İnsan eşini sonradan sevebilir mi?

Herkese merhaba. Haziranda 5 yılı dolacak evliliğimin 3 yaşında da bir oğlum var. Eşimle ikimizde memuruz. Eşimle aynı zamanda atandık o beni görmüş beğenmiş sevmişti. Ben ilk gördüğümde hiç beğenmemiştim elektrik olayı tutmamıştı. Ama çevremden çok tepki alıyordum neden beğenmiyorsun kabul etmiyosun işte boylu poslu terbiyeli çocuk diye. Evet eşim gerçektende kötü bir huyu yok evine bağlı beni oğlumu seviyor. İşte o zamanlar insanların bu söyledikleri beni etkiledi çünkü ben babasız büyümüştüm. Babam annemi ve 3 çocuğunu sebepsiz yere 4 duvar ardında bırakıp gitmişti. Hayal meyal hatırlıyorum yüzünü hiç tanımıyom yani. Çok sıkıntılı bir hayatım oldu annemin okuma yazması işi yoktu. İnsanları zekatları fitreleriyle bigün aç bigün tok büyüdük çok şükür. Ama ben babasız büyüdüğüm için hep aradığım erkek modeli işte ailesine bağlı olsun beni sevsin yeter şeklindeydi. Nitekimde öyle oldu eşimin temiz kalpli dürüst ahlaklı bir insan olması onunla evlenmeme yetti. Ama evlendikten sonra gördümki sadece bu özellikler yetmiyormuş. Uyumlu olmak (her anlamda cinsellikte dahil), karşındakini çekici bulmak, en önemlisi sevmek (eşimi bi insan olarak seviyorum ama bir erkeği sever gibi bir eşi sever gibi sevemiyorum) Boşanmayı çok düşünüyorum ama ortada boşanmak için sebep yok. Yani arkadaşlarıma boşanmak istediğimi söylediğimde ne adamlar var eşinin içkisi yok kumarı yok evden işe işten eve daha ne istiyosun boşanılırmı gibi tepkilerle karşılaşıyorum. O zaman sevmeyi deneyeyim diyorum. Ama oda olmuyo bikaç gün zorluyom kendimi sonra yine eskisi gibi. Benim durumumu yaşayan var mı aranızda yada tavsiyesi olan. İş yerinde olduğum için çok sık cevap yazamayabilirim şimdiden mesajlarınız için teşekkürler.
Eşinden hiç elektrik alamamışsın, ama aşık olup evlenmiş olsaydın bile, şu anki durumundan pek bir farkın olmayacaktı. Bitecekti o heyecan. Tutku hep devam etmez. En azından sevgi ve güven var. Sorununuz sadece tensel uyumun olmaması ise cinsel terapistle bunu çözmeniz mümkün.
 
Konunun tamamını okuyamadım ama anladığım kadarıyla eşinize saygı duymuyorsunuz. Asıl mesele bu bence. Yani saygıdan kastım güçlü bir adam olarak görmüyorsunuz, eşinizin iyi bir insan olması dışında sizi çeken bir yanı yok. İşte biz buna sevmemek diyoruz. Aşk öyle açıklanamayan birşey ki... Normalde bakmayacağınız birini bile kusursuzlaştırırken, çok iyi birine de olmayabiliyorsunuz. Boşanmak kolay. Aşkı hiç bulamazsanız çocuğunuz ne olacak. Aynı kurumdaymıssınız. O hayatına birini alırsa çok koyabilir. Zor karar. Ben kaybedince seveceğinizi düşünüyorum. Şuan onun sevgisinden eminsiniz, karar mercii sizsiniz diyor beyniniz.
 
bence sonradan sevmek mümkün. ama sizinki artık 5 sene olmuş, bu kadar uzun zamanda sevemediyseniz bundan sonra aşık olabilmeniz çok zor geldi bana:110:

ayrıca şaşıranlara not: insanlar sevmeden de seks yapabiliyor hanımlar.
Bence de sevmeden seks yapılabilir. Bende buna katılıyorum. :)))
 
Anlamıyorum rahatlık mı batıyor ben severek evlendim bana yapmadığı kötülük kalmadı esimin severek evlenipte eşinden sonradan tiksinen insanlar var ya döven hakaret eden biri olsaydı bu seferde böyle iyi bir insan isterdin sakin ayrılma sakin
 
Çocuğu neden yaptınız
Boşanayım da boşanayım diyorsunuz ya sizin çöp dediğiniz millete hazine gelir sokağa atmayın
 
Erkeklerle sorunlu olduğumu söyler eşim ve bende kabul ediyorum sorunluyum maalesef :KK43:

Eşin haklı olabilir. Bu konuda bile eşini babanla ve abinle kıyaslamışsın. Eşini kendi özellikleriyle kabullenmeye çalış. Tamam aşık olmamışsın ama zorla da evlenmemişsindir. Önüne çıkan ilk uygun talip eşin değildir, bir şekilde onu seçmişsindir.
Birlikte yapmaktan zevk aldığınız birşeyler mutlaka vardır, onlara zaman ayırın. Herşey olabilir, sinema, tiyatro, gezi, koşu yapmak gibi. Komedi filmi, lunapark, buz pateni gibi birlikte gülüp eğleneceğiniz aktiviteler olabilir. Birbirine çok aşık çiftler bile çocuk olup belli süre geçince monotonluğa düşüyorlar. Sen boşverdikçe adam da boşveriyordur, hepsi karşılıklı. Sizi biraz canlandırmak lazım. Eşini görünüş veya tarz olarak beğenmiyorsan istediğin yönde motive edebilirsin.
 
tamamen "ben olsaydım" diye yorumlayacağım...

sevmediğim, deliler gibi aşık olmadığım birisiyle evlenmezdim. çünkü aşık olmadığım birisine evliliğin gerektirdiği fedakarlıkları yapamayacağımı biliyordum. bir melek gibi hiç sessiz, az önce düzelttiğim koltukta oturması bile sinirimi bozardı kendimi biliyorum.

diyelim ki yaptım bir hata evlendim. 5 yıl boyunca sevmeye uğraşmazdım muhtemelen 1 yıl bile sürmezdi.

hadi alışma süresini uzun tuttum, çocuk yapmazdım. Ama diyelim ki çocuğum oldu. Çocuğum babasız büyümesin diye ömür boyu sevmediğim bir adamla hayatımı paylaşmazdım. ben mutsuz olursam çocuğumun mutlu olabileceğine inanmiyorum.

ayrıca "buldun da bunuyorsun, ellerde ne kocalar var, dayak atsaydı severdin, bu devirde nerede böylesi, boşanınca tekrar evlendiğin kişi daha iyi mi olacak" gibi sözleri hiç duymazdım. başkaları sevgisiz de yaşayabiliyormuş, banane! güya çocuğu babasız büyümesin diye dayağa bile katlanıyorlarmış, katlansınlar çünkü annelik bu demek değil mi! ayrıca sırf evlendi boşandı diye birisi tekrar evlenmek zorunda değil ki. evimi sevmediğim yabancı bir erkekle paylaşana kadar tek başıma yaşarım, herkes evlenmek zorunda değil.

bir hatanın bedeli ömür boyu bunun acısını çekmek olmamalı.


şu eylülün konusu da geçmiş burada. orada bir yorum vardı, okuyunca baya gülmüştüm. güya adam yıllar sonra pişman olup gelecek ve çocuğundan özür dileyecekmiş boşandığı için :))) adam sanki çocuğu reddetmiş gibi, sanki çocuktan boşanmış gibi, terk etmiş gibi niye sevmediği birinden boşandığı için yıllar sonra çocuktan özür dilesin :KK70:

Eylülün konusunda benim kızma nedenim adamın hiçbir açıklama yapmadan akşamdan sabaha konuşma sus bitti bu iş hayatımı kurcam diyip arazi olması, arabayı babam gelip alacak falan, sizin ihtiyacınız olur çocuk sende diye düşünür insan, yoksa adam çıkıp efendice deseydi ki aşk bitti ben seni sevmiyorum ne ala, zorla sevemez elbette, o saatten sonra da konuşulacak konu çocukları olurdu, en az zararla nasıl atlatırız? Ama adam direk kendi hayatına odaklandı artık freeyim bilmem ne, çocuk ne olacak demeden kendine yöneldi evet bunun için bir özür borçlu olur insansa, çünkü boşanınca yularından kurtulmuş gibi orda burda gezecek çocuğu gözü görmeyecek belli
 
Eşine çılgınca aşık olan kadınları kıskanmışımdır ben fazlasıyla realistim galiba romantizmin r si yok bende.. Bir de evlenince öyle sevgililik kalmıyo ki sen süpür ben sileyim ay sonunu getirelim çocuk büyütelim filan derken ömür geçiyo işte.
 
5 yılda sonra çok saçma sonradan sevmek o kadar zaman farketmedin mi gerçekten bazen insana rahat batıyor çocuğu ola annenin yeniden aşık olma hakkı yoktur oğlun babasıyla mutluysa anlattığın gibi bi eşten boşanmak saçma olur....
 
Anlaşılan hiç derdin yok ve sürekli eşini sevip sevmediğini düşünüyorsun kendini çok dinliyorsun ve aklında sürekli boşanmak var. Bende evlendiğin ilk zamanlar biraz bocalamistim aklıma herşey geliyordu ancak hamile kaldım bebeğim hasta oldu dogunca ameliyat oldu sonra işten atildim maddi sıkıntı ya düştük ve bu kadar derdin arasında eşime daha çok bağlandım ve önceden çok saçma sapan şeyler dusundugumun farkına vardım. İnsan boşlukta kalınca kendini çok dinliyor.
 
Yaşınız kaç bilmiyorum ama deli dolu aşık olma isteği bir yaştan sonra geçiyor.asik olup evlensen bile bitiyor.yerine sadeve sana ne kadar değer verirse ne kadar saygi duyarsa o kadar sevgin kalıyor.
Evlilik bana gore iyi anlasabilmek iyi vakit geçirmek iyi iki ev arkadaşı olabilmek.bence esini seviyorsun ama farkinda degilsin
 
okuyorum takipteyim çok etkilendiğim için bu konuyu açtım buraya :KK43:(
Iste kendini onun yerine koy diye soyledim... bende cok uzuldum konusuna. Ya bence evlilik oyle hafife alinicak bisey degil. Evlenmeden once asik olup sonrada bitebilir, sevgi kalir, ayni sende oldugu gibi. Ne bileyim, bunu goze alarak evlenmiyormuyuz? Yok goze almiyorsak, evlenmeyelim, insanlarin umut baglicagi seyler yapmayalim
 
Sevgilim var evlilik dusunuyoruz ama benim aklıma takılan sorular var tecrune sahibi evli ablalar bana akıl verebilirmisiniz evet sevgilimi seviyorum bu yazada dugun nisan dusunuyoruz yalniz sevgilimin bir tek annesi var anneside tek basina yasiyor yani annesine cok duskun ayni apartmanda veya annesine yakin bi yerde oturmak istyor ve ben kendi ailemle ilgili ne yaparsam annesini de dahil etmemi yalniz birakmami istyo bu normal mi ilerde sizce beni neler beklyor ... surekli ben ne yaparsam anneside benimle olacak yani
 
Ben eşime aşık olmadan evlendim kısmen mantık evliliği yaptım. İyi bir insan işi gücü yerinde bana uygun dedim.o ise deli gibi aşıktı.
6 yıllık evliyim 1 kızım var, her zorluğa birlikte göğüs gedik. Onu çok seviyorum. 6 ay önce kalp krizi geçirdi (41 yasında ben 30) öyle üzüldüm ki,allah korusun iyileşemezse onsuz ne yaparım, acaba yeterince sevgimi gösteremedim de mi içine attı dedim... Sevdiğimi biliyordum ama bu kriz beni çok sarstı.ona uzak durduğum günleri düşünüp kahroldum.neyse ki iyi, gözünün içine bakıyorum, hiç kıyamıyorum ona...

Sevicem demekle olmaz bir bakmışsın sevmişsin.

Eğer sevmiyorsan adama da yazık, hatta en çok ona yazık.sen, dünyaya bir kez geldim sevmediğim adamla mı ömrümü geçiricem diyorsun belki ama o da bu bir kerelik ömründe onu sevmeyen, sadece iyi diye evlenen, her setinin gözüne battığı,biriyle evli üstelik aşk acısı çekecek...

Ne boşan ne devam et diyebilirim ama ben olsam ki oldum, deli gibi severdim.her şey için geç olmadan.
 
Herkese merhaba. Haziranda 5 yılı dolacak evliliğimin 3 yaşında da bir oğlum var. Eşimle ikimizde memuruz. Eşimle aynı zamanda atandık o beni görmüş beğenmiş sevmişti. Ben ilk gördüğümde hiç beğenmemiştim elektrik olayı tutmamıştı. Ama çevremden çok tepki alıyordum neden beğenmiyorsun kabul etmiyosun işte boylu poslu terbiyeli çocuk diye. Evet eşim gerçektende kötü bir huyu yok evine bağlı beni oğlumu seviyor. İşte o zamanlar insanların bu söyledikleri beni etkiledi çünkü ben babasız büyümüştüm. Babam annemi ve 3 çocuğunu sebepsiz yere 4 duvar ardında bırakıp gitmişti. Hayal meyal hatırlıyorum yüzünü hiç tanımıyom yani. Çok sıkıntılı bir hayatım oldu annemin okuma yazması işi yoktu. İnsanları zekatları fitreleriyle bigün aç bigün tok büyüdük çok şükür. Ama ben babasız büyüdüğüm için hep aradığım erkek modeli işte ailesine bağlı olsun beni sevsin yeter şeklindeydi. Nitekimde öyle oldu eşimin temiz kalpli dürüst ahlaklı bir insan olması onunla evlenmeme yetti. Ama evlendikten sonra gördümki sadece bu özellikler yetmiyormuş. Uyumlu olmak (her anlamda cinsellikte dahil), karşındakini çekici bulmak, en önemlisi sevmek (eşimi bi insan olarak seviyorum ama bir erkeği sever gibi bir eşi sever gibi sevemiyorum) Boşanmayı çok düşünüyorum ama ortada boşanmak için sebep yok. Yani arkadaşlarıma boşanmak istediğimi söylediğimde ne adamlar var eşinin içkisi yok kumarı yok evden işe işten eve daha ne istiyosun boşanılırmı gibi tepkilerle karşılaşıyorum. O zaman sevmeyi deneyeyim diyorum. Ama oda olmuyo bikaç gün zorluyom kendimi sonra yine eskisi gibi. Benim durumumu yaşayan var mı aranızda yada tavsiyesi olan. İş yerinde olduğum için çok sık cevap yazamayabilirim şimdiden mesajlarınız için teşekkürler.

Bence aksyona gerek yok. Lütfen mantıklı düşünün. Arkadaşlarınız çok haklı. Güzel yönlerini görün. Tedavi edilecek bişey varsa doktora gidin. Halletmeye bakın yıkmaya değil.
Benimki seviyordu ölüyordu da ne halta yaradı?
Cinsel uyumumuz iletişimimiz sözde harikaydı ama şuan aynı harikalıkta boşandık. (Annesinin dolduruşlarına gelip şiddet gösterdi.)
4x4 lük insan yok. Hep bi eksik.
Lütfen 1000 kere düşün 1000 kere tart.
Benim kocam muhteşem diyen asla duymadım. Söyleyen de yalan söyler. İnanmam. İnsan bu. Sevgi varsa herşey olur. Sizde sevin, sevilecek yönlerine bakın.
 
Insan bazen sevmekten cok huzur ariyor bizler kör kütük sevdikte asik okduk da evlendik de ne oldu sanki ilk gunku gibi seviyor muyum hayir istedgim sadece ilgi ve huzur..
 
Herkese merhaba. Haziranda 5 yılı dolacak evliliğimin 3 yaşında da bir oğlum var. Eşimle ikimizde memuruz. Eşimle aynı zamanda atandık o beni görmüş beğenmiş sevmişti. Ben ilk gördüğümde hiç beğenmemiştim elektrik olayı tutmamıştı. Ama çevremden çok tepki alıyordum neden beğenmiyorsun kabul etmiyosun işte boylu poslu terbiyeli çocuk diye. Evet eşim gerçektende kötü bir huyu yok evine bağlı beni oğlumu seviyor. İşte o zamanlar insanların bu söyledikleri beni etkiledi çünkü ben babasız büyümüştüm. Babam annemi ve 3 çocuğunu sebepsiz yere 4 duvar ardında bırakıp gitmişti. Hayal meyal hatırlıyorum yüzünü hiç tanımıyom yani. Çok sıkıntılı bir hayatım oldu annemin okuma yazması işi yoktu. İnsanları zekatları fitreleriyle bigün aç bigün tok büyüdük çok şükür. Ama ben babasız büyüdüğüm için hep aradığım erkek modeli işte ailesine bağlı olsun beni sevsin yeter şeklindeydi. Nitekimde öyle oldu eşimin temiz kalpli dürüst ahlaklı bir insan olması onunla evlenmeme yetti. Ama evlendikten sonra gördümki sadece bu özellikler yetmiyormuş. Uyumlu olmak (her anlamda cinsellikte dahil), karşındakini çekici bulmak, en önemlisi sevmek (eşimi bi insan olarak seviyorum ama bir erkeği sever gibi bir eşi sever gibi sevemiyorum) Boşanmayı çok düşünüyorum ama ortada boşanmak için sebep yok. Yani arkadaşlarıma boşanmak istediğimi söylediğimde ne adamlar var eşinin içkisi yok kumarı yok evden işe işten eve daha ne istiyosun boşanılırmı gibi tepkilerle karşılaşıyorum. O zaman sevmeyi deneyeyim diyorum. Ama oda olmuyo bikaç gün zorluyom kendimi sonra yine eskisi gibi. Benim durumumu yaşayan var mı aranızda yada tavsiyesi olan. İş yerinde olduğum için çok sık cevap yazamayabilirim şimdiden mesajlarınız için teşekkürler.
Bnde severk evlenmedim. Ama iticide gelmedi hiçbir zman yoksa cinsel ilişki bile işkence olurdu. Benmkide çok iyi çok şükür. Ama benm aşk gibi bi beklentm yok çnkü olanları görüyoruz. Yani canım itici gelip çok zorlk yaşıyosan zor tabi. Ama onun dışnda çok bişey yoksa yani heyecan istiyosan isteme derim. Ona dokunurken tksinme gibi bişy yaşıyomsn mesela? Yada yanında olmasın benden uzak dursun gibimisin? Yoksa herşey klask bi rutinde mi?
 
Ben sizi çok iyi anlıyorum, sizin sebeplerize çok benzer sebepler yüzünden evlendim boşanmayı düşündürecek başka sebeplerimde var benim, ama ben eşimden vazgeçişimi birazda ona olan duygularıma bağlıyorum, insanlar diyor ya 5 yıldır hiçmi farketmedin birde çocuk yapmışsın diye, aslında içten içe hep birşeylerin eksik olduğunu biliyorsun ama adını koymaya korkuyorsun geçici sanıyorsun yerini doldururum diye düşünüyorsun, başa çıkamadığın bir noktaya geldiğinde seneler geçmiş belki birde çoluk çocuğa karışmış buluyorsun kendini ama artık o boşluğun ne olduğunu biliyorsun insan kendini sorguladıkça geçmişte adını koymaya korktuğu şeylerle yüzleşiyor ve evet benim hissettiğim bu aslında diyor, ondan sonrası bir çıkış bulma çabası..
 
hayır elalem ne der diye değil eşim gerçekten iyi bir insan olduğu için ve klasik insanlarımızın "kızım seni seviyor değer veriyor temiz dürüst düzgün adam neden kabul etmiyosun" deyip benide etkiledikleri için. Eşimin iyi yönlerini görmüşüm görmek istemişim ve onun bana sevgisi o kadar çokki bende onu seviyorum sanmışım
Böyle evlilik sebebi mi olur ağır saçmalamışsın. "Klasik insanlarımız" falan deme hiç bence hatalı olan tek kişi sensin. Sevdim sanmışım diye bahane de olamaz insan ya sever ya sevmez. Hadi adam iyi diye mantık evliliği olsun diyip evlendin. E görmüşsün ki olmayacak, çocuk yapmadan önce ayrılmak isteyip yine annenin sözüyle vazgeçmene ne demeli? Hata üstüne hata.. Ve herzamanki gibi olan yine çocuğa oluyor. Lütfen hayatlarımızı bu kadar kolay harcamayalım, böyle büyük kararlar alırken "düşünmek" için biraz daha fazla mesai yapalım. Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Back