Ahh ne diyeyimki? Cesaretlendirmek isterdim sizi ama çok zor. Hamilelikte sıkıntı başlıyor. Uyku bastırıyor uyuyamıyosunuz, çocuğunuz kucak istiyor alınca kasıkta ağrılar başlıyor. Doğduktan sonra da dediğiniz gibi yetişmek çok zor. Biri yardım etmese imkansız ilisine bakmak başlangıçta. Ben artı eksi anlatayım siz karar verin.
Evim eski temiz haline komple veda etti. Toplu durabiliyor sadece arada bir süpürebiliyodum o kadar. Derin temizlik yok. Onun dışında kızımın kahvaltısını ve yemeğini yapabiliyodum ama kendim pek yiyecek vakti bulamıyodum. Akşam yemeğini ise küçük oğlum uyursa yapıyodum uyumazsa eşim geldikten sonra yapıyodum. Bazen çk yorulduğumda dışardan söylüyodk. Birde dehşet bir uykusuzluk. Biri yatıyo diğeri kalkıyo öyle düşünün. Bunlar anne baba için hayat karartıcı şeyler :)
Ama çocuklar için mükemmel bir şey. Kızım oğlumu öğe koklaya bitiremiyor. Onsuz bir yere çıkınca ismini bağırıyo sürekli. Aşırı seviyolar birbirlerini. Sanıyorum ki aralarında fazla yaş farkı olsa bu durum sağlanamazdı. Arkadaşımın çocuğu oldu şimdi. Aralarında 3-4 yaş var. Büyük kızı baya kıskalık krizlerinde ve zarar veriyo çocuğa.
Hangisi daha zor gerçekten bilmiyorum. Çocuklar için çok güzel o kesin de aile için biraz sabır işi yada maddi durumunuz iyiyse alın bi yardımcı hiç düşünmeden doğurun :)