Bilmiyorum yaştan dolayı mı (30 yaşındayım), yoksa şu an yaşadığım ilişkiden mi, yoksa hayatta başka diğer sorunlarımın, kaygılarımın bulunmasından dolayı mı... ama ben yıllardır, kimseye karşı aşk tutku hissetmedim.
En son uzun ilişkim ile, 2015te evlendik ve 1 ay sonra boşandık (daha doğrusu çekişmeli dava dolayısı ile resmen 2 yıl sonra), bu konu uzun ve travmatik benim için. O detaya girmeyeceğim, hatırlamıyorum pek zaten hatırlamakta istemiyorum. Asıl konu o değil. Ama şu an ki durumum belki onunla alakalıdır bilmiyorum.
Birkaç flörtüm oldu hiç ciddiye taşınmayan. Ama benimde hep duygu eksikliğim oldu, hep bi soğuktum. Her birinden hoşlandım ve ilişkide olmayı istedim ama olamadım da.
Şimdide öyle bir flörtüm var (sonsuz flört
aylardır flört ediyoruz). Ciddi bir ilişki yaşamıyorum yine ama o olaydan sonra ki en uzun süren birlikteliğim. Ben bu adama da tutku hissetmiyorum. Evet hoşlanıyorum beğeniyorum, onu iyi biri ve çekici biri olarak görüyorum ama heyecan hissetmiyorum. Sanki beraber olmak için, yalnız kalmamak için onlaymışım gibi hissediyorum bazen. Ve kendi kendime ' yoo bu böyle olmamalı, bence bitirmeli ve bana o eski hislerimi, aşkı yaşatabilecek birini bulmalıyım' diyorum. Ama sonunda cesaret edemiyorum, onu yinede kaybetmek istemiyorum. Sonra belki benden kaynaklı, heyecan katacak hiç bir şey yapmıyorum bu ilişkiye, belki ben bişeyler yapsam alevleniriz, çünkü o yapmıyor.. Çok tek düze. Hep aynı semtte biryerlere gidiyoruz. Tek aktivitemiz, sinemaya ve akşam yemeğine gitmek, bide dizi izlemek. Ne derin konuştuk bu güne kadar ne romantik, ne heyecanlı bir an yaşadık. Anımız yok. Bağlanamıyoruz.
O da pasif biri bende. Belki o yüzdendir. Ama ikimiz de pasif olduğumuzdan bu işin artısı, hiç tartışmadık, kavga etmedik, birbirimizin dikine gitmedik. Hep sen ne istersen o olsun modunda hiçbişeyi problem etmeyen sakin bir çift gibiyiz. Aslında ben kendi arkadaş ortamımda çok komik, eğlenceli ve grubun en çılgın olanıyımdır. Bazen sosyal medya da ona bakıyorum, bence o da garip çılgın biri aslında. Ama biz beraberken öyle değiliz. Zor muhabbet ediyoruz, çok sakiniz yanyanayken. Açılamadık bir...
Ve sıkıldım. Ama yalnız kalmakta istemiyorum. Ama ona aşık değilim. Ama belki de zaten hiç bir zaman hiç kimseye aşık olmayacağım. Belkide bu yaştan sonra aşk, bu.
Hiç bişey bilmiyorum. Tüm bu hissettiklerim düşündüklerim çok mu saçma?:/
Sevgililer günü geliyor. Acaba hediye almalı mıyım bilmiyorum. Sevgilimiyiz ki? Bunu hiç konuşmadık. Hiç bizden konuşmadık, sadece yaşıyoruz.
*Pek karman çorman yazmışım afedersiniz şimdiden
akşam buluşacağız ama hiç buluşup konuşasım yok. Ben kala kırgın, değersiz ve gergin hissediyorum. Ne diyeceğim buluşunca onu bile bilmiyorum. Niye buluşuyoruz onu bile bilmiyorum. Sanki bugün bana 'bugün buluşacak mıyız' diye sorduğunda ki mesajlaşmamızda bile normal konuşuyordu. Sorun olduğundan haberi yok gibiydi
adı evlilik kavuşulmazsa adı aşk olur. Aradığınız şey aşk değil sevgi ve dostluk konuşabilmek olsun. Yani bir kadının en güzel yaş aralıkları 30 lan olabildiğince farkındalığı artmış güçlü, dersler çıkarmış e bir o kadar da güzeldir o sebeple bence önce kendine değer vererek başla. Başkalarına değil önce kendine dön. Nelerden zevk aldığını sordun mu hiç kendine yoksa flört ile öyle bana uyar havasına girip evlilikte bulup burda ne arıyorum ben ne içirdiniz bana düşünce olasılığına girmeniz olası. (Nasıl bir cümledir bu ya 
itiraf noktalamaları içimden üflüyorum
)Evlilik kişilerin birbirleriyle paylaştığı herşey bitince ve gidince muhabbet baki kalan bir ortam. Yani ortak alanınız sadece çocuk aile veya cinsellik aşk olması hata olur. Çünkü hepsinin sonu var. Önemli olan anlayış, sevgi, saygı muhabbet . Konşmaktan zevk almadığın birbirinizi anlayamadığını kişilerle hayatınızın tadını ekşitmeyin derim ben.
