• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İkinci Evlilik ve Çocuklar

herkese yorumlari icin tesekkur ederim. hepsinin gercekligi ve tutulur yanı var yok degil. bir taraftan kendi hayatimdan bakiyorum ve evet benim hayatim ölsem herkes evlat bile kendi yolunda kalacak. o nedenle olmayani oldurmaya gerek yok. ben de son yasanan kavgadan sonra belliki sogumusum. agziniza yureginize saglik.
 
Valla konu sahibesi bulduğunuz 2 adam da 5 para etmez.
Kızınızı alın. Siz uçuştayken kalacak anneniz, kızkardeşiniz var mı?
beni cikmaza sokan durum bu olmustu zamaninda. ailem de burda degil. sonradan abim gelmisti yanima su an onunlayim zaten. ikimizin kiraladigi bir ev vardi. abim hep burda ben de onun yanina gittim yine iste.kizkardesim zaten yok. su an kizim kendisi gelmiyor. ikna etmem lazim artik. bence buna yogunlasayim.
 
dogru boyle de bakmak lazim. oyle karisik konular ki...cikmazlar bunlar. cocuklar annesinde kaliyor kalicak babalik her yerden yapilir. ben onlarsan babaligimj esirgemem cocuklar da bir yere kadar.. cocuklar da kendi hayatini yasayacak. bak senin de kizin var uzakta ama anne olmadigin anlamina gelmiyor. bu ev bizim ikimizin. cocuklarimiza gore de yasayaxak degiliz. bizi isterlerse bizle yasarlar. istemezlerse kendileri bilir. gibi soylemlerle yola ciktigim bir insan...yanildim öngöremedim. aptalca pesinden gittigim bir aşktı işte. kizimin da benimle olmayisi yokluguyla aklimca kendime belki de yeni bir aile kurmak istedim. valla dusunuyorum da en aptalı da en salagı da benmisim...
Yo bak ben sevindim
Hak verdin bana

Pencereyi genişletirsen, belki daha iyi olur :)

Bu arada ben eşinle olan konuşmaya yorum yapmadım.
 
18 yasinda cocuga ayri ev bile acilabilir, aslinda cocuk da degil yetiskin. Kendinden sorumlu olmasi lazim. Sanirim bosanmanin bir vicdan azabi oluyor da boyle simartiliyor. Ben bizzat dogurdugum cocuklar icin, o yaslarda kendi hayatlarini kurduklarini hayal ediyorum. Bu acidan birlikte yasamak istemeyisinizi ve kendinden sorumlu olmasini isteyisinize son derece hak veriyorum.

Ancak sizden izinsiz misafir davet edemesin,, gitar calmasin, ... gibi beklentileri de cok gercekdisi buluyorum. Yani sizin de bu kadarina hakkiniz yok. Aslinda iletisimsiz oldugunuz donem kabul edilebilirmis sanki. Bir de cocuk akliyla yasayamam demissiniz bir yorumunuzda, o da cok gercekdisi bir beklenti bence. Degil 12-18, benimkiler 2-5 yaslarindalar, baya baya onlara gore yasiyoruz. Elbette anneleri olmadiginiz cocuklar icin fedakarlik yapmak cok zordur anliyorum ama evlenirken bu ihtimalleri dusunmediniz mi. Cocuk bu yani, illa ki yasanacak bu ve benzerleri bir cok vaka.

Kizinizla ilgili yorum yapmak istemiyorum aslinda, neler yasanmis bilemeyiz. Ama ben de bosanmada cocuklarin annede kalmasini dogru buluyorum. En azindan iletisimi siki tutmaya calisin.
 
Eğer yavrular küçükse evet anne evlilik yapmamalı , ancak belli bir yaşa gelmişse , anne de kendine bir hayat kurabilmeli.

Bu iyi anne olmadığını göstermez. Yabancı bir yerde bırakmıyor , babasında kalıyor.

Zaten belli bir yaştan sonra bütün çocuklar yuvadan ayrılıyor okul ya da evlilik için.
Annenin ömrü geçmeden kendine bir hayat arkadaşı istemesi hakkı.

Farzedin ki anne evlenmedi ve kızı okul kazanıp başka şehre gitti , sonrası iş evlilik derken anneye uğraşma zamanı ayda bire düşer.

Ben aksi yorumları zalimce buluyorum.

Kadının da hakkı gece yalnız kaldığında çayını yudumlayacağı bir hayat arkadaşı..

Konu sahibi adamına denk gelmemiş o ayrı mesele maalesef.
 
18 yaşındaki ergenle evin hanımı benim yarışına girmenize ne desem bilemedim.
Eşini dengeyi kuramamış, kurmak istememiş, size de yol göstermiş.
Bu konuda yapacak bir şeyiniz yok.
Hayatınızın akışında haklı sebepleriniz olabilir, belli ki erken yaşta çok şey yaşamışsınız ama ben de en çok kızınıza üzüldüm. Ne olursa olsun kız çocuğu, anneye her anlamda ihtiyaç duyar. Nasıl bir zorunluluk bilmiyorum ama evlatlarımı bırakabileceğim bir yaşam tarzı seçmezdim.
Benimle dünyaya geldiler ve onlardan sorumlu kişi benim.
 
kizim ben evlenmeden benden alindi. hostesim yatilara gidiyorum istanbulda o donemde kimsem yok diye...sonra kizim gelmek istemedi. babasini istedi. liseden sonra anne dedi. evlenince gelmesine hic musaade edilmedi. bu olay biraz cetrefilli. yine de yorumunuzda haklilik payiniz da var yok degil...
Hostes olmanızla ne ilgisi var. İsterseniz bir şekilde alırdiniz kızınızi. Sonuçta maddiyat var. Kızınıza göz kulak olacak biri parayla dahi rahatlıkla bulunabilir..... Belli ki sizde yükleri atıp yeni bir hayat kurmak istemissiniz.
Ki ana olmak olabilmek bambaşka bişey. ...
Gerçek ana gibi analarin annelerin ellerinden öpüyorum. ........
 
Zaten kovulmuşşunuz tabikide boşanın evlat daha değerli adam da oğluna tahammül edemeyen insana karşı evladını seçmiş helal olsun. Evden kovduktan sonra daha devam edilir mi hiç?
 
Kendi evladımız da olsa ergenlik döneminde gençler değişik davranır. Öz kardeşim ama anneme iş güç anlamında resmen işkence ediyor. Annem söylense de evlat işte ne yapsın... Yani demem o ki sakin düşünün. Empati yapın. Çok zor bir süreç yaşıyorsunuz eşinizle sorunlarınız var. Çocukla değil. Öz evladınız yapsaydı eşiniz yine uyarmasydı yine haksız olacaktı. O zaman da ya çocuk ya ben diyecek miydiniz. Ergen bir çocuk ve aile düzeni olmayan küçük yaşta yıkımlar yaşamış psikolojisi bozulmuş sizi günah keçisi seçmiş...
 
boyle de olabilirdi evet. ben de yapamiyorum demekki. en iyisi bitirmek. herkes kendi hayatini istedigi hayati yasar. istedigim hayat bu degil hic olmazsa bjnu biliyorum artik

Eger bitirmeye karar verdiyseniz birsey diyemem. Ama evliligi bilmiyoruz icine girine anliyoruz. Ikinci evliligide bilmedigimz icin kolay karar verebiliyoruz icine girince sorunlar bas gosterince keske diyoruz. Bu sizin sucunuz degil. Kendinizi uzmeyin. Genel olarak evlilik zorken ikinci evlilik hele ki cocuklar varsa daha zor olabiliyor. Bunalmis olmalisiniz ki cok cabalamak istememissiniz sizi de cok iyi anliyorum. Hakkinizfa hayirlisi olsun
 
Merhaba arkadaşlar,

İkinci evliliğim. Benim bir kizım önceki evliliğimden var ama babasında kalıyor. Kızım 15 yaşına girecek. Eşimin ilk evliliginden 2 oğlu var, biri 18 diğeri 12 yaşında. 12 yaşında olan annesinde kalıyor, 18 yaşında olan 8 aydır bizimle. Eşim onun bizimle kalması kararını zaten kendisi almıştı sonra bana burda bizimle kalacak dedi. Daha önce bir kere evimize gelmişti hastaydı. Ben ilgilendim. Sonra gitti. Daha sonra işte 8 aydır bizimle. Başta babasına ve bana tepkiliydi. Ben iyi davranıp gönlünü kazanmaya çalıştım. Fakat bi akşam eşimle bir konuda kavgaya tutuştuk. Oğlu odasından çıktı bana diklendi, senin sesini mi çekicem sen kimsin dedi burası benim babamın evi istersem seni kovarım dedi. Veeeeee testi bir kere kırıldı. Bunu geldiğinin ikinci ayında yaşadık. Babası bu konuda onu uyarmadı. 6 aydır ogluyla hic konusmadan ayni evde yasiyoruz ki ben yasayamiyorum aslinda. eve girdigi ciktigi saat belli degil, gecen aksam isimden eve geldim arkadasinin getirmis, ertesi gun evdeyim pat kapiyi acti yine arladasiyla geldi. Odasini toplamaz yedigini birakir salonu dagitir ardina bakmaz. Klasik erkek cocuk işte. Ben kendi kizim boyle davrandiginda uyaririm. Kizarim bile. Her anne evladinı uyaririr kizar. Ama bu cocuga bisi demek icimden gelmiyor. oyle soğuğuz ki bu olaydan sonra cocukla. Annesine de gitmiyor cunku annesi zaten bu hallerinde hep sikayetciydi, esim bana anlatirdi. Simdi kontrolu olmayan bir duzen icindeyim. Irtibatsiz. Plansiz. Hakimiyet sifir. Kimin kimle ne planladigi ne yaptigi belli degil. Bu ortak yasam olamaz. Ev hukuku diye bisi vardir. Bekar evi degil orasi. Ustelik o cocuk benim duzenime geldi. Ben o evin hanimiyim 33 yasindayim o 18. Zaten yasam alanim daraldi haliyle. Istedigimi giyemiyorum evimde eskisi gibi. Esimle cinsel iliskimi yasayamiyorum. Banyo yaparken etraf gozetiyorum gibi gibi. Bir de çocugun gitarı var evde her saatte kafasina göre gitar çalıyor. Bunlara zaten göğüs germiş iken habersiz plansız pat çat eve girmeler çıkmalar birilerini getirmeler..müsait miyim diil miyim...eşim arada koprü olur sandım yok farkinda bile degil. Bu sefer eşimle konuştum. Rahatsixliklarimi ve iletisimsizlik olunca yol gecen hanina döndü dedim. Ben yapamiyorum boyle dedim. Çözüm önerisi olmadı. Benim gündemimde boyle şeyler olamaz bana göre ortada bir sorun yok dedi. Sen bana resmen "çocuğun mu ben mi" demek istiyorsun dedi. "Tabiki çocuğum" dedi. "Senin gitmen lazım" yapamıyorsan dedi. Hal böyle olunca eşimin tavrı beni daha da kırdı ve hırslandırdı. Ben de evi terk ettim artık. Zaten daha önce abimle yaşadığım bir evimiz vardi. Tekrar oraya yerleştim. 12 yaşındaki oğluyla ziyaretimize geldiğinde daha iyi anlaşıyoruz. Çünku benimle iletişim halinde. Mesela abla bana pasta yapar mısın diyebiliyor. Ya da çoraplarını sağa sola atınca onları topla dedigimde kalkıp topluyor. Bazen bana kahvaltı hazırla diyor bazen hazirlar mısın diyor. Bazen ikimiz de anlaşamıyor bazen güluyor espriler yapıyoruz. Anlayacagınız iliski ve iletisim halindeyiz küçük çocukla. Bir de 6 ay önce büyük olanın yaptığı kovmada girisiminden sonra tarafıma ne babasından ne de kendisinden bir özür gelmemiştir. Bu ayrıca içimde ukde olmuştur. NE YAPSAM NE DÜŞÜNSEM BİLEMEDİM.
Boşanın ve kendi kızınıza annelik yapın. Belki kızınızın size olan özlemi ve kırgınlığı sizin mutlu bir hayat yaşamanıza engel oluyordur? Kız çocuğu anne yanında büyümeli. Sizi dış kapının mandalı yerine koyan adamı da hayatınızda tutmayın. Kendi ayaklarınız üzerinde durun. İlla ki bir eşe ihtiyacınız yok. Bir gün olacaksa size gerçekten değer veren biri olsun.
 
Çocuğun mu ben mi derken aynısını kendi kızınız için de denilme ihtimalini düşündünz mü? Çocuğun haksız olduğu noktalar illaki vardır ama adı üstünde çocuk, tam ergenlik çağında. Burda problem eşinizle sizin aranızda. Çocuğa suç bulmayın şöyle dağınık böyle saygısız diyr.
 
Merhaba arkadaşlar,

İkinci evliliğim. Benim bir kizım önceki evliliğimden var ama babasında kalıyor. Kızım 15 yaşına girecek. Eşimin ilk evliliginden 2 oğlu var, biri 18 diğeri 12 yaşında. 12 yaşında olan annesinde kalıyor, 18 yaşında olan 8 aydır bizimle. Eşim onun bizimle kalması kararını zaten kendisi almıştı sonra bana burda bizimle kalacak dedi. Daha önce bir kere evimize gelmişti hastaydı. Ben ilgilendim. Sonra gitti. Daha sonra işte 8 aydır bizimle. Başta babasına ve bana tepkiliydi. Ben iyi davranıp gönlünü kazanmaya çalıştım. Fakat bi akşam eşimle bir konuda kavgaya tutuştuk. Oğlu odasından çıktı bana diklendi, senin sesini mi çekicem sen kimsin dedi burası benim babamın evi istersem seni kovarım dedi. Veeeeee testi bir kere kırıldı. Bunu geldiğinin ikinci ayında yaşadık. Babası bu konuda onu uyarmadı. 6 aydır ogluyla hic konusmadan ayni evde yasiyoruz ki ben yasayamiyorum aslinda. eve girdigi ciktigi saat belli degil, gecen aksam isimden eve geldim arkadasinin getirmis, ertesi gun evdeyim pat kapiyi acti yine arladasiyla geldi. Odasini toplamaz yedigini birakir salonu dagitir ardina bakmaz. Klasik erkek cocuk işte. Ben kendi kizim boyle davrandiginda uyaririm. Kizarim bile. Her anne evladinı uyaririr kizar. Ama bu cocuga bisi demek icimden gelmiyor. oyle soğuğuz ki bu olaydan sonra cocukla. Annesine de gitmiyor cunku annesi zaten bu hallerinde hep sikayetciydi, esim bana anlatirdi. Simdi kontrolu olmayan bir duzen icindeyim. Irtibatsiz. Plansiz. Hakimiyet sifir. Kimin kimle ne planladigi ne yaptigi belli degil. Bu ortak yasam olamaz. Ev hukuku diye bisi vardir. Bekar evi degil orasi. Ustelik o cocuk benim duzenime geldi. Ben o evin hanimiyim 33 yasindayim o 18. Zaten yasam alanim daraldi haliyle. Istedigimi giyemiyorum evimde eskisi gibi. Esimle cinsel iliskimi yasayamiyorum. Banyo yaparken etraf gozetiyorum gibi gibi. Bir de çocugun gitarı var evde her saatte kafasina göre gitar çalıyor. Bunlara zaten göğüs germiş iken habersiz plansız pat çat eve girmeler çıkmalar birilerini getirmeler..müsait miyim diil miyim...eşim arada koprü olur sandım yok farkinda bile degil. Bu sefer eşimle konuştum. Rahatsixliklarimi ve iletisimsizlik olunca yol gecen hanina döndü dedim. Ben yapamiyorum boyle dedim. Çözüm önerisi olmadı. Benim gündemimde boyle şeyler olamaz bana göre ortada bir sorun yok dedi. Sen bana resmen "çocuğun mu ben mi" demek istiyorsun dedi. "Tabiki çocuğum" dedi. "Senin gitmen lazım" yapamıyorsan dedi. Hal böyle olunca eşimin tavrı beni daha da kırdı ve hırslandırdı. Ben de evi terk ettim artık. Zaten daha önce abimle yaşadığım bir evimiz vardi. Tekrar oraya yerleştim. 12 yaşındaki oğluyla ziyaretimize geldiğinde daha iyi anlaşıyoruz. Çünku benimle iletişim halinde. Mesela abla bana pasta yapar mısın diyebiliyor. Ya da çoraplarını sağa sola atınca onları topla dedigimde kalkıp topluyor. Bazen bana kahvaltı hazırla diyor bazen hazirlar mısın diyor. Bazen ikimiz de anlaşamıyor bazen güluyor espriler yapıyoruz. Anlayacagınız iliski ve iletisim halindeyiz küçük çocukla. Bir de 6 ay önce büyük olanın yaptığı kovmada girisiminden sonra tarafıma ne babasından ne de kendisinden bir özür gelmemiştir. Bu ayrıca içimde ukde olmuştur. NE YAPSAM NE DÜŞÜNSEM BİLEMEDİM.

Elalemin adamının sizi kovan oğluyla ilgileneceğinize ayrılın sadece kendi öz kızınızla ilgilenin
 
Çocuğun hiçbir suçu yok ..kusur bulacaksan eğitimsiz bırakan anne babaya bul ..oğlum ,evladım ,yavrum,çocuğum ,neyse ,bak burda durmalısın hatta bazen emir kipiyle "duracaksın" diyen bir ebeveyn yerine ,başından atan bir anne ve oğluyla sonraki eşini kıyaslayan ,üstüne seçim yapan cahil bir baba var .esinin çocuğu değerli de seninki değersiz mi ? Neden babasında bırakmak yerine aynı düzenin tam ortasına oturtmadin? Lütfen evlenicem diye babasına biraktim deme ,velayeti onda de :/ bide azıcık ölçün tartın hanımlar ya .. öküz mıknatısı olmayın ..Çok üzülüyorum kadınların şu hallerine .
 
Şu mübarek ayda feraha kavuşursun inşallah. Allah yardımcınız olsun.Bende benzer sorunlarla karşı kaşıyayım sizi çok iyi anlıyorum....
 
Bulduğun iki adam da beş para etmez adamlar
Ayrıl o adamdan ve evini kur
Kızını yavaş yavaş alıştır senle yaşamaya
Şöyle böyle susle tatile ikna et Istanbulu dolaştır kızına beraber zaman geçirin
Eski kocanın da nafakasini kes böylece

Ve en önemlisi el alemin hirto adamindan ders al
Bak evlat söz konusu olduğunda nasıl karısını bir kalemde silip atiyor
Sen de evladinin tirnagini dünyadaki tum erkeklere değişme
 
Şimdi 18 yaşındakinin gözünden bakıyorum olaya. Zor yani. Bu çocuk sizin öz evladınız olsaydı gitarı sorun olmaz, bilakis eğitim için desteklerdiniz bile belki. Annesi başka yerde, kardeşinden ayrı büyüyor. Babası yeniden evlenmiş ve bu yüzden bu koşullar sebebiyle ve ergenliğin de etkisiyle sizinle olan iletişimini nasıl dengeleyeceğini bilemiyor olabilir. Erkek çocuk- baba ilişkisi aslında her ikisi için de çok önemlidir. Bu anlamda belki aralarındaki iletişimsizlik veya sevgiyi tam hissettirememe size yansıyor olabilir. E annesi de Yok her an yanında.. Dağınıklığı konusunda haklı olabilirsiniz ancak zaten dağınık bir hayatın içinde ne kadar düzeni olabilir ki. Sizden özür dilemeleri gerekirdi, ya da oturup sorunları konuşabilmeniz daha etkili olabilirdi. Umarım düzelir. Ama herkesin yapması gereken ilk şey empati.. bence.. hakkınızda hayırlısı olsun
 
Back