Herkese selam ve sevgiler!
Burada karşılıksız bir çok insanın dayanıştığını gördüm ve ben de bu dayanışmadan şimdi yardım almak belki bir gün ben de yardım edebilmek adına üye oldum.
40 yaşındayım, çalışıyorum. 20 yıl evli kaldım. Ta ki bir gün eşimi bir başka kadınla yakalayana kadar. Beni sevmediğini söyleyerek evden gittin. Yaşadıklarımı anlatsam gözyaşları sel olur. Kederden aylarca kahroldum. Bir çocuğum var 8 yaşında. Neye yanacağımı bilemedim. Çocuk ailesini kaybedecek ona mı yanayım. Ben gençliğimin geçtiği iyi günü kötü paylaştığım eşime mi yanayım vs vs... dünyam yıkıldı... hala da içim paramparça desem yalan olmaz.
Sonrasında şok dönemi boyunca eşimin geri döneceğini bekledim. Affetmeye daha doğrusu razı olmaya hazırdım. Ben nasıl atacaktım düğün fotolarını nasıl atacaktım içimden çocuğumdan.... derken aylar geçti. Açımın yerini kin aldı. Yine de döner mi diye bekledim. Dönemedi o kadınla aşık olmuşlar....
Ben de tamam dedim. Gittim avukata ... anlaşmalı boşandık....
Bir yıl dolmaya yakın biriyle tanıştım. Benimle evlenmek istediğini çok sevdiğini kızımı da sahiplenip seveceğini söyledi. Yakışıklı, yüreği sevecen, Babacan bir adam. Yaşıtız. Ben de bu değersizliğin üzerine yüzüm az da olsa güldü. Kalbim yeniden çarpmaya başladı. Bir umut doğdu bana....
Ama gelin görün ki annelik nasıl bir hormonsa kızıma bunu yapamıyorum. Yani yabacı bir adamla aynı evde... yazık değil mi? Asla babası gibi olmayacak... asla babası gibi sarılmayacak... ve İstanbul a taşınmak zorunda kalacağım. Yani Ankara’da tüm aileyi babasını ve arkadaşlarını okulunu bırakacak sırf annesi evlendin diye....
Hep bir yanı buruk olacak...
Ve benim başka korkularım da var. Bu adamın bir oğlu var. Her gün oğlunun evine girip çıkıyor. Eski eşinin yani. Oğlu küçük annesi dışarı bırakmıyor. Ben bu duruma katlayabilecek miyim İnan’ın bilmiyorum.
İçimde erkeklere karşı güvensizlik var bunu aşabilecek miyim?
Bir de daha baştan ben çocuk isterim diyor. Kızım ne olacak? 40 yaşına geldim. Evlenene doğurana 45 olacak...
Arkadaşlar aranızda ikinci evlilik yapan var mı? Nasıl geçirdiniz bu evreleri? Ya da bu konuda fikri olan var mı çevresinde örnekler gören?
Ne yapayım? Ömür boyu tek kalıp kızımın başında mı durayım? Ben ne yapacağımı bilemiyorum.
Mevlam ne eyler, eylerse güzel eyler diyor geçiyorum....Zaman da geçiyor...