• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İkinci Evlilik ve Çocuklar

sevmiyorum ve babama yakıştıramıyorum.

Eğer anne ve babanızın ayrılık nedeni babanızın yeni eşi ise sizi bir nebze anlayabilirim. Fakat ayrılıklarında (ayrıldıklarını varsayıyorum) babanızın eşinin herhangi bir faktörü yoksa onu sevmeseniz dahi babanızın eşi olduğu için babanızın tercihi olduğu için biraz saygı duymanız gerekiyor diye düşünüyorum.

Ortak bir paydanız var arada babanız kalıyor eğer babanızı seviyor iseniz onun hatrına onun hayatını zora sokmayın. Ve belkide babanızın eşide aslında sizi sevmiyor ama sırf eşinin hatrına sizi kabul ediyor olamazmı.

Lütfen ömür çok kısa ne kendinize nede babanıza zehir etmeyin. Belkide bugün sizin için çok büyük bir sorun olan ikinci eş 10 sene sonra hiçde önemli bir konu
 
Bu evlilik sizi ve üniversite kazanıp da yanınıza gelmeyi planlayan evladınızı zorlar,
Her ne şartta olursa olsun kadınların ayrıldıklarında evlatlarını babaya vermesini kabul etmiyorum (sağlık problemi dışında)
10 değil 100 kocayı kurban ederim yavrumun tırnağına,
Yapacağınız çok açık düzeninizi kurmanız bu adamcağız da planlamamıştır belki böyle olacağını,
Ama evladı gelmişse kimsede çocuğuna karım senden rahatsız çık git demez,
Bazen vazgeçmek yenilmek değildir, Yeniden başlamaktır bu evlilik size sinir kat sayısı artışından öte bir şey katmaz.....
+100000000
Annelik bunu gerektiriyor zaten
 
Merhaba arkadaşlar,

İkinci evliliğim. Benim bir kizım önceki evliliğimden var ama babasında kalıyor. Kızım 15 yaşına girecek. Eşimin ilk evliliginden 2 oğlu var, biri 18 diğeri 12 yaşında. 12 yaşında olan annesinde kalıyor, 18 yaşında olan 8 aydır bizimle. Eşim onun bizimle kalması kararını zaten kendisi almıştı sonra bana burda bizimle kalacak dedi. Daha önce bir kere evimize gelmişti hastaydı. Ben ilgilendim. Sonra gitti. Daha sonra işte 8 aydır bizimle. Başta babasına ve bana tepkiliydi. Ben iyi davranıp gönlünü kazanmaya çalıştım. Fakat bi akşam eşimle bir konuda kavgaya tutuştuk. Oğlu odasından çıktı bana diklendi, senin sesini mi çekicem sen kimsin dedi burası benim babamın evi istersem seni kovarım dedi. Veeeeee testi bir kere kırıldı. Bunu geldiğinin ikinci ayında yaşadık. Babası bu konuda onu uyarmadı. 6 aydır ogluyla hic konusmadan ayni evde yasiyoruz ki ben yasayamiyorum aslinda. eve girdigi ciktigi saat belli degil, gecen aksam isimden eve geldim arkadasinin getirmis, ertesi gun evdeyim pat kapiyi acti yine arladasiyla geldi. Odasini toplamaz yedigini birakir salonu dagitir ardina bakmaz. Klasik erkek cocuk işte. Ben kendi kizim boyle davrandiginda uyaririm. Kizarim bile. Her anne evladinı uyaririr kizar. Ama bu cocuga bisi demek icimden gelmiyor. oyle soğuğuz ki bu olaydan sonra cocukla. Annesine de gitmiyor cunku annesi zaten bu hallerinde hep sikayetciydi, esim bana anlatirdi. Simdi kontrolu olmayan bir duzen icindeyim. Irtibatsiz. Plansiz. Hakimiyet sifir. Kimin kimle ne planladigi ne yaptigi belli degil. Bu ortak yasam olamaz. Ev hukuku diye bisi vardir. Bekar evi degil orasi. Ustelik o cocuk benim duzenime geldi. Ben o evin hanimiyim 33 yasindayim o 18. Zaten yasam alanim daraldi haliyle. Istedigimi giyemiyorum evimde eskisi gibi. Esimle cinsel iliskimi yasayamiyorum. Banyo yaparken etraf gozetiyorum gibi gibi. Bir de çocugun gitarı var evde her saatte kafasina göre gitar çalıyor. Bunlara zaten göğüs germiş iken habersiz plansız pat çat eve girmeler çıkmalar birilerini getirmeler..müsait miyim diil miyim...eşim arada koprü olur sandım yok farkinda bile degil. Bu sefer eşimle konuştum. Rahatsixliklarimi ve iletisimsizlik olunca yol gecen hanina döndü dedim. Ben yapamiyorum boyle dedim. Çözüm önerisi olmadı. Benim gündemimde boyle şeyler olamaz bana göre ortada bir sorun yok dedi. Sen bana resmen "çocuğun mu ben mi" demek istiyorsun dedi. "Tabiki çocuğum" dedi. "Senin gitmen lazım" yapamıyorsan dedi. Hal böyle olunca eşimin tavrı beni daha da kırdı ve hırslandırdı. Ben de evi terk ettim artık. Zaten daha önce abimle yaşadığım bir evimiz vardi. Tekrar oraya yerleştim. 12 yaşındaki oğluyla ziyaretimize geldiğinde daha iyi anlaşıyoruz. Çünku benimle iletişim halinde. Mesela abla bana pasta yapar mısın diyebiliyor. Ya da çoraplarını sağa sola atınca onları topla dedigimde kalkıp topluyor. Bazen bana kahvaltı hazırla diyor bazen hazirlar mısın diyor. Bazen ikimiz de anlaşamıyor bazen güluyor espriler yapıyoruz. Anlayacagınız iliski ve iletisim halindeyiz küçük çocukla. Bir de 6 ay önce büyük olanın yaptığı kovmada girisiminden sonra tarafıma ne babasından ne de kendisinden bir özür gelmemiştir. Bu ayrıca içimde ukde olmuştur. NE YAPSAM NE DÜŞÜNSEM BİLEMEDİM.
Zor bir yaşantınız var ama benim ilgimi çeken kısım kendi kızınız nerde ?
 
bu arada herkes kadına yüklenmiş. yok kızını terk etmişsin. yok hak etmişsin. yok üvey annesin vb.
yapmayın hanımlar. ne çektiğini ne yaşadığını bilmiyoruz.
bende kızardım böyle kadınlara ta ki benzerini yaşayana kadar. neyse ki benim ilk evliliğimden çocuğum yoktu. onun bulunduğu şehri terk ettim, o şehirdeki havayı 1 dakika bile solumaya tahammülüm yoktu yeni bir sayfa açtım.

ki hanımefendinin kızı 15 yaşında. kendi kararlarını verebilecek yaşta. kolundan tutup getiremezsin. orada yaşamak istiyorsa orada yaşar. kızlar çoğunlukla babalarına aşıktır bunu da unutmamak gerek. belki aynı şehirde olsa bile babasında kalmak isteyecekti.

burada yüklenmemiz gereken beyinsiz düşüncesiz ikinci eş. 18 yaşındaki bir çocuğu nasıl getirebilirsin karının yanına. hadi getirdin neden dengeyi sağlayamıyorsun. neden ezdiriyorsun.
çocuğa kızsın dövsün demiyorum ama dengeyi sağlayamayacaksa ya evlenmeyecekti yada çocuğu aynı eve getirmeyecekti.
konu sahibi. dilerim bir an önce kalıcı bir çözüm bulursun. hakkında en hayırlısı neyse o olsun
tesekkur ederim. insallah
 
öncelikle kızınız adına üzüldüm.
hayattaki en değerli varlık anne-evlattır. bakın baba demiyorum anne diyorum.
insanın sığınacağı liman. evlendim barklandım çocuğum oldu hala annemi isterim yanımda. ama siz evlilik uğruna resmen kızınızdan vazgeçmişsiniz. o babasını istedi diyorsunuz ama kız düzenini bozmak istememiş haklı olarak. evlenseydiniz ama kızınızın olduğu yerden kopmasaydınız bu birincisi.

ikincisi kocaman oğlu olan bir adamla evlenmek de sağlıklı değil. çünkü bunların bir kısmının olacağı zaten bellidir ki.
çocuk küçük olsa belki kabullenirdi ama bu yaştan sonra kabullenmesi imkansıza yakın.

bir de adamdaki genişliğe bak eski eşinde yatılı kalıyor yok artık. belki cinsellikte oluyordur nerden bilebiliriz ki?? olmuyor da olabilir ama hep şüpheli. bu bile boşanma sebebi. (çocuklar için elbette birlikte zaman geçirilir ama bu fazla)

son olarak eşin senle evlenmiş olmak için evlenmiş. baksana değer sıfır.
oğluna demeliydi bak oğlum bu evin kuralları var hepimiz uymalıyız. bir düzen oturtmalıyız. ben 4 yaşındaki oğluma bile bunu uyguluyorum. evi özgürce kullanıyor oynuyor eğleniyor ama başkalarını rahatsız etmeden.
adam hiçbir şey dememiş üstüne üstlük oğlan hakaret ederken seni kovarken izlemiş en sonda oğlumu tercih ediyorum deyip çıkmış işin içinden. keşke orta yolu bulalım deseymiş.
heee şu saatten sonra eşimin 18 yaşında oğlu olsa çıkıp gelse aynı evi paylaşamam. rahat rahat giyinemem evimde rahat oturamam falan filan.
bence sen de çabalama olmayacak şeyi oldurmaya çalışma. dön kızının bulunduğu ile bari ona sahip çık
dönemem kızımın yaşadığı şehire...babası çalışmıyor. Kendime mesleğimi İstanbul'da buldum. Ailelerimiz zayıf maddi olarak. Parasız destek çıkamazlar. Kızıma nafaka yolluyorum. İşim iyi ve iyi kazanıyorum. Üstelik 3 yıl sonra üniversitede olacak para biriktiriyorum. 3 yıl sonra buraya okumaya geldiğinde parası hazır rahat okuması önemli değil mi.
 
Çocuğa kötü davranmayın, aksi takdirde sizin hakkınızda daha kötü düşünecektir. Olabildiğince iyi davranıp üzerine fazla gitmeyin.
 
Neden velayet baba da olunca herkes bir tepki içine giriyor. 15 yasinda bir çocuk kiminle yaşayacağına pekala karar verebilir. Babasiyla kalmayı tercih etmiş. Zorla mi alsın yanına.
 
Çocuk sahibi olurken iyi düşünmek gerekiyor.
Bir kız 15 yaşında, anneye en ihtiyacı olduğu dönemde ayrı.
Anne evlendiği adamın oğluyla savaş halinde. 18 yaşında en hareketli dönemde en zor dönemde kimse onu anlamıyor, evde sorun yaşıyor, anne babanın başına atmış, baba oğlunun içinde kopan fırtınalardan bi haber. Çocuk sahibi olma sorumluluğu böyle bişey değil, ne yok sayabilirsiniz, ne ilgisiz davranabilirsiniz, yol göstermek hayatını kolaylaştırmak büyük olarak örnek olmak zorundasınız. Çocuklar ve siz aynı kulvarda değilsiniz, ne sizin savaşınız doğru, ne babanın tavrı, ne kızınızın sizden ayrı olması.
sizce ben savaşmış mıyım? Yoksa sıkıntılarımı beklentilerimi dile getirip eşime çozüm yolu için yardımcı olması adına konuşmuş muyum. Bu mevzular sizi hayatınızda rahatsız etmeyebilir, peki beni ediyorsa? Ben kendi evladıma da aynı evde yasadığımız zamanlarda odasının toplu olması ardını toplaması hususunda defalsrca bazen de kızarak uyarıda bulunabiliyorsam bunu aynı evde yaşadığım başka bir üyeye bakın başka bir çocuk demiyorum evdeki başka bir o evin üyesine demeli miyim dememeliyim? Yoksa bunlar gözüme batmamalı mı zaten? Aynı evde yaşayan üyelerden biri size selamsız sabahsız iletişimsiz kapı duvar olsa bu küsgün ve size açılan soğuk savaşı ne kadar göğüslersiniz? Ben abimle bile aynı evde yaşamaktan kadın olarak kısıtlanıyor, bazen oldukça tartışıyor iken, sırf eşimin cocuğu diye mi bişiler gozume batıyor yoksa göze batanları dile getirmem eşimin çocugu olduğu için mi "cocuk mu eş mi " tercihi ekseninde yorumlanıyor. Hele bi durum yaaaa daha üvey annelik yapmadım. Cocuktan beklentilerime dair birseyleri ben cocukla hic konusmadim. Kendimce atlatabilecegimi dusundum ama atlatamadım bu nedenle esime soyledim. Adam ne yapmaliydi. Sizce bu cocugun mu ben mi demek, yoksa at gozluklu eşimin kıt eşimin bunu rezilce böyle yorumlaması mı? Yani üvey anneler sınırsız sonsuz asla ses cikarmadan cocugun yasamina asla karismamali mi? Ne yapmali? Bunlari merak ediyorum. Delikanlimiz evde istedigi gibi yasamali mi? Gece 2 de gitarini hatta gece gunduz farketmez ben evdeyken sormadan rahatsiz olur muyum elektronik gitari calmali mi yoksa ben zsten yatilara gidiyorum ben yokken mi calmali? Yine bej o evde yokken hafta sonu arkadaslarini cagirip balkonda mangal yapip her yeri yag icinde tum bulasilaklar ortada birakmali mi? Bunu benim kizim yapamaz ki, ben sessiz kalayim yani oyle mi? Ben anlayamadim...şu an için tek yol ayrilmak. Soğudum zaten. İnanın artik felsefesini yapiyorum sadece sanki benim konum degipmis gibi. Yoruldum
 
Neden velayet baba da olunca herkes bir tepki içine giriyor. 15 yasinda bir çocuk kiminle yaşayacağına pekala karar verebilir. Babasiyla kalmayı tercih etmiş. Zorla mi alsın yanına.
3 sene once bosanmislar
Baba issiz
Kadin nafaka veriyormus adama
12 yasindayken mahkemede zorla babami istiyorum dedirtmisler cocuga
Ve bence hicbir cocuk anne dururken babayi tercih etmez , annede sorun yoksa eger
 
Alakasız olacak belki ama boşanma sebebiniz nedir ?
Neden nafaka ödeyen taraf sizsiniz ve en önemlisi velayeti neden baba da ?
boşanma sebebim her ikimizinde yanlişlari. Şimdi burda haksız tek tarafı suçlayamam. Sebep sıralarsak çoookkk...Velayet kizimin zonguldakta yasamayi istedigi icin ve babasi da zonguldakta oldugu icin babaya verildi. Baba da calismadigindan nafakaya baglandim. Hukuk böyle belli bir yastan sonra cocuk kararina gore isliyor. Ben de çok ugrastim konustum istemedi. Anne duzenimi bozma dedi. Sen gel beni gör dedi. Babasi biraz sorunlu. Kizim ona aciyor. Sen guclusun anne babamin bana ihtiyaci var dedi. Asagilik adamin aciz tavirlari yuzunden aslinda babasi kizimi degil kizim babasini sahiplendi. Ilk evlilik hikayem basindan sonuna 16 yillik bir hikaye...anlat anlat bitmez...
 
Hostes olmanızla ne ilgisi var. İsterseniz bir şekilde alırdiniz kızınızi. Sonuçta maddiyat var. Kızınıza göz kulak olacak biri parayla dahi rahatlıkla bulunabilir..... Belli ki sizde yükleri atıp yeni bir hayat kurmak istemissiniz.
Ki ana olmak olabilmek bambaşka bişey. ...
Gerçek ana gibi analarin annelerin ellerinden öpüyorum. ........
ben yatilara gidiyorum. Bazen 3 gün olmuyorum bazen 5. Ve bu bir aylik duzende en az uc kere olabiliyor. Baska bakicilarla degil babasiyla kalmak isteyen ve bu sekilde kendini guvende hissedecegini soyleyen ve duzeninin bozulmamasini isteyen kizima hakim bile hak vermiski babasina velayeti verdi. Benim işim istanbulda babasi calismiyor. 3 yil sonra univeristede kizim.Para biriltiriyorum. Napiim isimi mi birakayim? Yoksa calisayim mi parami mi kazanayim da iyi sartlarda okusun. Uzun vaadede gerceklesecek bir yakinlik icin sabretmeyip isimi birakip kizimin yanina mi doneyim kisa vaadede birliktelik hemen gerceklessin diye. Gercek anneler ne yapiyor. Yorumunuzu bekliyorum
 
Zaten kovulmuşşunuz tabikide boşanın evlat daha değerli adam da oğluna tahammül edemeyen insana karşı evladını seçmiş helal olsun. Evden kovduktan sonra daha devam edilir mi hiç?
bu oglunq tahammül edememek midir. Anneniz sizi hic yonlendirip evin duzenine gore sekillendirmedi mi? Anneniz size tahammül etmedi yani oyle mi? Ya da ben kizima uyari ve duzen konusunda soylenince veya su an yasadigim abimle bu konularda tartisinca tahammül mü etmedik oluyor. Ne demek istediginiz ben anlayamadim. yine de tesekkur ederim cevabiniz icin.
 
3 sene once bosanmislar
Baba issiz
Kadin nafaka veriyormus adama
12 yasindayken mahkemede zorla babami istiyorum dedirtmisler cocuga
Ve bence hicbir cocuk anne dururken babayi tercih etmez , annede sorun yoksa eger

O zaman belki de bizim bilmediğimiz başka durumlar olmuştur.

Baba işsizken velayetin babaya verilip annenin nafaka ödemesi de tuhaf geldi. Sanki roller degişilmiş gibi.
 
Eger bitirmeye karar verdiyseniz birsey diyemem. Ama evliligi bilmiyoruz icine girine anliyoruz. Ikinci evliligide bilmedigimz icin kolay karar verebiliyoruz icine girince sorunlar bas gosterince keske diyoruz. Bu sizin sucunuz degil. Kendinizi uzmeyin. Genel olarak evlilik zorken ikinci evlilik hele ki cocuklar varsa daha zor olabiliyor. Bunalmis olmalisiniz ki cok cabalamak istememissiniz sizi de cok iyi anliyorum. Hakkinizfa hayirlisi olsun
esime rahatsiliklarimi dile getirip bir yol bulmak.istemek caba degil midir. Ben evi cozum de bulunmak icin hic bir adim atilmadigi icin degil, ayni evde elbette sorun cikar, bu sorunlari "evladim mi sen mi" diye kıt yaklasimla konusup tabiki evladim dedigi icin terkettim. Kimse bu pozisyona dusuremez beni. Bana gore bu asagilikca bir soru ve asagilikca bir yorumdu. Hatta evladin mi ben mi diye kadinlar sorabilir, kimseye bisi diyemem soranlar vardir da. Cevaba gore hayatlari sekillenir...bu soruyu esim kendine sordu kendisi cevapladi. Bu söylemlerden kacinmak lazimdi. Bu soylemler ince mevzular ve bence aciz insanlarin dayanaklaridir. Bir hal caresi elbet buluruz hep beraber konusuruz veya ben aranizi artik yapicam gibi yaklasan kocalar da vardir. Evladin mi ben mi eksenine cekilmesini dogru bulmadim. Heleki verilen cevap haklı da olsa mesela bir insana söylenmez. Bir insan birine tercih edilmemeli bunlar boyle acizce konusulmamali orta yolla hareket edilmeli. Bana evladim mi sen mi tabiki evladim diyen bir adam ustelik bu soruyu kendisi sorup kendisi cevapladi. Ben ne karilik yapabilirim ne de evladini artik sahiplenebilirim. Ben de insanim. Esimin bu tavrina hirslanmak ve bilenmek disinda icimde baska duygular olusmadi. Elimde degil yani olusmadi. Esim yanimda olup seni de anliyorum diyebilseydi belki ogluna karsi daha sempatik hale gelebilir "acaba ben mi abarttim" diyebilirdim. Esimin yanimda oldugunu bilip hissedip aslinda goguslenmekte zorlandigim seyleri bu adama icin deger diyip gogusleyebilirdim. Hem itip hem de fedakarlik beklenmesin arkadaslar. Degene yapilir. Kendimi ala keriz gibi hissediyorum. Yani şoyle, cocuklara ablalik yapilir da bu adam icin yapilmaz. Bunu anladim
 
boşanma sebebim her ikimizinde yanlişlari. Şimdi burda haksız tek tarafı suçlayamam. Sebep sıralarsak çoookkk...Velayet kizimin zonguldakta yasamayi istedigi icin ve babasi da zonguldakta oldugu icin babaya verildi. Baba da calismadigindan nafakaya baglandim. Hukuk böyle belli bir yastan sonra cocuk kararina gore isliyor. Ben de çok ugrastim konustum istemedi. Anne duzenimi bozma dedi. Sen gel beni gör dedi. Babasi biraz sorunlu. Kizim ona aciyor. Sen guclusun anne babamin bana ihtiyaci var dedi. Asagilik adamin aciz tavirlari yuzunden aslinda babasi kizimi degil kizim babasini sahiplendi. Ilk evlilik hikayem basindan sonuna 16 yillik bir hikaye...anlat anlat bitmez...
Nafaka vermeseniz keşke adam resmen sizin paranızla ve kızınızla yaşayıp gidiyor .
Bir işe neden girmiyor böyle sorumsuzluk mu olur.
 
Bir de benim su anki evliligimde çözüme kavuşturamadığım bir mevzu şu ki, kuçuk oglan annesiyle kalıyor, annesi de Istanbulda. Esimin bir ayagı o evde zaman zaman kalacak ve o evde yemek yicek kadar bir ayagı orda. Simdi bir ayak ordayken yogun bir sekilde, buyuk neden bizimle? Buyuk hafta sonlari anneye birakiliyor, birakilirken kücük bize getiriliyor. gene düzen bu. Bu duzensizlige parcalanmisliga gerek var miydi. Kardeslee neden ayri? Neden ikisi annesinde degil ya da ikisi bizde degil? Bana göre yolu bulunamamış cilki cikmiş bir kaos hengame! Ve anne kucuk evlat-baba, baba buyuk evlat -anne ekseninde dönen ozetle iyice bilmem neyi cikmis bir kaosun icinde kendimi, kendi evimdeki duzeni sorgularken buldugumda neden suclu pozisyona düstüm. Sorgulamak yadirgamak adapte olmak cozumler bulmak yapmak yapamamak git geller yasamak kendinle savasmak gibi gibi seyler normal diil miydi. Ben eşimi sucluyorum...Anlayisla karsilasyip anlsyis gostermemi bekleyebilirdi. Ben ise hangi pozisyona dusuruldum...heyhat! kizim mevzusuna gelince. Her gün ayni sorular ayni cevaplar ayni pismanliklar ayni vicdanda mahkemeye cikiyor...Uzakligin verdigi sikintilari elbette asmaya calisiyorum. Ama Allah iyiki bu son olayi yasatti bana. Dogru...kizim nasil gelebilirki boyle bir ortama. Ne polyanna ne toz pembe bakmisim. Aptalmisim..Ben asik oldugum bu adamla evlenirken tabiki de kizim isterse ve aileler izin vermese bile yanima alacaktim ve eminimki kizimla esim arasinda iyi bir köpru olurdum. Bir de kiz cocugu daha farkli, saygi duyardi garibim. Sumdi dusunuyorum da elalemin bes para etmezlwriyle benim kizimin ne isi var. Keske bu yola cikmasaydim. Kizimin babasindan bosandigim icin hic pisman olmadim da. Sonraki yaptiklarim evllik icin falan bin pismanim.
 
Nerden tutsan elimde kaliyor konu
elinizde kalmasin. Mahkeme isleri falan olmayinca insan yabanci kalabiliyor. Yine yazayim daha once yazdim. 12 yasinda oldugu icin o zamanlar kizima karari soruldu. Duzeni zonguldakta oldugu icin orda kalmayi ve dogal olarak babasinda kalmayi istedigi icin baba calismasa bile cocugun istegi ve duzeni bozmamak adima velayet babaya verilebiliyor. Anne de bakmakla yükümlü kılınıyor. Ayni sehirde yasasak ve duzeni bozulmasa idi kizim iste o zaman baba calismadigi icin bana verilebilirdi. Burdaki cizgi cocugun istegi karari ve duzeni. Annenin de bakmakla yukumlu kilinmasi.
 
Back