İnsan eşini sonradan sevebilir mi?

bayan gg .!.:

Hala onun acısını yaşıyorum. İnşaallah çok mutlu olur. Psikolojim bozuldu resmen

Genişletmek için tıkla...

dipsiz kuyu .!.:

Herkese merhaba. Haziranda 5 yılı dolacak evliliğimin 3 yaşında da bir oğlum var. Eşimle ikimizde memuruz. Eşimle aynı zamanda atandık o beni görmüş beğenmiş sevmişti. Ben ilk gördüğümde hiç beğenmemiştim elektrik olayı tutmamıştı. Ama çevremden çok tepki alıyordum neden beğenmiyorsun kabul etmiyosun işte boylu poslu terbiyeli çocuk diye. Evet eşim gerçektende kötü bir huyu yok evine bağlı beni oğlumu seviyor. İşte o zamanlar insanların bu söyledikleri beni etkiledi çünkü ben babasız büyümüştüm. Babam annemi ve 3 çocuğunu sebepsiz yere 4 duvar ardında bırakıp gitmişti. Hayal meyal hatırlıyorum yüzünü hiç tanımıyom yani. Çok sıkıntılı bir hayatım oldu annemin okuma yazması işi yoktu. İnsanları zekatları fitreleriyle bigün aç bigün tok büyüdük çok şükür. Ama ben babasız büyüdüğüm için hep aradığım erkek modeli işte ailesine bağlı olsun beni sevsin yeter şeklindeydi. Nitekimde öyle oldu eşimin temiz kalpli dürüst ahlaklı bir insan olması onunla evlenmeme yetti. Ama evlendikten sonra gördümki sadece bu özellikler yetmiyormuş. Uyumlu olmak (her anlamda cinsellikte dahil), karşındakini çekici bulmak, en önemlisi sevmek (eşimi bi insan olarak seviyorum ama bir erkeği sever gibi bir eşi sever gibi sevemiyorum) Boşanmayı çok düşünüyorum ama ortada boşanmak için sebep yok. Yani arkadaşlarıma boşanmak istediğimi söylediğimde ne adamlar var eşinin içkisi yok kumarı yok evden işe işten eve daha ne istiyosun boşanılırmı gibi tepkilerle karşılaşıyorum. O zaman sevmeyi deneyeyim diyorum. Ama oda olmuyo bikaç gün zorluyom kendimi sonra yine eskisi gibi. Benim durumumu yaşayan var mı aranızda yada tavsiyesi olan. İş yerinde olduğum için çok sık cevap yazamayabilirim şimdiden mesajlarınız için teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

lou salome .!.:

Seni anlamayan çok kadın var burda.
Sebebi de kendi sıkıcı evlilikleri gibi bir evlilik ve hayat yaşamanın onlara normal gelmesi.

Kocalarinin parası olmadan yapamamalari.
Kendi başlarına hayat kuracak ve aşka düşecek özgüvenleri olmaması.

Dolayısıyla bu konuyu açmak için en yanlış site.

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Bunu nereden çıkardınız yahu?!

Bence bu site olabilecek en mükemmel kocalara zaten sahip, ilerde
olur da bir hayal kırıklığı yaşarlarsa da kolaylıkla boşanacak güçlü kadınlarla dolu bir site.

Bense diğer azınlıktayım.
Anacım bari koca parası yiyeydim çatır çatır o azınlıktan olduğuma değseydi

Genişletmek için tıkla...

dipsiz kuyu .!.:

Herkese merhaba. Haziranda 5 yılı dolacak evliliğimin 3 yaşında da bir oğlum var. Eşimle ikimizde memuruz. Eşimle aynı zamanda atandık o beni görmüş beğenmiş sevmişti. Ben ilk gördüğümde hiç beğenmemiştim elektrik olayı tutmamıştı. Ama çevremden çok tepki alıyordum neden beğenmiyorsun kabul etmiyosun işte boylu poslu terbiyeli çocuk diye. Evet eşim gerçektende kötü bir huyu yok evine bağlı beni oğlumu seviyor. İşte o zamanlar insanların bu söyledikleri beni etkiledi çünkü ben babasız büyümüştüm. Babam annemi ve 3 çocuğunu sebepsiz yere 4 duvar ardında bırakıp gitmişti. Hayal meyal hatırlıyorum yüzünü hiç tanımıyom yani. Çok sıkıntılı bir hayatım oldu annemin okuma yazması işi yoktu. İnsanları zekatları fitreleriyle bigün aç bigün tok büyüdük çok şükür. Ama ben babasız büyüdüğüm için hep aradığım erkek modeli işte ailesine bağlı olsun beni sevsin yeter şeklindeydi. Nitekimde öyle oldu eşimin temiz kalpli dürüst ahlaklı bir insan olması onunla evlenmeme yetti. Ama evlendikten sonra gördümki sadece bu özellikler yetmiyormuş. Uyumlu olmak (her anlamda cinsellikte dahil), karşındakini çekici bulmak, en önemlisi sevmek (eşimi bi insan olarak seviyorum ama bir erkeği sever gibi bir eşi sever gibi sevemiyorum) Boşanmayı çok düşünüyorum ama ortada boşanmak için sebep yok. Yani arkadaşlarıma boşanmak istediğimi söylediğimde ne adamlar var eşinin içkisi yok kumarı yok evden işe işten eve daha ne istiyosun boşanılırmı gibi tepkilerle karşılaşıyorum. O zaman sevmeyi deneyeyim diyorum. Ama oda olmuyo bikaç gün zorluyom kendimi sonra yine eskisi gibi. Benim durumumu yaşayan var mı aranızda yada tavsiyesi olan. İş yerinde olduğum için çok sık cevap yazamayabilirim şimdiden mesajlarınız için teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

new_yorker .!.:

Ben senin durumundayim. Ailem ilgili bir aile ama ailemde cok siddet gordum, hep annemden babamdan dayak yiyerek buyudum. Esimle de internetten tanistim, gordugumde hic begenmedim, o bana asik oldu. Sirf o beni cok seviyor diye, zaten hic sevenim, sefkat gosterenim yok diye esimle evlenmeyi goze aldim. Kendim ettim, kendim buldum.

Ama var ya itmek kakmak 5 yil mi dayandiriyor insani nedir bilmiyorum. Evlilikte 5. yilim, kizim 2 yasinda, esim iyi bir insan, iyi bir baba gel gor ki bizim uyumumuz, auramiz, muhabbetimiz si-fir! Bizi bir arada tek tutan sey cocugumuz!

Anneme cocuk olmadan once bosanmak istiyorum dedim, ickisi yok kumari yok, aldatmasi yok, dayagi yok, hem sen kendin istedin biz de verdik dedi, agladi. O aglayinca usteleyemedim.

Simdi de cocuk var. Cocuga kiyamiyorum. Ama ruhen, kalben cok yiprandim, bir tane hayatim var, onu da sirf ailemin sefkatsizligi yuzunden uyumun olmadigi adamla evlenerek curuttum, cok mutsuzum evliligimde.

Genişletmek için tıkla...

sphinx .!.:

ben de buna benzer bir durum yaşadım tabi ki farklıydı. Erkek arkadaşım dünya iyisiydi ama yok sevemiyodum. sonra hayatımın böyle geçmeyeceğini , ileride her günü onunla geçiremeyeceğimi düşünmeye başladım. cocuk olsa da mutsuz bir ailede büyümek de bir çocuk için hiç iyi değil.

Genişletmek için tıkla...