Herkese merhaba konuşucak, anlatacak birilerini bulamadığım için içimi dökmek istedim aklıma da burası geldi çünkü çevremde bizde o yollardan geçtikçiler, alışırsıncılar, ben daha kötülerini yaşadım diyenlerle dolu olup beni anlamaya çalışacak birini bulamadığımdan içimi dökmek istedim belki yazan olursa da fikir almak istedim içinden geçenleri yazıcam imla hataları için özür dilerim..
İki tüpümde kapalı olduğu için tüplerim alındı ve tüp bebek sürecine başladım 2. Deneme de hamile kaldım çok şükür Rabbim isteyenlerin kucağını boş bırakmasın 27 haftalık hamileyim ikizlere.
Tüp bebek sürecinde çok yıprandık maddi manevi kartlar borç dolu nakitler bitmiş baya bitik bi şekilde son anda Allah iki evlat nasip etti. İlk zamanlarımı normal geçirdim mutlu heyecanlı biraz kaygılı hergün dua ettim şükür ettim bereketiyle gelir çocuklar dedim zaman geçtikçe bebek alışverişi iki tane olduğu için zorlandık ama dedim olsun az olsun sık yıkarız öyle böyle büyürler dedim her kadın gibi eşimin dolabına geçtim bi pijama takımına 500 lira vermek zoruma gitti aslında anneyiz hakkımız ama bilmiyorum veremedim çocuklara eksiklerini alalım dedim idare ettim. Maddi darlık devam etti de etti benim ailemde eşimin aileside destek çıkacak durumda değiller babam ufak bi mebla 5 bin tl kadar verdi onunlada ikinci elden ikiz arabası aldım aslında eşimin ailesi de istese bence 3 5 destek çıkabilirdi ama maalesef bişey göremedik bizde kimseden bişey talep edemedik. Bankalar eşimin maaşını kesmeye başladı hem bebek alışverişi hem kart borcu kira, doğalgaz, doktor muayene ücreti hamilelik sürecimi yaşayamadım hep stresli kaygılı geçti halada devam ediyor daha çocukların odasını yapamadık hormonlardan sanırım daha da dert ediniyorum herşeyi kendime ve son aylara yaklaştıkça daha da zor geliyor sorunlar altında eziliyorum.
İkiz annelerine sorum kimse olmadan ikiz bebeklerine bakabildiniz mi eminim vardır bakan ne yaptılar düzen sağladılar bakabildiler güçleri nasıl yetti bana akıl versinler yol göstersinler
Ben ne güzel annemle büyütürüm bir süre çocukları dedim gelir annem kalır bende dedim ama kendi canıyla uğraşıyor kanser şüphesiyle 1 hafta önce parça alınmak için ameliyat oldu kadın bakıma muhtaç durumda yatıyor evde yarım yamalak kendine babama iki çeşit yemek yapıyor mecburiyetten bana da gel hergün burda ye diyor ama hergün o kadar yol minibüsle gidebilmem mümkün değil kayınvalidem desen başka bi alem yarım ağız annen var hep beraber bakarız çocuklar doğunca diyor kapımı çalmıyor yapılacak bişey varmı kızım diye sormuyor arayıp sadece niye aramıyorsunuz hiç beni diyor oğluna ben ne yapıcam başka da kimsem yok herkes yardım etme derdinde değil iki çocukla şöyle yandın böyle mahvoldun diyor iyice şiştin diyor başka bişey demiyor köstek olmaktan başka bişeye yaramıyor, teyzelerim var ama ben bayramda kandil de ararsam konuşuyoruz uzatmak istemiyorum ama çok doldum 6 ayımı bitiricem artık ufak ufak ağırlaşmaya başladım çocukların içerde duruşundan dolayı rahimde kafası çok baskı var yürümede yatmada kalkma da çok canım yanıyor desteksiz zorlanıyorum, yemek yapmakta zorlanıyorum ayakta kalıp yemek yaptığımda bel ağrısı rahim ağrısı 2 gün kendime gelemiyorum hiç enerjim gücüm kuvvetim yok zor bela kalkıp iki yumurta kırıp yersem öpüp başıma koyuyorum. Temizlik memizlik hak getire eşim izinli gününde temizlemeye çalışıyor evi evde bir köpek var ev kıl içinde Üzülüyorum işte keşke arayıp sorsalar bi kap sulu yemek yapsalar bi süpürge açsalar eve biz herkese hamile olmadan önce koştuk kendimizi hırpaladık ama böyle hassas bi dönemde de yanımda olmalarını bekledim olmadı kimse
( eşim öğlen 4 gece 1.40 çalışıyor yoğun tempoda o yüzden gün içinden geceye kadar tekim bana akıl verin ben doğumdan sonra nasıl bakıcam bu şekilde çalışan bir eşle ikiz bebeğe sizler nasıl yapabildiniz benim bu hamileliğim geçer gider ekmek arası domates peynirle yumurtayla da hayatta kalırım ama ya bundan doğumdan sonrası ??