Dökme suyuyla değirmen dönemz benimde 2 cocugum var kucukler ve her zmn gözum uzerlerinde okdr hizlilarki en son ikisini yolda buldum okdr dikkate ragmen 2 sn ye icinde aklim cikti kapiyi kilidi nasil actilar akil erdiremedim.o gundur yuregim agzim da yasiyorm.İNSALLH gec anlamaz bi anne olarak.siyle ve görumcenle esinle birlikte konusun derim bazen uyarmak gerekiyorAllahim esirgesinnn jnsallh
Evet basta öyle düşünmüştüm çok sinirlenmistim, bir hışımla anlaticaktim, yaninda esim de vardı onun tepkisini kestiremediğim icin sustum. Bir de şöyle bir durum var çocuk bakimi konusunda kv görümceme göre daha fazla özenlidir. En son soğuk havalarda düzgün giydirmiyor diye sert bir sekilde elestiriyordu kizini ama bazen öyle seyler oluyor ki kv de şaşırtıyor beni, çocuğum olursa eşimin ailesine emanet etmemeye çalisirim.Durumu kv ye anlatsaniz mi belki daha kolay olur onu dinler gorumceniz
Allah'ım nolur anneliği taşıyabilene çocuk ver...Arkadaşlar merhaba sizlere danışmak istediğim konu kısaca "ilgisiz" annelere karşı tepkiniz ne oluyor? Kişinin yakınınız olması ya da hiç tanımamanız tepkinizi değistiriyor mu?
Biraz daha ayrıntı okumak isteyenler için anlatayım; konu görümcem. 3 çocuğu var en küçük kız 2 yaşında ve beni asıl geren de en küçük yeğenimiz. Çok yakında oturuyoruz ve onları hemen hemen her gün görüyorum.
Çok ayrıntıyla boğmayayım ama örnek de vermeliyim. Güya kızın bakıcısı var ama bakıcı yeterince sorumluluk sahibi değil zaten baya genç, bebek tek başına merdivenden çıkıyor bakıcı o sırada televizyona odaklanmış, umrunda değil görümcemse bu kisiye bebeğini emanet edebiliyor, saatlerce ses yoksa ne yaptiklarini asla kontrol etmez. Bakıcı mamayı nasıl hazırlıyor, çocukların bulaşıklarını nasıl yıkıyor hiç baktığını görmedim ama ben nasıl pis ve üstünkörü iş yaptığını görüyorum sürekli, çocuk saatlerce yemek yemiyor yine kimsenin umrunda değil, bezini kontrol etmiyorlar yazık kız isyan edip banyo banyo, kaka falan diyip dikkatlerini cekmeye calisiyor. Bugün yürüyüşe çıkmıştım ve uzaktan 2 yaşındaki yeğenimizi evlerinin civarinda yolun ortasında gördüm, bir o tarafa bir bu tarafa geçiyordu. Evin önünde görümcemin eltisi ve şoför vardı ama elti kendi çocuğuyla meşguldü, şoför de arabayla ilgileniyodu. Hemen aldım çocuğu görümceme götürdüm, yoldaydı dedim, yok ben şoföre söyledim o bakıyordu dedi. Hayır adam arabayla ilgileniyo, çocuk tek başına uzağa gitmisti dedim. Neyse aldı çocuğu. Bahsettiğim yolda normalde yerlesim yeri ve arabaların yavas ve dikkatli olmasi lazim ama kurallara çok uyulmuyor, birkac defa sokak hayvanlarina çarpıldı, çoğu araç yayalari uyarmak icin dönüşe gelmeden kornaya abanip hizla dönüş yapıyolar ama bebekler ve hayvanlar bu uyariyi nasil anlayabilir ki?
İlgisizlik görecelidir ve bence örnek verdiğim konular aşırı ilgisizlik ve bunlara şahit oldukça çok geriliyorum. Eşim de benim gibi fakat o gördüğünde hemen tepki veriyor, kız kardesine, kayinvalideme ya da bakiciya kızıyor, ben sadece bakıcıyı uyarabiliyorum bana göre annesini elestirsem haddimi aşmış olurum, bu nedenle uzak durmaya çalışıyorum ama Allah korusun bir şey olacak diye de içim içimi yiyor. Bu yol konusuna çok sinirlendim hatta tam çocuğu annesine verdim eve geri dönerken bir araba kornaya basa basa hızla geldi hic yavaslamadan köşeyi döndü.
Sizce en doğrusu nedir? Hic takmamak mı yoksa görümcemle konusmali miyim? Bir kere konusmaya çalistim ilk cocugunda sürekli çocuğunu izlediğini zamanla 2. ve 3. çocukta rahatladığını anlattı o sırada kızı duvarı söküp boya parçaları yiyordu, annesi var diye ben basta tuttum kendimi mudahale etmedim ama farketmesi uzun sürünce ben gittim kızın yanına. Neyse bu gerekçe de aklımı karistirdi, benim çocuğum yok ve çocuğu olanlar daha gerçekçi yorum yapabilir, 2den fazla çocuk annesi olunca rahatlık ve umursamazlik seviyesi de artiyor mu gercekten?
Sizinle tamamen ayni sekildeyim bende. Inanılmaz zor dost olurum ama olduğum zaman aile gibi kanımdan canimdan. Ama bir tane öyle dostum kardeşim dediğim kişiyle iletisimimiz bitti geçen sene ocak ayında. Yaş tuttum resmen. Daha yeni yeni alışıyorum onsuzluga. 7 senelik dostluktu. Hiç yanlıs yapmadım içim vicdanım rahat. Herşeyin olduğu gibi dostlugunda varmış demek ki süresi dedim. Aynen sizn gibi keşke annemle en yakın arkadaş olsaydım diyorum hep bende. Var öyle bir tanıdığım kız. En iyi arkadaşı annesi. Gençte bie kadın. Herseyde ayak uyduruyor. Spor alışveriş fal bakmaya bile annesiyle gidiyor kanka gibiler.
Bu yazı da bir psikoloğun. Anneyle iletisimsizlikten dolayı işte ya en iyi arkadaş ya da eş şeklinde o açık kapanirmis. Benim ikiside basarili olmadi. Belki bundan sonra olur :) siz evlisiniz umarım hep mutlu sürer
Onlar da kör topal büyümüş yani. Konuşsan da değişeceğini sanmıyorum bence huyu böyleEvdekiler kv'min büyüttüğünü söylüyor
Tamamen Allah'a emanet yaşıyor. Ben de elimde olmadan kınıyorum sonum kötü olmaz insallah. Zorluk çekmenin dışında çok guzel degil midir bir çocukla ilgilenmek, her anı değerli. Ben uyutma, hastalik gibi durumlari yaşamadığım icin boyle soyleyebiliyorum belki de ama ben de bebegimin hicbir anini kacirmak istemezdim.Allah'ım nolur anneliği taşıyabilene çocuk ver...Sızın drumunuzda çok zor şimdi karışmayın desem olmaz ahada çocuğa birşey oldu bu sefer sizin vicdanınız rahat olmiycak. E anneyede laf söz kar etmiyor. En iyisi aile büyüklerine söylemek ve derhâl önlem almak. Allah korusun bu kadar ilgisizlige çocuğa birşey olur. Bu kadın çocuğu bakmak için dogurmadimi bakıcı ne alaka. Büyük konuşmak istemiyorum ama hayatta çocuğumu birinin eline veripte bak demem. Anneyim ben yerimi bilirim. Bu çocuğu dogurduysam bakicam derim ama bu kadın çok rahat ya ...
Afedersin sokaktaki köpek bile çocuğunu doğurup anne oluyor... Bence kayınvalideniz ile konuşun. Bahsettiğiniz kadarı bile beni bunalttı. Kim bilir bahsetmediğiniz daha ne var...
Merak ettim esinizin ailesimi ultra zengin. So for bakici fln girla ve gorumce bukdr rahatlik icinde niye boyle ilgisiz kendinden gecmis
Ya evet insanın içinde yoksa kim ne derse desin hassas davranamaz. Simdiye kadar hic tartisma yasamadim aileyle cok şükür bu konuda da eşim hep elestirdi fakat dogrudan ben konusursam tepkileri ne olur bilmiyorum.Onlar da kör topal büyümüş yani. Konuşsan da değişeceğini sanmıyorum bence huyu böyle
Ama kreşe vermesi için ikna edebilirsin.
Dertli başıma ekstra dert açmayayim.Valla bence bulaşmayın.
Ilgilenmediği konusunda konuşma. " kreşte sosyalleşir, yaşıtlarıyla oynar, yemeği, uykusu düzene girer" şeklinde konuş, yavrucak kreşte daha iyi bakılır.Ya evet insanın içinde yoksa kim ne derse desin hassas davranamaz. Simdiye kadar hic tartisma yasamadim aileyle cok şükür bu konuda da eşim hep elestirdi fakat dogrudan ben konusursam tepkileri ne olur bilmiyorum.
Şöyle bir bilgi duymustum, bebekken annemiz bize nasil baktiysa bilincaltimizda kayitliymis ve bebeğimiz olduğunda doğustan geliyor denen annelik duygusu da o bilgilermiş. Kadinin yalniz da olsa hemen anneliğe adapte olabilmesi ve içgüdüsel olarak bebeğine bakabilmesinden bahsediyorum. Ama siz de bu tam tersi olmuş, saçma bir bilgiymis demekki zaten o mantikla erkeklerin de anne gibi bakabilmesi gerekirdi. Tabi sizin durumunuz istisna da olabilir birseylerin normal olmadiginin farkina varmışsınız, bu daha üstün yetenekli ve bilinçli olmayı gerektiriyor.
Bu ortamda büyüdüğünde bizim yeğenimize göre belki de normal bu olacak ve aynı annesi gibi olacak ama umarım sizin gibi bilinçli olur.
Allah korusun hepimizin de yavrularını
şöyle aileleri görüp duyunca ifrit oluyorum
bakıcı tanıdık akraba vs falan mı hadi kendi bakmıyor bakıcı neden yayıyor bir tarafını
çok sinir oldum
kv ye söyleyin eşinize de ne olacaksa olsun
Aslında kısmen doğru söylediğiniz. Şöyle oluyor. Kendi yaşadığın gördüğün yetişme şeklinin tersini uygulasan ve dahi onun normal olmadığını bilsen dahi normal olanı yaparken bir gerginlik yaşıyorsun.
Mesela benim oğlum hiçbir zaman uykuyu çok sevmedi. Hep çok erken kalktı hala öyle. Sabahın köründe uyanıp ona kahvaltı hazırlıyorum ama bunu yaparken içten içe neden uyumam için beni bırakmıyor diye sinirleniyorum ona yansıtmasam bile. Çünkü annemin uykusu hep önemliydi, uykusunu alması gerekirdi. Benim bunu yapamıyor oluşum beni geriyor.
Mesela annem için başkalarının fikri bizden önemliydi hep. Kardeşleri ailesi yeter ki bizim hakkımızda kötü düşünmesin, bizi onaylasınlar, ne uslu çocuk ne güzel yetiştirmişsin böyle desinler diye bizi hep hırpalardı. Ailesinin yanındayken canavara dönüşürdü. Onların baskı ve şiddetine bile göz yumardı. Ben içten içe hep öfkelenirdim buna ama şu an ne oluyor biliyor musunuz? Ailemin yanına geldiğimde çok gergin oluyorum. İçten içe anneliğim ve evladım onlar tarafından onaylansın istiyorum. Evladıma karşı daha tahammülsüz oluyorum. Bu yüzden de ayda bir kez geliyorum aileme, uzak duruyorum. Evladım için. Çünkü öyle bir kodlanmış ki zihnime bu başkalarınca, özellikle ailen tarafından onaylanma isteği, tamamen kurtulamıyorum bundan. E sürekli ailemle görüşsem evladıma zarar. Uzak duruyorum.
Dediğiniz kısmen doğru bu yüzden. Asla tamamen kurtulmak mümkün olmuyor ailenin davranış ve öğretilerinden.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?