ilgili ama ilgisiz eş

Peripadisahininkizi

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
15 Haziran 2022
826
752
empati yeteneğim yüksek bu nedenle bir yanda onu suçlarken bir yanda belamı mı arıyorum diyorum. eşimin iyi ve kötü yönlerini yazacağım önceden iyi gördüğüm, bir çok sorunun üstesinden beraber geldiğimiz ilişkimiz malesef her gün söylendiğim, ona laf ettiğim onun da bana sesini yükselterek konuştuğu bir evliliğe döndü. Bazen ileride bu evliliğin yürümeyeceğini, boşanacağımızı düşünmeye başladım.
Bebekten sonra ilk aylar güzeldi eşim hep yanımda olmaya çalıştı. bebeği ben kucağına veriyim derdi ama lohusalık psikolojisi miydi bilmiyorum hayır ben alırım ben yaparım dedim bebeğimle ilgili şeyleri üstlendim tuhaf bi şekilde. 3-4 ay sonra benim kafaya dank etti ben perişan oluyorum kendi başıma yapamıyorum diye ama eşim de alışmıştı, ben de yapamıyorum giydiremiyorum, altını değiştiremiyorum vs. dedi.
Sonra uykusuzdum ama o mışıl mışıl uyuyor diye aşırı sinir olurdum akşam uyuyor bebek günde 2 kez uyuyorsa kendi de günde 2 kez uyuyor. sürekli bunun lafını yaptım ben gece 3-4 saatlik uykuyla duruyorum da gündüz uyumuyorum sana ne oluyor diye. Sen de uyu o zaman diyordu. (Benim problemim de gündüzleri uyuyamamak)
Biz ayrı uyuyoruz ben erken uyuyorum o geç saatte yanıma gelince uyanıyorum bir de ilk zamanlar aşırı horluyor bebeğim her sese uyanıyordu ben de bir iki onu itekliyordum horlama diye. Neyse şimdi de ayrı yatma sebebi onun spora gitmesi, geç gelmesi biz uyanmayalım diye odaya girmemesi.
Kabullenmiyordu haftada 3-4 gittim diyordu göz göre göre her gün tek tek sayarak söyledim 5 gün dışarı çıktı. Akşam işten eve geliyor yarım saat 1 saat kestireceğim diyor ben buna da itiraz ediyorum ne var sanki sen bebeğe yemek yedirirken o ara dinleniyorum diyor. Sonra kendisi yemeğini yiyor eşim kendi salatasını falan hazırlar yemek de hızlı şeyler olduğu için genelde kendi yapıyor. (Boş vaktim varsa bende yapıyorum.) Sonra bebeğimizi 1 saat dışarı çıkarıyor (ara sıra) sonrası spor, 23 civarı eve gelir içeride koltukta uyur.
Evde olduğu zaman haftada iki gün beraber dışarı çıkıyoruz.
Geçen de spordan önce evi süpürdü bunu ben laf etmeyim diye yapıyor ben sorumluluklarımı yerine getiriyorum diyor. Ki temizlik işi normalde pek yok her şeyi ortaya atar. Ara sıra iştaha gelirse ayda bir yapar.
cinsel ilişkide kendisi yine istekli ama duygusal açıdan yaklaşmıyor hep bi hayvani öpüşmeler, vurmalar şaplaklar falan. Ben genelde uykusuzum, yorgunum diye reddettiğim çok oldu, bu şakayla karışık zorla üzerimi çıkardı sırnaştı ben de gülüyordum ilk başta ya bi dur falan diye, sonra bu durumu tekrarladı sinirime gitti. ilk bebek küçük diye onun yanında aşırı öpüşmeler vardı bunu bebeğin yanında yapma diye diye zorla alıştırdım. Cinsellikte onun sevdiği şeyleri ben sevmiyorum, bunda da uyumumuz pek yok.
benim her söylediğime kızarak sesini yükselterek konuşuyor ama asla bunu kabul etmiyor bu benim normal konuşmam diyor sana bağırmıyorum diyor.

Kısacası cinsellik nedeniyle kavga ediyoruz, uyuyor diye kavga ediyoruz, evde durmuyor, gece ben merak edip gelmiş mi diye bakıyorum kalkıp sinir bozucu geliyor bu bana. Bebeğime daha çok vakit ayırsın istiyorum. Elinde telefonla oturup bebeğe baktığını sanıyor bebeğimizle oyun oynasın istiyorum. Bu konularda söylendiğimde ses tonu hep bi azarlayıcı ama asla azarladığını kabul etmiyor.
Sonuç; bir yandan ilgileniyor bebeğini dışarı çıkartan bi baba, benimle bir yere gidelim dediğimde giden, yemek yok diye kızmayan, gece çok sorunlu geçerse uyandırırım bebeğimize bakması için. Yani genele göre iyi bunları bile yapmayan çok.
Bir de basit gündelik konular da hayır öyle değil diye inatlaşır kızar genelde sonra benim dediğim doğru çıkar. Bir de tartışma sonrası trip atan birisi bir erkek olarak böyle davranıyor olması hiç hoşuma gitmiyor.
 
Son düzenleme:
Ben eşlerin ne sebep olursa olsun ayrı yatmasını sevmiyorum. Bence duygusal bağı azaltıyor.
2 gün beraber çıkıyormuşsunuz diğer günler spora gitmeden önce 1 saat çocukla ilgilensin siz dışarı çıkın yürüyüş yapın hava alın müzik dinleyin kendinize zaman ayırın.
Yemek derdiniz yokmuş güzel bir şey.
Cinsellik az olan evlilikte pek mutluluk olmuyor gözlemlediğim bu konuyu biraz çözmek gerek.
Bence hallolmayacak sorunlar yok çözülür
 
empati yeteneğim yüksek bu nedenle bir yanda onu suçlarken bir yanda belamı mı arıyorum diyorum. eşimin iyi ve kötü yönlerini yazacağım önceden iyi gördüğüm, bir çok sorunun üstesinden beraber geldiğimiz ilişkimiz malesef her gün söylendiğim, ona laf ettiğim onun da bana sesini yükselterek konuştuğu bir evliliğe döndü. Bazen ileride bu evliliğin yürümeyeceğini, boşanacağımızı düşünmeye başladım.
Bebekten sonra ilk aylar güzeldi eşim hep yanımda olmaya çalıştı. bebeği ben kucağına veriyim derdi ama lohusalık psikolojisi miydi bilmiyorum hayır ben alırım ben yaparım dedim bebeğimle ilgili şeyleri üstlendim tuhaf bi şekilde. 3-4 ay sonra benim kafaya dank etti ben perişan oluyorum kendi başıma yapamıyorum diye ama eşim de alışmıştı, ben de yapamıyorum giydiremiyorum, altını değiştiremiyorum vs. dedi.
Sonra uykusuzdum ama o mışıl mışıl uyuyor diye aşırı sinir olurdum akşam uyuyor bebek günde 2 kez uyuyorsa kendi de günde 2 kez uyuyor. sürekli bunun lafını yaptım ben gece 3-4 saatlik uykuyla duruyorum da gündüz uyumuyorum sana ne oluyor diye. Sen de uyu o zaman diyordu. (Benim problemim de gündüzleri uyuyamamak)
Biz ayrı uyuyoruz ben erken uyuyorum o geç saatte yanıma gelince uyanıyorum bir de ilk zamanlar aşırı horluyor bebeğim her sese uyanıyordu ben de bir iki onu itekliyordum horlama diye. Neyse şimdi de ayrı yatma sebebi onun spora gitmesi, geç gelmesi biz uyanmayalım diye odaya girmemesi.
Kabullenmiyordu haftada 3-4 gittim diyordu göz göre göre her gün tek tek sayarak söyledim 5 gün dışarı çıktı. Akşam işten eve geliyor yarım saat 1 saat kestireceğim diyor ben buna da itiraz ediyorum ne var sanki sen bebeğe yemek yedirirken o ara dinleniyorum diyor. Sonra kendisi yemeğini yiyor eşim kendi salatasını falan hazırlar yemek de hızlı şeyler olduğu için genelde kendi yapıyor. (Boş vaktim varsa bende yapıyorum.) Sonra bebeğimizi 1 saat dışarı çıkarıyor (ara sıra) sonrası spor, 23 civarı eve gelir içeride koltukta uyur.
Evde olduğu zaman haftada iki gün beraber dışarı çıkıyoruz.
Geçen de spordan önce evi süpürdü bunu ben laf etmeyim diye yapıyor ben sorumluluklarımı yerine getiriyorum diyor. Ki temizlik işi normalde pek yok her şeyi ortaya atar. Ara sıra iştaha gelirse ayda bir yapar.
cinsel ilişkide kendisi yine istekli ama duygusal açıdan yaklaşmıyor hep bi hayvani öpüşmeler, vurmalar şaplaklar falan. Ben genelde uykusuzum, yorgunum diye reddettiğim çok oldu, bu şakayla karışık zorla üzerimi çıkardı sırnaştı ben de gülüyordum ilk başta ya bi dur falan diye, sonra bu durumu tekrarladı sinirime gitti. ilk bebek küçük diye onun yanında aşırı öpüşmeler vardı bunu bebeğin yanında yapma diye diye zorla alıştırdım. Cinsellikte onun sevdiği şeyleri ben sevmiyorum, bunda da uyumumuz pek yok.
benim her söylediğime kızarak sesini yükselterek konuşuyor ama asla bunu kabul etmiyor bu benim normal konuşmam diyor sana bağırmıyorum diyor.

Kısacası cinsellik nedeniyle kavga ediyoruz, uyuyor diye kavga ediyoruz, evde durmuyor, gece ben merak edip gelmiş mi diye bakıyorum kalkıp sinir bozucu geliyor bu bana. Bebeğime daha çok vakit ayırsın istiyorum. Elinde telefonla oturup bebeğe baktığını sanıyor bebeğimizle oyun oynasın istiyorum. Bu konularda söylendiğimde ses tonu hep bi azarlayıcı ama asla azarladığını kabul etmiyor.
Sonuç; bir yandan ilgileniyor bebeğini dışarı çıkartan bi baba, benimle bir yere gidelim dediğimde giden, yemek yok diye kızmayan, gece çok sorunlu geçerse uyandırırım bebeğimize bakması için. Yani genele göre iyi bunları bile yapmayan çok.
Bir de basit gündelik konular da hayır öyle değil diye inatlaşır kızar genelde sonra benim dediğim doğru çıkar. Bir de tartışma sonrası trip atan birisi bir erkek olarak böyle davranıyor olması hiç hoşuma gitmiyor.
Ay canım bizim şuanki durumu özetlemişin.Erkeklerin genelinde bu var sanırım .İşten geliyor her dakka uyuklama modunda.Bende herşeyi üstlendim oda rahata alıştı şimdi 10dk baksa çocuk ağlasa ee bu durmuyo diye getiriyor.Bende 1 aydır çözmeye çalışıyorum.Spora yazılcam çok kilo aldım dedi izin vermedim orda harcıcan vakti kızımıza ayır bana ayır beni dinlendir dedim eşinde spora biraz ara versinde sen yazıl bizim daha çok ihtiyacımız var.Ayrı yatma konusu bizdede var.Evlendiğimizden beri 1 kez ayrı yatmadık ama çocuk olunca ayırdık horluyor çocuk irkiliyor diye bir süre daha yatamıcaz gibi.Anlıcağın aynı şeyleri bi çok kadın yaşıyor.Biz kavga etmiyoruz eşim çok ılımlı hemen orta yol bulma derdinde çünkü sen haklısın der oda sinir bozucu oluyor bazen kavga etmek istyor insan.Ama sevgimiz birbirimize tam olduğu için boşanma gibi birşey hiç düşünmedim.Bu bir süreç ve geçicek diye kendimi olumluyorum.
 
empati yeteneğim yüksek bu nedenle bir yanda onu suçlarken bir yanda belamı mı arıyorum diyorum. eşimin iyi ve kötü yönlerini yazacağım önceden iyi gördüğüm, bir çok sorunun üstesinden beraber geldiğimiz ilişkimiz malesef her gün söylendiğim, ona laf ettiğim onun da bana sesini yükselterek konuştuğu bir evliliğe döndü. Bazen ileride bu evliliğin yürümeyeceğini, boşanacağımızı düşünmeye başladım.
Bebekten sonra ilk aylar güzeldi eşim hep yanımda olmaya çalıştı. bebeği ben kucağına veriyim derdi ama lohusalık psikolojisi miydi bilmiyorum hayır ben alırım ben yaparım dedim bebeğimle ilgili şeyleri üstlendim tuhaf bi şekilde. 3-4 ay sonra benim kafaya dank etti ben perişan oluyorum kendi başıma yapamıyorum diye ama eşim de alışmıştı, ben de yapamıyorum giydiremiyorum, altını değiştiremiyorum vs. dedi.
Sonra uykusuzdum ama o mışıl mışıl uyuyor diye aşırı sinir olurdum akşam uyuyor bebek günde 2 kez uyuyorsa kendi de günde 2 kez uyuyor. sürekli bunun lafını yaptım ben gece 3-4 saatlik uykuyla duruyorum da gündüz uyumuyorum sana ne oluyor diye. Sen de uyu o zaman diyordu. (Benim problemim de gündüzleri uyuyamamak)
Biz ayrı uyuyoruz ben erken uyuyorum o geç saatte yanıma gelince uyanıyorum bir de ilk zamanlar aşırı horluyor bebeğim her sese uyanıyordu ben de bir iki onu itekliyordum horlama diye. Neyse şimdi de ayrı yatma sebebi onun spora gitmesi, geç gelmesi biz uyanmayalım diye odaya girmemesi.
Kabullenmiyordu haftada 3-4 gittim diyordu göz göre göre her gün tek tek sayarak söyledim 5 gün dışarı çıktı. Akşam işten eve geliyor yarım saat 1 saat kestireceğim diyor ben buna da itiraz ediyorum ne var sanki sen bebeğe yemek yedirirken o ara dinleniyorum diyor. Sonra kendisi yemeğini yiyor eşim kendi salatasını falan hazırlar yemek de hızlı şeyler olduğu için genelde kendi yapıyor. (Boş vaktim varsa bende yapıyorum.) Sonra bebeğimizi 1 saat dışarı çıkarıyor (ara sıra) sonrası spor, 23 civarı eve gelir içeride koltukta uyur.
Evde olduğu zaman haftada iki gün beraber dışarı çıkıyoruz.
Geçen de spordan önce evi süpürdü bunu ben laf etmeyim diye yapıyor ben sorumluluklarımı yerine getiriyorum diyor. Ki temizlik işi normalde pek yok her şeyi ortaya atar. Ara sıra iştaha gelirse ayda bir yapar.
cinsel ilişkide kendisi yine istekli ama duygusal açıdan yaklaşmıyor hep bi hayvani öpüşmeler, vurmalar şaplaklar falan. Ben genelde uykusuzum, yorgunum diye reddettiğim çok oldu, bu şakayla karışık zorla üzerimi çıkardı sırnaştı ben de gülüyordum ilk başta ya bi dur falan diye, sonra bu durumu tekrarladı sinirime gitti. ilk bebek küçük diye onun yanında aşırı öpüşmeler vardı bunu bebeğin yanında yapma diye diye zorla alıştırdım. Cinsellikte onun sevdiği şeyleri ben sevmiyorum, bunda da uyumumuz pek yok.
benim her söylediğime kızarak sesini yükselterek konuşuyor ama asla bunu kabul etmiyor bu benim normal konuşmam diyor sana bağırmıyorum diyor.

Kısacası cinsellik nedeniyle kavga ediyoruz, uyuyor diye kavga ediyoruz, evde durmuyor, gece ben merak edip gelmiş mi diye bakıyorum kalkıp sinir bozucu geliyor bu bana. Bebeğime daha çok vakit ayırsın istiyorum. Elinde telefonla oturup bebeğe baktığını sanıyor bebeğimizle oyun oynasın istiyorum. Bu konularda söylendiğimde ses tonu hep bi azarlayıcı ama asla azarladığını kabul etmiyor.
Sonuç; bir yandan ilgileniyor bebeğini dışarı çıkartan bi baba, benimle bir yere gidelim dediğimde giden, yemek yok diye kızmayan, gece çok sorunlu geçerse uyandırırım bebeğimize bakması için. Yani genele göre iyi bunları bile yapmayan çok.
Bir de basit gündelik konular da hayır öyle değil diye inatlaşır kızar genelde sonra benim dediğim doğru çıkar. Bir de tartışma sonrası trip atan birisi bir erkek olarak böyle davranıyor olması hiç hoşuma gitmiyor.



Sen eşinle konuş bir terapi almaya başla.

Sen şu eşinin sana sırnaşmasını daha önce yine yazmıştın, o zaman hiç ilk zamanlar güldüğünü vs yazmamıştın, bebek varken rahatsız oluyorsun bebek odasında yatağında oynasın oyalansın yalnız dursun 15 20 dakika o zaman öpüşün koklaşın demiştik.

Bu spor salonu konusu yine açıldı, sana sana haftanın 2 günü sen bebeği eşine bırak çık dedik, ikinizde kendinize zaman ayırın yazdık konu açmışsın.

Cinsellikte de bebeği leylekler getirmediğine göre adamın yatak odasındaki halini hep biliyorsundur. Şimdi bunu sıkıntı yapman garip.

Adam zamanında yardımcı olmak istemiş, kabul etmemişsin, sanki sen ve bebeğin bir ailesiniz bebeğin babası dış kapının mandalı gibi olmuş ve bunu sen inşa etmişsin. Herkes burada bebek doğunca "kocam yardım etmiyor" diye söyleniyor, sen yardımı çok garip bir şekilde kabul etmemişsin. Horluyorsa bile aradan aylar geçmiş bir çözüm bulamadınız mı bunca zaman, bebekten önce yine horluyordur bu adam.

Yazdıklarına göre adama karşı böyle sadece evin babası gibi görüyorsun, sevgili hayat arkadaşı olarak görmüyorsun çocuk doğduğundan beri.
 
empati yeteneğim yüksek bu nedenle bir yanda onu suçlarken bir yanda belamı mı arıyorum diyorum. eşimin iyi ve kötü yönlerini yazacağım önceden iyi gördüğüm, bir çok sorunun üstesinden beraber geldiğimiz ilişkimiz malesef her gün söylendiğim, ona laf ettiğim onun da bana sesini yükselterek konuştuğu bir evliliğe döndü. Bazen ileride bu evliliğin yürümeyeceğini, boşanacağımızı düşünmeye başladım.
Bebekten sonra ilk aylar güzeldi eşim hep yanımda olmaya çalıştı. bebeği ben kucağına veriyim derdi ama lohusalık psikolojisi miydi bilmiyorum hayır ben alırım ben yaparım dedim bebeğimle ilgili şeyleri üstlendim tuhaf bi şekilde. 3-4 ay sonra benim kafaya dank etti ben perişan oluyorum kendi başıma yapamıyorum diye ama eşim de alışmıştı, ben de yapamıyorum giydiremiyorum, altını değiştiremiyorum vs. dedi.
Sonra uykusuzdum ama o mışıl mışıl uyuyor diye aşırı sinir olurdum akşam uyuyor bebek günde 2 kez uyuyorsa kendi de günde 2 kez uyuyor. sürekli bunun lafını yaptım ben gece 3-4 saatlik uykuyla duruyorum da gündüz uyumuyorum sana ne oluyor diye. Sen de uyu o zaman diyordu. (Benim problemim de gündüzleri uyuyamamak)
Biz ayrı uyuyoruz ben erken uyuyorum o geç saatte yanıma gelince uyanıyorum bir de ilk zamanlar aşırı horluyor bebeğim her sese uyanıyordu ben de bir iki onu itekliyordum horlama diye. Neyse şimdi de ayrı yatma sebebi onun spora gitmesi, geç gelmesi biz uyanmayalım diye odaya girmemesi.
Kabullenmiyordu haftada 3-4 gittim diyordu göz göre göre her gün tek tek sayarak söyledim 5 gün dışarı çıktı. Akşam işten eve geliyor yarım saat 1 saat kestireceğim diyor ben buna da itiraz ediyorum ne var sanki sen bebeğe yemek yedirirken o ara dinleniyorum diyor. Sonra kendisi yemeğini yiyor eşim kendi salatasını falan hazırlar yemek de hızlı şeyler olduğu için genelde kendi yapıyor. (Boş vaktim varsa bende yapıyorum.) Sonra bebeğimizi 1 saat dışarı çıkarıyor (ara sıra) sonrası spor, 23 civarı eve gelir içeride koltukta uyur.
Evde olduğu zaman haftada iki gün beraber dışarı çıkıyoruz.
Geçen de spordan önce evi süpürdü bunu ben laf etmeyim diye yapıyor ben sorumluluklarımı yerine getiriyorum diyor. Ki temizlik işi normalde pek yok her şeyi ortaya atar. Ara sıra iştaha gelirse ayda bir yapar.
cinsel ilişkide kendisi yine istekli ama duygusal açıdan yaklaşmıyor hep bi hayvani öpüşmeler, vurmalar şaplaklar falan. Ben genelde uykusuzum, yorgunum diye reddettiğim çok oldu, bu şakayla karışık zorla üzerimi çıkardı sırnaştı ben de gülüyordum ilk başta ya bi dur falan diye, sonra bu durumu tekrarladı sinirime gitti. ilk bebek küçük diye onun yanında aşırı öpüşmeler vardı bunu bebeğin yanında yapma diye diye zorla alıştırdım. Cinsellikte onun sevdiği şeyleri ben sevmiyorum, bunda da uyumumuz pek yok.
benim her söylediğime kızarak sesini yükselterek konuşuyor ama asla bunu kabul etmiyor bu benim normal konuşmam diyor sana bağırmıyorum diyor.

Kısacası cinsellik nedeniyle kavga ediyoruz, uyuyor diye kavga ediyoruz, evde durmuyor, gece ben merak edip gelmiş mi diye bakıyorum kalkıp sinir bozucu geliyor bu bana. Bebeğime daha çok vakit ayırsın istiyorum. Elinde telefonla oturup bebeğe baktığını sanıyor bebeğimizle oyun oynasın istiyorum. Bu konularda söylendiğimde ses tonu hep bi azarlayıcı ama asla azarladığını kabul etmiyor.
Sonuç; bir yandan ilgileniyor bebeğini dışarı çıkartan bi baba, benimle bir yere gidelim dediğimde giden, yemek yok diye kızmayan, gece çok sorunlu geçerse uyandırırım bebeğimize bakması için. Yani genele göre iyi bunları bile yapmayan çok.
Bir de basit gündelik konular da hayır öyle değil diye inatlaşır kızar genelde sonra benim dediğim doğru çıkar. Bir de tartışma sonrası trip atan birisi bir erkek olarak böyle davranıyor olması hiç hoşuma gitmiyor.
Sorun nedir anlamadım
 
Haftada beş gün spora filan gitmesi biraz fazla. Hele de siz evde bebekle otururken iyice gıcık olursunuz haklısınız, anlaşma yapın diyelim üç gün o gitsin spora üç gün de siz spora ya da istediğiniz başka bir hobiye vakit ayırın. Ama temel sorununuz cinsellik gibi, daha uyumlu tatminkar ve duygusal bir cinsel hayatınız olsa eşinizi hoşgörme potansiyeliniz artar. Yoksa en ufak şey gözünüze batmaya başlar. Karşınıza alıp uzun uzun konuşun yatakta ondan neler beklediğinizi anlatın nelerden hoşlanmadığınızı belirtin. Gerekirse bunu mektup yazarak yazın ya da bir ya da iki seans çift terapisine gidip buna odaklanın. Düşünce ve inanç yapınızı bilmiyorum ama daha kadın izleyiciye dönük erotik romantik filmler var onlardan bile örnek verebilirsiniz
 
Sizin önceki konularınızi hatırladım ayrı yatmak evlilik için gerçekten uygun olmayan bir durum bebekten sonra siz eş kimliğinizi rafa kaldırıp anneliğe bürünmüşsunuz sadece cinsellik konusunda bu adam bebekten önce de böyledir illa ki yani yeni bir durum değil ya kabul edeceksin ya da düzeltmesi için öncesinde bir şeyler yapacaksın ve ayrıca bebekten sonra eşim bana yanaşmıyor konularıyla dolu bu forum bence halimize şükredin bebek bakımı ve ev işi konusunda adam hiçbir şey yapmıyor değil siz adamakıllı bir konuşmalisiniz ama büyütülecek bir konu yok bana göre
 
Yani büyük laflar etmeyeceğim sonuçta henüz çocuğum yok olduğu zaman nasıl bir kişiliğe bürünür ne yaşarım bilmiyorum ama gördüğüm kadarıyla bir çok kadın bu sorunu yaşıyor. Özellikle işi bırakıp çocuğa odaklanan kadınlarda daha çok oluyor. Ablam ve görümcem işten ayrılmıştı bebek olduğunda ve aynı böyle şeyler anlatıyorlardı kendi bakımlarını bile ihmal etmiştiler eşlerine gereksiz bi canlı gibi davranıyorlardı. Ama iş yerimdeki iki üç evli çocuk yapan arkadaşlarım eşleriyle sevgili gibiydiler. Baya görev bölümü yapmışlardı ve çalıştıkları için kişisel bakımları libidoları da iyiydi. Evde kalmak köreltiyor bence tek gözlemlediğim bu oldu benim.

Biraz söylenmeyi bırakın, sürekli memnuniyetsiz haller erkeği değil her insanı sıkar birlikte vakit geçirmek istemez, size yanaşmasına arzulamasına izin verin tam tersi olsa inanın canınız daha çok sıkılırdı. Sizde ona adım atın biraz iyimser olun, söylemeden yapmıyorsa yönlendirin, telefonla ilgilense dahi baksın telefonla oynayacağına düzgün bak çocuğa gibi üstten üstten laflar söylemeyin. Biz kadınlar çok derin hassas düşünüyor ve çok dile getiriyoruz ama erkekler öyle değil gerçekten düz olmayı seviyorlar ve öyle mutlular. Böyle kaçak güreşmek kavga etmek yerine kabullenmeyi deneyin, beklentiyi az tutmayı deneyin. Ay bilmiyorum zor zamanlar Allah yardımcınız olsun :)
 
empati yeteneğim yüksek bu nedenle bir yanda onu suçlarken bir yanda belamı mı arıyorum diyorum. eşimin iyi ve kötü yönlerini yazacağım önceden iyi gördüğüm, bir çok sorunun üstesinden beraber geldiğimiz ilişkimiz malesef her gün söylendiğim, ona laf ettiğim onun da bana sesini yükselterek konuştuğu bir evliliğe döndü. Bazen ileride bu evliliğin yürümeyeceğini, boşanacağımızı düşünmeye başladım.
Bebekten sonra ilk aylar güzeldi eşim hep yanımda olmaya çalıştı. bebeği ben kucağına veriyim derdi ama lohusalık psikolojisi miydi bilmiyorum hayır ben alırım ben yaparım dedim bebeğimle ilgili şeyleri üstlendim tuhaf bi şekilde. 3-4 ay sonra benim kafaya dank etti ben perişan oluyorum kendi başıma yapamıyorum diye ama eşim de alışmıştı, ben de yapamıyorum giydiremiyorum, altını değiştiremiyorum vs. dedi.
Sonra uykusuzdum ama o mışıl mışıl uyuyor diye aşırı sinir olurdum akşam uyuyor bebek günde 2 kez uyuyorsa kendi de günde 2 kez uyuyor. sürekli bunun lafını yaptım ben gece 3-4 saatlik uykuyla duruyorum da gündüz uyumuyorum sana ne oluyor diye. Sen de uyu o zaman diyordu. (Benim problemim de gündüzleri uyuyamamak)
Biz ayrı uyuyoruz ben erken uyuyorum o geç saatte yanıma gelince uyanıyorum bir de ilk zamanlar aşırı horluyor bebeğim her sese uyanıyordu ben de bir iki onu itekliyordum horlama diye. Neyse şimdi de ayrı yatma sebebi onun spora gitmesi, geç gelmesi biz uyanmayalım diye odaya girmemesi.
Kabullenmiyordu haftada 3-4 gittim diyordu göz göre göre her gün tek tek sayarak söyledim 5 gün dışarı çıktı. Akşam işten eve geliyor yarım saat 1 saat kestireceğim diyor ben buna da itiraz ediyorum ne var sanki sen bebeğe yemek yedirirken o ara dinleniyorum diyor. Sonra kendisi yemeğini yiyor eşim kendi salatasını falan hazırlar yemek de hızlı şeyler olduğu için genelde kendi yapıyor. (Boş vaktim varsa bende yapıyorum.) Sonra bebeğimizi 1 saat dışarı çıkarıyor (ara sıra) sonrası spor, 23 civarı eve gelir içeride koltukta uyur.
Evde olduğu zaman haftada iki gün beraber dışarı çıkıyoruz.
Geçen de spordan önce evi süpürdü bunu ben laf etmeyim diye yapıyor ben sorumluluklarımı yerine getiriyorum diyor. Ki temizlik işi normalde pek yok her şeyi ortaya atar. Ara sıra iştaha gelirse ayda bir yapar.
cinsel ilişkide kendisi yine istekli ama duygusal açıdan yaklaşmıyor hep bi hayvani öpüşmeler, vurmalar şaplaklar falan. Ben genelde uykusuzum, yorgunum diye reddettiğim çok oldu, bu şakayla karışık zorla üzerimi çıkardı sırnaştı ben de gülüyordum ilk başta ya bi dur falan diye, sonra bu durumu tekrarladı sinirime gitti. ilk bebek küçük diye onun yanında aşırı öpüşmeler vardı bunu bebeğin yanında yapma diye diye zorla alıştırdım. Cinsellikte onun sevdiği şeyleri ben sevmiyorum, bunda da uyumumuz pek yok.
benim her söylediğime kızarak sesini yükselterek konuşuyor ama asla bunu kabul etmiyor bu benim normal konuşmam diyor sana bağırmıyorum diyor.

Kısacası cinsellik nedeniyle kavga ediyoruz, uyuyor diye kavga ediyoruz, evde durmuyor, gece ben merak edip gelmiş mi diye bakıyorum kalkıp sinir bozucu geliyor bu bana. Bebeğime daha çok vakit ayırsın istiyorum. Elinde telefonla oturup bebeğe baktığını sanıyor bebeğimizle oyun oynasın istiyorum. Bu konularda söylendiğimde ses tonu hep bi azarlayıcı ama asla azarladığını kabul etmiyor.
Sonuç; bir yandan ilgileniyor bebeğini dışarı çıkartan bi baba, benimle bir yere gidelim dediğimde giden, yemek yok diye kızmayan, gece çok sorunlu geçerse uyandırırım bebeğimize bakması için. Yani genele göre iyi bunları bile yapmayan çok.
Bir de basit gündelik konular da hayır öyle değil diye inatlaşır kızar genelde sonra benim dediğim doğru çıkar. Bir de tartışma sonrası trip atan birisi bir erkek olarak böyle davranıyor olması hiç hoşuma gitmiyor.
Adamı kendi ellerinle bu hale getirmissin ?
 
empati yeteneğim yüksek bu nedenle bir yanda onu suçlarken bir yanda belamı mı arıyorum diyorum. eşimin iyi ve kötü yönlerini yazacağım önceden iyi gördüğüm, bir çok sorunun üstesinden beraber geldiğimiz ilişkimiz malesef her gün söylendiğim, ona laf ettiğim onun da bana sesini yükselterek konuştuğu bir evliliğe döndü. Bazen ileride bu evliliğin yürümeyeceğini, boşanacağımızı düşünmeye başladım.
Bebekten sonra ilk aylar güzeldi eşim hep yanımda olmaya çalıştı. bebeği ben kucağına veriyim derdi ama lohusalık psikolojisi miydi bilmiyorum hayır ben alırım ben yaparım dedim bebeğimle ilgili şeyleri üstlendim tuhaf bi şekilde. 3-4 ay sonra benim kafaya dank etti ben perişan oluyorum kendi başıma yapamıyorum diye ama eşim de alışmıştı, ben de yapamıyorum giydiremiyorum, altını değiştiremiyorum vs. dedi.
Sonra uykusuzdum ama o mışıl mışıl uyuyor diye aşırı sinir olurdum akşam uyuyor bebek günde 2 kez uyuyorsa kendi de günde 2 kez uyuyor. sürekli bunun lafını yaptım ben gece 3-4 saatlik uykuyla duruyorum da gündüz uyumuyorum sana ne oluyor diye. Sen de uyu o zaman diyordu. (Benim problemim de gündüzleri uyuyamamak)
Biz ayrı uyuyoruz ben erken uyuyorum o geç saatte yanıma gelince uyanıyorum bir de ilk zamanlar aşırı horluyor bebeğim her sese uyanıyordu ben de bir iki onu itekliyordum horlama diye. Neyse şimdi de ayrı yatma sebebi onun spora gitmesi, geç gelmesi biz uyanmayalım diye odaya girmemesi.
Kabullenmiyordu haftada 3-4 gittim diyordu göz göre göre her gün tek tek sayarak söyledim 5 gün dışarı çıktı. Akşam işten eve geliyor yarım saat 1 saat kestireceğim diyor ben buna da itiraz ediyorum ne var sanki sen bebeğe yemek yedirirken o ara dinleniyorum diyor. Sonra kendisi yemeğini yiyor eşim kendi salatasını falan hazırlar yemek de hızlı şeyler olduğu için genelde kendi yapıyor. (Boş vaktim varsa bende yapıyorum.) Sonra bebeğimizi 1 saat dışarı çıkarıyor (ara sıra) sonrası spor, 23 civarı eve gelir içeride koltukta uyur.
Evde olduğu zaman haftada iki gün beraber dışarı çıkıyoruz.
Geçen de spordan önce evi süpürdü bunu ben laf etmeyim diye yapıyor ben sorumluluklarımı yerine getiriyorum diyor. Ki temizlik işi normalde pek yok her şeyi ortaya atar. Ara sıra iştaha gelirse ayda bir yapar.
cinsel ilişkide kendisi yine istekli ama duygusal açıdan yaklaşmıyor hep bi hayvani öpüşmeler, vurmalar şaplaklar falan. Ben genelde uykusuzum, yorgunum diye reddettiğim çok oldu, bu şakayla karışık zorla üzerimi çıkardı sırnaştı ben de gülüyordum ilk başta ya bi dur falan diye, sonra bu durumu tekrarladı sinirime gitti. ilk bebek küçük diye onun yanında aşırı öpüşmeler vardı bunu bebeğin yanında yapma diye diye zorla alıştırdım. Cinsellikte onun sevdiği şeyleri ben sevmiyorum, bunda da uyumumuz pek yok.
benim her söylediğime kızarak sesini yükselterek konuşuyor ama asla bunu kabul etmiyor bu benim normal konuşmam diyor sana bağırmıyorum diyor.

Kısacası cinsellik nedeniyle kavga ediyoruz, uyuyor diye kavga ediyoruz, evde durmuyor, gece ben merak edip gelmiş mi diye bakıyorum kalkıp sinir bozucu geliyor bu bana. Bebeğime daha çok vakit ayırsın istiyorum. Elinde telefonla oturup bebeğe baktığını sanıyor bebeğimizle oyun oynasın istiyorum. Bu konularda söylendiğimde ses tonu hep bi azarlayıcı ama asla azarladığını kabul etmiyor.
Sonuç; bir yandan ilgileniyor bebeğini dışarı çıkartan bi baba, benimle bir yere gidelim dediğimde giden, yemek yok diye kızmayan, gece çok sorunlu geçerse uyandırırım bebeğimize bakması için. Yani genele göre iyi bunları bile yapmayan çok.
Bir de basit gündelik konular da hayır öyle değil diye inatlaşır kızar genelde sonra benim dediğim doğru çıkar. Bir de tartışma sonrası trip atan birisi bir erkek olarak böyle davranıyor olması hiç hoşuma gitmiyor.
Hiç bir erkekğin kadın laf yapmasın diye evi süpüreceğini sanmıyorum. Bebeğin ve sen bir bütünsün ama kocanı öyle görmüyorsun yapmayın bunu evliliklerinize mutlu bir yuva istiyorsanız çevremdeki örneklerden şunları söyleyebilirim eşlerinizi 2. Plana atmayın zaten kadın doğumdan sonra cinsellik yapabilmesi bir zaman alıyor ama bunu alışkanlık haline getirip eşini ve kendini uzaklaştıran çok kadın var. Eşinin kıymetini bilmelisin. Bir kadın anne olduğunda sadece bir anne değil. Aynı zamanda bir eştir. Bu rahatlığı bırakmalısın emin ol her anne yorgun uykusuz bitkin hissettiği günler oluyor. Adam madem horluyor doktora gidin ne bilim horlamamak için burun bantları var onları deneyin ama eşinizi odanızdan kovmayın. Bebeğiniz eğer 1 yaş olduysa odasını ayırın mutlu bir baba ve anne bir çocuk için emin olun daha önemli verdiğiniz süt çıkardığınız gaz altını değiştirmenizden daha önemli bir zaman sonra çünkü bu zorluklar geçecek çocuğunuz büyüyecek ama aranıza bir kere soğukluk girerse bunu düzeltmek daha zordur. Ayrıca sadece karşı tarafın değişmesini beklemeyin önce kendinizi eleştirin konuşma tarzınızı düzeltin ilginizi şefkatinizi eşinize de gösterin emin olun oda değişecektir.
 
İkrah ettim artık erkeklerin uyuma merakından. Çok narinler, çok dayanıksızlar ve hep yorgunlar. Kadın olarak hayatın içinde gösterdiğimiz yoğun efor sonrası erkeklerin bu hali batıyor hak veriyorum. Diğer meseleler için arkadaşlar çok güzel tavsiyeler vermişler zaten, umarım gönlünüzce olur🙏
 
Hanımlar horlama bir sağlık problemi.
Sanki adamın karakteriymis gibi çözümü oda ayırmak kesinlikle değil .
Biz yeni evliyken eşim horluyordu. Uykum çok hafiftir zor uyurum ben uykuya dalana kadar eşim çoktan ağzı açık horlamaya başlıyordu. Hatta gecenin ilerleyen saatlerinde düzgün nefes alamayip kafasını geriye atıyordu. Nisanliyken hep boynum ağrıyor derdi.
Doktora gittik meğerse toza vs alerjisi varmış geniz eti sisiyormuş burun spreyiyle çözdük işi. Artık sessiz uyuyor.
Eşinizin uykusuzlugu kaliteli uyku uyuyamamasindan bence. Horlamaktan yeterli oksijen alamiyordur miskinlikten olduğunu düşünmeyin.
 
Bütün sorumluluğu üzerinize alıp zorlanınca tavır yapıyorsunuz. Siz annesi iseniz o da babası keşke baştan adamı çocuk bakımında saf dışı bırakmasaydınız. Eşiniz çocukla sizin aranıza dahil olamayınca kendine hayat kurmuş.

Çocuk olunca ayrı yatmayı doğru bulmuyorum. Karı koca ilişkisini sarsıyor
 
X