- 16 Ekim 2015
- 2.860
- 2.429
- 133
- 43
- Konu Sahibi mermaid2608
-
- #1
Aynisini hatta fazlasini yasadik.. eve biri girsin bana yapışır saatlerce ağlardı. Birgun bi dogum gunune gittik. Herkes kutlama icin evin salonundayken bize 1 oda verdiler orda nasil agliyo kuzum. Insan gormek istemiyo. Yoksa diger cocugun dogum günü kutlanamazdi o denli agladi kuzum.17 aylık kızım var. Pandemi ile doğdu ve pandemi ile bu aya kadar geldi. Temmuz 2021 tarihine kadar salgın nedeniyle kimsenin evine girmedik, kimse de bize gelmedi. Zaten mekanlar kapalıydı, çocuklara yasaklar vardı vs. Sonuç hayatı sadece anne babadan ibaret zanneden bir bebe. Geleyim asıl soruna biz salgının başından beri yani doğduğundan beri anne ve babamı memlekete göndermedik. 70 yaş üzeri oldukları için. Hem de bebeği oyaladılar. Akşamları biz işlerimizi yaparken onlarla oynadı. Birkaç saat bırakıp dışarı çıktık. Taa ki temmuz 2021 e kadar. Temmuz ayında eşimin memleketine gittik. Hayatına ilk defa başka bir eve girdi, farklı insanlarla aynı çatı altında kaldı. Bir de gittiğimiz yer yayla. Yani kapıdan çıksanız tanıdık ve herkes ilgi gösterdi. Zaten ilgi sevmeyen bir bebek olarak yabancılar yaklaştıkça anne-baba diye ağlamaya başladı. Oradan eve dönünce artık anne babama da ağlamaya başladı. Geldiğimiz 20 gün oldu neredeyse hala anne babamla biz olmadan aynı oda da oynamıyor. Biz yan oqaya geçelim başlıyor ağlamaya. Ama neredeyse moraracak. Etini kopartıyorlarmış gibi. Asıl sorun şu Eylül de okullar açılınca biz ne yapacağız. Şahit olan herkes kesinlikle bakıcıya alışmaz diypr. Bu geçici bir süreç midir?Mesela dün bebek arabası bakıyoruz. Bizimki eskidi. Mağazada kendi arabasına an alıp oradaki arabaya oturtmak istedik ortalığı yıktı. Güvenli alanı kesinlikle terk etmiyor. Her konuda böylede. Bilmediği yiyeceği kesinlikle yemiyor. Alt komşum mayıs ayında taşındı. Okuldan öğretmen arkadaş. Mayıs ayından temmuza kaqar her gün bahçede oturduk alışsın diye. Onun da yaşıt bebeği var. Kesinlikle en ufak ilerleme olmadı. Dışarıda yürürken millete bakıp sırıtıyor. Yürüyen insanların önüne geçip amca diypr. Ama kimse ona bir şey demeyecek. Var mı ağlatmadam alıştırma yolu.
Sürekli dışarı çıkarıyoruz. Parka götürüyoruz. Sizin yaşadıklarınızın neredeyse aynısı. Bir tek konuşma kısmı farklı. Çok çabuk konuştu. Çok şükür derdini anlatıyor. Devam edelim o zaman götürmeyeİki aileden de uzakta bir şehirde yaşıyoruz, yakın arkadaşlarımın hepsi memleketlerine tayin isteyip gittiler, haliyle evine gideceğim iki insan yüzü göreceği kimse de kalmamıştı bebeğimin. Eve gelen her misafirde deli gibi ağlardı, eşim onlarla salonda otururken ben arka odada bebeğimi sakinleştirmekle uğraşırdım. Ailelerden birisi gelse asla kendine dokundurmazdı. Yaklaşık sizin bebeğinizin yaş aralığındaydı o zamanlar. Çok fazla kimse görmediği için konuşmada da gecikme yaşıyoruz şu an mesela. Ama insanlara karşı olan uç tepkileri söndü zamanla. Zor oldu ama şükür geçti. Biz öncelikle sitemizin bahçesine indirerek başladık, aylarca eşimin bacağında yapışık yaşadı, kimseyle oynamadı yanlarına gitmedi birisi ona doğru yönelse ağlayarak kaçtı oradan. Sonra yavaş yavaş eşimden bağımsız yürümeye etrafını izlemeye başladı, sonra çocukların arasına karışmaya, sonra da onlarla oynamaya koşturmaya başladı. Zamanla geçecek endişelenmeyin. Güvendiğiniz insanlarla gerekli tedbirleri alarak görüşmeye devam edin. Çocuklar toplum içine çıktıkça açılıyor, benliğini keşfediyor. Parka götürün sık sık. Oynamasa da bankta oturup çocukları izlesin. Balkondan gelip geçen insanları seyretsin. Yaşıtı çocuklarla vakit geçirsin. Siz bir ilerleme kaydetmemiştir zannerdesiniz ama iç dünyasında değişen ne çok algı vardır onun. Zamanla davranışlarına da yansıyacaktır bence
Tivoli sen rahat bir insan değilsin.Aksine çok rahatım
Konuşması bu durumun değişimi için çok güzel. Siz benden daha da şanslısınızSürekli dışarı çıkarıyoruz. Parka götürüyoruz. Sizin yaşadıklarınızın neredeyse aynısı. Bir tek konuşma kısmı farklı. Çok çabuk konuştu. Çok şükür derdini anlatıyor. Devam edelim o zaman götürmeye
Ben de şimdi hatırladım bu üyeyi, oldukça kaygılı bir insan aslında. Bebek de kaygılı bir bağlanma geliştirmiş gibi görünüyor, pandemi de tuzu biberi olmuş.Tivoli sen rahat bir insan değilsin.
Bana hiç öyle gelmedi. Tamam ilk çocukta olur böyle pimpirikler ama doğum günü partisine gidip ayrı odada oturmak nedir. Belki 15 dk dişinizi sıksaydınız ordaki çocuklara alışırdı oynardı bile. Ne güzel ortam.Aksine çok rahatım
Yazılarımız, cümlelerimiz, kendimizi ifade etme biçimimiz karakterimizin yansımalarıdır ve bunu okumak için uzman olmaya gerek yok.Yazıdan karakter belirleme uzmanı mısınuz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?