- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.575
- 598
- Konu Sahibi meredithgrey
-
- #1
Merhaba herkese,
İçimi dökmek mi vicdanımı rahatlatmak mı ne derseniz deyin yazmaya ihtiyacım var. Konu bu kez ben değilim insanlar. Apartmanımdakiler, komşular, sokaktan geçenler, herkes! Ve onların laf sokmaları, tuhaf bakışları, vicdansızlıkları.
Benim altı senedir barınak ve sokaktan kurtardığım üç kedim var. Elimden geldiğince iyi bakmaya gayret ederim Allah eksikliklerini vermesin. Sokaktakilere de elim bolsa hasta hayvan görürsem veterinerde bakımını üstlenirim, elim yoksa twitterdan destek olurum. Pandemi süresince de özellikle yasaklar artınca sokak kedileri için 15 kiloluk mama ve yaşlı olan, ya da emziren bir ikisine de yaş mama almaya başladım. Eskiden attığım kasaptan vs. gelen köpük tabakları, bütün plastik kutu vs. herşeyi atmıyor yıkıyorum. Ama insanlar istisnasız her seferinde laf söylüyor. Tuhaf bakışlar, laf atmalar, sokakta pislik oluyor alışıyorlar demeler.
Şöyle izah edeyim Maltepe’de sahile yakın oturuyorum, ben taşındığımdan beri burası Bağcılar’a evrildi aynı Maltepe değil. İnanın size fotoğrafını çekip atabilirim sokakları b*k götürüyor. Bizim apartman mama koymamı istemiyor böcek gelir diye ama yan duvarda üç aydır bütün lahmacun duruyor, yağmur çamura inat!
Burada bir parantez açıyorum sırf günah olmasın diye az önce yazdığım lahmacun gibi kuru fasülyeyi, bulguru, mantıyı çöpün yanına koyanlardan değilim. Özellikle yazayım onu da. Ben kuru mama ve salam vs. veriyordum. Veriyordum diyorum çünkü bu sabah yine tartışınca bıraktım. Vebali kediler zibil gibi ürediği halde ilgilenmeyen belediye ile, bencil, cahil, laftan anlamayan sözde insanların başına.
Gerçekten bıktım, yoruldum, tükendim. Bir ilaca merhem değilsiniz bari laf atmayın ama o da yok, insanlar patlamaya hazır bomba gibi her an sataşmaya hazır ve benim psikolojim buna hazır değil.
İçimi dökmek mi vicdanımı rahatlatmak mı ne derseniz deyin yazmaya ihtiyacım var. Konu bu kez ben değilim insanlar. Apartmanımdakiler, komşular, sokaktan geçenler, herkes! Ve onların laf sokmaları, tuhaf bakışları, vicdansızlıkları.
Benim altı senedir barınak ve sokaktan kurtardığım üç kedim var. Elimden geldiğince iyi bakmaya gayret ederim Allah eksikliklerini vermesin. Sokaktakilere de elim bolsa hasta hayvan görürsem veterinerde bakımını üstlenirim, elim yoksa twitterdan destek olurum. Pandemi süresince de özellikle yasaklar artınca sokak kedileri için 15 kiloluk mama ve yaşlı olan, ya da emziren bir ikisine de yaş mama almaya başladım. Eskiden attığım kasaptan vs. gelen köpük tabakları, bütün plastik kutu vs. herşeyi atmıyor yıkıyorum. Ama insanlar istisnasız her seferinde laf söylüyor. Tuhaf bakışlar, laf atmalar, sokakta pislik oluyor alışıyorlar demeler.
Şöyle izah edeyim Maltepe’de sahile yakın oturuyorum, ben taşındığımdan beri burası Bağcılar’a evrildi aynı Maltepe değil. İnanın size fotoğrafını çekip atabilirim sokakları b*k götürüyor. Bizim apartman mama koymamı istemiyor böcek gelir diye ama yan duvarda üç aydır bütün lahmacun duruyor, yağmur çamura inat!
Burada bir parantez açıyorum sırf günah olmasın diye az önce yazdığım lahmacun gibi kuru fasülyeyi, bulguru, mantıyı çöpün yanına koyanlardan değilim. Özellikle yazayım onu da. Ben kuru mama ve salam vs. veriyordum. Veriyordum diyorum çünkü bu sabah yine tartışınca bıraktım. Vebali kediler zibil gibi ürediği halde ilgilenmeyen belediye ile, bencil, cahil, laftan anlamayan sözde insanların başına.
Gerçekten bıktım, yoruldum, tükendim. Bir ilaca merhem değilsiniz bari laf atmayın ama o da yok, insanlar patlamaya hazır bomba gibi her an sataşmaya hazır ve benim psikolojim buna hazır değil.