İntiharı düşünemeye başladım?

hayat her şeye rağmen güzel..
ölmek ve sonrası o kadar kolay değil ki.
intihar fikrini tamamen at kafandan. kendin için bir şeyler yapmaya başla.
madem mutlu değilsin, karşı tarafta sorun çıkarmıyor, ayaklarının üzerinde de duruyorsun en kolayını yap ayrıl.
inan daha mutlu olursun.
bu arada tek böbrekli ne ihtiyarlar var. annen kulaktan dolma saçma bilgileri aktarmış sana. pozitifi bak hayata lütfen.
sorunsuz hiçbir birey yok. sana bunları yazarken kalbim sıkışıyor kötü bir gece geçirdim geleceğimle ilgili hata eşimin çocuğumun da geleceği ile ilgili bir karar aşamasındayım.
üsteli eşimle farklı düşünüyoruz. yani bunlarda geçecek biliyorum sen de bil geçecek her şey

Bazılarınız ne kadar yapıcıysa bazılarınız o kadar yıkıcı. Bencil ve zayıf olmuşum. Sadece intihar etme fikrimden yola çıkarak ne kolay yaftalamışsınız beni? Hiçbiriniz beni bu noktaya getirecek tek sebebin bu olup olmadığını sormamışsınız. Yada herkes güçlü olmak zorunda mı? Herkes hayati sevmek,onun için savaşmak zorunda mı? Soru sormadan anneme evlat acısı yaşatacağım için bencil olmuşum ya? Ben 17 yaşında evimden ayrılıp 3 yıl boyunca geceleri çalışıp o anneye para gönderdim. Çocukluğumdan beri kız çocuğu olduğum için hor görüldüğüm bir sülale de büyüdüm. Annem de dışardan gelen baskıyı kaldıramadığı için sırf bir erkek evlat sahibi olabilmek için 8 çocuk doğurdu. 4 kızdan sonra doğurduğu ilk erkek kardeşim öldü. Hemde 6,5 aylıkken. Ben daha 12 yaşındaydım. Bütün gece kardeşime ben baktım. İshaldi altını değiştirdim. Ağlıyordu bağrıma bastım. Sabah okula gittim sonra eve geldim kardeşin öldü dediler. Daha gece kucağımdaydı. Günlerce o mezara yapışıp,ağladım. Acaba kazsam canlı Mıdır diye düşündüm hep. Annem de çok hasta olmasına rağmen, doktorlar yapma demesine rağmen gitti o kardeşimden sonra 3 çocuk daha yaptı ve en son kardeşim erkek oldu. En büyük de benim. Annem Hep ezilen bir kadındı ve ben ona kötü bakan insanlardan hep nefret ettim. Annemin affettiği insanları ben hiç affetmedim. Annem hep kanayan yaram oldu. Yine o yara beni çocukluğum dan beri dayak manyağı eden bir insan. Saçımdan tutup defalarca ölür müyüm diye düşünmeden duvarlara vuran bir anne. Babamla kavgalarını hiç kapı arkasında yapmazlardı. Evde hep kavga vardı. Annem dayak yerdi biz önüne atılırdık. Vurma baba diye. Sonra annem bizi döverdi. Sonra büyüdüm geldim,çalıştım hem yedim hep gönderdim. Tacize uğradım, dövüldüm. Hakarete uğradım. Aşağılandım. Şimdi oturup bunları yaşadıysan haketmişsindir diyin. Dilin uzundur diyin. Yaşadıklarımı yaşamama sebep olacak bahaneler arayın. Anlamak için değil EGO’nuzu tatmin etmek için ne kadar iyi insanlar olduğunu kanıtlamak için yorumlar yapın. Bunlara rağmen yaşamı sevmemek beni bencil yapıyorsa bencilim. Ben o kürtajdan sonra günlerce Bebek kokusu aldım. Kardeşim yeni doğmuştu onu sevemedim bile. Ben dengesiz olmayacam da kim dengesiz olacak. Yada yaşamak bana ne katacak. Yada yaşasam ben bu hayata ne katacağım? Hayat enine boyuna kaç kez düşündünüz ki siz? Neyse pardon ben bencil ve zayıfım.

Balparmak95 .!.:

Herkese Merhaba

Buraya ilk yazdığımda 4 aylık evliymişim şimdi 1.5 yıllık evliyim. Ve evliliğimde problemler düzelmedi. Dünyaya farklı bakıyoruz ve birbirimizin düşüncelerine saygı duymuyoruz. Bu saygı ortamını oluşturamadık. Çok fazla şey yaşadık ve ben sevginin kaldığından bile emin değilim çok yıprandık. Dün çocuk yapma fikrini ortaya attım “psikolojik olarak baba olmaya hazır değilim” dedi. Bu koca bir yalan. Açık açık yüzüme evlilik bu haldeyken senden istemiyorum dese daha az incinirdim. Çünkü yiyenlerine amcalık değil babalık yapıyor adeta. Bende boşanmak istediğimi söyledim oda boşanmak istemediğini ama ben istiyorsam gerekli işlemleri başlatabileceğimi sorun çıkarmayacağını söyledi. Bende evleri ayıralım o halde dedim ve uyumaya çekildim. Ve kendimi inthar eden bir adamın geride bıraktığı intihar notunu izlerken buldum. Sonra şah damarımı kesmemin bütün sorunu halledeceğini anladım. Yorgun’um ve henüz alışamadığım bu evlilik hayatını Bırakıp sil baştan başlamak beni çok korkutuyor. Öte yandan saçma bir şekilde gittiğim kursun sahibi ile sizli bizli olarak sohbet ederken buLuyorum kendimi. O bana hayatını anlatıyor ben ona. Ve bu saçma şey beni hem rahatsız ediyor hemde iyi hissediyorum. Sakinleşmiş hissediyorum. Bu karmaşa nefesimi kesiyor. Ve sanırım gerçekten nefesim kesilirse huzura ereceğim. Dün annem bana en fazla 5-10 yıl yaşarmışım tek böbrek ile dedi ve ben annemin acısını da kaldıramam. Ben onu gömeceğime o beni gömsün. Ben kimsenin acısını kaldıramam. Kendimi zor taşıyorum. Hayat Sevincimi kaybettim. Ve sonrasını merak etmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Kimin nezaman öleceğini Allah bilir 23 30 sene böbrek siz diyaliz, le yaşayan var tek böbrekle yaşanıyor insan böbreğini verebiliyor annen duygu sömürüsü yapmasın

DRNNFRYSMN .!.:

Kimin nezaman öleceğini Allah bilir 23 30 sene böbrek siz diyaliz, le yaşayan var tek böbrekle yaşanıyor insan böbreğini verebiliyor annen duygu sömürüsü yapmasın

Genişletmek için tıkla...

Annem de sadece böbrek yok fıtık da var. Ameliyat oldu ama omuriliğe çok yakın diye fıtığı alamadılar. Şimdi böbreğin %30 gidik.

Balparmak95 .!.:

Annem de sadece böbrek yok fıtık da var. Ameliyat oldu ama omuriliğe çok yakın diye fıtığı alamadılar. Şimdi böbreğin %30 gidik.

Genişletmek için tıkla...

Böbrek hastasıyım diyetine dikkat ederse
10 yıl hatta daha fazla onu götürür
Kilo almayacak gerekli ilaçlarını kullanacak gitse bile diyaliz var

Balparmak95 .!.:

Annem de sadece böbrek yok fıtık da var. Ameliyat oldu ama omuriliğe çok yakın diye fıtığı alamadılar. Şimdi böbreğin %30 gidik.

Genişletmek için tıkla...

Eeee bunca diyaliz merkezine kim gidiyor o zaman?

Bizim evin ordan her gun diyaliz merkezinin servisi geciyor, insanlar binip gidiyor

Gercekten hayata sarilmak isteyen insan gidiyor diyalize, bobkrek yetmezligi olan cok sayida insan var genc yasli. Yasamak isteyen yasamak icin ne gerekiyorsa yapiyor, istemeyen de anca somuru yapiyor