama nereye kadar :)

Acelyahayat .!.:

Gittiği yere kadar aynen ama nereye kadar :)

Genişletmek için tıkla...

yolun bittiği yerde artık kuzum

sepulik .!.:

Mesajınızı okuyunca kendi annem ve çocukluğum aklıma geldi. Yazım biraz uzun olabilir ama ben de, bankacı olarak 25 senesini geceli gündüzlü haftasonlu ay sonlu bifiil çalışarak geçirmiş bir annenin çocuğuyum. Bankacılığın ne kadar stresli olduğunu, çalışanlarına özellikle bireysel müşteri kısmı ile ilgilenen çalışanlarına nasıl bir mobbing ve katı bir performans sistemi uyguladıklarına annemden mütevellit bizzat şahidim. Küçüklüğümden beri, kendimi bildim bileli annem hep çalıştı keza babam da öyle. Babam öğretmendi ve annemin özel sektör koşullarına göre haliyle cok daha rahattı. Ben ve kardeşim büyürken şöyle bir avantajımız oldu, babaannem ben 16, kardeşim de 8 yaşına gelene kadar bizleydi, haftaiçleri bizde yatılı kalırdı, kayınvalide vasıflarından tamamen arınmış, bizi kendi çocukları gibi sahiplenip seven ve evin sadece bizle olan kısmı ile değil, yemek temizlik ve diğer ihtiyaçlarıyla da ilgilenmeyi içinden gelerek büyük mutlulukla yapan bir eski cumhuriyet kadınıydı ve elinden de her iş gelirdi kız eğitim enstitüsünden mezundu ve malumunuz kız enstitüleri o dönemin Türkiyesinde üniversite eğitimine tekabül eğitimler veren yerlerdi. Sanırım böyle bir babaanne bir daha dünyaya gelmez diye tahmin ediyorum ne anneme kayınvalide oldu ne bize tek bir kötü bir davranışı. Annem çalışıyorken bizi o büyüttü, en çok onun emeği vardır bizde.
Velhasıl, konu dağılmasın da sizin bu yazdıklarınıza istinaden şunu diyeceğim. Ben ve kardeşim büyürken annemi akşamdan akşama hep yatarken 1 saat-2 saat gördük çok fazla çalışmıştır hep onu bildim bileli, bir de haftasonlarında onda da banka çağırmazsa vakit geçirirdik. İşi çok ağırdı çoğu akşam sinirlenerek gelirdi eve, bağırır çağırırdı da. Anne sevgisinin yerini babaanne sevgisiyle kapattık onun yokluğunu belki çok hissettik, keşke o büyütseydi dediğimiz durumlar da çok oldu ama hiçbir zaman çalışıyor diye kızmadık, küsmedik, içerlemedik. Çünkü öyle olması gerekiyordu.
Bu annemle olan ilişkimi onun sevgisi- benim sevgim açısından asla değiştirmedi çünkü bu karşılıksız bir şey. O zamanlar da tabi öğretmen maaşları belli annem ev ekonomisine maaş olarak daha fazla katkıda bulunabiliyordu 89 yıllarından itibaren düşünün bu tarihleri. Sizin evde bakıcınız var en azından çocuğunuzu da emanet edebilecek ve bakımından primer sorumlu tutabileceğiniz bir destek bulmuşsunuz. Her iş stresli, stressiz iş yok ve insanlarla uğraştığımız her iş daha da sıkıntılı. Şuan devlet memuriyeti bile sorunsuz değil. Kendi ayaklarınızın üzerinde durmanız, kendi paranızı kazanabiliyor olmanız bu devirde gerçekten cok önemli. Bu çocuğunuz için de şuan bi anlam ifade etmese de ilerde çok güzel bir rol model olacak, sizi örnek alacaktır. Biz öyle olduk çünkü. Maddi olarak hiçbir eksiklik çekmedik, manevi olarak da. Bu annemin de çalışıyor oluşu sayesindeydi. Annemle vakit geçirdiğimiz zamanlarda bize o an istediğimiz şeyi aşırıya kaçmadan temin edebiliyordu. Tabi ki de bu sevginin ve ilginin bir ölçütü asla değil ama ailede özellikle kız çocukları için annenin çalışması çok güzel bir model oluyor. Yeri geldi evet bizden ayrı kaldığı için buruk olduk, üzüldük ama bu bağları koparmadı, etkilemedi.Benim kendi naçizane görüşüm (anne değilim sizin kadar anlayamam bu kısmı akıl vermek olarak anlamayın asla) bağları etkileyecek ve şekillendirecek olan annenin çalışması değil ona ayırdığınız vakitte sevginizi ona geçirip geçiremediğiniz ve ne olursa olsun yavrunuzun her şartta her anda arkasında olacağını ona hissettirmenizdir bence.
Ben de şuan çok stresli bir yerde çalışıyorum ama kendimize nefes alacak alanlar yaratmamız lazım her şeyi takıp büyütünce bu dünyada bile var olmak işkence halinde dönüşüyor maalesef. Temelde zaten yaşamak sıkıntılı bu hayatta.
Çalışan, çocuğunu işiyle üstelik tek başına büyütmeye çalışan binlerce anne var. Sizin yine avantajınız iyi bir bakıcı bulmanız olmuş. Bu çok büyük bir kolaylık. İş yerinizde yaşadığınız ufak sorunları göz ardı etmeyi öğrenip, moralinizin düşüşe geçmesine izin vermeyin. Başa çıkılacak gibi değilse de tabi ki de son karar sizin ama artık eski refah devri de bitti ülkede maalesef. Alım gücü dehşet düştü. Eskiden bu kadar masraf da yoktu. Alınan maaşlar dolar-euro bazında yüksekti ve enflasyon da yoktu bu derece.
Çalışan bir insan için sonradan işsiz kalıp evde oturmak bir süre sonra buhrana sürüklüyor. Çevremde bunu yaşayan bir sürü örnek var. Keşke bırakmasaydım en azından kafam orda meşgul oluyordu diyorlar.
Son karar tabi ki de sizin.

Genişletmek için tıkla...

Annenizle nasıl empati yaptım anlatamam. Sizin yazdıklarınızı da sanki kızımın ağzından okuyormuşcasina okudum. Devam etmek zorunda kalırsam içim bir nebze ferahladi. Çünkü bende sadece çocuğumla haftaici gece 1 saat zaman gecirebiliyorum. Ben geldikten 1 saat sonra uyuyor. Bende bireyseldeyim. Yaşadığım stres baskı tarif edilemeyecek düzeyde....

Essilaam .!.:

Hangimiz bunalmıyoruz ki. Hele de kışın bu ayları ruhen sıkıyor insanı.
Ben de 22 yaşımdan beri çalışıyorum. Şu an 34 yaşımdayım. Emekliliği düşünürsek şaka gibi 24 yıl var. 2 çocuğum var. Evlendik eşya aldık araba aldık ev aldık vs. hep eşimle yaptık herşeyi. Kaç kere kredi çektik. Hepsini ödedik Allaha şükür bitmek üzere ama artık Ben de kendimi maddi manevi çok yorgun hissetmeye başladım son zamanlarda.

Genişletmek için tıkla...

Aslında deneme şansımiz olsaydı kıyaslama yapabilirdik. Ama maalesef deneyeyim çalışmamak nasılmış deme lüksümüz de yok ki.. döndüğümüzde işimizi bulamayabiliriz. Allah sevdiklerimizle sağlıkli ömürler versin tabiki ama bazen ancak ölünce dinlenicem heralde diyorum :)

Essilaam .!.:

Hangimiz bunalmıyoruz ki. Hele de kışın bu ayları ruhen sıkıyor insanı.
Ben de 22 yaşımdan beri çalışıyorum. Şu an 34 yaşımdayım. Emekliliği düşünürsek şaka gibi 24 yıl var. 2 çocuğum var. Evlendik eşya aldık araba aldık ev aldık vs. hep eşimle yaptık herşeyi. Kaç kere kredi çektik. Hepsini ödedik Allaha şükür bitmek üzere ama artık Ben de kendimi maddi manevi çok yorgun hissetmeye başladım son zamanlarda.

Genişletmek için tıkla...

Aslında deneme şansımiz olsaydı kıyaslama yapabilirdik. Ama maalesef deneyeyim çalışmamak nasılmış deme lüksümüz de yok ki.. döndüğümüzde işimizi bulamayabiliriz. Allah sevdiklerimizle sağlıkli ömürler versin tabiki ama bazen ancak ölünce dinlenicem heralde diyorum :)

Ya esininizin maasi 10bin yazmssiniz cokk iyiymis bence.evinizin kirasini 2700 yazmissiniz cok yuksekmis.bence calismayi birakin.kirasi daha uygun bi eve cikin.o sekilde durumu dengelemis olursunuz biraz.ben de calisiyrm ve ise giderken ayaklrm geri geri gidiyor hergun.hatta bu aralar iyice psikolojim bozuldu gibi hissediyrm.isi brakmk istiyrm ama piyasada is de yok.napcam blmyrm

Acelyahayat .!.:

Merhaba arkadaşlar,
Bugünlerde üzerinde hemen her dakika düşündüğüm işimi bırakma düşüncesi..
Bankaciyim evliyim 1 çocuğum var. Bekarken birsekilde halloluyordu çocuk yokken de halloluyordu ama sanki tahammülüm kalmadı. İsim çok yıpratıcı. Baskı sinir stres mobbing ne ararsanız var. İş yerimde 7.yilim. Her gün bırakmak daha zorlaşıyor sanki.
4 bin lira maaşım var yemek param artı özel sağlık sigortam var. Ama sanki akıl sağlığımı kaybedicem. Her gün stres katsayım üst seviyelerde. Resmen vücudum gergin hissediyorum. Ama işi bırakmaya da cesaret edemiyorum.
Doğum iznindeyken evde hissettiğim şeyleri tekrar hisseder miyim korkusu sarıyor tabi o zamanlar lohusaydim. Başka iş arıyorum ama bulamıyorum ya da yine aynı sektörde buluyorum. İşi bıraktıktan sonra iş bulma ihtimalinin iyice düşeceğini de biliyorum. Hatta işi bırakırsam bu işsizlikte bir daha iş bulamayacak gibi düşünerek bırakmalıyım.
Esim bir insanın evde kadin olsun erkek olsun verimli olabileceğine inanmıyor. Aslına bakarsanız bende inanmıyordum ama yaşadığım stresten şuanda da verimli olduğumu düşünmüyorum.
Suan çocuğuma bakıcı bakiyor. Asgari ücret artı sgk sini yatiriyorum. Seneye kreşti kustu aktiviteydi derken hayat şartları da hiç hafif değil. 2.yi bile düşünemiyorum bazen ki iş bırakmak ne cesaret diyorum.
Uzatmak istemiyorum hanımlar çok mutsuzum çok gerginim. Siz olsanız ne yapardınız lütfen anlattıklarım penceresinden bakıp fikrinizi paylaşabilir misiniz

Genişletmek için tıkla...

Merhaba,
Tam da bu yüzden 2019 şubatta ayrıldım bankadan,hala rüyama girer tüylerim diken diken olur.
Aslında ilk önce yarı zamanlı çalışmayı denedim ki bence en güzeliydi;işten sıkıldığın an evde,evden sıkıldığın an iştesin,benim avantajım kalan günlerde çocuğuma annemin bakmasıydı.
Bıraksalar bu şekilde oğlum okul çağına gelene kadar çalışırdım ama performansı bahane ederek ya tam zamanlıya geç yada tazmınatlarını verelim ayrıl dediler.
Ayrıldım,mıtluyum,ücretsiz doğum izniyle kıyaslarsam şu an ok farklı çünkü oğlum 5 yaşında herşeyime arkadaş,bi bebek bakımı değil kıyaslarsak,yarım gün okula da gidiyor.herşeye vaktim var şükür
11.aydan bildiriyorum,çalışmayı özledim mi?
Kısmen,daha çok sabah hazırlanıp evden çıkıyor olmak ve bişeyler üretmek kısmını özledim
Zor karar Allah yardımcınız olsun ama bir daha banka mı illallah

krpz .!.:

Merhaba,
Tam da bu yüzden 2019 şubatta ayrıldım bankadan,hala rüyama girer tüylerim diken diken olur.
Aslında ilk önce yarı zamanlı çalışmayı denedim ki bence en güzeliydi;işten sıkıldığın an evde,evden sıkıldığın an iştesin,benim avantajım kalan günlerde çocuğuma annemin bakmasıydı.
Bıraksalar bu şekilde oğlum okul çağına gelene kadar çalışırdım ama performansı bahane ederek ya tam zamanlıya geç yada tazmınatlarını verelim ayrıl dediler.
Ayrıldım,mıtluyum,ücretsiz doğum izniyle kıyaslarsam şu an ok farklı çünkü oğlum 5 yaşında herşeyime arkadaş,bi bebek bakımı değil kıyaslarsak,yarım gün okula da gidiyor.herşeye vaktim var şükür
11.aydan bildiriyorum,çalışmayı özledim mi?
Kısmen,daha çok sabah hazırlanıp evden çıkıyor olmak ve bişeyler üretmek kısmını özledim
Zor karar Allah yardımcınız olsun ama bir daha banka mı illallah

Genişletmek için tıkla...

Merhaba, Allah daha iyilerini nasip etsin inşallah sizede. Bende part time devam ettiriyordum. Ama iş bırakma gibi bir düşüncem olmadığı için bakıcı ayarlayinca tam zamanlıya geçtim. Şimdiki aklım olsa devam ettirir performans dusuklugunden bende çıkarmaları beklerdim. En azından tazminatımı alırdım..

helinhelin24 .!.:

Ya esininizin maasi 10bin yazmssiniz cokk iyiymis bence.evinizin kirasini 2700 yazmissiniz cok yuksekmis.bence calismayi birakin.kirasi daha uygun bi eve cikin.o sekilde durumu dengelemis olursunuz biraz.ben de calisiyrm ve ise giderken ayaklrm geri geri gidiyor hergun.hatta bu aralar iyice psikolojim bozuldu gibi hissediyrm.isi brakmk istiyrm ama piyasada is de yok.napcam blmyrm

Genişletmek için tıkla...

Merhaba, Taşınma masrafı çok tutuyor her taşınma nerden baksanız 10 bin. Emlakci komisyon nakliye zarra gören eşyalar. Kendini 1 yılda ancak amorti ediyor. Bu eve de yeni taşındık. Aklımda istifa gibi birsey yoktu ama sanki herşey ustuste geldi. Kendimi bu noktada buldum.

Annem bankaciydi. Yeni sistemlerin olmadigi eski dönemde. Aşırı stresliydi hesaplar tutmaz geç çıkardı. Hiç birlikte olamazdık annemle hiç de yakın olmadık. Cocuklugum annesiz geçti. Çocuğunuzun yerine koyuyorum kendimi eğer eve gelince telafi edebiliyorsaniz ilgileniyorsaniz ve dahasi sinirinizi stresinizi yansitmiyorsaniz calisabildiginiz kadar çalışın. Hersey para değil ama kreşe ve okula gidecek çocuklar için hersey para oluyor bir süre sonra. Ha başka iş bulabilirseniz ne ala. 3 yaşında kızım var doğduğundan beri çalışmıyorum alışmış biri için evde uzun süre durmak çok zor. İnsan üretmek hayata katılmak istiyor. Şimdi ise dönmek istiyorum inşallah olur. Kızım da kreşe basladi masrafı çok. Özel okula göndermek zorunda degildim tabi ama içime sinen bir okul ve içim rahat eğitimi de iyi. Bunların karşılanması lazım. Yani tercih meselesi sizin için hangi taraf ağır basıyor

Yavrusum .!.:

Annem bankaciydi. Yeni sistemlerin olmadigi eski dönemde. Aşırı stresliydi hesaplar tutmaz geç çıkardı. Hiç birlikte olamazdık annemle hiç de yakın olmadık. Cocuklugum annesiz geçti. Çocuğunuzun yerine koyuyorum kendimi eğer eve gelince telafi edebiliyorsaniz ilgileniyorsaniz ve dahasi sinirinizi stresinizi yansitmiyorsaniz calisabildiginiz kadar çalışın. Hersey para değil ama kreşe ve okula gidecek çocuklar için hersey para oluyor bir süre sonra. Ha başka iş bulabilirseniz ne ala. 3 yaşında kızım var doğduğundan beri çalışmıyorum alışmış biri için evde uzun süre durmak çok zor. İnsan üretmek hayata katılmak istiyor. Şimdi ise dönmek istiyorum inşallah olur. Kızım da kreşe basladi masrafı çok. Özel okula göndermek zorunda degildim tabi ama içime sinen bir okul ve içim rahat eğitimi de iyi. Bunların karşılanması lazım. Yani tercih meselesi sizin için hangi taraf ağır basıyor

Genişletmek için tıkla...

İse dönebilecek bir mesleğiniz varsa ne mutlu. İmkanım olsa ise ara verir kendi hazır olduğumda tekrar başlarım. Ama öyle bir dönemdeyiz ki arkamızı döndüğümüz an bulabilecegimiz iş olmayabiliyor. Çocuğuma yansitmamaya çalışıyorum ama canım çok sıkkın olduğunda suskunlasiyorum haliyle enerjim düşük olabiliyor bir nevi yansıyor denebilir

Acelyahayat .!.:

Merhaba, Taşınma masrafı çok tutuyor her taşınma nerden baksanız 10 bin. Emlakci komisyon nakliye zarra gören eşyalar. Kendini 1 yılda ancak amorti ediyor. Bu eve de yeni taşındık. Aklımda istifa gibi birsey yoktu ama sanki herşey ustuste geldi. Kendimi bu noktada buldum.

Genişletmek için tıkla...

Bugün de bitti meslektaşım bir gün daha gecti

Kendinize yazık ediyorsunuz bence.Antidepresan kullanacak boyuta geldiyseniz ve dediğiniz kadar mutsuzsaniz bırakın işi derim. Tek maaşla geçinen nice aileler var. Eşinizin maaşı da iyiymiş madem. Biraz ekstra harcamaları kısabilirsiniz belki. Çocuğunuza kendiniz bakarsınız bakıcı parası size kalır. Ayrıca kreş-kurs masrafı diyorsunuz şayet ev hanımı olsanız çocuğu tüm gün kreşe göndermek zorunda da kalmayacaksınız. Yarı devlet yarı özel çok güzel kreşler, gündüz bakım evleri var ücretleri de gayet makul. Yarım gün oraya gider, diğer yarım gün de doya doya vakit geçirirsiniz kuzunuzla. Sabah alarmsız uyanmanın, çocuklarla birlikte kahvaltı yapmanın tadı hiç bir şeye değişilmez. Ben 14 yıllık ( hatta 15 'e dönüyor) polis memuruyum maaşsız emekliliği haketmeme 6 sene var inanın gün sayıyorum. Ne maaş ne ikramiye alamadan 10 sene (55 yaş sartindan dolayı) beklemek zorunda kalacağım ama zerre umrumda değil.haftanin 6 günü çalışıp ekstra nöbet ve ek görevlere gidiyorum. Çocuklarımın hazırlanıp okula gittiklerini ve eve geldiklerini göremiyorum bile. Vicdanen de huzursuzum hep bir yetememe duygusu var içimde. Eşiniz destek olursa kararınız belli bence :)

sensiz__asla123 .!.:

Bugün de bitti meslektaşım bir gün daha gecti

Genişletmek için tıkla...

Ah sorma aynı şeyi düşündüm az önce. Hedefler kampanyalar ve baskılar eşliğinde

poliswomen .!.:

Kendinize yazık ediyorsunuz bence.Antidepresan kullanacak boyuta geldiyseniz ve dediğiniz kadar mutsuzsaniz bırakın işi derim. Tek maaşla geçinen nice aileler var. Eşinizin maaşı da iyiymiş madem. Biraz ekstra harcamaları kısabilirsiniz belki. Çocuğunuza kendiniz bakarsınız bakıcı parası size kalır. Ayrıca kreş-kurs masrafı diyorsunuz şayet ev hanımı olsanız çocuğu tüm gün kreşe göndermek zorunda da kalmayacaksınız. Yarı devlet yarı özel çok güzel kreşler, gündüz bakım evleri var ücretleri de gayet makul. Yarım gün oraya gider, diğer yarım gün de doya doya vakit geçirirsiniz kuzunuzla. Sabah alarmsız uyanmanın, çocuklarla birlikte kahvaltı yapmanın tadı hiç bir şeye değişilmez. Ben 14 yıllık ( hatta 15 'e dönüyor) polis memuruyum maaşsız emekliliği haketmeme 6 sene var inanın gün sayıyorum. Ne maaş ne ikramiye alamadan 10 sene (55 yaş sartindan dolayı) beklemek zorunda kalacağım ama zerre umrumda değil.haftanin 6 günü çalışıp ekstra nöbet ve ek görevlere gidiyorum. Çocuklarımın hazırlanıp okula gittiklerini ve eve geldiklerini göremiyorum bile. Vicdanen de huzursuzum hep bir yetememe duygusu var içimde. Eşiniz destek olursa kararınız belli bence :)

Genişletmek için tıkla...

Maşallah size 6 yıl kalmış hemencecik geçer inşallah benimde yılımı doldurmama 14 yıl var nasipse tabi maaş almadan o da. Eşimde özel sektör olduğu için hep geri çekiliyorum kararimdan.

Zaten o cocukla gumun nasil gectigini anlamazsin sıkılacak vaktin dahi olmaz

Eşinizi karşınıza alıp ciddi ciddi konuşun. Gerekirse ailelerinizin de fikirlerini alın. O zaman tam anlamıyla netleşir belki düşünceleriniz. Benim çok sıkıntılı günlerim oldu ağlaya ağlaya eve geldiğim zamanlar da.... Eşim ta o zamanlar bile bırak çalışma demişti. Tabi meslektaşim olması sebebiyle yaşadığımız sıkıntılar ortak beni çok iyi anladığı için destekti hep. Şimdi 2026 yılını bekliyoruz dört gözle :) diğer taraftan hayat çok kısa ömrümüzün en güzel gençlik yıllarını stresli mutsuz ve mobbing dolu bir ortamda tüketmek istemiyorum. 55 yaşına kadar çekemem bu ruh halini.