Edirneliyim ben, evlendiğimde ilk 14 yıl İstanbul'da oturduk, şimdi memleketimizdeyiz.
39 yaşımı bu kasım ayında doldurdum, biri 19 biri 11 yaşında iki oğlum var.
20 yaşında anne oldum.
Büyüklerimiz Yunanistan Selanik göçmeni
-
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
İleri Yaşta Doğal Yolla Hamile Kalmak
- Konu Sahibi bearnguin
- Başlangıç Tarihi
39 yaşımı bu kasım ayında doldurdum, biri 19 biri 11 yaşında iki oğlum var.
20 yaşında anne oldum.
Büyüklerimiz Yunanistan Selanik göçmeni
Şu dunyada nasibi olacak ya bende çok duydum böyle seyler benim görumcemin 7 aylıl karnında öldu sonra tekrar hamile kaldı doğurdu 3 aylık besiğinde ölü bulundu.Rabbim sapasaglam ömruyle birlikte nasip etsin teyzemin kızınında Allah kımseyı evladıyla sınamasın karnında 6 aylıkken kafa su topluyor öxurlu olur dediler aldırmadı doğurdu 1 yasına bastı bebek Rabbim şifa versin hastanede hala tedavi göruyor 4. CocuguEvet, çocuk yapılmaz, Allah nasib eder diye bir şey okumuştum bir blogda..
Bazen bütün şartlar uygundur ama olmaz veya düşer.
Bazen beklemeden olur, bazen ilk denemede olur.
Herkesin nasibi ayrı.
Eski komşum mesela, bir kızı vardı, eşi özellikle erkek çocuk istiyordu.
Hamile kaldı, erkek olduğu anlaşılınca eşi hediyeler, takılar neler aldı kadına sevinçten.
Hiç sorun yoktu, doğuma birkaç gün kala evde kadının eline birşey geliyor, hemen hastaneye gidiyorlar ki bebek ölmüş, sezeryanla ölü doğum yapmıştı
Amin, hepimize evlatlarımızın hayırlı günlerini bitlikte yaşamak nasib olsun.
5. Sınıfta oğlum bu yıl 2008 doğumlu
Çok zor, görümceniz adına çok üzüldüm
- 6 Ekim 2008
- 2.603
- 10.609
Açılın tek çocuk geldi! :))
Tek çocuğum ve hayatımda bundan bir an bile şikayet etmedim. Hep bunun avantajlarıyla dolu mutlu bi hayatım oldu. İstediğim her şeye sahip olamayacağım kafama kazına kazına, sevgi dolu, kıvamında, şımartılmadan büyütüldüm. Zaten hiç mızıkladığım da olmamış öyle memnunmuşum halimden.
Okula başladığım andan itibaren kardeş isteyip istemediğim hep soruldu, her seferinde istemediğimi söyledim çünkü kardeşi olan arkadaşlarım eskisi gibi mutlu değillerdi. Bu hep dikkatimi çekti. Annemle babama benden sonra gelen bir başkasının anne-baba dediğini hayal etmek dahi gözlerimi dolduruyordu. Eşim dediğinde de garipsiyorum, hatta ailemin yanında şakasını da yapıyorum "anne baba demek zorunda değilsin, çok da şaapma" diye. Çok yakın mahalle arkadaşlarımla, kuzenlerimle birlikte büyüdüm. Gözümün önündeki kardeşler hep ağlayan, problem çıkaran küçük insanlardı. Ergenlikte akranlarınla birlikte bi yere gidemezdin çünkü arkada viyaklayan bi çocuk hep peşine takılırdı, ispiyonlardı. Lüzumsuz sümüklü tipler olarak kodlandı hep benim beynime kardeş kavramı. Şimdi büyüdüler ve aralarında rekabet olan karındaş adamlara dönüştüler. Biri birinin maaşını kıskanır, biri hissenin payını hesaplar, biri babama ben baktım büyük dilim benim olmalı der, birinin karısı eltisini gömer, biri baldız taşmış der, biri birinin kocasını, düğününü, takısını ırtını zırtını kıskanır, biri kardeşinin kılığına kıyafetine laf eder, sevgilisine takar. Sen kimsin lan düdük? Gerçekten iyi geçinen çok az kardeş gördüm ben. Çoğunluğu problem yaşıyor. Olmasalar da hayat çok güzel olabiliyo yani. Bence bu kadar dramatikleştirecek bi ihtiyaç değil kardeş kavramı. Toprak ağası değilsen, iş gücü, soy kalabalığı, fazladan yapalım lazım olur demiyosan, birbirinin arkalarını kollamalarını gerektirecek yabani bi kültüre sahip değilsen, kordon kanı lazım değilse kardeş yapmak da kardeş sahibi olmak da 'bence' gereksiz. Şart değil anlamında gereksiz demek istiyorum. Bu bi ihtiyaç değil yani. Eskidenmiş o.
Bir de sıklıkla bir yanılgı vardır ki tek çocuklar bencil olur, kıskanç olur, paylaşmayı bilmez. Halbuki tam tersi. O kadar doymuş büyüyorsunuz ki bazen paylaşımda sınırları ayarlayamıyorsunuz ve yaptıklarınız aşırı görünüyor. Sevgiye de doyduğunuz için hayatınızdan insan çıkarmak, reddetmek, silmek daha kolay oluyor. Kimseye eyvallahınız olmuyor çünkü yetişkinliğiniz boyunca her şeyle tek başınıza mücadele etmişsiniz zaten. Daha küçüklükte eğitiyorsun kendini. Evde tek başına nasıl kalınır, nasıl vakit geçirilir, bir oyunu iki kişiymiş gibi nasıl oynayabilirsin, nasıl yaratıcı olunur, bi işin üstesinden tek başına nasıl gelinir, bir suç ortağın olmadan suç nasıl tek başına üstlenilir bunları hep kendiliğinden öğreniyorsun. Aşırı ilgi ve şımartılmayla büyütülmediysen tek çocuk olmak demek hiçbir şeye özenmemek, anne baba dışında kimseyi kıskanmamak demektir. İnsanların zor durumlar karşısında tek başına kaldığında yaşadıkları bocalamayı, çaresizliği hayretle izlemek demektir. Hayat karşısında avantajı çoktur tek çocuk olmanın. Yarı yolda bırakıldığında, tek başına kaldığında ayakta kalabilirsin. İnsanlar "yazıık niye kardeş yapmamışlar sana" diyerek acıyomuş gibi tavırlara girebilirler ama bilmezler ki çoğu tek çocuk, kardeşli çocuklara göre daha güçlüdür. Kendilerine güveni daha yüksektir. Ezmeyi de bilmezler ezilmeyi de.
Ebeveyn kaybında ise fikrim şu: Tek çocuk da olsan 8 kardeş de olsan anne baba kaybında yaşayacağın acı her türlü aynı şiddette yakıp geçecek. Aynı acıyı başkasıyla aynı şekilde yaşayınca acının hafifleyeceğini ya da daha kısa sürede atlatılacağını düşünmüyorum. Her türlü yamulurum. Bu tamamen benim yapımla da ilgili olabilir tek çocuk olmakla da ilgili olabilir. Tek başımayken kötü dönemleri daha rahat atlatıyorum. Yani o travma anında soğuk kanlı olup gerekeni yaptıktan sonra tek başıma kalarak ve böğüre böğüre ağlayarak atlatıyorum hep. Annem felç geçirdiğinde de aynen öyle olmuştum. Yakınlarım ayılıp bayılıyodu ben kontrolü kaybetmemeye çalışıyordum çünkü babamı da düşünmek zorundaydım. Kendine geldiğinde hastane tuvaletinde ağlayıp rahatlamıştım. Birine sarılıp ağlamışlığım da yok mesela hiç. İstesem de olmuyo yani. Yalnız kalınca çözülüyorum. Kalabalıkta film izlerim ağlarım, haber izlerim ağlarım ama kriz anında, kendimle ilgili bi acıda niyeyse çok kontrollüyüm.
Bana göre tek çocuk olmanın tek olumsuz tarafı aileden çok uzakta bi şehirde yaşayamıyor olmak. Sürekli görüşemesek bile fazla uzakta yaşayamıyorum. Alo dendiğinde arabaya atlayıp en geç bi saatte yanlarında olmam lazım. Çok istediler git yurtdışında yaşa diye ama yapamadım. Üniversite yıllarımda bile 14 saatlik mesafede olmak hep kabus olarak dönüş yaptı geceleri. Halbuki kardeşin olsa geride, kafan rahat istediğin yerde yaşa, yetişir nasılsa zırto dersin. :))
Anam ne yazdım gıız. Yani özetle, kardeş isteyen çocuk çok olabilir ama bazıları gerçekten istemeyebilir. Ya da ister sonradan pişman olabilir.
Tek çocuk olmak bence çok süper bişidir. Çoh hoştiir..
Aynı anda iki kardeşe hatta üç kardeşe eyvallah, öyle denk gelmişiz derler ama ben ilkini yapmayı başarabilirsem ikinciyi düşüneceğimi hiç sanmıyorum. Zaten zaman da kalmıyo ihihihi.
Not: Bu yazı "annelik çok güzel bi duygu, çocuk yetiştirmeyi seviyorum o yüzden tekrar bu duyguları tatmak istiyorum" diyen anneler açısından değil, çocuklar açısından, yani hem tek çocuklarla hem çok kardeşli çocuklarla vakit geçiren bir tek çocuk gözünden yazılmıştır.
Gidem de uyuyam uyku saatim geldi.
- 14 Nisan 2014
- 1.799
- 1.399
Yaşım olmuş 44 hayatımda hiç korunmadım.ikinci çocuk benim için hayal bile değil.tek çocuğa bile razıyım.1 i de aynı 10 unuda aynı diyorlar ya işte o 1 i bile bulamayan o hissi yaşamayanlar var.ve her geçen ay şansım azalıyor.en son eylüldeki negatif tüp bebekten sonra yumurtlamaz oldum.belkide bundan sonra hiç şansım kalmadı.5 yılda 2 ilaçlı tedavi 1 aşılama 5 tüp derken elde var sıfır.bide bardağın bu tarafından bakın anneler.
- 14 Nisan 2014
- 1.799
- 1.399
- 4 Kasım 2017
- 2.284
- 4.443
Cook dogru yazmissin canimmAçılın tek çocuk geldi! :))
Tek çocuğum ve hayatımda bundan bir an bile şikayet etmedim. Hep bunun avantajlarıyla dolu mutlu bi hayatım oldu. İstediğim her şeye sahip olamayacağım kafama kazına kazına, sevgi dolu, kıvamında, şımartılmadan büyütüldüm. Zaten hiç mızıkladığım da olmamış öyle memnunmuşum halimden.
Okula başladığım andan itibaren kardeş isteyip istemediğim hep soruldu, her seferinde istemediğimi söyledim çünkü kardeşi olan arkadaşlarım eskisi gibi mutlu değillerdi. Bu hep dikkatimi çekti. Annemle babama benden sonra gelen bir başkasının anne-baba dediğini hayal etmek dahi gözlerimi dolduruyordu. Eşim dediğinde de garipsiyorum, hatta ailemin yanında şakasını da yapıyorum "anne baba demek zorunda değilsin, çok da şaapma" diye. Çok yakın mahalle arkadaşlarımla, kuzenlerimle birlikte büyüdüm. Gözümün önündeki kardeşler hep ağlayan, problem çıkaran küçük insanlardı. Ergenlikte akranlarınla birlikte bi yere gidemezdin çünkü arkada viyaklayan bi çocuk hep peşine takılırdı, ispiyonlardı. Lüzumsuz sümüklü tipler olarak kodlandı hep benim beynime kardeş kavramı. Şimdi büyüdüler ve aralarında rekabet olan karındaş adamlara dönüştüler. Biri birinin maaşını kıskanır, biri hissenin payını hesaplar, biri babama ben baktım büyük dilim benim olmalı der, birinin karısı eltisini gömer, biri baldız taşmış der, biri birinin kocasını, düğününü, takısını ırtını zırtını kıskanır, biri kardeşinin kılığına kıyafetine laf eder, sevgilisine takar. Sen kimsin lan düdük? Gerçekten iyi geçinen çok az kardeş gördüm ben. Çoğunluğu problem yaşıyor. Olmasalar da hayat çok güzel olabiliyo yani. Bence bu kadar dramatikleştirecek bi ihtiyaç değil kardeş kavramı. Toprak ağası değilsen, iş gücü, soy kalabalığı, fazladan yapalım lazım olur demiyosan, birbirinin arkalarını kollamalarını gerektirecek yabani bi kültüre sahip değilsen, kordon kanı lazım değilse kardeş yapmak da kardeş sahibi olmak da 'bence' gereksiz. Şart değil anlamında gereksiz demek istiyorum. Bu bi ihtiyaç değil yani. Eskidenmiş o.
Bir de sıklıkla bir yanılgı vardır ki tek çocuklar bencil olur, kıskanç olur, paylaşmayı bilmez. Halbuki tam tersi. O kadar doymuş büyüyorsunuz ki bazen paylaşımda sınırları ayarlayamıyorsunuz ve yaptıklarınız aşırı görünüyor. Sevgiye de doyduğunuz için hayatınızdan insan çıkarmak, reddetmek, silmek daha kolay oluyor. Kimseye eyvallahınız olmuyor çünkü yetişkinliğiniz boyunca her şeyle tek başınıza mücadele etmişsiniz zaten. Daha küçüklükte eğitiyorsun kendini. Evde tek başına nasıl kalınır, nasıl vakit geçirilir, bir oyunu iki kişiymiş gibi nasıl oynayabilirsin, nasıl yaratıcı olunur, bi işin üstesinden tek başına nasıl gelinir, bir suç ortağın olmadan suç nasıl tek başına üstlenilir bunları hep kendiliğinden öğreniyorsun. Aşırı ilgi ve şımartılmayla büyütülmediysen tek çocuk olmak demek hiçbir şeye özenmemek, anne baba dışında kimseyi kıskanmamak demektir. İnsanların zor durumlar karşısında tek başına kaldığında yaşadıkları bocalamayı, çaresizliği hayretle izlemek demektir. Hayat karşısında avantajı çoktur tek çocuk olmanın. Yarı yolda bırakıldığında, tek başına kaldığında ayakta kalabilirsin. İnsanlar "yazıık niye kardeş yapmamışlar sana" diyerek acıyomuş gibi tavırlara girebilirler ama bilmezler ki çoğu tek çocuk, kardeşli çocuklara göre daha güçlüdür. Kendilerine güveni daha yüksektir. Ezmeyi de bilmezler ezilmeyi de.
Ebeveyn kaybında ise fikrim şu: Tek çocuk da olsan 8 kardeş de olsan anne baba kaybında yaşayacağın acı her türlü aynı şiddette yakıp geçecek. Aynı acıyı başkasıyla aynı şekilde yaşayınca acının hafifleyeceğini ya da daha kısa sürede atlatılacağını düşünmüyorum. Her türlü yamulurum. Bu tamamen benim yapımla da ilgili olabilir tek çocuk olmakla da ilgili olabilir. Tek başımayken kötü dönemleri daha rahat atlatıyorum. Yani o travma anında soğuk kanlı olup gerekeni yaptıktan sonra tek başıma kalarak ve böğüre böğüre ağlayarak atlatıyorum hep. Annem felç geçirdiğinde de aynen öyle olmuştum. Yakınlarım ayılıp bayılıyodu ben kontrolü kaybetmemeye çalışıyordum çünkü babamı da düşünmek zorundaydım. Kendine geldiğinde hastane tuvaletinde ağlayıp rahatlamıştım. Birine sarılıp ağlamışlığım da yok mesela hiç. İstesem de olmuyo yani. Yalnız kalınca çözülüyorum. Kalabalıkta film izlerim ağlarım, haber izlerim ağlarım ama kriz anında, kendimle ilgili bi acıda niyeyse çok kontrollüyüm.
Bana göre tek çocuk olmanın tek olumsuz tarafı aileden çok uzakta bi şehirde yaşayamıyor olmak. Sürekli görüşemesek bile fazla uzakta yaşayamıyorum. Alo dendiğinde arabaya atlayıp en geç bi saatte yanlarında olmam lazım. Çok istediler git yurtdışında yaşa diye ama yapamadım. Üniversite yıllarımda bile 14 saatlik mesafede olmak hep kabus olarak dönüş yaptı geceleri. Halbuki kardeşin olsa geride, kafan rahat istediğin yerde yaşa, yetişir nasılsa zırto dersin. :))
Anam ne yazdım gıız. Yani özetle, kardeş isteyen çocuk çok olabilir ama bazıları gerçekten istemeyebilir. Ya da ister sonradan pişman olabilir.
Tek çocuk olmak bence çok süper bişidir. Çoh hoştiir..
Aynı anda iki kardeşe hatta üç kardeşe eyvallah, öyle denk gelmişiz derler ama ben ilkini yapmayı başarabilirsem ikinciyi düşüneceğimi hiç sanmıyorum. Zaten zaman da kalmıyo ihihihi.
Not: Bu yazı "annelik çok güzel bi duygu, çocuk yetiştirmeyi seviyorum o yüzden tekrar bu duyguları tatmak istiyorum" diyen anneler açısından değil, çocuklar açısından, yani hem tek çocuklarla hem çok kardeşli çocuklarla vakit geçiren bir tek çocuk gözünden yazılmıştır.
Gidem de uyuyam uyku saatim geldi.
Ben de tek cocugum. Cevremde annemin bazi kardesleriyle iliskisi de dahil, esimin, kuzenlerimin kardes iliskilerini,kirginliklarini, destek yerine kostek oluslarini gordum.
Beni kiskanan, kiskandigim, mizmiz,zaman zaman surat asan vs bi kardesim olmadi. Bol sevgiyle buyumek cok guzeldi.
Aa tek cocuk musuuun yaziiikk... diyenler oluyordu; ya niye yazik maddi manevi el ustunde sevgi ilgiye doyarak; ama ayni zamanda kendi ayaklari ustunde durup guclu yetismenin neresi yazik :))
17 yasinda Istanbula gittim universiteye.
Dedigin gibi tek zor yani aileden cok uzaga gidememek. Ama ben yurtdisina geldim. SIk sIk gidiyorum Turkiyeye ama zor tabi. Ozlemler selale :)
Ben 2nci cocugu kendim cok istiyorum. Hani diyorlar ya bencillik yapma, tek birakma cocugu; ben 2nci bi evladim olursa ogluma haksizlik mi olur diye kendimi yiyorum aksine :)) 8 yasinda kuzum, soruyorum hic de oyle kardes hasretiyle yanip tutusmuyo. Butun ilgi, zaman, imkan her seyimizi ona veriyoruz. Bir suru sosyal etkinlige ( futbol okulu, oyun gruplari,yuzme,boyama kursu) gidiyor ve arkadaslariyla zaman geciriyor bizim disimizda da. Onun egitimi icin yurtdisina basip geldik. Tek cocuga sagladigimiz imkanlarla birkac cocuk da bir olmuyor.
Daha once de demistim. Ben bu duyguyu tekrar yasamak istedigim icin cocuklqri evlat yetistirmeyi bi insanin buyumesine sahit olmayi, onu sutumle beslemeyi, ona olan bu sevgimi,bana olan sevgisini....coookk sevdigim icin bir cocugum daha olsun istiyorum.
Yoksa tek cocukluk saltanattir :))
Allah ol der ve olur Rabbim insan mucizesini sizlerde tecelli ettirsin Inşaallah
- 19 Kasım 2017
- 1.927
- 3.844
Çok haklısın canım. Inan bizimde çocuğumuz olacak bu karamsarliktan kurtulacağız. Senin benim
panic_attack 'in 
bearnguin 'in nickini unuttum eftelya miydi o arkadaşım, adini hatırlamadığım buraya yazan diğer arkadaşların. Hem burda bir
Marjo bacımiz var ki, bu başlıktaki herkes bu yıl hamile olacak der. Ve ben onun o umuduna sıkıca tutundum, sende tutun. Hem yumurtlama ile ilgili
bearnguin bir çay içerek faydasını gördüğünü yazdı. O çayı yazarız sana.Bilmiyorum takviye kullanıyor musun bu konuda
panic_attack sana yardımcı olur. Buranın eczacısı :) birçoğumuz arisutu balık yağı, multivitamin, q10 kullanıyor. Silkelen kendine gel ve önüne bir program çıkar. Ben şu anda sağlıklı beslenmeye çalışıyorum. Şeker tuketmemeye, paketli bisküvi hazır bişey yememeye çalışıyorum. Günlük organik yumurta yiyorum. Ve son olarak glutensiz beslenme planlıyorum. - 19 Kasım 2017
- 1.927
- 3.844
Cook dogru yazmissin canimm
Ben de tek cocugum. Cevremde annemin bazi kardesleriyle iliskisi de dahil, esimin, kuzenlerimin kardes iliskilerini,kirginliklarini, destek yerine kostek oluslarini gordum.
Beni kiskanan, kiskandigim, mizmiz,zaman zaman surat asan vs bi kardesim olmadi. Bol sevgiyle buyumek cok guzeldi.
Aa tek cocuk musuuun yaziiikk... diyenler oluyordu; ya niye yazik maddi manevi el ustunde sevgi ilgiye doyarak; ama ayni zamanda kendi ayaklari ustunde durup guclu yetismenin neresi yazik :))
17 yasinda Istanbula gittim universiteye.
Dedigin gibi tek zor yani aileden cok uzaga gidememek. Ama ben yurtdisina geldim. SIk sIk gidiyorum Turkiyeye ama zor tabi. Ozlemler selale :)
Ben 2nci cocugu kendim cok istiyorum. Hani diyorlar ya bencillik yapma, tek birakma cocugu; ben 2nci bi evladim olursa ogluma haksizlik mi olur diye kendimi yiyorum aksine :)) 8 yasinda kuzum, soruyorum hic de oyle kardes hasretiyle yanip tutusmuyo. Butun ilgi, zaman, imkan her seyimizi ona veriyoruz. Bir suru sosyal etkinlige ( futbol okulu, oyun gruplari,yuzme,boyama kursu) gidiyor ve arkadaslariyla zaman geciriyor bizim disimizda da. Onun egitimi icin yurtdisina basip geldik. Tek cocuga sagladigimiz imkanlarla birkac cocuk da bir olmuyor.
Daha once de demistim. Ben bu duyguyu tekrar yasamak istedigim icin cocuklqri evlat yetistirmeyi bi insanin buyumesine sahit olmayi, onu sutumle beslemeyi, ona olan bu sevgimi,bana olan sevgisini....coookk sevdigim icin bir cocugum daha olsun istiyorum.
Yoksa tek cocukluk saltanattir :))
Bence gerçekten iyi çocuk yetiştiren insanlar çocuk yapmalı. Geleceğimiz için iyi yetişmiş çocuklara ihtiyacımız var. En azından çocuklarımızın geleceği için. Yoksa insanlık çocuk yetiştirmeyi bilmeyen senede bir doğuran anneler. Babası babalık yapmak bilmeyen hamile kadınlarla dolu. Bir derdim var kismina bakarsaniz kocasi dövüyor ama kendi hamile hergün bir kac baslik aciliyor. Ve ilerde bu insanlar çoğunlukta bir toplum bizi bekliyor. O yüzden iyi imkanlar sunanlar iyi çocuk yetiştiren kişiler bir değil birkaç tane kardeş yapsın.
panic_attack ta çok güzel çocuk yetistirir. Tek çocuk güzel olabilir ama senin gibi insanlardan birden fazla olmalı bence. Çok kardeşli çocuklukta sıkıntılı olabiliyor ama büyüyünce çok güzel oluyor. Benim ailemde öyle uzaklara okumaya evlenmeye karşıydı fazla çocukta olsa. Ama yanıma kardeşimi alınca ülkemde birçok yeri gezdim dolaştım. Bir tane olunca sıkıntı ama iki kişi gidince herşeye izin olabiliyor :) sen ona yardım ediyorsun, o sana başın sıkıştığında yardım ediyor. Şimdi çocuğum yok ama çocuğum diyebileceğim yeğenlerim var. :) Benim yeğenim tek çocuk çok kardeş istiyor ama annesi yapmıyor. Annesi işteyken bütün gün tek kalıyor evde.
- 4 Kasım 2017
- 2.284
- 4.443
5 kez tüp bebek tedavisi hem maddi hem manevi hem de fiziksel olarak yipratici olmustur ablacim uzuldum ((
Yasiniz geregi dogal yolla denemek icin belki gec kalmis hissediyorsundur ama takviyeleri birakma.
Insallah Allah hepimize nasip eder.
- 4 Kasım 2017
- 2.284
- 4.443
Aynisini gecen gun esime dedim. Ya bakiyorum 3-4 tane dogurmus kadin. Hicbiriyle ilgilenmiyor. Ne adam gibi saglikli yemeklerle besliyor ne ilgilenip onlarla oynuyor. Ne egitimlerinden haberdar ne saglikli fiziksel, psikolojik ve sosyal gelisimlerinden..Sadece dogurmus.Bence gerçekten iyi çocuk yetiştiren insanlar çocuk yapmalı. Geleceğimiz için iyi yetişmiş çocuklara ihtiyacımız var. En azından çocuklarımızın geleceği için. Yoksa insanlık çocuk yetiştirmeyi bilmeyen senede bir doğuran anneler. Babası babalık yapmak bilmeyen hamile kadınlarla dolu. Bir derdim var kismina bakarsaniz kocasi dövüyor ama kendi hamile hergün bir kac baslik aciliyor. Ve ilerde bu insanlar çoğunlukta bir toplum bizi bekliyor. O yüzden iyi imkanlar sunanlar iyi çocuk yetiştiren kişiler bir değil birkaç tane kardeş yapsın.
Benim yeğenim tek çocuk çok kardeş istiyor ama annesi yapmıyor. Annesi işteyken bütün gün tek kalıyor evde.
Saglikli, bilgili,görgulu, iyi egitimli,adaletli,hosgorulu,cagdas, kendisine,ailesine ve topluma faydali bireyler yetistirebilecek ebeveynler tek cocukla kaliyor :) Dedigin gibi bu tur insanlar cogalmali toplumda.
- 14 Nisan 2014
- 1.799
- 1.399
Kuzum ruh durumum pert.antidepresan kullanıyorum.artı ilaçlardan troid hastası oldum hormonlar bozuldu iyice.artık bi ömür guatr ilacı kullanıcam.artı 12 kilo aldım ve veremiyorum.3 aydır diyetisyendeyim 1 kilo verebildim.daha ne anlatayım
- 14 Nisan 2014
- 1.799
- 1.399
Canım benim çok sağol allah hepimize nasip etsin.ben arısütü bal polen kullanıyorum bu ay.başka bişey almadım.çok fazlada üstüste aynı anda farklı şey kullanmak istemiyorum.atısundan çok eksisi oluyor.ha bide balık yağı arada.Çok haklısın canım. Inan bizimde çocuğumuz olacak bu karamsarliktan kurtulacağız. Senin benim
Hem burda bir
Hem yumurtlama ile ilgili
Bilmiyorum takviye kullanıyor musun bu konuda
- 9 Nisan 2018
- 19.088
- 51.057
- 45
Cok haklisin ne deyim..Bence gerçekten iyi çocuk yetiştiren insanlar çocuk yapmalı. Geleceğimiz için iyi yetişmiş çocuklara ihtiyacımız var. En azından çocuklarımızın geleceği için. Yoksa insanlık çocuk yetiştirmeyi bilmeyen senede bir doğuran anneler. Babası babalık yapmak bilmeyen hamile kadınlarla dolu. Bir derdim var kismina bakarsaniz kocasi dövüyor ama kendi hamile hergün bir kac baslik aciliyor. Ve ilerde bu insanlar çoğunlukta bir toplum bizi bekliyor. O yüzden iyi imkanlar sunanlar iyi çocuk yetiştiren kişiler bir değil birkaç tane kardeş yapsın.
Benim yeğenim tek çocuk çok kardeş istiyor ama annesi yapmıyor. Annesi işteyken bütün gün tek kalıyor evde.
Benim bir arkadasim var kendisiyle gurur duyuyorum.. calisiyor.. cagdas egitimli kulturlu ahlakli 3 cocuk dogurdu..onlari da oyle yetistiriyor... insallah 4.yu de yapar...
- 6 Ekim 2008
- 2.603
- 10.609
Çok haklısınız. Benim de henüz hiç çocuğum olmadığı için sizin açınızdan daha kolay bakabiliyorum.
Bir şeye birden fazla kez sahip olmayı istemenin şiddetiyle hiç sahip olmayıp istemenin şiddeti ve dolayısıyla sonunda yaşanan hayal kırıklığı aynı olamaz. Hele biyolojik bi ihtiyaçta hiç olamaz.
-Güdüleri, biyolojik saati "anne olman lazım, anne ol" diye sayıklayan bir kadının hisleriyle ikinci kez anne olmayı isteyen aynı tutkuyla çocuk istiyor olamaz.
-Hiç çocuk sahibi olmamış bir ailede koca da çocuk istiyordur, korunmuyordur ve bu da iki kişilik yük taşıyorsun, iki kişilik hayal kırıklığı yaşıyorsun demektir.
-Hiç çocuk sahibi olmayan ya da olamayacağını öğrenen bir kadın artık evlat edinecek derecede anneliği tatmak ister ama zaten çocuğu olan bir kadın çok param var, hayır olsun, sevaptır mantığı dışında bir çocuk evlat edinme fikrini aklına bile getirmez. Çok çok nadirdir ilk çocuktan sonra ikincisini evlat edinen.
-Bu iki farklı durum psikolojik ve fizyolojik açıdan aynı olsaydı tüp bebek raporu öncesi mevcut bir çocuğun olmaması şartı da aranmazdı mesela.
O yüzden 35'inden önce, yani bünye "nerde kaldı bu bebeeek" diye bağırmaya başlamadan önce anne olmuş birisiyle hiç doğurmamış bir kadının ruh hali bir olamaz.
Yani o yüzden kendi adıma ben, burada ikinciyi, üçüncüyü isteyen arkadaşlarım üzüldüğü zaman teselli edecek cümle bulamıyorum. Bir kere diyorum "zaten var, şükret" diye, sonra tıkanıyo. Hayır utanmasalar bunalıma girecekler yani çok ilginç :) Zaten giren olursa elimde sopayla bekliyorum burda.
Ahanda merdanem. Çok seviyorum onları, hepsi deli ama bizimle duygu yarıştırmasınlar bence ayıp oluyo yani şşş..
Ben 2 ay iğneli tedaviden sonra Ocak'ta aşılamayı deneyecek daha yolun başında olan biri olmama rağmen şimdiden tüm olumsuz sonuçlara kendimi hazırlıyorum. Kaç kere tüp bebek denerim, kaç yıl daha beklerim, evlat edinebilir miyim yoksa bu kendi bebeğim olsun hissi hep devam mı edecek acaba sorularını hep kendime soruyorum ve yüzleşmeye çalışıyorum kendimle. Eşimle de konuşuyoruz her ihtimali ki ilerde bu yüzden birbirimizi suçlamayalım. Ne için evlendiğimizden emin olalım. Eşim benden daha heyecanlı çünkü, ona kalsa ilk iğneli tedavi ayında ikiz olacaktı mesela öyle pozitif adam. O heyecanlı, hayalci taraf; ben tedbirli, gerçekçi taraf.
Herneyse..
Bence en az 3 ay hiç aksatmadan vitamin, mineral, antioksidan takviyesi alarak spor yapın ve psikolojik destek alın. Sonra bir kez daha tüp bebek deneyin. Her şey en kısa zamanda gönlünüze göre olur umarım.
- 26 Ekim 2018
- 963
- 2.890
- 44
Hic oyle deme. Belki onumuzdeki ay bir tane saglikli yumurta atilacak ve o yumurta dollenecek. Hic umidini kaybetme. Yapabilecegin en onemli sey en kisa zamanda aldigin 12 kg'yi oyle ya da boyle vermek. Ikincisi de Coenzim Q10 ve iyi bir Omega 3 yagi almak. Ucuncusu de bu aci senin acin, bu dert senin derdin. Doktor seni 10 dakika gorur gormez, muayenehaneden cikar cikmaz unutur, bir sonraki "musterisine" odaklanir. Sen elinden geleni yapacaksin. Ileride cocugun olmazsa bile en azindan ben elimden geleni yaptim diyebileceksin boylece.
Diyette olup kilo verememek tuhaf ama. Acaba insulin direncin mi var? Ya da altta yatan baska bir rahatsizlik?
- 26 Ekim 2018
- 963
- 2.890
- 44
Yani bunun acisini tahmin edemiyorum. 3 aylik bebegi besikte olu bulmak. Nasil oldu gorumcen sonra? Yardim aldi mi? Simdi nasil?
